μια εννοια τοσο διαδεδομενη και ευνοητη, και δυσκολο να δωθει ορισμος για αυτη
ειναι ενα συναισθημα που το νιωσαμε ολοι(θελω να πιστευω) μας απο τη στιγμη που γεννηθηκαμε απο τους γονεις μας και ευρυτερα το σοι μας.
το '‘σαγαπω’'ειναι μια απο τις πρωτες φρασεις που μαθαινουμε, ασχετα το αν συνοδευεται μετα απο ενα ‘‘μπαμπα’’ η ενα ‘‘μαμα’’
οταν μεγαλωσαμε καναμε φιλους τους αγαοησαμε και αυτους, αργοτερα οταν μεγαλωσαμε περισσοτερο αγαπησαμε και ατομα του αλλου φυλλου(οι περισσοτεροι νομιζω).αγαπησαμε τον εαυτο μας, τη δουλεια μας, την ποιηση, τον σκυλο μας, τη μουσικη, τη σοκολατα
απο την αγαπη εχουμε γεννηθει, για την αγαπη ζουμε και στο ονομα της πεθαινουμε η σκοτωνουμε.
με λιγα λογια ολοι εχουμε νιωσει αυτο το συναισθημα, αν και δεν γνωριζουμε πολυ καλα τι ακριβως ειναι.
πρωτα απολλα τι ειναι η ´’αγαππη’’?
γινεται να αγαπησουμε και αντικειμενα η ακομη και ασχολιες περα απο ανθωπους η ακομη και ζωα(και εντομα μην πω)?
χωριζουμε την αγαπη σε ‘‘ειδη’’, πχ μεταξυ της οικογενειας, μεταξυ φιλων και μεταξυ ερωτικων συντροφων?
τι ειναι απαραιτητο για να νιωσουμε αυτο το αισθημα?
ποιος συνδυασμος συναισθηματων μας κανει να νιωσουμε αγαπη για καποιον ή συμβαινει αντιστροφα?
υπαρχει διαχωρισμος ερωτα και αγαπης?
σημασια εχει να στο πει καποιος η να στο δειξει?
οταν την εκφαζουμε στον ερωτικο μας συντροφο γινομαστε ταυτοχρονα ευαλωτοι και απολυτα καυριαρχημενοι συναισθηματικα απο αυτον\η?
πως καταλαβαινουμε οτι καποιος νιωθει ετσι για εμας?
τελικα μονο οι γονεις μας μας αγαπανε πραγματικα?
ολο αυτο ειναι τελικα η μεγαλυτερη μπλοφα στην ιστορια της ανθρωποτητας και απλα ειναι ενα βιολογικο κολπο για να επιβιωσουμε?
θα το διαβασει κανεις ολο?
θα σκεφτει κανενας απο εσας αυτα που ρωταω?
θα δω σοβαρες απαντησεις?
θα γεμισει το θρεντ με σελιδες οπου ο καθενας θα λεει τον πονο του για περασμενους ερωτες?
πωπω τι συζητηση ανοιγεις τωρα.Πρωτα απ’ολα το διαβασα ολο
Δευτερον θελω να πω πως αγαπη υπαρχει μεταξυ οτιδηποτε εχει δεθει συναισθηματικα ενας ανθρωπος.πχ εγω αγαπω την κιθαρα μου και ας ειναι αντικειμενο.Τωρα γενικος η αγαπη μεταξυ ανθρωπων ειναι αυτη πιστευω που εχει στεριωσει αυτον τον κοσμο και τον κραταει ακομα ζωντανο.Αν δεν υπηρχε η αγαπη ισως και να μην υπηρχε τιποτα.Μεχρι και οι θεολογοι επικαλουν αγαπη μεταξυ θεου και ανθρωπου.Κανεις δεν ξερει ομως τι ακριβος ειναι αγαπη.Ειναι κατι παραπανω απο αισθημα.Αυτο ειναι σιγουρο για μενα.Ακομα και αν μισιουνται δυο ανθρωποι ειναι δυνατο να αγαπιουνται.Αυτο ειναι εξακριβομενο.Αρα οπως ειπα ειναι κατι παραπανω απο ενα αισθημα απλα.Ισως να μιλαμε για μια κατασταση,εναν θεμελιοδη λιθο στις σχεσεις τον ανθρωπων και την αρμονια του ολου του κοσμου και του συμπαντος.
-Αγάπη είναι ένα συναίσθημα αμοιβαίας πνευματικής ικανοποίησης,που συνδέεται συνήθως με σωματική ικανοποίηση.Αγάπη είναι να δίνεις(και να παίρνεις) χωρίς να ζητάς.Τα υλικά αγαθά λείπουν απο αυτήν την σχέση,στην αγνή μορφή της.
-Προσωπικά,γίνεται.όταν περνάς πολυ καιρό/καταστάσεις με κατι είτε αντικείμενο είτε με εναν οργανισμό,συνδέεσαι μαζί του και αρχίζεις να το συμπαθεις/αγαπάς.
-δεν υπάρχει είδη αγάπης.υπάρχουν όρια που μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου.τους γονείς σου/φίλους/κοπέλα-αντρας τους αγαπάς.ο βαθμός όμως,διαφέρει απο την ηλικία,προθέσεις,καταστάσεις.αυτές τις 3 ομάδες(γονεις,φίλοι,ερωτικός σύντροφος),τις αγαπάς αλλά δεν εκφράζεις τα συναισθήματα σου με τον ίδιο τρόπο.μερικές φορές επίσης συμβαίνει ενα άτομο να εμπλέκεται σε 2 ομάδες. πχ ο ερωτικός σύντροφος,ειανι και φίλος καθως οι γονείς,είναι και αυτοί φίλοι
-για να νιώσεις αυτο το συναίσθημα στον μεγαλύτερο βαθμο,είναι και ο άλλος να νιωθει το ίδιο.οσο μεγαλύτερο βαθμό το νιώθει και το εκφράζει τόσο πιο πολύ το νιώθεις και εσύ
-φιλία,συμπόνια.αυτά φτάνουν για να εξελιχθούν σε αγάπη
-ναι,υπάρχει διαχωρισμός έρωτα και αγάπης.ο έρωτας ειναι να νιώθεις αγάπη στο μεγαλύτερο επίπεδο,να παραμιλάς για τον ερωτικό σύντροφο.
-σημασία έχει να στο δείξει,ο αλλος.αυτό διαφέρει απο τον χαρακτήρα και των 2.για κάποιους ειναι πιο σημαντικό να τους το δείξουν,για κάποιους αλλους να τους το πουν.αλλα όταν γίνεται και τα 2,είναι το ιδανικότερο
-αμα νιώθεις ευάλλωτος,οταν πεις την λέξη “σε αγαπω”,τρέφεις μερικές ανασφάλειες.κατι που δεν ταιριάζει στο συναίσθημα αγάπη.όταν όμως το λες στον ερωτικό σύντροφο,ειναι σαν να “δανείζεις” τον ερωτικό σου κόσμο στα χέρια του,αλλα να μην φοβάσαι μηπως σε πληγώσει γιατι τον εμπιστεύεσαι
-το καταλαβαίνουμε μεσα απο τις πράξεις,απο τα λόγια του και κυριότερο απο το βλέμμα
-οχι,απαραίτητα.οταν κάποιος βρεί κάποιον,να του δίνει πίσω οτι του δίνει αυτος,μπορούμε να πούμε οτι μας αγαπάει πραγματικά.αλλα πλέον,σε αυτην την κοινωνία φοβάσαι να αγαπήσεις γιατί φοβάσαι να δώσεις τον κόσμο σου,την ιδιοκτησία σου.όλοι έχουμε γίνει υλιστικοί
-όχι,δεν ειναι καμία μπλόφα.απο την αρχή της ιστορίας,ο άνθρωπος συγκροτήθηκε σε κοινότητες γιατι μόνος δεν θα κατάφερνε τίποτα.εφώσεων,συγκροτήθηκε σε κοινότητες,ανάπτυξε κοινωνικές σχέσεις.φιλικές/ερωτικες
-εγώ το διάβασα,και κουράστηκα να γράφω:p
-ναι!!
-ναι!!
-ελπίζω να μην χαλάσει το thread απο τους γνωστούς αγνωστους…
κοιτα τι κρυβει μεσα του ο ανθρωπος…μπραβο παιδι μου ευγε υπεροχο θρεντ!!!παντως εσενα κατι σε καει απ’οτι βλεπω :-k…εχθες μας ελεγες για γκομενα…σημερα μας λες για αγαπες…χμμμ…ερωτευμενοι ερωτευμενοι???:p…βαριεμαι να απαντησω τωρα θα απαντησω σοβαρα αλλη φορα…και ναι το διαβασα ολο και εγω :p…παντως απο αυτα που μου εμειναν στο μυαλο…φυσικα και μπορουμε να αγαπησουμε κατι που δεν ειναι “ανθρωπινο”…οπως ειπε ο Κωστας αγαπαει την κιθαρα του…μπορουμε να αγαπησουμε κιολλας αυτο που κανουμε(δουλεια,χομπυ)…μπορουμε να αγαπησουμε και ενα σκυλο,μια γατα η ενα κατοικιδιο γενικα…και εγω πιστευω πως δεν μπορουν να μας αγαπησουν πραγματικα ΜΟΝΟ οι γονεις μας…αλλοι γονεις δεν αγαπανε καθολου τα παιδια τους…αλλα ομως τα αγαπανε πιο πολυ και απο τους ιδιους τους τους εαυτους!!αλλοι γονεις παρατανε τα παιδια τους στο ελεος του θεου…αλλοι παλι δουλευουν μια ζωη για να εχουν τα παντα τα παιδια τους!!!και φυσικα πιστευω πως αλλο η αγαπη της οικογενειας,αλλο η φιλικη αγαπη(που πιστευω πως δυσκολα βρισκεται στις μερες μας) και αλλο η “ερωτικη” αγαπη(που επισης βρισκεται δυσκολα στις μερες μας)…
P.S ηταν που δεν θα απαντησω τωρα
αυτα ηταν λιγα αμα γραψω πιο πολλα σιγα μην τα διαβασει κανεις 8) …θα δω τι θα πουν και αλλοι και θα ξαναερθω δρυμιτερος…
@βαγγελης και σε ολους τους σπαμμερ, κρατηθειτε μερικες σελιδες να πουμε στα σοβαρα καποια πραγματα και μετα θα βοηθησω και εγω να το διαλυσουμε και αυτο το θρεντ:p
απο βιολογικης αποψεις ειμαστε σαν τα ζωα, δηλαδη τα κανουμε ολα για να ικανοποιησουμε το εγωιστικο μας γονιδιο.ολα, οπως και η αγαπη, ειναι αποτελεσμα χημικων αντιδρασεων στον εγκεφαλο και στο στομαχι.ο ερωτας ειναι ναρκωτικο κτλ.
αλλα επειδη δεν μαρεσει να σκεφτομαι ετσι θα το δω πιο ανθρωποκεντρικα το θεμα.
η αγαπη ειναι ενα συναισθημα, οπως η βαρεμαρα, το κεφι, η ελειψη της καφεινης κτλ.παρολο ομως που ειναι τετοιο, διαφερει πολυ απο τα αλλα.και κατα τη γνωμη μου διαφερει πολυ απο τον ερωτα.
αγαπη ειναι ουσιαστικα ενα συγχεχημενο αισθημα εμπιστοσυνης,σεβασμου, ασφαλειας, εμπαθειας, και μερικες φορες αναγκης ή και συνηθειας. δεν γινεται να νιωσουμε ολα τα παραπανω μαζι αν δεν αγαπαμε καποιον ή και κατι και δεν μπορουμε να αγαπησουμε αν δεν ντα νιωσουμε ολα αυτα μαζι.γιαυτο αλλωστε καποιος περα απο τους γονεις μας πρεπει να περασει πολυ χρονο μαζι μας και να περασει πολλες δοκιμασιες για να επιτυχει να βρει χωρο στην καρδια μας.τοτε θα νιωσουμε αυτο το ‘‘δεν περιμενω ανταλαγματα’’ που ισως ειναι και ο ορισμος της.
το παραπανω πιστευω ειναι οτι το κυριο που διαχωριζει αμεσα την αγαπη απο τον ερωτα. ερωτα θα νιωσουμε μονο για μια εμφανισημη γκομενα χωρις να πληρει πολλες απο τις βασικες προυποθεσεις.δυσκολα θα ερωτευτει καποιος καποια που να ζυγιζει200 κιλα, ενω αντιθετα δεν ειναι δυσκολο να την αγαπησει.επισης απο τον ερωτικο μας συντροφο περιμενουμε ανταλαγματα κατι που ανερει τον ορισμο που εδωσα και πιστευω οτι ολοι συμφωνουμε.επισης οταν χανουμε κατι που αγαπαμε νιωθουμε οτι χανουμε κομματι του εαυτου μας, ενω αν μας παρατησει καμια χαζογκομενα απλα πλητεται ο εγωισμος μας.
το ασχημο και στα δυο ειναι πως τα αισθηματα δεν ειναι αμοιβαια.
επισης δεν εβαλα τις ερωτησεις με τις παυλες για να τις απανταται μια-μια αλλα για να δωσω εναυσμα για να προβληματιστειτε, μερακλη δεν το λεω πως το οπως το εκανες ειναι κακο , επισης ενδιαφερουσες οι αποψεις σου
επισης αυτο το ‘‘στις μερες μας’’ ειναι πολυ κλισε και βλακωδες εννοια.γνωμη μου πως οι ανθρωπινη ψυχη δεν αλλαζει ανα τους αιωνες, μονο τα χρωμματα
και οχι γκαντσμακ, δεν ειμαι ερωτευμενος, απλα κατι διαβασα στο προφιλ μιας φιλης μου στο facebook και προβληματιστηκα
και αυτο το ‘‘μας αγαπανε μονο οι γονεις μας’’ το εβαλα ειρωνικα περισσοτερο
οσο περναει ο καιρος εννοεις απο τοτε που ησουν 8? παρατηρησες καποια διαφορα στους ανθρωπους και στην κοινωνια μεσα σε αυτα τα 6 το πολυ να φανταστω, χρονια? μιλησε μας. η Τενια ειναι εδω και σ’ακουει.
οχι απλα αυτο ΠΙΣΤΕΥΩ και ειμαι σιγουρος οτι θα το καταλαβω αργα η γρηγορα…εσυ στα 20 χρονια εμπειριας δηλαδη ξερεις οτι οι ανθρωποι ειναι ολοι φιλικοι και χαμογελαστοι και δεν ειναι καθολου εγωιστες σωστα???
