Ποιος απο μας δεν εχει φωναξει “σααααααααακη”,η ποιος απο μας δεν εχει αφισες του στην πορτα του?..Ποιος απο μας δεν εχει τραγουδησει το “Αντεξα”,η ποιος απο μας δεν εχει φορεσει φουστα…?
Λοιπον,συμφορουμιτες και συμφορουμιτισες μου,δεν μιλαμε για εναν απλο τραγουδιστη,για ενα απλο παιδαρελι που ειχε τα τυχερα του,και με ενα καλλογραμμημενο σωμα και ωραια φωνη εγινε γνωστος…Δεν μιλαμε για εναν απλο πατερα,δεν μιλαμε για εναν απλο στιχουργο-μελωδοποιητη,δεν μιλαμε για εναν απλο μακρυμαλλη νέο που εξαλλος τοτε με το καθεστιμενο και το συστημα βγηκε και τραγουδησε προς την κοινωνια και το φασισμο μελωδιες οπως το “ελα μου”,“αιμα δακρυα και ιδρωτας” και το εθνικο του συμβολο “αντεξα”
Γραψτε εδω λοιπον,τη γνωμη σας για τον ανθρωπο που μας εχει αλλαξει την ζωη απτη πρωτη στιγμη που πατησε στον ελληνικο εναεριο χωρο,γραψτε την γνωμη σας εδω για τον ανθρωπο που θεμελιωσε το μεταλ στερεωμα με τις μακριες του μπουκλες και δασιτριχες μασχαλες του,τον ανθρωπο που βυχει φωτια,και κλανει τσερνομπιλ…γραψτε.!
ΟΚ δε πρόκειται να τον αποθεώσω. Δε μου αρέσουν οι τελευταίοι του δίσκοι, από το 2001-2 έπαψα να ασχολούμαι μαζί του.Δε θα κάτσω να χαρακτηρίσω ούτε την-τυπικότατη-φωνή του ούτε την όποια του σκηνική παρουσία.
Oι πρώτοι 5-6 δίσκοι του (εξαιρείται το άχαρο ντεμπούτο του) έχουν ως επί το πλείστον ωραία και σπαραχτικά τραγούδια. Και δε μιλάω τώρα για αυτά περί “μακαρόνια με κιμά” και κάτι σχετικά. Ούτε τα “γνωστά”, ξέρετε αυτά τα 3-4 που γνωρίζει ο κλασικός ροκομεταλάς. Δεν είναι ροκ, ε και;
Για μένα επιτυχία είναι όταν κάτι μιλάει μέσα μου και θέλω να πιάσω την κιθάρα μου και να το παίξω. Είτε είναι sakis, είτε Jethro Tull είτε Dio είτε είτε… Οι ανοιχτόμυαλοι ας ασχοληθούν λίγο περισσότερο , η εξαετία 1992-98 έχει μικρά διαμαντάκια-συνθέσεις εδώ και εκεί.
Αν και μου αρέσουν κομμάτια της ελληνικής ποπ, αυτό πάει κυρίως στην εποχή των '80ς (και πίσω). Sakis is not exactly my cup of tea, αν και ποτέ δε με ενόχλησε κιόλας (σε σχέση με κάτι ελληνοσκυλάδες).
Βασικά πάντα το ανατολίτικο ρίφφ του “Άντεξα” μου θύμιζε το αντίστοιχο του Powerslave για αυτό το γούσταρα.
Ωστόσο εκεί που φρίκαρα μόλις είναι ότι στο τελείωμα του πάνω βίντεο,στο 04.11, ο Sakis κάνει την χειρονομία που κάνει ο Dickinosn στο τελείωμα του Powerslave κλείνοντας την φράση “slave to power of death” !!!
Κοιτάξτε, τα πράματα είναι απλά. Ο προκλασικός Ρουβάς, αυτός της πρώτης εποχής, είναι λίγο γκλαμ και αρκετά αδιάφορος στους ροκ κύκλους. Η μέση εποχή του, όμως είναι μία ακουστική πανδαισία, ένα χαρντ ροκ όργιο, με σκληρή μουσική, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά ενός μεταλλά, με στίχους ξυραφιές, με εκπληκτικές συνθέσεις, που ευτυχώς για τον καλλιτέχνη, συνοδεύτηκαν και με εμπορική απήχηση, την οποία και άξιζε, αν και δεν ήταν ποτέ το αγαπημένο παιδί των media, ούτε είχε ποτέ ένα μάνατζερ να ασχοληθεί με το φαινόμενο. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια αν και μουσικά παρέμεινε στάσιμος, ασχολήθηκε πολύ σοβαρά με την προώθηση του σκληρού ήχου σε δυσθεώρητες ατραπούς. Μόνο αυτός και οι Lordi τόλμησαν το ακατόρθωτο. Να εκπορθήσουν την Eurovision!!! (και η Dana Internmational το έκανε κάποτε, αλλά ο ήχος της ήταν πιο πρώιμος και metal δεν τον λες)
