kreator ευκολα…
destruction ποτε δε με συγκινησαν, χωρις να την εχω ψαξει και πολυ μαζι τους.
sodom γουσταρω μεχρι θανατου agent orange, αλλα καποια αλλα που εχω ακουσει μου αρεσαν, αλλα δε με τρελαναν κιολας.
το remember the fallen ειναι απο τα πιο ΑΝΤΡΙΚΙΑ τραγουδια ever. ΡΙΓΟΣ.
Thrash Till Death / Immortal Soul Takes Control, United by Hatred / There’s Only Freedom or Death, ε δεν ξέρω ρε πούστη, μου φαίνεται ότι αυτό το γκρουπ δεν αποθεώνει το θγαςςςς μόνο μουσικά αλλά και στιχουργικά. 8)
Outbreak of Evil
Blasphemer
Proselytism Real oλο το persecution mania oλο το Agent orange
The Saw Is the Law
An Eye for an EyeShellfire Defense
Tarred and Feathered
Bloodtrails
Never Healing Wound
Body Parts
WachturmTapping the Vein
βαρεθηκα να γραφω…μονο στο τελευταιο μου τα χαλασαν και αυτο λογω “ελλειψης εμπνευσης”
βασικα ειχα ψηφισει πολυ καιρο πριν kreator, μετα ελιωσα sodom και καταλαβα τι εστι αθλιο τιμιο θρας
ειδικα κατι live in bangkok ειναι ο ορισμος του ξυλου και πρωτη φορα σε ηχογραφημενο live ακουω τον ηχο παλι χαλια :lol:
destruction ειναι μεχρι και το eternal devastation
αλλα επειδη για γερμανικο θρας μιλαμε, δεν ξερω, μαλλον τους εχει αναφερει ο παναγιωτης αλλα βαριεμαι να ψαχνω :p, αξιζει να γινει λογος και για τους exumer
αν και γούστα είναι αυτά, για τους Destruction διαφωνώ… ο πιο ενδιαφέρον δίσκος τους είναι το Release From Agony, δηλαδή ανεξαρτήτως γούστων, εκεί πήγαν την μουσική ΘΡΑΣ, λίγα βηματάκια παραπέρα:!:
Tέλος, ξαναλέω… μην ακυρώνετε αμέσως τον δίσκαρο Cracked Brain ελέω της απουσίας του Schmier… Τα επομενα τρια ναι, που έτσι και αλλιώς ακόμα και η ίδια η μπάντα τα έχει αποκηρύξει… αλλά το Cracked Brain, αξίζει πιστεύω της προσοχής σας…
edit:
xaxaxaxa, δεν το είχα προσέξει…πολύ γουστάρω που το συμπληρωσα σε αυτό το θρεντι!
:lol:
μην ψαρωνεις για τους destruction, ενα αποτυχημενο αστειο πηγα να κανω σε στυλ μεταλικα (που ειναι μεχρι και το kill em all :p)
προφανως και ειναι δισκαρα το release from agony, απλα για μενα τα αντιστοιχα (εποχικα) των αλλων 2 μεγαλων ειναι ανωτερα. το cracked brain πρεπει να το τσεκαρω ειναι η αληθεια
εντιτ
οσο για τα ποστς, ενα εχω να πω: τι δουλεια κανουμε εδω στο θρασοτοπικ κυριε μεγκαθηριον?κριτσινια σπαμε?
Σοβαρα ομως, πιστευω οτι σε γενικες γραμμες, οι Σοντομ ηταν παντα πιο “κοντα” στον ηχο που προτιμω.
Εννοειται οτι και Κριεϊτορ ειναι ΜΠΟΥΝΙΑ…αλλα οκ, εχουν κανει και τα “πειρα(γ)ματα” τους.
Για Ντιστρακσιον εχω να πω οτι μου την εσπαγε η φωνη του Φρουφρουλη.(αν και εχουν τον πιο “πριονια” ηχο στο θρας!)
Οι Τανκαρντ ειναι ΓΑΜΑΤΟΙ μεχρι και το Στοουν Κολντ σομπερ.Αλλα μεχρι εκει, ΤΑ ΣΠΑΩ!
εδιτ :Πως γινεται οι Ντιστρακσιον να εχουν 5 ψηφους με 2 ψηφοφορους?
μιας και ο megatherion χώνει αβερτα ΣΟΝΤΟΜ, και γουστάρουμε… να πω δυο λογια για τα λιγότερο γνωστά άλμπουμ.
να πω πρώτα ότι θέωρω πολύ αδικημένο το Get What You Deserve… στον δίσκο δηλαδή όπου οι Sodom ακούγονται πιο πανκ n roll από ποτέ. Έχει κομματάρες μέσα, όμως το Unbury the hatchet, Die Stumme Ursel, το ομώνυμο, τα γκρουβατα eat me και Jabba the Hut, το - τα κανω όλα πουτάνα στο mosh pit - fellows in misery, και φυσικά το classic πλεον Sodomized… που συνήθως ανοίγουν τα live:!: Ήταν από τα πρώτα τους άλμπουμ που με κολλήσανε καθώς το απέκτησα όταν κυκλοφορησε και το είχα λιώσει.
Μετά ήρθε το Masquarade In Blood, που είναι το πιο άνισο άλμπουμ τους. Διότι τα περισσότερα κομμάτια κυμαίνονται από συμπαθητικά σε μάλλον μέτρια - αδιάφορα, ΑΛΛΑ ταυτόχρονα υπάρχουν και τα εξής δύο κομμάτια που γκρεμίζουν φούρνους, δέρνουν φλώρους, και καταβροχθίζουν χαράδρες
πόσο γουστάρω τα οοοοοοοοοοοουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ του ΤΟΜ στο Hydrophobia (πχ: Youuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu better run to set you free) δεν λέγεται.
To επόμενο Till Death Do Us Unite με είχε γεμίσει χαρά και ικανοποιήση που τους είδα να επανακτούν την φόρμα τους, και τα πράγματα απο κει και μετα επεστρέψαν στην φυσιολογική τους ροή, δηλαδή να βγάζουν δίσκους οι Sodom που να κατεδαφίζουν τα σύμπαντα όπως το Code Red.
μα φαίνεται, μάλλον ακούγεται. ακόμα και από τις διασκευές να το δεις. οι μεν διασκεύασαν raw power (τι κοπάνημα είναι αυτό ρε μαλακάαααααα) και οι δε Venom. Πιο πανκ και από το πανκ δλδ. quality και παπαριές. this is the real thing.
edit: βάλτε και ακούστε δίπλα - δίπλα την παραπάνω διασκευή στο state oppression των Raw Power με τον Βρώμικο πόλεμο των Αντίδραση. είναι σαν να ακούς Αντίδραση στο πιο γρήγορο, ειδικά στο κουπλέ :
Γιατί να πρέπει να πολεμήσω,
γιατί για την πατρίδα να νικήσω,
δε θέλω για σένα να πεθάνω
πούστη αρχηγέ βρες κάποιον άλλο.
χαχαχααχ
edit2: τα ντραμς του cangelosi στο ρεφραίν του Catholic Despot, απλά δεν υπάρχουν… τα σπαει και το σημείο που εχει και την υπογραφή του megatherion.
Παλιότερα θα έλεγα Destruction εύκολα με τις riff-άρες του Mike(αν δεν κάνω λάθος ?) αλλά πλέον αν και δύσκολα θα ακούσω thrash θα έλεγα μάλλον Kreator.
αν και ο λόγος που θα τους έβαζα δεν θα ήταν το ΓΚΡΙΝ (που το προσκυνάμε εννοειται), απλώς επειδή εδω μιλάμε για θρας, της γερμανικής σχολής. Σαφώς, όταν έχεις βγάλει ένα ΡΙΠ, και ένα ΠΑΝΙΣΜΕΝΤ και ενα ΝΟ ΜΟΡ ΚΟΛΟΡ - δισκάρες οροσημα του τευτονικού ή αλλιώς γερμανικού θρας - το γεγονός ότι δεν ήταν απο την γερμανια, δεν έχει να κανει.