Ο Ίαν Χίμπελ, όπως ήταν το όνομά του, 40 ολόκληρα χρόνια γύριζε όλο τον κόσμο, με μοναδικό του «σύντροφο» το ποδήλατό του. Στη διάρκεια της ατελείωτης περιπλάνησής του στον κόσμο από την Ανταρκτική μέχρι τον Αμαζόνιο και από την Αλάσκα έως την Ινδονησία, πυροβολήθηκε από ληστές, κινδύνεψε να τον φάνε ζωντανό τροπικά μυρμήγκια, έπεσε σε βάλτους, κυνηγήθηκε από ελέφαντες και μία φορά του επιτέθηκε ένα πεινασμένο λιοντάρι.
Ωστόσο, κατάφερε να παραμείνει ζωντανός. Μέχρι που ήρθε στην Ελλάδα και έπεσε θύμα ενός ασυνείδητου οδηγού, που, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, έκανε κόντρες με ένα άλλο αυτοκίνητο. Ο 70χρονος διέσχιζε με το ποδήλατό του την εθνική οδό Αθηνών ? Λαμίας, όταν ένα αυτοκίνητο τον χτύπησε θανάσιμα και τον παράτησε.
ποσοι στριβουν χωρίς φλασ!!! αφου ξέρουν που θα πάνε, τι νοήμα έχει???
ειμαστε η μόνοι χώρα με τόσα πολλά ατυχηματα, και θανατιφόρα! έχω ακούσει πολλές στατιστικές σε σύγκριση με ξένες χώρες!είναι απίστευτα τα ποσοστα!
στο χώριο μου έχουν πεθάνει πολλά παιδια ηλικίας 18-24 από τροχαία.
εμενα μου την σπανε τα αθορυβα αυτοκινητα.
οταν προκειται να διασχισω πεζος καποιο δρομο μου τη σπαει να σταματαω, να κοιταω και να ξαναξεκιναω. προτιμω να το περνω σερι. χτες ομως στη σχολη δεν κοιταξα καν εφοσον δεν ακουσα κατι…:?
μια BMW σταματησε στο τσακ, 10 εκατοστα απο τα ποδια μου!
φταιω εγω αμα την καψω?!?!
εγώ δε λάδωσα για να πάρω το δίπλωμα του αυτοκινήτου, αλλά δε νομίζω πως λέει κάτι αυτό. άλλωστε κανείς δεν είναι έτοιμος για οδηγός όταν παίρνει το δίπλωμα. γενικά, τα πράγματα στα οποία εξεταζόμαστε δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. η οδηγική συμπεριφορά δεν εξακριβώνεται με ένα παρκάρισμα, μια οπισθογωνία και έναν γύρο στο τετράγωνο, έλεος.
μεθυσμένος δεν έχω οδηγήσει ποτέ. μια φορά που χα πιει δυο ποτηράκια παραπάνω, περίμενα παρέα με έναν φίλο μου και 2 μπουκάλια νερό για κάνα πεντάωρο μέχρι να ξενερώσω αρκετά και μετά έφυγα. το “αστείο” της υπόθεσης είναι πως παραλίγο να τρακάρω λόγω ασυγχρόνιστων φαναριών. άντε να αποδείξεις μετά ότι δεν είσαι ελέφαντας…
το ποδήλατο στην αθήνα είναι επικίνδυνο σπορ. άσε που είμαστε συνέχεια ανηφοροκατηφόρες και δεν ενδείκνυται. εμένα μου το κλέψανε και ησύχασα, λολ. btw, μια φορά γυρνώντας σπίτι μου (νέα ιωνία) από τον οτε στην αθηνάς, πάνω που έλεγα ότι θα επιστρέψω αναίμακτα, έφαγα μια ΡΟΧΑΛΑ επικών διαστάσεων επί της πατησίων από μια γρια που δεν ένιωθε μία και έπεσα κάτω. άμα δε σε θέλει…
έχω βγάλει και δίπλωμα για μηχανή, αλλά το σκέφτομαι ακόμα, δύσκολη απόφαση. τρέχουν σα διαολεμένα κι αυτά.
το 2004 ειχε ερθει λαρισα και γενικα ελλαδα ο αγγλος γαμπρος φιλου…
ο ανθρωπος ειπε να οδηγησει οπως σε ολες τις χωρες που εχει παει…
επαθε πλακα μιλαμε…
χαρακτηριστικα μου ελεγε πως αυτο το αλαρμ στην ελλαδα το χρησιμοποιουμε οπως να ναι…
και οτι νομιζουμε οτι αμα εχουμε το αλαρμ μπορουμε να αφησουμε το αυτοκινητο μεσα στη μεση του δρομου και να παμε για καφε…
σε οποιον δρομο και να πηγαινα υπηρχε παντα ενα αυτοκινητο με αλαρμ μεσα στον δρομο χωρις κανεναν σοβαρο λογο…!!
πλάκα πλάκα στην πλειοψηφία τους οι άγγλοι είναι πολύ καλοί οδηγοί, ξέρουν πότε να το πατάνε και πότε όχι. Μιας που πήρα πρόσφατα το δίπλωμα και σιγά σιγά έχω αρχίσει να το κυκλοφορώ το τι έχουνε δει τα μάτια μου. Αυτό με το αλάρμ είναι το λιγότερο, κάτι γιαγιάδες που πάνε αμέριμνες στο αντίθετο ρεύμα και όποιον πάρει ο χάρος και πολλά άλλα όμορφα.
Και αυτό που λέει ο dude οι έξετάσεις δεν σε προετοιμάζουν καθόλου για αυτή τη ζούγκλα που συναντάς στους δρόμους…
Κάποτε είχε γίνει μια έρευνα και το 95% των οδηγών θεωρούν πως είναι καλύτεροι από το μέσο οδηγό. Στην πραγματικότητα στην Ελλάδα είμαστε ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ!
Στη ζωή μου είχα ένα μόνο σοβαρό τρακάρισμα. Τη μία φορά, ενώ έστριβα με το αυτοκίνητο της μάνας μου (Peugeot 206 - 1 τόνος το πολύ) αριστερά σε φανάρι, έρχεται με μια 80άρα ένας μεθυσμένος οδηγός με Nissan Navaro (2,5+ τόνοι) και με πέταξε περίπου 25 μέτρα μακριά. Από το αυτοκίνητο δεν έμεινε τίποτα. Μόνο λαμαρίνες κι ευτυχώς δεν είχα 2ο άτομο μέσα. Το πιο γελοίο της υπόθεσης; Όσο μεθυσμένος κι όσο ηλίθιος κι αν ήταν ο άλλος (ήταν και τα 2) δεν είδε πως είχε κόκκινο φανάρι, γιατί κάποιοι είχαν αποφασίσει να βάλουν τη διαφημιστική τους πινακίδα μπροστά από το πιο επικίνδυνο φανάρι της Δουκίσσης Πλακεντίας.
Η οδήγηση δεν είναι παίξε γέλασε και υπάρχουν πολλά που πρέπει να αλλάξουν στην Ελλάδα. Τόσο στους οδηγούς και στη νοοτροπία μας, όσο και στο τρόπο που λειτουργεί το ΥΠΕΧΩΔΕ.
H σωστή έκφραση είναι “τα τρία Γάμα-τα της οδήγησης”. Γέροι, Γυναίκες και Γιατροί.
Επίσης, οι γυναίκες δεν πεθαίνουν αλλά σκοτώνουν. Η αιτία είναι πως πάνε αργά. Αν όλοι οδηγούσαν με τη ταχύτητα της μέσης γυναίκας, τότε στατιστικά τα θανατηφόρα δυστυχήματα θα ήταν τα μισά στην Ελλάδα.
Έλληνες (και ελληνίδες) οδηγοί είναι σκατά μαύρα. Το λέω απο την οπτική γωνία ενός μη οδηγού, που είτε φρικάρει μπαίνοντας σε αμάξια άλλων, είτε φρικάρει βλέποντας όσα γίνονται ως παρατηρητής.
Ακόμα και κάποιος που είναι σωστός και εντάξει, βλέποντας τις συνήθειες των γύρω του τείνει (με αυτή την τόσο συνηθισμένη στους ελληνάρες τάση, που θέλουν να το παίζουν και “αυτόνομοι”) να μιμείται, αργά ή γρήγορα, όλους τους άλλους τους μαλάκες.
Και σε μικρά ακόμα πράγματα φαίνεται πόσο άθλιοι είναι οι οδηγοί στην Ελλάδα. Στην συμπεριφορά απέναντι στους πεζούς, τα συνεχή (και εντελώς ανούσια) κορναρίσματα κλπ. Αλλά αυτό το καταλαβαίνει κανείς μόνο όταν έχει συγκρίνει με τους οδηγούς σε πολιτισμένες χώρες, στο εξωτερικό.
Εννοείται δε μου αρέσει να γενικεύω, και δεν είναι όλοι το ίδιο ε. Απλά η γενική εικόνα είναι η εικόνα της σαπίλας.
Φαντάσου ότι και παιδιά στην ηλικία μου έχουν δει ήδη πολλά.
Ο πατέρας μου πριν 7-8 χρόνια οδηγώντας μηχανάκι με κράνος παρασύρθηκε από αυτοκίνητο με υψηλή ταχήτητα, και κινδύνεψε σοβαρά και για τη ζωή του και να χάσει το ένα μάτι του. Ευτυχώς τώρα είναι καλά, δεν έχει ξαναοδηγήσει όμως από τότε.
Στις διακοπές το καλοκαίρι (λεβεντογέννα Κρήτη ) η μητέρα μου μόλις είχε ξεκινήσει από φανάρι που μόλις είχε γίνει πράσινο (με εμένα και τον πατέρα μου μέσα στο αυτοκίνητο) μας παρέσυρε από τα δεξιά στο σταυροδρόμι ηλικιωμένη κυρία που είχε παραβιάσει σηματοδότη. Τα αυτοκίνητα έγιναν σκατά, οι διακοπές καταστράφηκαν, η μάνα μου είχε πάθει σοκ, η τύπισσα την έβριζε κι από πάνω αλλά το κορυφαίο ήταν ο ύψιστος Κρητίκαρος ιδιοκτήτης διπλανού καφενείου που δεν είχε δει το συμβαν, με την φοβερή ερώτηση: “Από την Αθήνα είστε?” “Ναι.” “Α ωραία το είδα εσείς φταίτε.” Ευτυχώς είχαμε μάρτυρα και άκρες εκεί, αν και η υπόθεση ακόμη δεν έχει εκδικαστεί.
Φίλος μου έχασε πριν από 2 μήνες τον παππού του, άνθρωπος που για την ηλικία των 78 ετών ήταν σε υπερβολικά καλή κατάσταση υγείας, επειδή τον παρέσυρε αυτοκίνητο που έτρεχε με ιλιγγειώδη ταχύτητα σε έναν μικρό αστικό δρόμο και το περιστατικό συνεχίζεται όπως το ανέκδοτο με τη βοβμα και τη μικρή Αννούλα. Και όλα αυτά μπροστά σα μάτια του παιδιού.
Φίλη μου (από χωριό) έχασε την αδερφή της σε κόντρα αυτοκινήτων σε παγωμένο δρόμο, ανήμερα την πρωτοχρονιά.
Και ας πω κι ένα γελείο, μια φορά καθόμουν στην περιοχή του σταθμού αμαρουσίου, κι ένας οδηγός λεοφορείου εκτός υπηρεσίας αποφασίζει να κόψει δρόμο για το σπίτι του και να περάσει κάτω από μια γέφυρα του σταθμου. Ξαφνικά ακούγεται ένα “ΜΠΑΜ” και τρέχουμε να δούμε τι έγινε. Είχε τρακάρει την οροφή του λεοφορείου στο πάνω μέρος της γέφυρας, γιατί δεν υπολόγισε σωστά το ύψος…
Έχω να αναφέρω πολλά απλούστερα περιστατικά που απλά είδα αυτοκίνητα να στρίβουν χωρίς φλας, να πάνε να πέφτουν πάνω σε πεζούς-ποδηλάτες-άλλα αυτοκίνητα και να τους βρίζουν κι από πάνω, αλλά νομίζω σας κάλυψα με τα παραπάνω.
Και ως ενδεικτικό στοιχείο αναφέρω ότι είχα πετύχει έναν κύριο στο Μοναστηράκι που πουλούσε διπλώματα αυτοκινήτου με 50 ευρώ.
Μόνο μύθος δεν είμαστε. Και λόγω συμπεριφοράς και λόγω της καμπόσης ιδέας που έχουμε για τον εαυτό μας. Εγώ ακόμα και ως νέος οδηγός έχω δει κάποια όμορφα, ενώ έχω κάνει κι ένα. Ένας φίλος έχει ένα Samurai 20ετίας το οποίο μου έδωσε να οδηγήσω. Εγώ, θεωρώντας ότι θα έχει πλάκα να τραβήξω ένα χειροφρενάκι, μας σήκωσα στις δύο ρόδες και παραλίγο να μας αναποδογυρίσω. Δεν πτοήθηκα μάλιστα, και πήγα να βγω από ένα στενό με 50, οπότε και παραλίγο να τρακάρω.
Μία άλλη ομορφιά έγινε στον Πειραιά πριν από μία βδομάδα. Ένα τυπάκι με σταματάει την μηχανή του στην μέση του δρόμου αναίτια. Ο από πίσω κορνάρει (ηλικιωμένος), ο μοτοσυκλετιστής τρελαίνεται, πηδάει από την μηχανή, βγάζει το κράνος και κατεβάζει χριστοπαναγίδια στον παππού, ο οποίος είχε μαζί του και ένα μικρό παιδί στο αμάξι. Χωρίς ίχνος ντροπής ο τυπάς λέει στον παππού να κατεβεί κάτω και πλησιάζει το όχημα. Ευτυχώς, τον σταμάτησαν δύο περαστικοί. Πολύ αρχιδάτος ο τύπος.
Και εις ανώτερα.
το ξερω ειμαι φαλλοκρατης