1.Watchtower on the Moon
2.Unforgiven
3.The Box
4.Turned to Dust
5.Lost in your Memory
6.Autumn Red
7.The Mystery Show
8.Siren Sky
Νέος δίσκος από τους Threshold ο οποίος κυκλοφορεί 19 Σεπτεμβρίου. Τα 2 κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει φτάνουν τα ποιοτικά στάνταρ που μας έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια οι Threshold (τι ρεφραινάρα αυτή του Turned To Dust).
Διαβάστε την πολλά υποσχόμενη κριτική του rocking.gr εδώκαι ακούστε το Watchtower On The Moon εδώκαι το Turned To Dust εδώ.
Τα έγραψα στο θρεντ του γκρουπ, τα λεμε κι εδώ…
ΤΟ ΡΕΦΡΕΝ ΣΤΟ TURNES TO DUST ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
Δεν περιμένω τίποτα λιγότερο από δισκάρα. Και δεν μπορώ να περιμένω. Σκεφτομαι να τους δω έξω, αλλά τα λεφτά δεν…ψάχνω όμως…
Πότε νας απογοήτευσαν για να το κάνουν τώρα; Κρίμα που δεν έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει.
…κομματάρες και οι δύο, όντως πολλά υποσχόμενη κριτική, και πάει στανταρουήτα για αγορά:):!:
Στην [B][U]ολόφρεσκια συνέντευξη[/U][/B] που μας παραχώρησε ο Karl Groom δεν εκπλήσσει το πόσο ωραία απαντάει, αλλά το ότι παίζει να έρθουν στη χώρα μας!
…μακάρι…νά’ρθουν…έχουν δισκάρες και μάλλον θα προσθέσουν άλλη μία:):!:
Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, μακάρι να ρθουν. Ανυπομονώ πραγματικά να ακούσω τον δίσκο ειδικά το the box.
Oops they did it again
Αυτό το Mystery Show…
ω ναι 
Μπαίνεις μετα απο μέρες σε περιοδεία στην αγροτιά, στο πισι, και ο ενας σου πασάρει το νεο flying colors και ο άλλος σου λέει αυτό!! είστε μεγάλες αγάπες
άντε ντε…Να μην ψάχνουμε για έξω…
Προσθέτουν ακόμα συναυλίες πάντως…
…και νά’ταν μόνο αυτό…τον άκουσα τον δίσκο, και έχει μόνο καλά κομμάτια:):!:
Κατεβαίνει για να ακουστεί όπως και όσο πρέπει…
Πραγματικα δεν εχω λογια για αυτο το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!
Το καλυτερο αλμπουμ του 2014 μεχρι στιγμης για εμενα.
Λοιπόν…
Δεν είναι καλύτερος από το march of progress, ένα το κρατούμενο. Ο προκάτοχος όμως ήταν αριστούργημα που έσκασε σχεδόν από το πουθενά, διαλύοντας κάθε αμφισβήτηση περί μεταβατικότητας από τη φυγή και το θάνατο του τεράστιου Μac.
Αυτό είναι το μόνο μείον. Γιατι δεν έχει άλλο.
Ο δίσκος είναι καταπληκτικός, έχει απίστευτη απλότητα και ήρεμη δύναμη. Έχει εκπληκτικές μελωδίες. Είναι φορτωμένος συναίσθημα. Προκαλεί ρίγη συγκίνησης και δεν έχει ούτε μία αδύναμη στιγμή, πλην του κάπως αδύναμου για μένα Unforgiven.
Ο Damien είναι εξαιρετικός και χαρίζει σπουδαίες ερμηνείες σε όλο το δίσκο.
Σπάνιο το να μπορείς να κάνεις μόνο μεγάλους δίσκους και οι Threshold το καταφέρνουν με αδιατάρακτη συνέπεια. Παίζει να είναι οι καλύτεροι σε αυτό που κάνουν…
Και άντε ντε…φέρτε τους εδώ, γιατί δυσκολευόμαστε να πάμε εκεί…
…μετά από τέτοια δισκάρα, πρέπει νά’ρθουν…θα γίνει χαμός:):!:
…και η δική μου γνώμη…
Οι Theshold είναι από τις καλύτερες μπάντες του Prog metal εκεί έξω. Με μια αξιοζήλευτη δισκογραφία τα τελευταία 25 χρόνια, μας έχουν κερδίσει επάξια με τις συνθέσεις τους. Και το κατάφεραν και με τρεις διαφορετικούς τραγουδιστές. Μεγάλη νίκη αυτό. Το ''For The Journey'' έρχεται να διαδεχτεί το εξίσου καταπλητικό ''March Of Progress'' του 2012 και δεύτερος συνεχόμενος δίσκος μετά την επανένταξη του πρώτου τους τραγουδιστή Damian Wilson μετά τον τραγικό θάνατο του Andrew "Mac" McDermott από κύρρωση του ήπατος το 2011.
Η δεξιοτεχνία των Threshold να δημιουρηούν κολλητικές μελωδίες κάνει και πάλι την παρουσία της. Χωρίς να χάνει την προγκ πλευρά τους, δίνουν μεγαλύτερη βάση στην σύνθεση σαν μελωδία και συναίσθημα παρά σαν τεχνική. Η αλήθεια είναι ότι παρατηρώ και μια ελαφριά υποχώρηση στο τεχνικό τους ύφος, αφήνοντας μεγαλύτερα περιθώρια σε διάφορους μουσικούς σκοπούς που ξεφυτρώνουν από το έμφυτο ταλέντο τους. Μουσική ελευθερία χωρίς πρέπει και δηθενισμούς είναι η βασική δομή του ''For The Journey''. Ένα ταξίδι που λαξέυει το προσωπικό τους καλλιτέχνημα κάθε δευτερόλεπτο, με τον πλούτο και το εύρος των μουσικών τους ορίων. Η φωνή του Damian ακούγεται γαλήνια, ανθρώπινη, η φωνή της διπλανής πόρτας. Δεν έχει τίποτα το ξεχωριστό παρά του ότι δεν τραγουδά απλά, αλλά ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ τραγουδιστά. Ο Karl Groom (μετά την φυγή του Nick Midson το 2007) έχει φορτωθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου τις κιθαριστικές γραμμές που καβαλάς στο νοητικό αυτό ταξίδι ενώ τον ήρεμο,χαμηλό φωτισμό κρατά ο Richard West με τις ικανότητες του στα πλήκτρα. Η προοπτική του να δυσανασχετήσεις με κάτι στον νέο τους δίσκο δεν υπάρχει. Ακόμα και στο 12λεπτο ''The Box'', ο χρόνος θα περάσει με ένα αργό ανοιγοκλείσιμο ματιών. Η φωνή απελευθερώνεται ''A hunted little soul, Feeding the machine''. Τα keys λειτουργούν κυριολεκτικά ως κλειδιά και ξεκλειδώνουν μελωδίες που σε αξιώνουν να χαρείς, η τεχνική δεξιοτεχνία στις κιθάρες είναι συνάμα και τόσο βατή που καταντά αβάστακτη η γνώση του ''less is more'' και τα παλικάρια που προσηλώνονται στο ρυθμικό μέρος λειτουργούν ως ταξιθέτες στο ταξίδι αυτό. Ούτε ψήγμα βαρεμάρας και έτσι θα συνεχίσουν, αναδύοντας μέσα από τις δουλεμένες τους συνθέσεις, συκεντρωμένους τους καλύτερους των καρπών.
Όχι, δεν είναι ο καλύτερος τους δίσκος. Έχουν τόσες δισκάρες που είναι πλέον ακατόρθωτο. Με τραγουδάρες όμως σαν το ''The Box '', ''Autumn Red'', 'The Mystery Show'' και ''Siren Sky '' είναι ευκολονόητο να πάρει μια θέση όμως στους καλύτερους prog metal δίσκους της χρονιάς ( και βάλε). Κυκλοφορει από την Nuclear Blast σε (digipak με μια σύνθεση του drummer της μπάντας, το ''I Wish I Could'' που είναι και αξιόλογο τραγούδι και πιο γρήγορο/σκληρό) cd και διπλό βινύλιο με το ''I Wish I Could'' και το '' Lost In Your Memory'' σε ακουστική εκτέλεση (300 κομμάτια σε μπλε χρώμα ) για όλους εμάς που θέλουμε να ακούσουμε ΜΟΥΣΙΚΗ.:bow2: σε daargard και στον δίσκο επίσης!
σε daargard περισσότερο. αρχίζει και πέφτει κάπως ο δίσκος. αλλά είπαμε… wilson…
Εμενα γιε μου, δεν μου πεφτει…όλο και μου σηκώνεται…
Ο Ντάγκαρντ τα ειπε μια χαρά…
Το “μείον” του δίσκου είναι ότι είναι πολύ εύπεπτος για προγκ…Ακόμα κι εγώ θα τον ήθελα λίγο πιο πολύπλοκο. Αλλά δεν παραπονιέμαι…
Από την άλλη μεριά είναι προσιτός σε όλους. Και με τη μελωδία παντού -ΜΑ ΠΑΝΤΟΥ-, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Κάθε άλλο…
Είναι ένα, πώς να το πω, απαλό όμορφο πράγμα, που σε αγγίζει, σε καταλαμβάνει και εν τέλει σε (με) κατακτά…
Συνεπείς στις σπουδαίες κυκλοφορίες και στο αποτέλεσμα υψηλού ηχητικού επιπέδου…