Γενικά μιλάω, όχι ειδικά. Αυτός είναι κατ’εμέ και ο κυρίως λόγος που γίνεται αυτή η συζήτηση. Για να “δικαιολογηθούν” κάποια μελλοντικά “κακώς κείμενα” από πολιτικούς χώρους σχετικούς με τις απόψεις μας (ή και του παρόντος). Αλλιώς δε βλέπω το λόγο γιατί να τρώμε τόση ώρα για να καταλήξουμε στο αν η βία είναι μονόδρομος για να επιτευχθεί μια ριζοσπαστική αλλαγή ή υπάρχουν και ειρηνικές λύσεις.
Πιθανόν θα ήταν πιο χρήσιμο να δούμε το background όλων όσων κατέληξαν στη βία για να πραγματοποιήσουν ριζοσπαστικές αλλαγές και τις εναλλακτικές που είχαν τότε και που υπάρχουν τώρα.
ΥΓ. Η αλλαγή στην Ινδία, μια χαρά ριζοσπαστική ήταν, λίγη ώρα κουβέντας με Ινδούς θα σας πείσει, μόνο που και αυτή ως αποτέλεσμα βίας μπορεί να θεωρηθεί. 1)Η Βρετανική Αυτοκρατορία μετά το Β Παγκόσμιο δεν είχε την ισχύ για να διατηρήσει την Ινδία, 2) εκείνοι οι περίεργοι Ινδοί με τις χατζάρες και τα μουστάκια -πουδεθυμαμαιπωςλεγονται- σκότωναν έναν-έναν τους Βρετανούς αξιωματούχους, ανεξάρτητα από τον Γκάντι, με αποτέλεσμα να είναι ακόμη πιο δύσκολος ο έλεγχος της χώρας
Mα στην περίπτωση του Γκάντι και του MLK δεν ήταν το ζητούμενο η αλλαγή ενός συστήματος παραγωγικών σχέσεων αλλά των συστημάτων της αποικιοκρατίας στην μία περίπτωση και των ρατσιστικών διακρίσεων στην άλλη. Στην Πολωνία μόνο υπήρξε ανατροπή “συστήματος παραγωγικών σχέσεων”, υπήρξε μετάβαση από ένα κομμουνιστικό σύστημα (έστω με κάποια ιδιάζοντα χαρακτηριστικά όπως γράφει ο Ισις) σε ελεύθερη οικονομία. Ως προς τους στόχους τους όλες αυτές οι μη-βίαιες επαναστάσεις υπήρξαν πετυχημένες.
Αναφερόμουν σε αυτό το κίνημα
Το κήρυγμα του κληρικού MLK παρέμεινε πάντα πολύ βασισμένο στην θρησκεία για να το πεις αριστερό. Ο Χούβερ και η ΚΚΚ προσπάθησαν να του κρεμάσουν την ταμπέλα λόγω κάποιων συνεργατών του αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Τα αιτήματα του για “αναδιανομή εισοδημάτων” (αδόκιμος όρος αλλά δεν είναι εδώ το θέμα μας) προς τους μαύρους βασίζονταν στην αποζημίωση για την εργασία των προγόνων τους στα χρόνια της δουλείας και όχι σε κάποια αριστερίζουσα αντίληψη για το θέμα.
Οι μαύροι πάνθηρες και ο Μάλκολμ Χ -καμία σχέη με τον King, για την ακρίβεια τον χλεύαζαν- σαφώς και ήταν αυτό που ονομάζεις “ριζοσπαστικοποιημένοι” και φυσικά ήταν για προφανείς λόγους οι έυκολοι στόχοι όποιου ήθελε να συκοφαντήσει το κίνημα για τα δικαιώματα των μαύρων και να στήσει προβοκάτσιες.
Με τα λεφτά των Αμερικάνων και την καθοδήγηση του Πάπα κάνω κι εγώ “κίνημα” και σας ανατρέπω ό,τι καθεστώς θέλετε.:lol::lol::lol:
“Γιατί να μην κάνουμε κάτι πιο τολμηρό; Τι θα λέγατε να χρηματοδοτούσαμε κρυφά την Αλληλεγγύη, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι η πρώτη αντικομμουνιστική οργάνωση στο σοβιετικό συνασπισμό, που δρούσε στο φως της ημέρας, θα επιζήσει αυτού του πολιτικού χειμώνα;”.
Ρίτσαρντ Πάιπς, υπουργός των ΗΠΑ, σε συνάντηση του συμβουλίου ασφαλείας των ΗΠΑ το 1981, κι αφού ο Βαλέσα είχε επισκεφτεί τον Πάπα στο Βατικανό το γενάρη του ίδιου έτους.
οπορτουνιστή:p.Αυτό που λες ίσως να μπορεί να γίνει για πολύ μικρές αλλαγές γιατί δεν θα δεχθεί κανένας πχ εργοστασιάρχης να αυξήσει μισθούς επειδή όλοι συμφώνησαν ότι έτσι πρέπει να γίνει.Επίσης ότι αλλαγή να γίνει έτσι δεν πρόκετια να φέρει ουσιαστικές αλλαγές.Γιατί θα γίνουν νέμεν αλλαγές αλλά πάλι θα ισχύει ότι και σήμερα,δηλαδή θα τα παίρνουν οι λίγοι από τους πολλούς.Γι’αυτό ο μετασχηματισμός της κοινωνίας μάλλον γίνεται με βίαια μέσα,αλλιώς δεν είναι ποιοτική η αλλαγή της κοινωνίας:p
Το κατά πόσον ένα κοινωνικό κίνημα (μη βίαιο) θα κατορθώσει να επιφέρει ευρύτερες κοινωνικές αλλαγές απαιτεί ορισμένες προϋποθέσεις, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία.
[ol]
[li]πολιτικά ερίσματα: η πολιτική κατάσταση μίας χώρας θέτει τους όρους και τους περιορισμούς για την ανάπτυξη και το είδος των κοινωνικών κινημάτων. Εδώ μπαίνουν παράγοντες όπως η υποστήριξη από την κοινή γνώμη, πολιτικοί σύμμαχοι, διεθνείς πολιτικοί σύμμαχοι και ευρύτερες σχέσεις κλπ[/li][li]Αίσθημα δυσαρέσκειας προς το υπάρχον πολιτικό κλίμα/ σύστημα. Απόντος τέτοιου κλίματος, δεν υπάρχει καμία περίπτωση μία μειοψηφία ουτε καν όταν μιλάμε για ομάδα που χρησιμοποιεί βίαια μέσα, π.χ. τρομοκρατική να επιβιώσει.[/li][li]ένα ιδεολογικό υπόβαθρο, το οποίο ουσιαστικά νομιμοποιεί το υπάρχον κλίμα δυσαρέσκειας. Η ιδεολογία αναζητά εχθρούς και συμμάχους. Η ιδεολογία είναι αυτή που φτιάχνει την αρένα.[/li][li]Κινητοποίηση: χρηματοδότηση, σωστή αρχηγία και καθοδήγηση, εσωτερική επικοινωνία.[/li][/ol]
Μία μειοψηφία μπορεί να ασκήσει επιρροή σε μία πλειοψηφία (να αλλάξει το πολιτικο-οικονομικό γίγνεσθαι, εν προκειμένω) όταν η μειοψηφία έχει σαφή θέση και εμμένει σε αυτήν παρά τις πιέσεις, ενώ ταυτόχρονα η πλειοψηφία βρίσκεται να χάνει τον ιδεολογικό της προσανατολισμό (αγγλικά οι όροι είναι minority influence και anomie theory)
όλα τα μη βίαια κινήματα που αναφέρθηκαν στα παραπάνω ποστ είχαν τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Αν θέτε πηγές των παραπάνω, μπορώ να τις σημειώσω.
Cheers!
Mην αφήνεις τον δογματισμό σου να στρεβλώνει την αντίληψη σου (που διαπιστωμένα από άλλες κουβέντες μας έχεις)
Η αλληλεγγύη είχε ήδη εκτομμύρια μέλη και συμπαθούντες όταν άρχισε να βρίσκει υποστήριξη από ξένους που αναγνώρισαν την επιρροή της στην Πολωνική κοινωνία και το πως μπορεί να τους φανεί χρήσιμη στον ψυχρό πόλεμο.
Αυτό δεν αλλάζει τον μαζικό της χαρακτήρα.
Ουσιαστικά ίσχυαν όλες οι συνθήκες που αναφέρει παρακάτω ο Almighty C (αν και σε αυτό που γράφει για “ιδεολογία” εγώ θα έγραφα απλά “ξεκάθαρα αιτήματα” γιατί το “ιδεολογία” είναι κάτι πολύ πιό “βαρύ”)
Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά είναι μετάφραση από τα Αγγλικά και ο όρος ιδεολογία είναι επιλεγμένος ώστε να καλύψει και πιο ακραία/ διασχιστικά κοινωνικά μορφώματα βλ. τρομοκρατικές ομάδες. Για το συγκεκριμένο θέμα που συζητάτε ταιριάζει καλύτερα η δική σου φράση
το κειμενο ηταν απλα υπεροχο και συγχαρητηρια σε οποιον το εγραψε.
προσωπικα θεωρω τον εαυτο μου αναρχικο…και ειναι κατι που με προβληματιζει και εμενα ο προβληματισμος που τιθεται στο κειμενο.
θελουμε το συλλογικο καλο,κυνηγαμε την ουτοπια και προσπαθουμε να κανουμε τον κοσμο καλυτερο αλλα με λαθος τροπους.η λυση δεν ειναι η συγκρουση με την αστυνομια (αν και ειναι μια αρχη) αλλα πρεπει να κανουμε πιο ρυζικες δρασεις για να αλλαξει κατι.
ακομα πρεπει να δουμε τι μπορει να γινει ωστε ο κοσμος να μην βλεπει τον αναρχικο ως τον πιο ‘‘κακο’’ ανθρωπο στην σημερινη κοινωνια αλλα να δει τι πραγματικα ειναι ο αναρχικος και γενικα οι ανθρωποι στον α/α χωρο.
Βράσε ρύζι σα να λέμε δηλαδή, αν περιμένουμε απ’ τους αναρχικούς!
Σόρι παιδιά, δεν μπόρεσα να αντισταθώ!
Δεν ξέρω αν το χω ξαναπεί, αλλά οι αναρχικοί είναι τα καλύτερα παιδιά ε. Δεν τους αρέσει να το ακούνε και δε θέλουν να το λέμε παραέξω, αλλά κατά βάθος είναι οι πιο αγαπούληδες που υπάρχουν. Αγαπάμε αναρχία και ζωή.
οι αναρχικοι ειναι αντιεξουσιαστες αρα ειναι ‘‘εχθροι’’ του κρατους και γενικα του καπιταλιστηκου και μη συστηματος οπως και καθε μορφης εξουσιας.
ενας μεσος ανθρωπος που δεν εχει ψαχτει ποτε για την αναρχια και ακουει για αναρχικους μονο απο τα μμε θα πιστευει οτι οι αναρχικοι ειναι κατι κακο,οτι ειναι τα αποβρασματα της κοινωνιας,τα περιθωριοποιημενα ατομα,ατομα εθισμενα σε ναρκωτικες ουσιες,ατομα χωρις ουσια χωρις αξιες και ιδανικα.
(ενα πχ ειναι οι γονεις μου που τα πιστευουν αυτα)
ο λογος ειναι απλος…το κρατος,η κοινωνια,και τα μεγαλα κεφαλια εχουν φτιαξει μια μεγαλη προπαγανδα ωστε να εχουν τον κοσμο με το μερος τους και να τον κινουν οπως οι ιδιοι θελουν…αρα αυτο συνεπαγει οτι θελουν να δειξουν αυτους που τους πανε σταθερα κοντρα σαν κατι το κακο για τον κοσμο…
μπορειτε να σκεφτηκε απλα το λογο τον οποιο τα μμε ποτε δεν προλαβουν την αληθεια πανω στο θεμα αντιεξουσιαστων-κρατους??το μονο που ακουμε ειναι ‘‘οι αναρχικοι τα εσπασαν’’,’‘οι αναρχικοι τα εκαψαν’’ κτλ και ποτε δεν δειχνουν τι πραγματικα γινεται στις πορειες και σε ολες τις αντιεξουσιαστηκες γενικα δρασεις…
σαν αναρχικη βρισκομαι μεσα στον χωρο και σημετεχω ενεργα στις δρασεις που γινονται και ιδιαιτερα στις πορειες.ετσι οταν μετα βλεπω τι λενε για τα γεγονοτα στα οποια ημουν παρον απογοητευομαι και γεμιζω με οργη που διαστρευλονουν τα οσα γινονται…
το συμπερασμα? οι αναρχικοι παντα θα ειναι ‘‘κακοι’’ για ‘‘ολους’’ τους υπολοιπους ανθρωπους…
