Mε μισώ όταν μερικές φορές για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου και να αποδείξω ουσιαστικά -σε μένα- ότι δε με νοιάζει ή ότι αδιαφορώ για κάτι, λέω πράγματα που δεν εννοώ ή παίρνω βιαστικές αποφάσεις για τις οποίες αργότερα σκυλομετανιώνω
Πραγματικά παίζει να 'ναι άπειρες οι φορές που λέω/κάνω κάτι και μετά κοπανάω το κεφάλι μου, δεν μπορώ να το διορθώσω (γιατί θα ρίξω τα μούτρα μου :b), οπότε λέω τουλάχιστον πως μελλοντικά δε θα λειτουργώ έτσι, αλλά τελικά επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη, που τελικά κακό σε μένα κάνουν.
Mπορει να ακουγεται ξενέρωτω αλλα πιστευω οτι το’χεις πιασει το θέμα ανάποδα. Συγκεντρωσου σε αυτα που σου αρέσουν και σιγα-σιγα θα αρχίσουν να μειονονται αυτά που δεν σου αρέσουν. Σιγουρα περιθώρια βελτιώσης πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν οσο ζουμε, το θέμα ειναι οτι αν περναμε τον περισσοτερο χρονο στα αρνητικα τοτε ειναι τα μονα που σκεφτομαστε και διογκωνονται. Αν λέγαμε ποτε τα πραγματα σε φιλους μας που λεμε στον εαυτο μας - δεν θα μας είχε μεινει κανενας!!!
:-k
Βασικά γιατι να μισεις τον εαυτο σου για κάτι? Ετσι δημιουργήθηκες. Αν δεν σου αρέσει κάτι απλα προσπαθείς να το αλλαξεις ή να το βελτιώσεις, και αν δεν μπορείς να το καταφέρεις αυτό, ή αν δεν θες να το αλλαξεις τότε απλά συμφιλιώνεσαι με αυτό γιατι είναι κομμάτι του εαυτού σου. Δεν μπορουμε να είμστε τέλειοι. Εγω προσπαθώ να το εφαρμόζω αυτό στη ζωή μου αντί να κάθομαι να με μισώ.
Δε νομίζω να κυριολεκτεί και κανείς από όσους ποστάραμε εδώ μέσα ;p
Το να αναγνωρίσεις ότι υπάρχουν κάποια ελαττώματα που σε “πάνε πίσω” και κάνουν κακό στον εαυτό σου και, ως εκ τούτου, να θες να τα αλλάξεις, δεν είναι κακό, είναι αυτογνωσία. Το να πεις ότι προσποιείσαι και καταπιέζεσαι να είσαι “τέλειος” είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία και μάλλον αυτό έχεις υπόψιν σου…
βασικα πολλοι γίνονται καταπιεστικοί προς τον εαυτό τους σε σχέση με τα ελλατώματα τους. πολλοι αναρωτήθηκαν γιατι να είναι έτσι κι ευχήθηκαν να μην είχαν κάτι, εγω εκεί αναφέρομαι. Ουσιαστικά το ίδιο λέμε. Όσο για το να καταπιέζεις τον εαυτό σου να είναι τελειος αυτό μάλλον είναι κακό για την υγεια σου, ψυχικη και σωματικη
Οκ, το ρημα “μισω” ειναι βαρυ. Αλλα, οπως ειπες ολοι γεννιομαστε με καποια χαρακτηριστικα. Καποια απο αυτα ειναι αρνητικα ή εστω δεν μας αρεσουν. Και πολυ απλα δεν μπορεις να τα αλλαξεις. Και με το να τα καταπνιξεις (αν μου ελεγες αυτο) θα καταφερνες μονο να δειξεις μια ψευτικη εικονα προς τα εξω. Κοινως, βρισκω απολυτα λογικο να μην σου αρεσουν καποια στοιχεια του χαρακτηρα σου, αλλα ΔΕΝ μπορεις να τα αλλαξεις/βελτιωσεις. Απλα εισαι εσυ και αποδεξου το! Αλλιως θα ειμασταν ολοι τελειοι.
Θέλετε να μου πείτε ότι κανείς από τους αποπάνω, που είστε και στην εφηβεία, δεν έχει περάσει φάση self-loathing? Ποτέ? :-k
Ούτε όταν σας αφήνει ο γκόμενος/ πάρετε τον πούλο στα διαγωνίσματα ξερωγώ?
Κάτι κάνω λάθος!
Μη με παρεξηγήσετε δεν το κάνω συχνά, είμαι αρκούντως ψώνιο, αλλά έχω τις στιγμές μου, και όταν έρχονται, με παίρνει και με σηκώνει κανονικά!
Ποτε. Να εκνευριζομαι που εχω κανει λαθη, ναι, αλλα μεχρι εκει, οχι extreme πραγματα.
Στα διαγωνισματα που λες, αν εχω κανει μαλακιες και τα ηξερα τοτε απλα μου την βαραει, αλλα μεσα σε 1-2-3 ωρες το εχω αποβαλλει και με εχει πιασει πεισμα να βουλωσω στοματα και να γραψω αριστα σε ολα τα υπολοιπα (ασχετα με το τι κανω τελικα :Ρ).
Οσον αφορα τις γκομενες, δεν με αφηνουν, τις αφηνω 8)
Οχι νταξ, αυτο ειναι περιεργο θεματακι, αλλα ποτε δεν μου εχει βγαλει αυτο το “self-loathing” οπως το ειπες!
