Γενικότερα, ή ταινίες τρόμου έχω δεί ή anime, απο εκεί και πέρα δεν μπορώ να θυμηθώ πολλά πράγματα απο Ιαπωνία, είναι όμως μία σχολή που αξίζει να τη παρακολουθήσει κανείς
από σύγχρονο ιαπωνικό κινηματογράφο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση του σιόν σόνο.
εδώ στο αριστούργημά του love exposure (αγάπης έκρηξη) του 2009,ταινία η οπία διαρκεί 4(!) ώρες παρακαλώ!
εδώ σατιρίζει αλύπητα τη χριστιανική ηθική και γενικότερα κάθε μορφή συντηρητισμού με ακραίο μερικές φορές,πάντα απολαυστικό όμως τρόπο.
η ταινία περνά από υην κωμωδία στο δράμα με καταπληκτικό τρόπο και δεν ει΄ναι τυχαίο το γεγονός ότι το περιοδικό σινεμά την συμπεριέλαβε στις 100 καλύτερες ταινίες των 00’s,στη θέση 67.
άλλες ταινίες του σιόν σόνο:
παράξενο τσίρκο
κλάμπ αυτοκτονίας
το δείπνο της νορίκο,και το υπερ-κάλτ
φονικά εξτένσιονς.
τέλος,δεν ξεχνάμε και την ατάκα του σιόν σόνο στις νύχτες πρεμιέρας σχετικά με ερώτηση που του έγινε για το τι τελικά είναι η αγάπη,ότι η αγάπη είναι πέος…8)
Συμπληρωνω Ασοιτη παραπανω κ Βαγγελη,και προτεινω επισης αλλη 1 ταινια του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Τεσιγκαχαρα
τον Λακκο(Otoshiana),του 1962,ταινια που χωνει σε συνθηκες εργασιας της μεταπολεμικης ιαπωνιας,τρομερη αλληγορια πανω σε αυτη τη νεα εποχη μετα τον πολεμο(με τρομερη δουλεια και απεκονιση των νεκρων,φαντασματα πλεον,που περπατουν αναμεσα μας)…
Ταινιαρα, γι’αυτην θα εγραφα :Ρ Με πολλα κοινωνικα μηνυματα και με φανταστικους διαλογους. (πχ οταν συζητανε για το διαμαντι). Γενικα οι Ιαπωνες αν θελουν σε κοινωνικοτετοια βαζουν κατω Ευρωπη και Αμερικη.
Μια απο τις αγαπημενες μου ειναι και ο Ηλιθιος του Kurosawa (1951). Το βιβλιο του Ντοστογιεφσκι, ναι. Με φοβερες ερμηνειες πρωτα απ’ολα - πραγμα που γενικα προσεχει ο Kurosawa
και μιας και ειπα για ερμηνεια πρωταγωνιστη παρτε και το ψυχοπλακωτικο Ikiru (1952)
Επαναφερω μετα απο πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα αυτο το πολυ ενδιαφερον thread διοτι μολις ειδα την ανωθι καταπληκτικη ιαπωνικη ταινια και ηθελα να σας την παρουσιασω!!!
Με φοντο τον πολεμο δυο αυτοκρατορων,μια πεθερα και η νυφη της αναμενοντας τον ερχομο του συζυγου της νυφης,στηνουν ενεδρα σε πολεμιστες που γυρνανε απο τον πολεμο,τους ληστευουν,τους σκοτωνουν και αφου τους πετανε σε μια τρυπα,πουλανε τα οπλα τους για να παρουν τροφιμα να ζησουν.
Στη συνεχεια ενας αντρας επιστρεφει απο τον πολεμο,πολιορκει ερωτικα την κορη,αλλα βρισκει την αντιθεση τη πεθερας που φοβαται μην μεινει μονη.Απο εκει και περα οι φοβιες και οι ανησυχιες μετουσιωνονται σε θρυλους,δαιμονες,τρομακτικες φιγουρες,συμβολικες παντα με τελος ημιτραγικο!!!
Σκηνοθετικα η ταινια του μεγαλου Ιαπωνα σκηνοθετη [B]Kaneto Shindō[/B](δεν ειναι κορυφαιος Ιαπωνας μονο ο [B]Kurosawa[/B]),ειναι κατι παραπανω απο αρτια.Ασπρομαυρη φωτογραφια,τρομερα πλανα στα παγωμενα απο τρομο,αδηφαγια,αναγκη για επιβιωση βλεμματα των πρωταγωνιστριων και μια αποκοσμη ατμοσφαιρα εντελως σκοτεινη και μαυρη,Πραγματικα η ταινια μπορει να επαιρεται για τη στυλιστικη της δυναμη,αλλα και τις αποκοσμες ερμηνειες που εκπροσωπουν την αναγκη για επιβιωση και εκπληρωση καθε ορμεμφυτου και καθε ερωτικης/σαρκικης απολαυσης και ικανοποιησης.Μου εκανε εντυπωση η σε γερες δοσεις παρουσια γυμνων γυναικειων σωματων εν ετει 1964 στην Ιαπωνια,αλλα και η ολη ατμοσφαιρα στο τελος με την μασκα και τις καλαμιες που σε συνδυασμο με τη βροχη και τον αερα που φυσαει κανουν κατι εικονες να χαζευεις πραγματικα.
Προτρεπω ολους τους λατρεις της περιεργης και αντισυμβατικης πλευρας του κινηματογραφου να ψαξουν αυτην την ταινιαρα και να απολαυσουν την ατμοσφαιρα,την αλληγορια της και τις τρομακτικες φατσες των πρωταγωνιστων της!!!
‘’[B]Tōkyō nagaremono?[/B](Aka [B]Tokyo Drifter[/B])’’(1966) του [B]Seijun Suzuki[/B]
To ‘’[B]Tokyo Drifter[/B]’’ ειναι μια ταινια που οταν πρωτοειδα με εντυπωσιασε και μετα απο καμμια δεκαρια χρονια μολις ξαναειδα.Προκειται για ενα απο τα πιο φημισμενα ιαπωνικα yakuza films της δεκαετιας του 1960 ενος σκηνοθετη που πρωτοστατησε στο ειδος,του [B]Seijun Suzuki[/B].Η ταινια ασχολειται με την κοντρα διαφορων συμμοριων μεταξυ τους καθως προσπαθουν να παρουν τον ελεγχο διαφορων περιοχων και τον αγωνα ενος μελους,του Tetsu που αποφασιζει να τα παρατησει και να αποσυρθει απο την παρανομη ζωη,αλλα δεν τον αφηνουν να αγιασει τα πρωτοπαληκαρα των αλλων συμμοριων!
Ετσι οπως στα spaghetti western εχουμε εναν lone rider που κουβαλαει το δικο του μετεριζι και θελει να ζησει μονος,ετσι κι εδω οι ιδιοι κωδικες τιμης,η ιδια θεματολογια και το ιδιο σκηνοθετικοσεναριακο σκεπτικο διεπουν την εξαιρετικη αυτη κι ακρως στυλιζαρισμενη,τεχνικα και δομικα,ταινια.
Υπεροχα χρωματα,πολυ παραστατικα σκηνικα,φωτογραφια που παιζει με χρωματα κι εικονες και τα κλασσικα θεματα της τιμης και της αξιοπρεπειας συνδραμουν στη δημιουργια ενος υπεροχου αστυνομικου εργου που τοσο αυτο οσο και το ειδος γενικοτερα μου φαινεται οτι επηρεασαν πολυ τον [B]Takeshi Kitano [/B]στο
δικο του yakuza film,το ‘’[B]Outrage[/B]’’.
Αν θελετε να ασχοληθειτε με το αθλημα τσεκαρετε και το ‘’[B]Branded To Kill[/B]’’ του ιδιου παλι σκηνοθετη το οποιο ειναι απιστευτο!
Σήμερα μου πρότειναν τον Throne of Blood. Θα το δω σίγουρα, αφού βλέπω να το προτείνετε και εδώ…Εγώ θα προτείνω μια άλλη θείλα, crime ταινία. Από τις καλές ταινίες. Σκέφτηκα να την προτείνω και στο Horror/Cult/B-movies αλλά μιας και Ιαπωνική κολλάει και εδώ.
Ποια ταινια?Εχεις βαλει αφισουλα?Δεν φαινεται εικονα ,σε μενα τουλαχιστον.
Κι εγω την απο πανω αμφιταλαντευομουν για το που θα τη βαλω,αλλα κατεληξα εδω.
Το’’[B]Throne Of Blood[/B]’’ να το δεις,ειναι φοβερη ταινια!!!
Ναι ενταξει αυτο καλο ειναι ,αλλα εγω με [B]Takashi Miike[/B] και κολληταρια του [B]Tarantino[/B] που ξεπατικωνουν δεξια κι αριστερα ,δεν ασχολουμαι.
Ο [B]Miike[/B],εμενα δεν μου αρεσει,αλλα εχει μια αποψη.
Μιας και σχολιάζω, ας προτείνω και μια άλλη Ιαπωνική ‘πρωτοπορία’ που μου ήρθε στο μυαλό.
Η Ιαπωνική κυβέρνηση απλά μαζεύει κάποιους μαθητές και τους βάζει να αλληλοσκοτωθούν. Δεν ξέρω γιατί με ξετρέλανε τόσο αυτή η ταινία. Αγωνία, αίμα, συγκίνηση. Λογικά θα είναι γνωστή στους περισσότερους
