ναι τωρα το συνειδιτοποιήσα.#-o
σιγά…κλαιν…
εγώ έχω να πω αν έχεις έναν φίλο που δεν ακούει thrash και θες να του βάλεις κάτι μπας και τσιμπήσει βαζεις αυτό:
Στα 90’ς αυτό το είδος το έψαχνες με το κουταλάκι, ειδικά δε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας. Κατά καιρούς υπήρχαν κάποια άλμπουμς που κάνανε αίσθηση, όπως το Unholier than Thou των Infernal Majesty ή το Cause For Conflict των Kreator, το Thrashback των Whiplash, ή οι Sadus με το Elements of Anger κλπ. Κάποιες κυκλοφορίες από νέες μπάντες κάνανε επίσης κάποια αίσθηση, σε πιο black thrash ύφος όπως οι Inferno, οι Gehennah ή οι Aura Noir, αλλά εγώ βασικά δεν τους πολυ - έπαιρνα σοβαρά όλους αυτούς, ούτε οι ίδιοι δεν το κάνανε αυτό βέβαια! Βασικά, οι κυρίως υπαίτιοι αυτού που έγινε στα 00’ς ήταν οι δύο παρακάτω δίσκοι:
Sodom - Code Red
Testament - The Gathering
που κυκλοφορησαν το 99. Αυτά τα άλμπουμ κάνανε την μεγαλύτερη αίσθηση ΠΡΙΝ αρχίσει η επιστροφή άλλων μπαντών στο είδος που τους έκανε γνωστούς. Οκ, ήταν και το ντεμπούτο των Haunted ένα χρόνο πριν, αλλά εγώ - ακόμα και σήμερα - 12 χρόνια μετά ψάχνω να βρω τί το τόσο ιδιαίτερο είχε αυτή η κυκλοφορία.
Από εκεί και μετά, μπαίνοντας στη νέα δεκαετία, τον χoρό πρωτοσύρανε οι μεγάλοι Destruction βγάζοντας το All Hell Breaks Loose που τους ξαναέβαλε εκεί που ανήκαν και σηματοδότησε την επιστροφή του χασάπη. Τα άλμπουμς που βγαλανε στην συνέχεια, κυμάνθηκαν από καλά ως μέτρια βέβαια, αλλά το ντεμπούτο τους κατά τη νέα δεκαετία πλέον νομίζω ότι αποτελεί μία σημαντική κυκλοφορία. Αυτοί που ήταν λίγο περισσότερο ψαγμένοι στον χώρο είδανε και την επιστροφή μιας άλλης μπάντας εκείνη την χρονιά από την ίδια χώρα επίσης και λέω βέβαια για τους Paradox και το Collision Course. Πιστοί στο μελωδικό τους στυλ, σφραγίζουν την δεκαετία της σιωπής (τα 90’ς δλδ) με το αυτοπεριγραφικό ιντρο “decade of sorrow” και ξεκινούν πορεία συγκρουσης με τη νέα.
Το 2001, δεδομένων αυτών των δύο πολύ καλών κυκλοφορίων που ανάφερα προηγουμένως, για μένα ήταν ψιλο-ανεπαίσθητη η νέα δουλειά των Annihilator (Carnival Diablos) όπου απλώς ήταν ένα μέτριο άλμπουμ με κάποιες καλές στιγμές. Πιο μετά, σημαντική ήταν και η κυκλοφορία των Megadeth με το Worlδ Needs A Hero όπου σηματοδότησε την επιστροφή τους σε πιο γνώριμους ήχους. Πολύ καλό και το M16 των Sodom άλλα προσωπικά νομίζω ότι δεν ξεπερνά με τίποτα τον προκάτοχό του. Σίγουρα, ο λόγος που θυμούνται αυτή την χρονιά οι απανταχού θρασάδες ήταν γιατί σηματοδότησε την επιστροφή των Kreator στον ήχο που τους καθιέρωσε. Το Violent Revolution ήταν αυτο που τους ξανατοποθέτησε στην ουσία στον θρόνο με τον καλύτερο τρόπο διαλύοντας οποιαδήποτε άλλη σύγχρονη κυκλοφορία σε ανάλογο ύφος. Αφού λοιπόν η γερμανική τριάδα πλέον ήταν back to bussiness again με φονικούς δίσκους, είχαμε την ευκαιρεία να τους απολαύσουμε (αν και δεν το λες απόλαυση αυτό που επικρατούσε στο Woodstock) όλους μαζί και επί σκηνής στις αρχές του 2002, στα πλαίσια της περιοδείας Hell Comes to Your Town, part II όπου οι Kreator - Sodom - Destruction είχαν αναλάβει να τρομοκρατήσουν όλη την Ευρώπη. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το God Hates Us All των Slayer εφάνταζε μέτριο για Slayer, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά.
Φτάνοντας στο 2002 τα πράγματα ήταν κάπως ήσυχα, έχουμε βέβαια την κυκλοφορία του b-day των tankard (όπου όλα τα προηγούμενα χρόνια βγάζανε και αυτοί καλές - καλούτσικες δουλειές) όπου πρόκειται για ένα συμπαθητικό άλμπουμ, χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο όμως. Από την άλλη πλευρά, οι Annihilator του Walking the Fury δεν καταφέρνουν να κάνουν κάτι ιδιαίτερο επίσης, παρά το γεγονός ότι το Striker είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ. Αξιοσημείωτο είναι ότι είχαμε και την επιστροφή μίας από τις πιο αξιόλογες μπάντες του γερμανικού thrash, τους Holy Moses, αν και το Disorder of the Order είναι ένα μέτριο άλμπουμ με κάποιες στιγμές που ξεχωρίζουν (η απουσία του Andy Classen ήταν αισθητή), κάτι που δυστυχώς θα ισχύσει και για τις επόμενες δουλειές της μπάντας. Η κυκλοφορία που τελικά έκλεψε τις εντυπώσεις εκείνη την χρονιά (και που την ανακάλυψα δύο - τρια χρόνια αργότερα μεν) ήταν το Dying Sun των Γάλλων Yyrkoon. Πρόκειται για ένα απίστευτο άλμπουμ το οποίο δεν είναι καθαρόαιμο thrash βέβαια, αλλά έχοντας βάση αυτό, φιλτράρει την μουσική με μπόλικα παραδοσιακά heavy metal σημεία ενώ τα φωνητικά είναι σε πιο death metal φάση. Από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές της δεκαετιας και σίγουρα από τους ξεχωριστούς και αξιόλογους δίσκους.
Την επόμενη χρονιά (2003) έχουμε την επιστροφή κάποιων παλιών σχημάτων επίσης. Οι [Β]Agent Steel[/Β] με το Order Of the Illuminati που αν και έχει τις στιγμές του, κατά βάση το θεωρούσα βαρετό (άσε που τα φωνητικά του νέου τραγουδιστή μου φαίνονταν ακόμα πιο ενοχλήτικα από αυτά του προκατόχου του - σορρυ αλλά δεν μπορούσα ποτέ τα τσιριδο-πάουερ φωνητικά). Οι Municipal Waste ντεμπουτάρουν με το Waste 'Em All όπου ξαναθυμίζουν με συμπαθητικό τρόπο γιατί το πανκ ήταν η μεγαλύτερη επιρροή του συγκεκριμένου ιδιώματος, χωρίς όμως να εντυπωσιάζουν (ακόμα). Ένα άλλο αξιολογο άλμπουμ από νέα μπάντα σε επίσης χύμα στυλ ήταν το [Β]Evil Never Dies[/B] των Toxic Holocaust. Βασικά μιας λέμε και για πιο χύμα κυκλοφορίες, οι Exploited βγάζουν το Fuck the system όπου οι πάνκηδες θα τους κατηγορήσουν για άλλη μια φορά ότι είναι περισσότερο thrash παρά πανκ, ενώ όσοι δεν νοιάζονται να κοπανιστούν αγνα και ωραία θα βρουν ένα σεβαστό thrash/punk δίσκο. Στον αντίποδα της πανκ και χύμα αισθητικής των προαναφερθέντων γκρουπς βρίσκεται το Where Moth Rust and Rust Destroy των Tourniquet, όπου πρόκειται για εκλεπτυσμένο thrash, τεχνικό και με αρκετά progressive αισθητική (και πολύ ανώτερο του μέτριου προκάτοχού του που είχε βγει δυο -τρία χρονια πριν). Δυστυχώς, από εκεί και μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μία άλλη πολύ σημαντική κυκλοφορία στον χώρο εκείνη την χρονιά ήταν το Live Kreation των Kreator που συγκέντρωσε διάφορες στιγμές από την παγκόσμια περιοδεία των Γερμανών (όπου συμπεριλαμβάνομαστε και εμείς που είχαμε βρεθεί στο γήπεδο του Sporting εκείνη την κρύα βραδιά του 2001, με το Leave this World Behind). Για τέλος φυσικά αφήνω την καλύτερη κυκλοφορία της δεκαετίας για μένα, τον δίσκαρο που κατά την ταπεινή μου γνώμη αποτέλεσε την καλύτερη επιστροφή συγκροτήματος, ή με άλλα λόγια το ομώνυμο των Voivod. Η τέλεια ισορροπία μεταξύ του πανκ/ροκ ν ρολλ και του έξυπνου/μελωδικού/διαστημικού θρας, η χαρά σε όλους τους οπαδούς των Voivod για την επιστροφή του Snake, το κερασάκι στην τούρτα ονόματι Jason Newsted…όλα ήταν τέλεια, ονειρικά, απίστευτα. Δεν είχα λόγια…παίζει να άκουγα για τα επόμενα δύο-τρία χρονιά καθημερινά αυτό το άλμπουμ.
Σίγουρα, αν πρέπει να ξεχωρίσουμε ένα γεγονός για τον χώρο στο 2004, τότε αυτό είναι δίχως αμφιβολία το comeback των Exodus με το πολύ καλό Τempo Of the Damned και έναν Steve “Zetro” Souza (για άλλη μια φορά) στην θέση του μακαρίτη Paul Ballof. Παρ’ όλα αυτά, το πραγματικά εντυπωσιακό comeback έγινε από μία άλλη μπάντα της Αμερικής. Οι Death Angel με το [Β]Τhe Art Of Dying[/Β] εντυπωσιάζουν γιατί όχι μόνο βγάζουν ένα άλμπουμ-δυναμίτη αλλα και για το γεγονός ότι ακούγονται τόσο φρέσκοι όσο ποτέ, βρίσκοντας μια καλή ισορροπία στο μοντέρνο και παλιό και εκεί πιστεύω ότι ήταν η μεγάλη μαγκιά αυτών των απίθανων τύπων. Επίσης ανανεωμένοι ακούγονται οι Αnnihilator του All For You με νέο τραγουδιστή και προσωπικά το θεωρώ το πιο αξιόλογο άλμπουμ τους για αυτή την δεκαετία. Εκτός από μπάντες που ακούγονταν ανανεωμένες, υπήρχαν και αυτές που παίζαν τα ίδια και τα ίδια. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαν καλά αποτελέσματα. Οι Tankard βγάζουν το [Β]Τhe Bourbon Beast[/Β] και πράγματι ενώ δεν παρατηρείται καμμιά ουσιώδης αλλαγή, μάλλον μιλάμε για ένα από τα πιο πωρωτικά άλμπουμ της δεκαετίας. Στον αντίποδα, παραμένοντας σε παλιές μπάντες, οι Infernal Majesty δεν πείθουν με το [Β]Οne Who Points to Death[/Β], ενώ το comeback των Nasty Savage με το [Β]Psycho Psycho[/Β] είναι μάλλον από τα πιο ανεπαίσθητα που υπήρξαν ποτέ. Από πιο νέες μπάντες, αίσθηση στους old school κύκλους προκαλεί το Traumatizer των Νορβηγών Αudiopain, κινούμενο σε πιο thrash/black μονοπάτια και επηρρεασμένο από πρώιμους Destruction. Οι πιο ανήσυχοι ακροατές του είδους θα βρουν στο A Beautiful Sickness των Project:Failing Flesh ένα άλμπουμ για δυνατούς λύτες. Πρόκειται για το συγκρότημα του Eric Forrest, πρωην τραγουδιστή των Voivod στα 90΄ς, συνεπώς φανταστείτε τα industrial συστατικά των τελευταίων να βρίσκονται στο εργαστήριο και να ανακατεύονται με πιο πειραματικά είδη του ακραίου μέταλ χώρου. Ένα πολύ αξιόλογο σχήμα που ευτυχώς τα καλύτερα μας τα κράταγε για την συνέχεια… Για τέλος, αφήνω το άλμπουμ War Party των θεόμουρλων Gwar όπου ήδη από τα τελευταία τους άλμπουμ είχαν μεταφέρει τα 14758 στυλ που συνδυάζουν κάτω από το πανκ μέταλ πέπλο της μουσικής τους σε πιο thrash κατευθύνσεις, αλλά επειδή αυτό είναι το αγαπημένο μου εξ αυτών, αξίζει μια αναφορά και σίγουρα δεν θα χάσετε να γευτείτε λίγο από το χάος αυτών εδώ των θεούληδων.
(συνεχίζεται…)
Για άλλη μια φορά το 2005, οι καλύτερες κυκλοφορίες στον χώρο φαίνεται να προέρχονται από παλιά συγκροτήματα. Πιο συγκεκριμένα, οι Kreator κυκλοφορούν το Enemy Of God ενώ από την άλλη πλευρα οι Exodus με το [Β]Shovel Headed Kill Machine[/B] και κάνουν τους απανταχού θρασάδες να κλαίνε από χαρά. Oι [Β]Μegadeth[/Β] επίσης με το [Β]Τhe System Has Failed[/Β] βγάζουν ένα πολύ αξιοπρεπές άλμπουμ. Μία άλλη αξιολογη κυκλοφορία από παλιά μπάντα ήταν το Dreams of Death των [Β]Flotsam and Jetsam[/Β] (ναι! τελικά ζούσανε). Παρ’ όλ’ αυτά, εκείνη την χρονιά έχουμε ένα άλμπουμ από μία νέα μπάντα που βάζει τα γυαλιά σε αρκετούς παλιούς μάστορες του είδους. Προκειται για το [Β]Hazardous Mutation[/Β] των [Β]Municipal Waste[/Β] όπου το καταιγιστικό punk/thrash που βρίσκεται εκεί μέσα, ξεχειλίζει από το βασικό συστατικό του είδους: το πάθος και τον αυθορμητισμό 20χρονων θρασάδων. Οι Reckless Tide, μία άλλη νέα μπάντα από την Γερμανία, κυκλοφορεί το πολύ αξιόλογο ντεμπούτο της [Β]Repent Or Seal Your Fate[/Β], με βασικό συστατικό τον επιτυχημένο συνδυασμό του νέου groove-ατου ήχου (που είχαν συντοπίτες τους όπως οι Dew Scented) με πιο παραδοσιακές συνταγές συγκροτημάτων όπως οι Metal Church. Μία άλλη κυκλοφορία που φέρνει αναμνήσεις στους πιο παλιούς οπαδούς του είδους είναι το [Β]Antes do Fim, Depois do Fim[/Β] των Βραζιλιάνων Dorsal Atlantica (μιας από τις πρωτοπόρες crossover thrash μπάντες) όπου πρόκειται για επαναηχογράφηση του ομώνυμου άλμπουμ του 1986. Μέτριες ήταν οι δουλειές των Αnnihilator (Schizo Deluxe) και [Β]Destruction[/Β] (Inventor Of Evil). Στις απογοήτευσεις της χρονιάς βρίσκονται σίγουρα μερικά από τα χειρότερα comeback που έγιναν ποτέ: το [Β]Τhe Game[/B] των Nuclear Assault, το [Β]Evil Never Dies[/B] των Hallow’s Eve και το The Club των [Β]Assassin[/Β]. Το κερασάκι στην τούρτα αυτής της χρονιάς είναι το κεφάτο thrash/punk του Suburbancore των δικών μας Vodka Juniors.
Το 2006, οι Slayer βγάζουν το Christ Illusion και αποτελεί την πιο καθαρά thrash στιγμή τους από την εποχή που έπεται του Divine Intervention, και είναι ίσως εκείνο το άλμπουμ που έχει την μεγαλύτερη αποδοχή μεταξύ των οπαδών τους από εκεί και μετά. Oι Voivod κυκλοφορούν αυτό που έμελλε να είναι το τελευταίο άλμπουμ όντας κανονική μπάντα, με τον τίτλο [Β]Katorz[/Β]. Για άλλη μια φορά ακούγονται πολύ ορεξάτοι αν και προτιμώ τον προκάτοχό του. Οι Sodom και Tankard κυμαίνονται σε αξιοπρεπή επίπεδα με τον ομώνυμο δίσκο και το Beauty and the Beer, αντίστοιχα. Η έκπληξη από νέα μπάντα αυτή την χρονιά ήρθε από τους Βραζιλιάνους [Β]Violator[/Β] με το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους [Β]Chemical Assault[/Β], οι οποίοι πραγματικά ήταν “διατεταγμένοι να θρασάρουν” και όντως υπάκουσαν για τα καλά. Ξεχωρίζει επίσης και το Cursed Cross των δικών μας Crucifier. Oι οπαδοί του πιο μελωδικού thrash θα βρουν μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες στον χώρο από τους Βέλγους [Β]Αfter All[/Β] και το 6ο άλμπουμ τους με τίτλο [Β]Τhe Violent Decline[/Β]. Σε πιο death/thrash καταστάσεις ξεχωρίζει το ντεμπούτο των [Β]Legion of the Damned[/Β]. Αυτή τη χρονιά, το “blast from the past” έγινε από τους Βρετανούς [Β]Onslaught[/Β], όπου μετά από 16 χρόνια από την τελευταία τους κυκλοφορία, παραδίδουν το [Β]Killing Peace[/Β]. Το μοναδικό μειονέκτημα του άλμπουμ είναι ότι δεν πολυ-θυμιζει βέβαια την ιδια μπάντα, ο ήχος είναι πιο κοντά σε αυτόν των Οverkill μεσαίας περιόδου, παρ’ όλ’ αυτά πρόκειται για πολύ καλή κυκλοφορία (μιας και οι τελευταίες κυκλοφορίες των κανονικων Overkill, μέχρι εκείνη την εποχή δεν καταφεραν να ξεφύγουν από την μετριότητα). Ένα άλλο comeback ήταν αυτό των Sadus όπου με το [Β]Out For Blood[/Β] μάλλον απογοητεύουν, δεδομένων των 9 χρόνων από την τελευταία τους δουλειά.
Το 2007 μία νέα μπάντα από την Γερμανία ξεχωρίζει για το ιδιαίτερο και πέρα από τα τετριμένα στυλ της, ονόματι Face Down Hero. Το ντεμπούτο τους [Β]Opinion Converter[/Β] παραπέμπει σε thrash των 90’ς έτσι όπως παιζόταν από μπάντες όπως οι Forbidden (κατι που μαρτυρά και το όνομα τους εξάλλου). Σε πιο πεπατημένες οδούς κινούνται οι επίσης Γερμανοι [Β]Abandoned[Β] και το δεύτερο άλμπουμ τους [Β]Τhrash You![/Β], όπου μπολιάζουν με μπόλικες τζούρες μελωδικού heavy metal τον thrash ήχο, όπως και οι [Β]Lazarus AD[/Β] με το [Β]Τhou Shall Not Fear[/Β]. Σε πολύ πιο πεπατημένες οδούς κινούνται και οι δικοί μας [Β]Suicidal Angels[/Β] με το ντεμπούτο τους [Β]Eternal Domination[/Β], όπως και οι [Β]Αudiopain[/Β] με το [Β]Τhe switch to turn off mankind[/Β]. Οι Μunicipal Waste βγάζουν το [Β]Τhe Art of Partying[/Β] και καταφέρνουν να θεωρηθούν πλέον μία από τις πιο μεγάλες νέες μπάντες στον χώρο. Από παλιές καραβάνες έχουμε το Exhibit A των [Β]Exodus[/Β] όπου το θεωρώ το καλύτερο άλμπουμ τους για την συγκεκριμένη δεκαετία, αν και ξέρω ότι πολύ θα διαφωνήσουν επιλέγοντας τον προκάτοχό του. Οι [Β]Destruction[/Β], από την άλλη, καλύπτουν το συνθετικό τέλμα τους επαναηχογραφόντας παλιά τους κομμάτια στην συλλογή [Β]Thrash Anthems[/Β] (ενώ παρόμοιες κινήσεις κάνανε αργότερα τόσο οι Tankard όσο και οι Sodom με την επαναηχογράφηση κομματιών από την εποχή του In the sign of Evil). To απόλυτο comeback αυτής της χρονιάς ανήκει στους Αυστραλέζους Mortal Sin όπου εμφανίζονται από το πουθενά μετά από 15 χρόνια και βγάζουν το [Β]Absence of Faith[/Β] αποτελεί μάλλον τον πιο καλό δίσκο τους και στέλνουν για βρούβες κάτι νέες μπάντες που προβάλονταν από παντού όπως οι [Β]Evile[/Β]. Kάποιες μπάντες που επέστρεψαν από τα παλιά ήταν οι Γερμανοί [Β]Μekong Delta[/Β] με το καλούτσικο [Β]Lurking Fear[/Β], όπως και οι συμπατριώτες τους Vendetta που ούτε αυτοί μάλλον το θυμούνται πλέον. Σε πιο περίεργες κυκλοφορίες, έχουμε μία από τις πιο ιδιαίτερες δουλειές των 00΄ς, το δεύτερο άλμπουμ των [Β]Project: Failing Flesh[/Β] με τίτλο [Β]Τhe Conjoined[/Β]. Πλέον ο ήχος γίνονται πιο industrial, πιο εφιαλτικός και πιο “ψυχρός” και το αποτέλεσμα είναι ένας από τους πιο ξεχωριστούς δίσκους των 00’ς. Αφήνω για τέλος την μεγάλη επιστροφή των [Β]Prong[/Β] αν και κινούνται σε πιο hardcore/groove/thrash μονοπάτια, αλλα είναι ένα φονικό άλμπουμ και τυχαίνει να το θεωρώ καλύτερο του Blackening των [Β]Μachine Head[/Β]!
Το 2008 οι Death Angel αποδεικνύουν ότι η επιστροφή τους στα δρώμενα δεν ήταν διόλου τυχαία. Το [Β]Killing Season[/Β] έχω την εντύπωση ότι παίζει να είναι και το καλύτερο τους άλμπουμ. Οι Γερμανοί [Β]Paradox[/Β] ύστερα από ένα κενό 7 ετών επιστρέφουν με το πάρα πολύ καλό [Β]Εlectrify[/Β] παραμένοντας πιστοί στο speed/thrash ύφος τους. Οι [Β]Destruction[/Β] βγάζουν ένα αξιόλογο άλμπουμ μετά από κάποιες μέτριες/αδιάφορες κυκλοφορίες, με τον τίτλο [Β]Devolution[/Β]. Συμπαθητικό και το [Β]The Formation of Damnation[/Β] των [Β]Τestament[/Β], αν και περίμενα κάτι παραπάνω να πω την αλήθεια. Αναρίθμητα άλμπουμ ξεφυτρώνουν από παντού σαν κεφάλια λερναίας ύδρας, πολλά φαίνεται να κερδίζουν την μάχη των εντυπώσεων ([Β]Βonded By Blood, Warbringer, Gama Bomb, Μerciless Death, Ζimmer’s Hole[/Β] κλπ),αλλά αυτό που μάλλον περνούν και το τεστ του χρόνου είναι τα άλμπουμς State Of Insurgency των Αμερικάνων [Β]Hexen[/Β] και το [Β]Faces of Fate[/Β] των [Β]Released Anger[/Β]. Επίσης, το [Β]Βlood Money[/Β] των [Β]Guillotine[/Β] αποτέλεσε μία πολύ ευχάριστη έκπληξη, ειδικά σε όσους είχαν τύχει να ακούσει το ντεμπούτο της ίδιας μπάντας που ξεπατίκωνε ανελέητα τα ριφφς των Kreator δέκα χρόνια πιο πριν! Σε πιο μοντέρνα μονοπάτια, ο δίσκος που ξεχώρισε ήταν το καταπληκτικό δεύτερο άλμπουμ των [Β]Face Down Hero[/Β] με τίτλο [Β]Where All this Anger Grows[/Β] όπου πλέον έβαλε το συγκρότημα στην κατηγορία των αγαπημένων! Αυτοί που ψάχνονται σε πιο μελωδικά prog heavy/thrash ας τσεκάρουν και το άλμπουμ [Β]Raja[/Β] των παγκοσμίως άγνωστων Φινλανδών [Β]Stam1na[/Β]. Το comeback αυτής της χρονιάς; Ε μάλλον ταιριάζει γάντι στους [Β]Μetallica[/Β] με το αρκετα καλό [Β]Death Magnetic[/Β]! Για όσους θεωρούν πολύ safe αυτή την επιλογή, οκ, ας βάλουν το Thrash, Speed, Burn των Exciter, αν και θεωρώ ότι πρόκειται για ένα μέτριο άλμπουμ. Η χρονιά πάντως έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο με το εκπληκτικό [Β]Τhirst![/Β] των [Β]Τankard[/Β]! Να μην ξεχάσω να αναφέρω και το Inflikted των αδερφών Cavalera όπου κατάφερε να σκάσει το χαμόγελο σε πάρα πολλούς οπαδούς εκείνου του πάλαι ποτέ metal μεγαθηρίου.
Το 2009 καταρχάς είχαμε κάποια πολύ σημαντικά άλμπουμς από την παλιά φρουρά. Αρχής γενομένης με τους [Β]Κreator[/Β] και ίσως το πιο τίμιο άλμπουμ τους κατά την δεκαετία αυτή, [Β]Hordes Of Chaos[/Β]. Προσωπικά, παρομοιάζω αυτό το άλμπουμ με το Terrible Certainty των 00’ς, απλό, μικρό, χύμα και θαυματουργό. Οι Slayer επίσης με το εξαιρετικό [Β]World Painted Blood[/Β] όπου τελικά μάλλον νομίζω ότι είναι το αγαπημένο μου από την εποχή που έπεται του Diabolus In Musica. Οι Megadeth του [Β]Endgame[/Β] σκεφτήκανε τον καλύτερο τρόπο για να κερδίσουν ξανά την αίγλη που είχαν 20 χρόνια πριν, αλλα αυτό δεν επιτυγχάνεται μόνο απλώς υιοθετόντας το ίδιο ύφος με αυτό του Rust In Peace…όχι ότι δεν είναι ένα καλό άλμπουμ βέβαια. Η επιστροφή της χρονιάς ανήκει σίγουρα στους prog thrashers [Β]Βeliever[/Β] όπου, 16 χρόνια μετά, παρουσιάσανε την καλύτερή τους δουλειά στο σύνολο (χωρίς να φτάνει τις πολύ μεγάλες στιγμές που είχαν παλιά τους άλμπουμ όμως). Όσον αφορά σε επιστροφή από old school thrash σχήμα τότε αυτή φαίνεται να την κερδίζει το The Ones that I Condemn των Καναδέζων Sacrifice. Κάποιου είδους παράτυπη “επιστροφή” θα μπορούσε να αποδοθεί και στους Overkill βέβαια, όπου μετά από μία σειρά μέτριων/αδιάφορων κυκλοφοριών, παραδίδουν το καθόλα άψογο [Β]Ιronbound[/Β]. Αξιόλογο και το [Β]Riot Squad[/Β] των [Β]Paradox[/Β], Από την άλλη, οι [Β]Ηeathen[/Β] του [Β]Εvolution of chaos[/Β] θα μπορούσαν ίσως να με πείσουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, όπου η θητεία του κιθαριστά τους στους Εxodus δεν θα οδηγούσε στο ξεπατίκωμα των ριφφς των τελευταίων! Το Infini των Voivod, που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του κιθαρίστα τους, βασισμένο σε αποσπασματικά κομμάτια που είχε γράψει ενώ ήταν στο νοσοκομείο, δεν μπορεί με τίποτα να κριθεί ως ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ του γκρουπ, και απλώς κλείνει με σεμνό τρόπο ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ιστορία του χώρου αυτού. Οι Warbringer με το δεύτερο άλμπουμ τους [Β]Waking Into Nightmares[/Β] ακούγονται πολύ πιο ώριμοι και στοχευμένοι. Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, οι [Β]Face Down Hero[/Β] εκπλήσσουν με το μελαγχολικό και σκεπτόμενο thrash του νέου τους άλμπουμ [Β]…Οf Storytellers and Gunfellas[/Β]. Μία νέα μπάντα που κέρδισε τις εντυπώσεις με το ιδιαίτερο στυλ της ήταν οι [Β]Vektor[/Β], όπου το ντεμπούτο τους [Β]Black Future[/Β] δανείζεται την νοοτροπία των Destruction, τη sci-fi αισθητική όσον αφορά στη θεματολογία των Voivod και κάτι από Cradle of Filth σε ορισμένα σημεία και αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον. Παραμένοντας στην Γερμανία, το Born to murder the World των Scornage παραδίδει μαθήματα thrash με death αισθητική και παραπέμπει στις αρχές των 90΄ς. Οι Αγγλοι [Β]Μutant[/Β] ντεμπουτάρουν με το EP [Β]Laserdrome[/Β], θυμίζουν αρκετά την τεχνική πλευρά των Destruction και προσωπικά περιμένω πώς και πώς για το επόμενο βήμα τους, ενώ οι Καναδέζοι Bombnation συνδυάζουν τον ήχο των πρώιμων Whiplash με πιο crossover αισθητική. Για τέλος, μιας και αναφέραμε τους Whiplash, τους αποδίδουμε και το βραβείο του χειρότερου comeback της δεκαετίας!
[SPOILER]Κάποια ενδεικτικά άλμπουμ της δεκαετίας είναι τα εξής, κατά σειρά προτίμησης, και όχι κατ’ ανάγκην “τρου” θρας αλλά είναι πάνω-κάτω οι κυκλοφορίες που μου κάνανε την μεγαλύτερη εντύπωση.
- Voivod - Voivod
- Kreator - Violent Revolution με εναλλακτικό το Hordes Of Chaos
- Death Angel - Killing Season
- Μunicipal Waste - The Art Of Partying
- Slayer - Christ Illusion με εναλλακτικό το World Painted Blood
- Project: Failing Flesh - The Conjoined
- Tankard - The Bourbon Beast με εναλλακτικό το Destruction - All Hell Breaks Loose
- Prong - The Power Of The Damager
- Face Down Hero - Of Storytellers and gunfellas
- Yyrkoon - Dying Sun με εναλλακτικό το Mortal Sin - Absence Of Faith[/SPOILER]
1 Like
νταξει μαστερ, δεν εχω λογια, κλειδωστε
το ποστ ειναι αψογο σε γενικες γραμμες, αλλα επειδη ειναι ανθρωπινως αδυνατο να τα θυμασαι ολα η να τα εχεις ακουσει ολα θα προσεθετα τις κυκλοφοριες απο the haunted οπωσδηποτε, οσο και αν καποιους τους ξενιζει το καινουργιο υφος, το damnation απο [B]warpath /B, το annihilation agenda απο lethal (2007), οπως και το ep τους deliverance (2006) (τρομερη μπαντα οι Lethal ,τσεκαρετε οσοι δεν το εχετε κανει)και ισως το burn των [B]havok /B
τωρα σε μπλακοθρας nocturnal breed που δεν νομιζω να εχουν αναφερθει (fields of rot) και απο [B]nachtmystium /B ενα ep doomsday derelicts (2009) που δεν ξερω τι στο καλο ειναι, μιας και δεν μοιαζει σε τιποτα αλλο δικο τους απο τα λιγα κομματια που εχω ακουσει, μιας και δεν ειμαι φαν, αλλα εχει τρομερα κομματια μεσα.
εντιτ 2
καλα τωρα που το σκεφτομαι το nachtmystium δεν το λες θρας με τιποτα, απλα κρατηστε αυτο και γραψτε ακυρο στα υπολοιπα…για καποιο λογο θυμομουνα πως ηταν θρας ep λογω αυτης της κομματαρας 
8O
ο θεός κι ο κύριος.!!
μπράβο στον panagiotis
Παναγιωτη γονατισε ο σερβερ ρε !
Αψογος οπως παντα 
Ετσι αγορι μου ! Και Lethal,και Havok και Nocturnal Breed.
Δισκαρες ολα τους !
Παναγιωτη εισαι φλωρος και γραφεις σελιδες επι σελιδων για new - school πραγματα
Προσκυνω απλα!!! 
Ωραίο το πόστ σεντόνι από τον Παναγιώτη. Περίμενα μεγάλο ποστ αλλα όχι τέτοιο μακρυνάρι φυσικά
Κάποιες παρατηρήσεις φυσικά σε τέτοια ποστ πάντα επιβάλλονται φυσικά. Θεωρώ πως έχεις υποτιμήσει λιγάκι την σημασία των the haunted στην αναβίωση που έχει παρατηρηθεί στον χώρο την δεκαετία αυτή (η έστω 11ετια να λάβουμε υπόψιν μας τον τίτλο του ποστ). Δεν είναι μόνο το ντεμπούτο τους αλλά και τα επόμενα τουλάχιστον 2 άλμπουμ τους (the haunted made me do it, one kill wonder) που έκαναν αίσθηση και άνοιξαν τον χώρο για πολλούς καινούργιους.
Επίσης δεν είδα καμία αναφορά στους συγγενικούς τους κατά κάποιο τρόπο Wichery που είχα σχεδόν πάντα αξιοπρεπείς κυκλοφορίες αν και μάλλον θα τους θυμόμαστε περισσότερο για τα line up που είχαν κατά καιρούς.
Πάντως θα συμφωνήσω τόσο στο θέμα των Code Red από τους Sodom όσο και στο The Gathering από τους Testament και στην σημασία που είχα για την δεκαετία που έμπαινε.
Εγω δεν μπορω να καταλαβω τι σχεση εχουν οι Haunted σε ενα thread που λεει THRASH δισκοι…:roll:
fixed
:lol::lol:
Kαλα γελαστε οσο θελετε και πειτε ο,τι θελετε… THRASH οι HAunted ΔΕΝ ειναι…
Και θελω να μου πεις ποιες γαμημενες THRASH μπαντες επηρεασαν οι Haunted
αυτο το the blackening απο machine head αξίζει οσο λένε ή καμια σχεση με θρας?
Το τελευταίο S.O.D,ποτε βγήκε?Αξίζει?
Το πρώτο The Haunted ας πούμε δεν είναι thrash?#-o
Oυτε το blackening εχει σχεση με θρας - χωρις αν σημαινει τιποτα για το αν ειναι καλο, οπως και για τους haunted, ασχετα που εμενα δε μ αρεσουν!
Τελευταιο SOD το 1999 το Bigger than the devil, καααλο ειναι
Μουσικά όχι και πολλούς αλλά η δική τους επιτυχία έκανε τις εταιρίες να ψάχνουν όλες τις thrash μπάντες που έπαιζαν στα υπόγεια του και να του υπογράφουν συμβόλαια για δίσκους.Δεν είναι λίγο αυτό.
Επίσης φυσικά και είναι thrash οι The Haunted.
Νταξει για να μη μου σκοτιζετε την πουτσα, και το πρωτο και το δεκατοτριτο haunted ειναι thrash…
οταν μιλαμε για θρας των 00’s οι haunted εχουν θεση (και μεγαλη μαλιστα)
αμα ειναι να το παιξουμε τοσο τοσο τρου θρασαδες να βγαλουμε και τους Municipal waste ως crossover μπαντα, να βγαλουμε το killing season, το inflikted και γενικοτερα ο,τι εχει αναφερθει και να κρατησουμε μονο τις ρετροθρασιες στυλ hexen ξερωγω
Crossover ειναι 80 ιλα τιγκα, καταρχην… Και φυσικα συμπορευοταν με το thrash τοτε και εχει σχεση τοσο με το thrash οσο και με το hardcore/punk! Kαμια σχεση λοιπον το παραδειγμα των municipal… Αν ειναι να μην αναφερουμε τοτε και τους nuclear assault ή τους D.R.I. σε σχεση με το thrash. Αν ειναι ποτε δυνατον
Και νταξει μαζι σου, εννοειται να βγαλουμε inflicted και lamb of god και machine head και τετοια και να κρατησουμε τα thrash.
Kαι επισης, το ενα δεν εχει σχεση με το αλλο, και μενα μ αρεσουνε οι machine head δεν τους λεω και thrash ομως, ουτε καν!
Tεσπα, οπως ειπα μην το κουραζουμε, οποιος θελει ας παρει οτι θελει για thrash, κακο του κεφαλιου του