Καλύτερος μπασκετμπωλίστας

Αν και είμαι βέβαιος για το αποτέλεσμα (νο 23) ουσιαστικά θα ήθελα μέσω αυτού του poll να δω αν είμαι ο μόνος που διαφωνώ με όσους λένε ότι ο Μιχαλάκης είναι ο καλύτερος όλων… (Αν και έχω τις ελπίδες μου, αφού οι περισσότεροι δεν ακολουθούμε τις μαζικές απόψεις :wink: Μιλάω για την καριέρα τους γενικότερα, όχι μόνο στο ΝΒΑ.

Την ψήφο μου την έδωσα χωρίς σκέψη στον Pistol. Έκανε όργια στο κολλέγιο (44 πόντους μ.ο.) σε μια εποχή όπου σπάνια πρωτοετείς έβρισκαν χρόνο συμμετοχής. Ο πρώτος πραγματικός σούπερ-σταρ με συμβόλαια για διαφημίσεις άσχετων προϊόντων. Πέρασε το NBA και το άθλημα γενικότερα στο επόμενο επίπεδο, αλλά όπως όλοι οι πρωτοπόροι ελάχιστοι τον κατάλαβαν πραγματικά στην εποχή του…

Πέθανε 40 ετών λόγω γενετικού προβλήματος. Έλειπε η αρτηρία που ενώνει την καρδιά με τους πνεύμονες (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Άτομα με τέτοιου είδους προβλήματα ζουν συνήθως ως τα είκοσί τους και τους απαγορεύουν οποιαδήποτε σωματική άσκηση.

πολύ απλά LEGEND…

Αν μιλάμε για μεγαλύτερο παίκτη ΕΒΕΡ τότε απ’όσους έχω παρακολουθήσει ο Τζόρνταν είναι ο καλύτερος σίγουρα αλλά υπήρχαν εξίσου μεγάλοι παίκτες στις ΗΠΑ ανά τα χρόνια … μόνο τις εθνικές ομάδες του 92 και του 96 να κοιτάξεις τρομάζεις με τα ονόματα ας πούμε.

Στη σύγχρονη εποχή θεωρώ τον Κόμπυ πολύ μεγάλο παίκτη … στο μυαλό μου είναι ο Τζόρνταν της γενιάς που τον ακολούθησε. Και δεν το θεωρώ καθόλου μεγάλη κουβέντα αυτό. Δείτε προσόντα, τίτλους, ατομικές επιδόσεις … Αν μπορεί να του βρει κανείς κάποιο “ελάττωμα”, αυτό θα ήταν ότι δεν αποπνέει κάτι το “εξωγήινο” όπως ο MJ (γνώμη μου αυτό).

Αν μιλάμε για Ευρώπη, αδυνατώ να καταλήξω κάπου … η Ευρώπη έχει βγάλει παικταράδες τα τελευταία χρόνια, απ’τον (αντιπαθητικότατο) Πάρκερ μέχρι τον Γκασόλ και τον Ντέκι …

Αν έπρεπε να διαλέξω έναν Ευρωπαίο θα διάλεγα Μποντίρογκα, η πληθώρα των ικανοτήτων του σαν παίκτη τον έκανε να ξεχωρίζει. Οι τίτλοι του κιόλας μιλάνε από μόνοι τους …

υ.γ. Στο πολλ πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο να μπουν ονόματα απ’την εποχή που η ανταγωνιστικότητα στο άθλημα αυξήθηκε εκθετικά (βλ. 80 και μετά). Όχι ότι ο Chamberlain δεν ήταν παικταράς, αλλά άλλη βαρύτητα έχει να κάνει ο Μπράιαντ παπάδες σήμερα …

(π.χ. Robinson)

Έβαλα κυρίως “αρχαίους” παίχτες γιατί θεωρώ ότι για τους σημερινούς λίγο-πολύ έχουμε εικόνα. Προτίμησα να βάλω κάποιους πιο “άγνωστους” για να μεγαλώσουν λίγο οι μπασκετικοί μας ορίζοντες… Αλλά πόσοι ξέρουν για παράδειγμα ότι ο big-O τελείωσε σεζόν με μ.ο. τριπλ-νταμπλ (δηλαδή διψήφιο νούμερο σε πόντους, ασιστ, ριμπαουντ)

Ότι αφορά στην ανταγωνιστικότητα δεν θεωρώ ότι είναι τόσο μεγάλη η διαφορά τότε και τώρα. Ναι μεν σήμερα ασχολούνται με το άθλημα σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά τότε υπήρχαν λιγότερες ομάδες και επομένως υπήρχαν λιγότεροι ρούκουνες (προς Θεού δηλαδή να έχει παίξει ο Ρουσκόνι NBA :p:lol:#-o:-k:?[-X[-X[-X[-X). Και για εμένα ακόμα και σε τοπικό πρωτάθλημα να έχεις 50 π.μ.ο. δείχνει ότι το κατέχεις, πόσο μάλλον στο NBA, όπως έκανε ο Chamberlain…

Πού θυμήθηκες τον Ρουσκόνι ρε παίχτη!! :lol:

Τέλος πάντων, νομίζω είναι κρίμα να πρέπει να διαλέξει κανείς έναν απ’ όλους αυτούς. Δηλαδή ΟΚ, ο Τζόρνταν είναι ό,τι καλύτερο έχω δει προφανώς αλλά μήπως δεν είναι και ο Μάτζικ? Ή ο Τζαμπάρ? Ή ο Μπέρντ?

Το μόνο που μπορώ να πω (για άλλη μια φορά) βλέποντας αυτό το poll είναι ότι με πιάνει μια μελαγχολία όταν συγκρίνω με το σύγχρονο ΝΒΑ.

Α, και συμφωνώ απόλυτα με Λεβιάθαν για Κόμπε.
Ο μόνος παίκτης που μου βγάζει μια αρχοντιά ανάλογη των παλιών καλών καιρών.

συμφωνω για κομπε αλλα…ουτε καν ετσι;;; τι σχεση εχει το σημερινο nba με αυτο πριν απο καποια χρονια μεχρι τα 90ies…νταξ ειπαμε…εδω πανε εκει οι ευρωπαιοι και τους κανουν πλακα τι να λεμε τωρα…
αυτα που εχει κανει ο μιχαλακης ο αερινος δεν τα εχω δει σε αλλο…πραγματικα εξωγηινος ΑΘΛΗΤΗΣ!
απο ευρωπαιους νταξ Πετροβιτς…τελος…και απο αυτους που εζησα και θυμαμαι καθαρα Μποντιρογκα…αρχοντας μεσα στο γηπεδο…

Που είναι ο Γκάλης???

για να εχει ενδιαφερον επρεπε να βαλεις :καλυτερος μπασκετμπολιστας (εκτος τζορνταν)

τοτε θα ψηφιζα λαρυ…

Ο Jordan τους εκανε πλακα οταν επαιζε,δεν νομιζω πως θα αγγιξει ποτε κανεις το μυθο του,πραγματικα Air Jordan,οχι μλκιες…συμφωνω με σχεδον ολους τους παραπανω σε πολλα,βλεποντας το πολλ νοσταλγω παλιο καλο NBA με επικες μαχες Μαλουν-στοκτον vs Jordan και παρεα,τον Ναυαρχο,τον Μιλερ,τον Πενυ με το χοντρο στους Ματζικ και γενικοτερα τα 90ς,που προλαβα και ειδα καλυτερα…

απο τους τωρινους,αν και αντιπαθητικος,μονο ο Κομπε αγγιζει παλιο ΝΒΑ οντως,μεγαλος παιχτης,κατι αλλοι που ειναι τουμπανια και απλα τρεχουν και καρφωνουν aka Λεμπρον και Χαουαρντ,μου φερνουν νυστα και με εχουν κανει να μην παρακολουθω ΝΒΑ εδω και χρονια,μονο σποραδικα(εκτος την χρυση χρονια της Βοστωναρας,που ξεφτυλισε lakers ανυπαρκτους και πηρε και επιτελους η ταλενταρα ο Γκαρνετ ενα τιτλο)…αλλα απο πολλ επρεπε να περιμενουμε και ενα Γκαλη μεσα,ανετα…απο Ευρωπη δλδ,αυτον θα εχωνα…επισης Πετζα,μεγαλη αγαπη και Νοβινσκι…

σ’αγαπω

Θυμαμαι μικρουλης στο Ολυμπιακος-Μπουλς που ειχα στηθει και περιμενα να δω Τζορνταν και δε το πιστευα οτι θα παιζε στο ιδιο παρκε με Τομις,Ταρλατς και τα λοιπα ξερω γω.Τρελη μυθοποιηση…Ευχομαι να χα γεννηθει λιιιγο πιο πριν να τον θυμομουν(αυτον και τους υπολοιπους της χρυσης φουρνιας)καλυτερα…

θυμασαι ενα καλαθι που πεταξε,με πλατη στη μπασκετα ε?και εχασκαν αυτοι που τον μαρκαραν και ψαχνανε να δουν που πηγε η μπαλα:lol::lol:
Και εγω ειχα χεστει σε κεινο το ματς πανω μου απο τη χαρα…
Εγω θα ηθελα να θυμαμαι γμτ λιγο τα 80ς χρονια του,που αρχισε προς τα τελη να χτιζει ονομα και να να παιρνει και τα παρατσουκλια air κτλ,πριν τον πρωτο τιτλο του 91…αν και ειμαι πολυ περηφανος που μετα το come back του '94-ποτε-ηταν,ειδα σχεδον ολα τα ματς των μπουλς εκεινα τα χρονια μεσω filmnet τοτε…επικοι τελικοι,επικο μπασκετ…ολοι σουζα με Μαικλ τοτε…\m/

http://www.youtube.com/watch?v=MYcQDgmZKXs&feature=related

εδιτ,στο 3.50,χαχαχαα,πο το πουστη…!!!
εδιτ 2,χαχα,στο 4.38,τι προσποιηση πεταει ο θεος…

Παρολο που δεν μου αρεσει καθολου το μπασκετ,ειχε πεσει μια φορα στα χερια μου ενα dvd με φασεις του Λαρι Μπερντ και καθησα και το ειδα 85 φορες με τα σαγονια μου να κρεμονται στο πατωμα.Με πιανει η καρδια μου να βλεπω αυτον τον παιχταρα να μην εχει παρει ακομα ψηφο,οποτε παιρνω την παρθενια!

Απο συγχρονους,μεγαλη λατρεια ο Στιβ Νας

Edit:Τωρα που το ξαναβλεπω,μιλαμε για NBA και εγω ξεδιαλεξα δυο λευκους,μπραβο μου!:lol:

Από το πολ εννοείτε Μιχαλάκη που με αυτόν μεγαλώσαμε.
Από ευρωπαίους εκτός από τον Νικ μεγάλη αδυναμία σε Sabas, Divac.

Από τους εν ενεργεία, αν και αντι-Lakers, ο Kobe είναι όντως ο μόνος που έχει κάτι από τα παλιά
Προσωπικές μου αδυναμίες ο Paul Pierce, o Steve Nash και ο Dirk.

Πάντως από τους νέους ένας που έχει το σώμα και τα προσόντα να γίνει μεγάλος παίχτης + ωραίο στυλ (όχι το μονοκόμματο του Lebron) είναι ο Kevin Durant. Αρκετά συμπαθής και ο Brandon Roy.

εχει μεγαλο δικιο ο γιατρος

ο τζορνταν ειναι πιο περα απο ολους και κανει το πολλ πολυ ανισο στα τεικα αποτελεσματα

ασε που τετοια αποχωρηση (τελευταιο σουτ εδωσε τον 3ο τιτλο στο 2ο three-peat του) δεν εκανε κανεις

θεωρωντας οτι ο jordan ειναι ο θεος και μακραν οτι καλυτερο πατησε στα αμερικανικα παρκε θα ψηφισω και εγω larry bird γιατι ειναι η προσωποποιηση του πως ενας παιχτης με μετρια σωματικα προσοντα αλλα τρομερο μυαλο και work ethic και πεισμα για να ειναι νικητης και Νο 1 μπορει να φτασει να ειναι ο κορυφαιος παιχτης στο nba (3 συνεχομενες χρονιες ΝΒΑ MVP 1984-1986)

ωραια λιστα ,ολοι οι παιχτες ειναι ενας κι ενας στη λιστα

Jordan γιατί απλα όταν παρακολούθησα τους τελικούς του ΝΒΑ αναμεσα σε Μπουλς και Σανς με την επικοτατη μονομαχία του Μιχαλακη εναντιον του Barkley (Στο Mega τότε τους έδειχνε) λάτρεψα το άθλημα αυτό περισσότερο απο ποτέ (καλά έβαλε βέβαια το χεράκι τους σε αυτό και ο τρισμαγιστος Νικ the greek :stuck_out_tongue: ). 40.5 πόντους μεσο όρο είχε ο Jordan σε εκεινη την σειρά τελικών και ανάγκασε τον Sir.Charles τότε να πει το, ακόμα πιο επικό “αυτοί είχαν τον Τζορνταν εμείς δεν είχαμε κανένα”
:bow::bow::bow:

Dr J…Julius Erving:):!:

κάποιον ξέχασες μίστερ…

απίστευτη σειρά τελικών, φοίνιξ σανς ρεεεε 8)

τέτοια κάνω 3-4 σε κάθε μονάκι μωρέ, πώς κάνεις έτσι…

Michael Jordan & Ντιρκ Νοβιτσκι…

Magic Johnson για μενα.Ο ανθρωπος ηταν καλλιτεχνης.
Και ηταν και μεγαλος ανθρωπος εκτος απο παιχτης.

Νομίζω αξίζει ένα μαστίγωμα σε όλους μας που, ξεχάσαμε Hakeem The Dream

Μην αρχίσουμε τώρα για 90’ς (πιο παλιά δεν πω)

Γιατί επικές ήταν και οι μονομαχίες Τζόρνταν - Ντρέξλερ στους τελικούς του 1992. Γενικά τότε υπήρχαν μπασκετμπολίστες στο ΝΒΑ, όχι αθληταράδες. Είχες πλέη μέηκερ με μυαλό (τι να θυμηθώ, Τέρι Πόρτερ, Αϊζέηα Τόμας, Κέβιν Τζόνσον, Μαρκ Τζάκσον, Τιμ Χαρνταγουέη) και όχι τσίρκα που κρατάνε τη μπάλα για 24 δευτερόλεπτα στην κατοζή τους. Είχες αυθεντικούς σουτέρ σαν τον Μίλερ αλλά και τον παιχταρά Έντι. Είχες σόοουμεν με ουσία όπως ο Ντομινίκ και ο Κεμπ, είχες σέντερ θηρία αλλά με γνώση του αθλήματος (Χακίμ, Γιούιν, Ρόμπινσον, Ντόχερτι) και όχι κατσίκια που ενδιαφέρονται μόνο για τους αριθμούς τους. Μα πάνω απ’ όλα είχες φοβερούς αμυντικούς (χωρίς καν να επιτρέπονται ζώνες και τα ρέστα) τους οποίους έπρεπε να υπερνικήσουν όλοι αυτοί που προανέφερα. Πολλές φορές μάλιστα οι ίδιοι οι σταρς ήταν και μέλη των καλύτερων αμυντικών πεντάδων.