Ναι 
την συζητάμε συχνά. Τα σπάει το BR!
Ειδικά όταν βγήκε το Hunger Games (αντιγραφή;) άναψαν τα αίματα.
‘’[B]Koroshi no rakuin?[/B]’’(Aka [B]Branded To Kill[/B])(1967) του [B]Seijun Suzuki[/B]
Την προηγουμενη βδομαδα εγραψα για το ‘’[B]Tokyo Drifter[/B]’’ και ειχα κανει μια αναφορα στην ταινια που ξαναειδα σημερα,το ‘’[B]Branded To Kill[/B]’’.Υakuza film και αυτο του Seijun Suzuki παλι,αλλα παρα πολυ περιεργη και ιδιατερη ταινια.Ξεκιναει σαν ενα αστυνομικο και στη συνεχεια χανομαστε μεσα σε μια σουρεαλιστικη ομορφια και ενα melange απο film noir κωδικες,σουρεαλιστικες εικονες οπως το οτι ο πρωταγωνιστης σνιφαρει ρυζι,το οτι η γυναικα που αγαπα εχει εμμονη με πεταλουδες και πουλια,το οτι οι δυο αγαπιουνται,αλλα συναμα θελουν να σκοτωσουν ο ενας τον αλλο κλπ…
Αργο film,αλλα ακρως παραλογο και ‘‘τρελο’’ θα ελεγα καθως παιζει με τις εμμονες και τα παθη.Δεν ειναι ευκολο να περιγραφει αλλα αισθητικα και σκηνοθετικα εχει πολλες ομορφιες,πολλα συμβολα ,πολλα ευρυματα και ειναι συνυφασμενο με τα 60’s και την αντισυμβατικη αυτη εποχη οπου τα παντα αμφισβητηθηκαν και τα παντα απελευθερωθηκαν.Γι αυτο και εν ετει 1967 βλεπουμε τη γυναικα του κεντρικου ηρωα μονιμως να κυκλοφορει γυμνη,οταν ακομη και σημερα η πορνογραφια στην Ιαπωνια ειναι απαγορευμενη!!!
Διαβαζω στη wikipedia οτι η ταινια επηρρεασε πολλους κατοπινους δημιουργους και προσωπικα οι σκηνες των φονων μου θυμισαν πολυ τους αντιστοιχους στο λατρεμενο μου ‘’[B]The Killer[/B]’’ του [B]John Woo[/B].
Φοβερος δημιουργος ο [B]Suzuki[/B] ξανανακαλυπτω το εργο του και γουσταρω απιστευτα!!!
Η αλήθεια είναι ότι όταν μου πρότειναν να δω το [B]Yûkoku[/B] : Patriotism.Rite Of Love & Death, δεν περίμενα ότι θα είναι μια 30λέπτη ταινία, δεν περίμενα ότι θα είναι βουβή, δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο καλή και δεν περίμενα να μου αρέσει. Ξεκίνησα να τη βλέπω με διάθεση του στυλ “ας σκοτώσω κανά μισάωρο”. Τελικά έκανα λάθος. Ταινία με ουσία, σωστοί ηθοποιοί και το mood - attitude απλά τρομερό! Όποιος ενδιαφέρεται ας τη δει κατευθείαν.
‘’[B]Drunken Angel[/B]’’(1948 του [B]Akira Kurosawa[/B]
Το ‘’[B]Drunken Angel[/B]’’ ειναι ενα απο τα πρωτα yakuza films,μια απο τις πρωτες ταινιες του [B]Kurosawa[/B] και η πρωτη απο τις δεκαεξι συνολικα συνεργασιες μεταξυ του σκηνοθετη και του μεγαλου Ιαπωνα ηθοποιου,[B]Toshiro Mifune[/B].
Eνας gangster χτυπαει τα μεσανυχτα την πορτα ενος γιατρου,οντας τραυματισμενος μετα απο μικροσυμπλοκη.Ο γιατρος απροθυμα του περιποιειται το τραυμα,αλλα ο ασθενης ταυτοχρονια εκφραζει και την υποψια οτι πασχει απο φυματιωση.Ο γιατρος τον εξεταζει,διαπιστωνει οτι οντως ετσι ειναι τα πραγματα κι απο εκει και περα αναπτυσσεται μεταξυ τους μια ιδιοτυπη φιλικη σχεση με πολλες εντασεις,καθως και οι δυο τους κακοι φαινομενικα και καλοι κατα βαθος,προσπαθουν να πλησιασουν ο ενας τον αλλο με μαλλον ανορθοδοξο τροπο.
Τα πραγματα περιπλεκονται επιπλεον μετα την αποφυλακιση ενος αλλου συμμοριτη,ενω μπλεγμενη στην υποθεση ειναι και η τωρινη κοπελα του γιατρου.
Μεχρι το τεσσαρακοστο λεπτο της ταινιας παρακλολουθουμε το πολυ καλο χτισιμο της ασπονδης φιλιας των δυο ηρωων,μεσα απο εντασεις,καβγαδες και μαλωμους.Μετα ομως,σημειο στο οποιο εμφανιζεται κι ενα αλλο προσωπο,τα πραγματα αποκτουν διαφορετικη τροπη κι εχουμε μια καταδυση στον ιαπωνικο υποκοσμο και συγκεκριμενα σε καταγωγεια,σε night clubs,σε κακοφημα στεκια και σε μερη οπου πουλιεται το κορμι και υπαρχει το ευκολο/παρανομο χρημα.
Το μεταπολεμικο Τοκυο ειναι εξοχα παρουσιασμενο με τις φτωχογειτονιες,τους απορους ανθρωπους που πασχουν απο τυφο και φυματιωση και δεν εχουν στον ηλιο μοιρα και τους κατατρεγμενους βασικους ηρωες που παλευουν να επιβιωσουν με καθε τροπο και κυριως να αποφυγουν τα προβληματα που τους κατατρυχουν(τον gangster η φυματιωση και τον γιτρο ο αλκοολισμος).
Η ταινια σαφως επηρεασμενη απο τα συγχρονα τοτε αμερικανικα films noirs ειναι πραγματικα θαυμασια και γοητευτικα αποκαρδιωτικη και στεναχωρη μεσα στη μελαγχολια της!!!
Ανακαλυψτε ενα απο τα πρωτα και πολυ δυνατα εργα ενος τεραστιου δημιουργου του οποιου οι ταινιες ειναι η μια καλυτερη απο την αλλη…
‘’[B]Rusty Knife[/B]’’(1958 του [B]Toshio Masuda[/B]
Σαν συνεχεια λοιπον του περισυνου μου post για το ανωθεν film του [B]Kurosawa[/B],ερχεται η παρουσιαση αλλου ενος αξιολογοτατου,σκοτεινου και πολυ μελαγχολικου film noir απο τη [B]Χωρα Της Nissan[/B] και της [B]Toyota[/B]!
H αστυνομια προσπαθει να πιασει στα χερια της εναν εγκληματια/κακοποιο που σπερνει τον τρομο στην πολη,αλλα εχει αναγκη απο στοιχεια και απο μαρτυρες.Οταν καποιοι προθυμοποιουνται να συνδραμουν,αρχιζουν σταδιακα να ξεπηδανε προσωπα και γεγονοτα του παρελθοντος που κανουν την ταινια πολυ ενδιαφερουσα.
Οπως ειπα η ταινια ειναι πολυ σκοτεινη και πολυ μελαγχολικη,ενω η σκιαγραφηση των χαρακτηρων και η εμβαθυνση στην ψυχολογια της ειναι αξιοθαυμαστη.Ο σκηνοθετης εχοντας μπολιασει τα καλυτερα στοιχεια της μεγαλης αμερικανικης σχολης των noir,παραθετει τη δικη του προσπαθεια και φτιαχνει μια ατμοσφαιρα λυπηρη και εναν καντρικο χαρακτηρα,γεματο μετανοια,νευρα,ροπη προς το να παραστρατησει παλι,αλλα και γεματο μεταμελεια.
Παρα πολυ καλη ταινια απο μια χωρα που σε ολα τα κινηματογραφικα ειδη ,εχει να παει πολλα.
Η ταινια ειναι ενα αστυνομικο δραμα,με πλοκη,ψυχολογια χαρακτηρων και πολυ ωραια απεικονιση της νυχτας και των χωρων!!!
Να φανταστειτε μεχρι κυνηγητο με φορτηγα εχει ,ενω υποστηριζεται και απο τις πειστικοτατες και πολυ σοβαρες ερμηνειες των ηθοποιων!
Seppuku - Hara-kiri (1962)
Ένα δράμα με δυνατούς διαλόγους, διαφθορά, ανατροπές και μερικά σπαθιά για το τέλος. Η ταινία είναι απλά τρομερή! Δεν ξεκόλλησα από την οθόνη.
Remake από Takashi που θα τιμήσω κάποια στιγμή.
[SPOILER]
Μεγάλος Hanshiro
Λοιπον,το ‘’[B]Harakiri[/B]’’ το ειδα κι εγω την προηγουμενη εβδομαδα κι εχω να πω οτι ειναι μια πραγματικα πολυ αξιολογη ταινια,με δραματικες πινελιες,αργοσυρτο μεν ρυθμο,πολυ καλες ερμηνειες κι ολα κυλανε σαν μια τελετη και μια μυσταγωγια.Δεν ειναι για ολα τα γουστα,αλλα ειναι αξιολογοτατο εργο.
Ichimei (2011) που ουσιαστικά είναι το remake του Seppuku (1962)(Harakiri) από Takashi Miike.
Η ιστορία ακριβώς ίδια με του original μόνο που εδώ δόθηκε περισσότερη έμφαση στα γεγονότα, την ιστορία, τα χρώματα, την καλαισθησία των ηθοποιών, παρά στην αφήγηση του Hanshiro. Και να ήθελε βέβαια η ταινία να στηριχτεί αλλού δεν θα μπορούσε με τίποτα να το πετύχει με αυτόν τον πρωταγωνιστή. Εννοώ ότι η επίδοση του δεν αγγίζει ούτε στο ελάχιστο αυτή του Tatsuya Nakadai(original Hanshiro), που σχεδόν όλη η κανονική ταινία σ’ αυτόν στηρίζεται και την ερμηνεία του. Και να πω ότι είναι απλά καθηλωτικός και επιβλητικός.
Πολύ καλός εδώ ήταν ο Koji Yakusho(Kageyu) που τον απόλαυσα και στην επόμενη ταινία.
Η ιστορία από μόνη της είναι πολύ ενδιαφέρουσα οπότε όποιος δεν αντέχει τις Ιαπωνικές εποχής, αυτή η έκδοση είναι μια καλή πρόταση. Αλλιώς ας μην την αγγίξει καν και ας δει το αρχικό, που είναι πραγματικά καλό.
Συνέχεια πάλι από τη συμπάθεια μου Takashi Miike με το Jusan-nin no shikaku (13 Assassins) (2010)
Ταινία δράσης με πολύ σπαθί, από έναν Σαμουράι που μαζεύει άλλους 11 και έναν άκυρο, με σκοπό να “ρίξουν” έναν αφέντη που είναι κακός και θέλει να ανέβει στο θρόνο.
Παρά τις 2 ώρες η ταινία κυλάει αρκετά ομαλά, εξαιρώντας βέβαια την εισαγωγή, που γενικά οι Ιάπωνες καθυστερούν να μπουν στο νόημα. Από τη στιγμή που αρχίζει η δράση όμως έχουμε ωραίους διαλόγους, ξύλο, κτλ.
Προτιμώ το Seven Samurai του Kurosawa, πατ πατ όμως που σ’αρέσουν αυτά.
[B][U]Female Convict 701: Scorpion[/U]/B
Απο τις πιο ωραιες ταινιες που εχω δει ποτε! Περιγραφει την ιστορια μιας γυναικας,που λογω μιας απατης απο τον αγαπημενο της,καταληγει στη φυλακη,καθως και την αδιακοπη μαχη που δινει για να ξεφυγει απο εκει και το ατελειωτο κυνηγητο με τους αστυνομικους. Εξαιρετικες ερμηνιαιες απο ολους!
Η ιστορια ολοκληρωνεται με τις υπολοιπες 3 ταινιες:
[B]Female Convict Scorpion: Jailhouse 41
Female Convict Scorpion: Beast Stable
Female Convict Scorpion:Grudge Song[/B]
Ξανά αναφέρθηκε(Tetsuo) στις ταινίες αλλά ας πω μια άποψη στο ωραίο αυτό θρεντ!
[B]Tetsuo: The Iron-Man (1989)[/B] του Shin’ya Tsukamoto
Μια horror cyberpunk(όπως χαρακτηρίζεται) fiction movie διάρκειας μιας ώρας. Ένας άνδρας μεταμορφώνεται σε Ironman από έναν metal fetishist(Tsukamoto) πιθανότατα. Στη συνέχεια κάποιες φαντασιώσεις του σκηνοθέτη και λίγο porn-gore. Μετά αυτοί οι δυο ρίχνουν μια μάχη στους δρόμους και τέλος ενώνονται φτιάχνοντας ένα uber iron monster που θέλει να κάνει ολόκληρο τον κόσμο από μέταλο.
Θα πρέπει να κάνω ολόκληρη περιγραφή της ταινίας για να μην χάσει το νόημα της και φαίνεται κακόγουστη με τις 3 προτάσεις μου αλλά ψιλο βαριέμαι να το αναλύσω, όπως και τα ελληνικά μου(βαριούνται), μιας και χειροτερεύουν καθημερινώς. Όποιος ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο στυλ διαβάζει μια γρήγορη περιγραφή στο νετ, αλλιώς δεν μπαίνει στον κόπο.
Η ταινία είναι περίεργη με industrial-ο μουσική και fast forward σημεία τα οποία με ζάλισαν αρκετά.
Επικρατεί ένα χάος που δεν μπορώ να εξηγήσω ή να καταλάβω. Δεν ξέρω πιο ?βαθύτερο? νόημα κρύβεται πίσω από την ταινία. Μπορεί αλληγορικά να σχετίζεται με την τεχνολογία που ?ελέγχει? τον άνθρωπο, αλλά δεν είδα να δίνεται τόση βάση στην τεχνολογία. Μπορεί ο σκηνοθέτης να ήθελε να παρουσιάσει την ‘εκδίκηση’ με τον δικό του τρόπο. Αφού ο πρωταγωνιστής χτυπάει με το αυτοκίνητο και ένα κομματάκι μετάλλου καρφώνεται στον εγκέφαλο. Anyway.
Εντυπωσιάζει ο σκηνοθέτης που κατάφερνει να παρουσιάσει την μίξη ανθρώπου-μηχανής πολύ καλά για την εποχή του.
Σουρεάλ εικόνες που μερικά print screen παραπέμπουν σε σκέψεις Giger.
Εξαιρετικό κομμάτι η ταινία.
[B]Tetsuo II: Body Hammer (1992)[/B]
Μάλλον το budget ανέβηκε μιας και η εικόνα είναι καλύτερη όπως και έγχρωμη. Φυσικά το ασπρόμαυρο δεν με ενοχλούσε, ειδικά σε τέτοιου είδους ταινίες.
Κατευθείαν μπάινει στο ψητό με ένα ζευγάρι να δέχεται επίθεση στο μετρό από “προγόνους του Matrix” απαγάγοντας τον γιο τους. Στη συνέχεια ο ίδιος άνδρας με το Tetsuo I μετατρέπεται σε cyber-gun.
Εμφανίζεται ο Tsukamoto ως Yatsu.
Η καινοτομία του πρώτου καθώς και η καβλαντοσύνη του cyberpunk οδήγησε τον κύριο Tsukamoto στη συνέχεια του Tetsuo. Μόνο που εδώ η ταινία δεν καταφέρνει να ακολουθήσει την επιτυχία του πρώτου, στο να μεταφέρει στον θεατή κάτι διαφορετικό ή ένα καλύτερα δουλεμένο σενάριο. Πάσχει από την οπτική περιέργεια του πρώτου και κουράζει.
Η καλύτερη μουσική μπορεί να έσωζε κάτι.
[B]Rubber’s Lover (1996)[/B] του Shozin Fukui
Τέλος, ένα ακόμη cyberpunk. Πειράματα σε ανθρώπους με τις επιδράσεις του ήχου που τείνουν να ?ανατινάζουν ? αρκετούς. Και εδώ θα αποφύγω το κατεβατό μιας ολοκληρωμένης περιγραφής γιατί στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ακαταλαβίστικο σ’ αυτά που προσπαθούν να πειραματιστούν.
Κάποιες σοκαριστικές σκηνές σε μια περίεργη οπτική εμπειρία. Ταινία που κάνει για λίγο κόσμο, προκαλεί τις αισθήσεις με εντυπωσιακές εικόνες και ταυτόχρονα το περιεχόμενο του σε απωθεί.
Βασανιστήρια, τρέλα σε μια ωραία ισορροπία ασπρόμαυρου. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσει κάποιος να καταλάβει τι γίνεται παρά να απολαύσει το Ιαπωνικό στυλ.
Με εντυπωσίασε αρκετά.
Καλά για Tetsuo ό, τι και να πούμε δεν το καλύπτει. Χαλαρά στο τοπ 5 (αν όχι 3) κορυφαίων εφιαλτικών ταινιών ever. Αυτό, το Eraserhead και λίγα ακόμα μπορούν να φρικάρουν τον οποιοδήποτε με χαρακτηριστική άνεση. Το Rubber’s Lover ομολογώ δεν το κατείχα και μπήκε αυτόματα στη watchlist.
Αν είσαι σε nippon-cyberpunk διάθεση, τσέκαρε Death Powder και Burst City (το δεύτερο είναι του Sogo Ishii που έχει σκηνοθετήσει το Halber Mensch των Neubauten-βλέπεις επίσης). Αν τα βρεις και σε κανένα σάπιο vhs rip για το εφέ του πράγματος ακόμα καλύτερα.
Edit: κολλάει η μαλακία -.-
επισης παιζει το 964 pinochio και το τριτο tetsuo, βεβαια δεν ειναι τοσο καλα οσο τα αλλα
Είδα και αλλού να προτείνουν τις συγκεκριμένες ως πολύ καλές στο Japanese cyberpunk, οπότε θα τσεκάρω σύντομα.
Ninpo τις τσέκαρα τις συγκεκριμένες και διάβασα από κριτικές ότι είπες. Ειδικά για Tetsuo έχω ήδη ξενερώσει από τη δεύτερη. Σίγουρα έχει χαθεί η cyber-αίγλη!
μιας και ειναι τετοιες οι συγκυριες και εχω και το αβαταρ θα χωθω και γω
οτι ειπαν οι απο πανω γενικα, και δωσε και στο 3ο τετσουο μια ευκαιρια. το 2ο ειναι πολυ κακο, αλλα το 3ο ειναι αρκετα ανωτερο, χωρις να φτανει το σοκ του 1ου φυσικα (και το soundtrack ειναι απο NIN, αν και αυτο δεν φτανει την τελειοτητα του 1ου soundtrack(:!
γενικα το εχουν οι ιαπωνες στο ειδος, υπεροχα πραγματα υπαρχουν και σε anime & manga.
Επειδή την είδα πρόσφατα και συμφωνώ με την εξαιρετική σου περιγραφή.
[SPOILER]
[/SPOILER]
[B][U]Funeral Parade of Roses[/U][/B]
Απο τις πιο εξαιρετικες ταινιες του ειδους(και οχι μονο). Η επιρροη της φαινεται και στο A Clockwork Orange,οσον αφορα το filmography.
H ταινια ειναι πολυ τολμηρη για την εποχη της(1969). Επικεντρωνεται στη καθημερινη ζωη των drag queens της Ιαπωνιας,συμπεριλαμβανομενου και των κλαμπ στα οποια συχναζουν και δουλευουν,στις κοντρες μεταξυ τους και στη ερωτικη τους ζωη. Παραλληλα αποτελει και μια πιο ελευθερη,καπως διαφοροποιημενη, μορφη της ιστοριας του Οιδιποδα.
Απλα καταπληκτικη! Προτεινεται ανεπυφυλακτα στους φαν του ειδους…