πριν δε γούσταρες δηλαδή;
στο θέμα μας…
με την πρώτη ακρόαση του καινούριου του άμον τόμπιν ξενέρωσα περιμένοντας κάτι πιο "μουσικό’ και uplifting… γρήγορα όμως επανόρθωσα εκτιμώντας ότι αυτή τη φορά οι σπουδές στο κάψιμο πέρασαν σε άλλο επίπεδο.
Αυτό το goto 10 είναι πόλεμος των άστρων ε…
iced earth - something wicked
καλο για οταν το ακουσα και ‘‘χωνομουν’’ στο μεταλ, τωρα το βαριεμαι απιστευτα
the gathering - how to measure a planet
οταν το ειχα πρωτοακουσει μου φανηκε πολυ βαρετο
αυτο τον καιρο παιζει συνεχεια στο ριπιτ
και αλλα
Εχμ… Όχι! Μάλλον κακές συγκυρίες υποθέτω 
Ωραίο το Amon Tobin ναι, κι εγώ κάτι πιό μουσικό περίμενα να πώ την αλήθεια αλλά δε με χάλασε κι αυτή η “στροφή”, βέβαια προτιμώ φάσεις Supermodified/Out From Out Where αλλά γενικά αγαπάμε Amon Tobin ρε παιδί μου 
αυτό. Όταν πήγαινα σχολείο ένας φίλος μου πορωμένος με Pink Floyd προσπαθούσε μάταια να με πείσει να κάτσω να ακούσω και του έλεγα ότι με κοιμίζουν μετά συνειδητοποίησα το μεγαλείο 8)
Πω, κωλοτουμπα αλερτ. Εκει που πριν λιγο καιρο με χαλουσαν οι Blasphemophagher, εβαλα παλι μερικα κομματια τωρα…
ΤΙ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΗ?
Κατι αντιστοιχο κι εγω…ειχα στο μυαλο μου τις λεξεις μπουζουκι και σκυλαδικο σαν μια εννοια…τελος παντων μισουσα σχεδον τα παντα απο λαϊκα αλλα τωρα πια μπορω να ακουσω καποια παλια τραγουδια πχ Διονυσιου ευχαριστα
Στο μεταλ τωρα, οταν ειχα πρωτοακουσει το “Awake” των Dream Theater, εκτος απο το “Lie” & το “Space-Dye Vest”, σε ολα τα υπολοιπα τραγουδια με εβλεπς; να παταω το κουμπακι για να αλλαξω…τωρα ειναι ο αγαπημενος μου δισκος τους…
Επισης εχω παθει μεγαλη πλακα με τον Ozzy…ελεγα συνεχεια “τι παπαρας που ειναι αυτος που ουτε φωνη εχει και ολο μαλακιες κανει με τα ριαλιτι στην τηλεοραση και ειναι και παντρεμενος με εκεινη την καριολα τη Σαρον” κλπ κλπ ενω τον θεωρουσα και ηλιθιο ποζερα με αυτα που κανει στα λαιβ ξερω γω που βρεχει με κουβαδες το κοινο η αυτο που ειχε κανει με τη νυχτεριδα κλπ ομως καποια στιγμη εκει που εβλεπα βιντεακια του Gus G. στο γιουτουμπι ειπα να δω κανενα απο τα λαιβς του με τον τρελογερο για να δω αν βγαζει καλα τα κομματια στις συναυλιες…τελικα ο Νυχτεριδοφαγος με αφησε μαλακα…ειδα εναν γερουλη που το λεει η ψυχουλα του ακομα, που γουσταρει αυτο που κανει και που εχει ερμηνευσει καποια απο τα σημαντικοτερα μεταλ τραγουδια…for the record το κομματι που με εκανε να αλλαξω αποψη ηταν το “Mr. Crowley”…
Μια αλλη κωλοτουμπα μεγιστη ηταν με τους Savatage και γενικα με τις μπαντες που εχουν high-pitched φωνητικα οπως πχ οι κραυγες του Oliva…ελεγα “Eλεος μας εχει πρηξει τα @@ ο τυπος με τις κραυγες σαν να τον γαμανε κανει…” τωρα πια οι Savatage ειναι απο τα αγαπημενα μου συγκροτηματα…
Περα απο αυτες τις τεσσερις κωλοτουμπες, δεν εχω μεγαλες αντιφασεις στα ακουσματα μου…αυτα που μ’ αρεσαν μ’ αρεσουν ακομα και αυτα που μισουσα τα μισω ακομα…
[SPOILER]
[/SPOILER]
Δεν το περίμενα με την καμία, έκανα μια βραδινή επίσκεψη στα κλασικά λημέρια και όταν ξεκίνησε ήταν σαν να άκουγα άλλον δίσκο απ’ αυτόν που θυμόμουν! Μπόλικο feelgood, τρελά κομμάτια αρένας κι εγώ με τα μάτια μου γουρλωμένα.
Θα δικαιωθεί πάλι ο υποφαινόμενος. [-X
Δισκάρα!!!Έπος!!! Reckless!!!
Δύο πολύ καλοί φίλοι υποστηρίζουν ότι κάποτε μου βάλανε να ακούσω τη Μποφίλιου να τραγουδάει το The Great Gig in the Sky κι εγώ έκανα “meh, μια ακόμα εντεχνιάρα”.
Είναι δυνατόν;
How could I be so blind?
Συγχώρα με, κουβαλάω ακόμα έναν μεταλλά μέσα μου. Κωλοτούμπα - τι φωνάρα και τι γυναικάρα είναι αυτή 8O8O
:roll::roll::roll::roll::roll: