ειχα δει ενα ντοκυμαντερ που εδειχνε τα μερη που μαζευουν σκυλια για να αναπαραχθουν ωστε να πωληθουν,puppy mills τα ελεγαν αν θυμαμαι καλα και εδειχνε σε ποσο αθλιες συνθηκες τα εχουν με αποτελεσμα να εχουν πολλα τραυματα κλπ.Κατεληγε στο συμπερασμα οτι δεν πρεπει να αγοραζουμε σκυλια απο πετ σοπς ωστε να καταργηθουν τα puppy mills.Ειναι πραγματικα απανθρωπο να ξερεις οτι ο μονος λογος υπαρξης αυτων των αθωων υπαρξεων ειναι να πωληθουν.Αν θελετε πραγματικα να παρετε σκυλι και οχι να το παρατησετε σε τρεις μηνες προτιμηστε ενα αδεσποτο.
το ξερω οτι ειναι λιγο ακυρο,αλλα καλο θα ηταν να δειτε το ντοκιμαντερ “Earthlings” σε αφηγηση του Joaquin Phoenix και με μουσικη απο Moby,υπαρχει και με ελληνικους υποτιτλους ετσι θα ειναι πιο ευκολο να το “καταλαβετε”
http://video.google.com/videoplay?docid=-5165231031895551470#
αμα ανοιξετε το λινκ εχει μια μικρη περιγραφη στο περιπου τι θα δειτε…
σας συνιστω αμα δεν αντεχετε τη βια να μην το δειτε γιατι δειχνει τα πραγματα ετσι οπως ειναι!
παιδια, γνωμη μου αλλα το διλημα με τα αδεσποτα δεν ισχυει. γιατι καλλισα μπορει να κακοποιησει καποιος αυτα αλλα και τα ‘‘πετσοπαρισμενα’’. και δεν ειανι ολοι οι πετσοπαδες αγρικοι, αλλαστε δυσκολα πιστευω οτι καποιος θα ανοιξει ενα χωρις να τρεφει μια μηδαμινη συμπαθεια στα ζωα. μαλακες (καρκινοι οπως συνηθιζω να τους ονομαζω) υπαρχουν παντου και στα παντα και παντα θα υπαρχουν. σημασια εχει λοιπον η συνειδητοποιηση αυτων που αγαπανε τα ζωα και οι πραξεις τους εναντια σε τετοιες ενεργειες.και ασχετα με την νομοθεσια οι φιλοζωικες κατι μπορουν να κανουν, οτι και αν ειναι αυτο.
προσωπικα δεν αγαπω τοσο πολυ τα ζωα και γιαυτο δεν θα μπορουσα να εχω ενα υπο την προστασια μου, και ειδικα σκυλο που απαιτουν προσοχη ολη την ωρα.
περα ομως απο την αγαπη που πρεπει να δειχνει ο ιδιοκτητης και την προσοχη, πρεπει να γνωριζει πως να συμπεριφερθει στο ζωο ωστε να μην δημιουργουνται προβληματα στον ιδιο, στην κονωνια και στο ιδιο το ζωο.
επισης το θεωρω λαθος να παρεις ζωο και να το εχεις κλεισμενο σε 4εις τοιχους.
αυτα
υ.γ.τελικα τι εγινε με το σκυλι του queen_rulez?
Αυτό δεν το’ ξερα και είναι πραγματικά πολύ άσχημο…Γενικά θα συμφωνήσω με διάφορους που το’ παν: Ότι η νοοτροπία του Έλληνα στο θέμα σκύλος και γενικότερα ‘‘κατοικίδιο ζώο’’ (απαίσια έκφραση) είναι γάμησε τα…Σε άλλες χώρες τα σέβονται όπως ακριβώς τους ανθρώπους…Και η νοοτροπία αυτή φαίνεται και από το έξης: Tο επάγγελμα του κτηνίατρου είναι όλοκληρη επιστήμη, πραγματικά…Στην Ελλάδα αποτελεί την δυσκολότερη σχολή και όμως ο κτηνίατρος στην χώρα μας δεν έχει ούτε το κύρος (με την έννοια ότι κάνει ένα πάρα πολύ σημαντικό επάγγελμα), ούτε τις απολαβές που του αναλογούν…Στο εξωτερικό παίρνει ο κτηνίατρος το λιγότερο 3 χιλιαρικα το μήνα…
οσο να 'ναι τα σκυλακια απο πετ σοπ, καθαροαιμα και ρατσας ολο και καποιος θα τα παρει,που μπορει να μην ειναι και τοσο φιλοζωος…αλλα πιο δυσκολα θα παρουν καποιο απ τ δρομο. Και στην τελικη,αυτα πιστευω υποφερουν πιο πολυ και βασανιζονται. Τα εχουν διωξει προφανως απ το σπιτι τους,ειναι μονα,το περισσοτερο καιρο ειναι νηστικα,ολο και καποιος “εξθπνος” θα τα κλοτσισει κλπ…Ασε που συνηθως εχουν και τραγικο θανατο (φολα,να τα πατησει κανα αμαξι κλπ).
'Εχει κανείς θηλυκό σκύλαρο?
Εγώ, αλλά όχι σκύλαρο, σκυλίτσα 6 μηνών μόλις.
Γιατί, τι ψάχνεις;
Γνώμες ψάχνω περί στείρωσης… 
Λοιπόν έχω 4 σκυλιά… Τα 2 τα στείρωσαν οι γονείς μου όταν ήμουν μικρός…Και τους είπα ότι αν τολμήσουν για την υπόλοιπη ζωή τους να το κάνουν σε κάποιο ζωντανό, δεν θα τους ξαναμιλήσω…Βέβαια δεν το κάναν έτσι επειδή τους καρφώθηκε στο μυαλό…Υπήρχαν λόγοι τους οποίους όμως δεν θεωρω σημαντικους…Τα 2 αυτά σκυλια έτσι όπως τα βλέπω θεωρώ ότι αν δεν ήταν στειρωμένα θα ήταν πολύ περισσότερο ευτυχισμένα…
Βέβαια αν υπάρχουν άλλα προβλήματα υγείας τότε ίσως η στείρωση να είναι και αναγκαία…Πχ τώρα το ένα σκυλακι μου όποτε έχει περιοδο μάζευετε γάλα στα μαστά και ο γιατρός φοβάται για κανένα καρκίνο έκει πέρα…όποτε εκεί το σκέφτεσαι λίγο
Παρεπιπτόντως το πιο γερικο σκυλί μου μας είπαν πριν λίγες μέρες ότι έχει καρκίνο
Καλά, η δική μου δεν έχει ακόμα ούτε περίοδο, αλλά από όσα ξέρω είναι καλύτερα για τον οργανισμό του ζώου να το αφήσεις να γεννήσει μία-δύο φορές και μετά να προχωρήσεις σε κάτι τέτοιο για να μην σου δημιουργεί θέματα με το τι να κάνεις τα κουτάβια, να κινδυνέψει από εγκυμοσύνες σε μεγαλύτερη ηλικία κλπ.
ναι έτσι είναι ναρκολεπτικ…Άστο να γεννήσει μια δυο φορές και μετά ξανασκέψου το αν είναι (επιμένω βέβαια όχι, αν δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα)
Πάντως πρώτου το βάλεις σε μια διαδικασία εγκυμοσύνης, να ξέρεις σε τι χέρια θα πάνε τα κουτάβια, ετσι 
Και ποιος κρατάει 7-8 κουτάβια για κάνα μήνα που πρέπει να θηλάσουν? Δεν είναι και καθαρόαιμο το σκυλί οπότε δεν ξέρω αν θα βρούμε και να τα δώσουμε. Και με τόσους μαλάκες στη χώρα θα αγχωθώ για το πού θα πάνε…
Επίσης κατά 80% μετά τα 8 θα εμφανίσει καρκίνο αν δεν στειρωθεί…
Και εγώ δε θέλω, αλλά η ιδέα και μόνο του καρκίνου με τρομοκρατεί.
-
Ισχύει… Στα θυληκά είναι λίγο διαφορετικό το πράγμα…Δυστυχώς υπάρχει αυτός ο κίνδυνος…Σε τέτοιες περιπτώσεις ίσως και να είναι αναγκαίο…Και όσο και να μη το θέλω, μετά από αυτό που μας είπε ο γιατρός, το σκεφτόμαστε σοβαρά στην οικογένεια…
-
Αυτό. Υπάρχουν άπειροι μαλάκες που στην κάυλα τους, αγοράζουν τα κουτάβια σου και μετά τα παρατάνε ξέρω γω και τα κακομεταχειρίζονται γενικώς…Καλό είναι σε τέτοιες περιπτώσεις να τα δίνουμε σε γνωστούς και γενικά ανθρώπους που είχαν πάντα σχέση με σκυλιά, ώστε να μην το διακυνδινεύουμε
Ποιος ξέρει τόσους ανθρώπους αξιόπιστους που να θέλουν σκύλο ώστε να τα αποκαταστήσει?
Η μαμά μου το έχει πάρει απόφαση και θέλει να της κάνουμε την εγχείρηση το Πάσχα, εγώ είμαι ακόμα διστακτική… Δεν ξέρω γαμώτο…
Και θέλω γνώμη σκυλοιδιοκτήτη(ΝΑΙ, ποτέ δε θα μάθω πού είναι τα διαλυτικά) όχι κτηνιάτρου.
Αν υπάρχει κανένας άλλος με άποψη σφυρίχτε…
Θενκ γιου χειρότερε εχθρέ…
Εγω που λετε μενω στο πανοραμα θεσσαλονικης και εχω την φυση εξω απο το σπιτι μου. Πηρα ενα αδεσποτο πριν απο 4 χρονια μικρου μεγεθους και το σκυλι εξελιχθηκε στον πιο καλο σκυλο που εχω δει ποτε μου (απο αποψη χαρακτηρα). Επαιζε με ολους, δεν γαβγιζε σαν κατι μαλακισμενα που γαβγιζουν χωρις λογο και αλλα πολλα. Το σκυλι το ειχα εξω σχεδον ολη μερα να τρεχει και να χαιρεται τη φυση. Εκει που ειμαι ειδικα δεν περνανε και αμαξια ειναι πολυ ασφαλες. Ειχε ομως ενα κακο συνηθειο, να κυνηγαει το αμαξι μας οταν φευγαμε απο το σπιτι. Μια φορα πριν απο 2 χρονια μας ειχε ακολουθησει μεχρι εναν σχετικα κεντρικο δρομο(στο πανοραμα οποτε καταλαβαινετε δεν μιλαμε για την πολη που θα ηταν επικινδυνο). Οταν γυρισαμε δεν τον βρηκαμε σπιτι, ψαξαμε και μετα απο 3 μερες τον βρηκαμε χτυπημενο απο αμαξι(και η μαλακια ειναι το roadkill εδω στο πανοραμα θελει πολλη προσπαθεια αν ενα σκυλι απλα γαβγιζει τα αμαξια στην πισω ροδα και δεν ειναι π.χ γατα που θα πεταχτει απο το πουθενα). Ηταν νεκρο, με ενα χτυπημα αριστερα στο κεφαλι. Εκλαιγα καθε φορα που τον θυμομουνα για κανα τριμηνο. Αυτο που με βασανιζε ομως ηταν ενα: Εφταιγα παραπανω εγω που δεν του εκοψα μαχαιρι την συνηθεια με καποιον τροπο; Ή αυτος που ετρεχε υπερβολικα και καταφερε να τον χτυπησει; Μηπως τελικα κανενα περιβαλλον δεν ειναι καταλληλο για να εχουμε κατοικιδια πια;(Εκτος απο το χωριο φυσικα) Γιατι για το διαμερισμα δεν το συζηταω ειναι καταπιεση για το ζωο να μην μπορει να ξεπατωθει στο τρεξιμο.