Μπράβο, ρε μόνο εγώ έχω ψηφίσει μέχρι τώρα?
Οι THOU ART LORD ίναι παραδόξως η μεγαλύτερή μου αδυναμία από όλη την Ελληνική σκηνή.
Appollyon και Eosforos, με αυτή τη σειρά. Το DV8 μου είχε αρέσει πολύ, αλλά δεν κράτησε στο χρόνο, ούτε το Orgia Demonicum…
Τους είχα μάθει από το Diabolou Archaes Legeones, το compilation από τη Unisound :roll: :roll:
Ευχαριστω πιστό μου φτυάρι που με βοήθησες να ξεθάψω το θρεντ αυτό:)
http://metal-view.blogspot.com/2012/04/necromantiathou-art-lord.html?spref=fb
Τους ξαναέπιασα μετά το ξενέρωμα από το τελευταίο RC, το Eosforos γαμάει! Και από το καινιούριο ότι έχω ακούσει είναι πολύ καλό! Περιμένω να το ακούσω σπίτι με ηρεμία!
“κυκλοφόρησε”
Το ακούω τώρα στο βανδκάμπ και με πάει 2 δεκαετίες πίσω σχεδόν! Into the Catachthonium εποχές κασσέτας και τέτοια!
Θα το ακουσω λιγο αργοτερα με την ησυχια μου.Τα δυο κομματια που ακουσα ομως ‘‘μυριζουν’’ ‘‘Thou Art Lord των δυο πρωτων/αρχαιους Rotting Christ’’ απο μακρυα!Παιζει ο Σακης να εχει πολλα riff που δεν ταιριαζουν στο τωρινο προσωπο της μπαντας οποτε μαλλον θα τα ακουσουμε απο τους T.A.L.,πραγμα πολυ καλο.
Και το DV8 μου αρεσει παρα πολυ και το ακουω συχνα,εχει πολυ σκοταδι μεσα του.Το τελευταιο ηταν απλα ικανοποιητικο.
Στο τέλος του Fire and Blood παίζουν το theme από το Game of Thrones ή φαντάζομαι διάφορα; :lol:
Fire And Blood λεγεται το τραγουδι.
Βαλυριαν στηλ,γκρεητσορντς,σιλντς λενε οι στιχοι.
Τι κανει γκρρρρρ στα κεραμυδια ?
[SPOILER]Ντρακαρυς ![/SPOILER]
Και riff-αρες βγαλμένες κατευθείαν από το Thy Mighty Contract, στον εν λόγω κομμάτι ε…
edit… το bandcamp το παιζει… για το πρώτο κομμάτι λέω…
αλλά οκ, γενικά early 90s greek black metal ο δίσκος…
Τραγουδάρες παιδιά με τη πρώτη ακρόαση 
Από τα καλύτερα της χρονιάς \m/\m/ THOU ART LORD λέμε
Γαμάει στεγνά ο δίσκος! Μπράβο στα παλικάρια, εξαιρετικά ριφς και ήχος που σε πηγαίνει κατευθείαν στα 90ς ! Το Fire And Blood είναι έπος και γενικά κανένα κομμάτι δεν υστερεί!
Τα σπάει άσχημα αυτή η κυκλοφορία, νομίζω θα το εκτιμήσουν δεόντως οι οπαδοί του χελενικ μπλακ. Αρχίζει με δύο αρκετά γρήγορες κομματάρες, το Nine steps to hell και το Πολιτεία Δαιμόνων, στο γνώριμο ύφος των 90ς, αλλά αξίζει να προσέξει κανείς και το ομώνυμο του δίσκου, που δημιουργεί μια αρκετά doomy ατμόσφαιρα. Well done, θα είναι σίγουρα από τις καλύτερες ελληνικές κυκλοφορίες της χρονιάς.