ενω ολα τα αλλα που λεγονται εδω μεσα ειναι μεσα στην τεκμηριωση…
μια ωραια συζητηση κανουμε…
“Ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα του έμφυτου περιβάλλοντός του. Ο άνθρωπος είναι προϊόν των πράξεών του και μόνον. Ο άνθρωπος δημιουργεί το εξωτερικό περιβάλλον κατοπτρικά προς το εσωτερικό. Η αδάμαστη θέληση υπερβαίνει και τις πιο αντίξοες εξωτερικές συνθήκες.”
Louise de Preole
Σαφώς και έχει νόημα η συζήτηση που γίνεται εδώ πέρα. Μπορεί τα περισσότερα που έχουν γραφτεί και θα γραφτούν να μην έχουν αντικειμενικά τη δυνατότητα να διαθέτουν 100% επιστημονική βάση, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη. Οι απόψεις απηχούν ούτως ή άλλως ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες και για μας αυτό είναι αρκετό.
Λοιπόν: αυτό που λέμε “περιβάλλον” είναι λίγο λειψό αν δεν συμπληρωθεί από κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις ή αν δεν αντικατασταθεί από τον όρο “κοινωνικές συνθήκες”. Είναι αυτές μέσα στις οποίες καλούμαστε να υπάρξουμε θέλοντας και μη, καθώς η δημιουργία τους καθορίστηκε σε ένα μακρόχρονο ιστορικό πλαίσιο ανεξάρτητο από τη θέληση του καθενός. Βέβαια όπως την Ιστορία τη γράφει ο ίδιος ο άνθρωπος με τη δράση του και αυτό δεν υποτάσσεται σε “μοίρες”, “πεπρωμένα” και λοιπές αηδίες, έτσι και οι κοινωνικές συνθήκες εξαρτώνται από αυτή τη δράση. Απλά αυτό δεν έχει αποκρυσταλλωθεί ποτέ και ούτε πρόκειται στη διάρκεια της “μέσης ζωής”, να το πω έτσι, με άλλα λόγια ο ένας άνθρωπος από μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το “περιβάλλον” για το οποίο μιλάμε εδώ πέρα. Το “μόνο” που μπορεί να κάνει (και τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί δεν είναι σε καμία περίπτωση λίγο) είναι να συμβάλει, ως μέρος ενός συνόλου το οποίο προσδιορίζεται καθαρά με κριτήρια κοινωνικών τάξεων, στο να δημιουργηθούν οι βάσεις ώστε να συντελεστούν ουσιώδεις αλλαγές σ’ αυτό το περιβάλλον στο μέλλον. Το ότι οι αλλαγές αυτές δεν μπορούν παρά να είναι αργές και επίπονες και να προϋποθέτουν μια συνέχεια σ’ αυτή την κοινωνική και ιστορική δράση για την οποία μίλησα από τις κατοπινές γενιές (κάτι που σημαίνει ότι αναλαμβάνοντας αυτή τη δράση εμείς ως γενιά δεν υπογράφουμε κανένα συμβόλαιο με την Ιστορία ότι οι πράξεις μας θα δικαιωθούν), νομίζω ότι δεν πρέπει να απογοητεύει ή να αποθαρρύνει κανέναν. Γιατί εκτός από τις πραγματικά ουσιώδεις αλλαγές στην Ιστορία υπάρχουν και οι επουσιώδεις αλλά μόνο σε ιστορικό επίπεδο, γιατί στη ζωή ενός ανθρώπου μπορούν να σημαίνουν τα πάντα.
Να το πω πιο απλά: εγώ που μεγάλωσα μέσα σε μια κοινωνία η οποία δοξάζει ως βασικότερη αξία της το χρήμα, το κέρδος και το να κάνεις τα πάντα γι’ αυτό, και προφανώς προσπαθεί να εκπαιδεύσει κάθε καινούριο παιδί της σ’ αυτόν τον τρόπο σκέψης, αλλά κάτω από διάφορες επιδράσεις έφτασα κάποτε σ’ ένα επίπεδο συνείδησης το οποίο μου λέει ότι αυτές οι αξίες είναι απάνθρωπες, εγκληματικές και πρέπει να ξεριζωθούν, πρέπει να σκεφτώ ορισμένα πράγματα: πρώτον, όσο κι αν θέλω να μη μεγαλώσει το παιδί μου μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, αυτό δεν είναι ρεαλιστικό, αλλά εν τούτοις εγώ οφείλω να πάρω τα μέτρα μου ώστε αυτές οι συνθήκες να εκλείψουν κάποτε, έστω και ξέροντας ότι δε θα ζήσω ποτέ τη μέρα που θα γίνει κάτι τέτοιο. Μπορεί αυτή τη μέρα να τη ζήσει ο 10τισέγγονός μου, μπορεί ο 20κισέγγονός μου, μπορεί και κανένας που να έχει δικό μου αίμα, αλλά δεν έχει σημασία. Εγώ ξέρω τί πρέπει να κάνω και αυτό κάνω. Δεύτερον, πρέπει να αναλογιστώ ότι σίγουρα δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που “δραπέτευσε” από αυτό το καλούπι, οπότε αυτό το πράγμα δεν έχει να κάνει με μια δική μου, προσωπική “μαγκιά” αλλά με το γεγονός ότι μπορεί το περιβάλλον είναι μεν έτσι όπως είναι, αλλά ΕΓΙΝΕ έτσι εξ’ αιτίας της δράσης κάποιων δυνάμεων, εκτός από τις οποίες δρουν και αντίρροπες δυνάμεις. Όχι επειδή κάποια ανώτερη δύναμη αποφάσισε κάποτε ότι “έπρεπε” να υπάρχει μια ισορροπία, αλλά επειδή είναι σιδερένιος νόμος της κίνησης της ύλης. Όσο για το ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός (γιατί όντως είναι), αυτό δεν αποδεικνύει την ύπαρξη έμφυτων τάσεων ή γονιδίων σε κάθε άνθρωπο τα οποία μπορούν να υπερνικήσουν τις εξωτερικές κοινωνικές συνθήκες, αλλά ίσα ίσα την ποικιλομορφία της ύλης, τους πολλούς διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος ως ύπαρξη δίνει τη μάχη με τις συνθήκες αυτές, την οποία πότε κερδίζει και πότε χάνει (δεκτόν). Άρα για μένα δε στέκει ως επιχείρημα ότι αν δεν αναγνωρίσουμε έμφυτες τάσεις στον άνθρωπο, αποδεχόμαστε ότι μένει έρμαιο των συνθηκών στις οποίες ζει και κατά συνέπεια μια ισοπέδωση των πάντων, και άρα το “ποσοστό” “δεν μπορεί να είναι 100%”. Όχι, το “ποσοστό” ΕΙΝΑΙ 100% και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μ’ αυτό.
Χμ, μ’ αρέσει που έγραψα ότι θα το θέσω πιο απλά. Αρχίδια. Βλέπω τον ψηλό ν’ αρχίζει να με κοροϊδεύει πάλι!
Παντως απ τις πιο ωραιες προσεγγισεις στο θεμα εχει κανει ο μπακουνιν στο θεος και κρατος.
Ισχυει. Θεωρει οτι ο ανθρωπος, οντας κοινωνικο ον, επηρεαζεται απο το περιβαλλον στο οποιο ζει, και, εν τελη, καθοριζει ολοκληρη τη ζωη του.
Στο μελλον θα πω την αποψη μου.
Για το ίδιο θέμα , υπήρχε και διαφωνία μεταξύ Marx και Hegel … Ο πρώτος σύμφωνα με την υλιστική του διαλεκτική , θεωρούσε ότι άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο καθρέφτης της αντικειμενικής πραγματικότητας που τον περιβάλλει … ενώ αντίθετα ο Hegel , με την ιδεαλιστική του διαλεκτική , έβαζε σε προτεραιότητα την Ιδέα , και θεωρούσε τον κόσμο ως αποτέλεσμα αυτής …
Ως προς το θέμα του τόπικ , θεωρώ ότι πρέπει να μετατοπιστεί το αντικείμενο συζήτησης , όχι ως προς το αν ο χαρακτήρας του ανθρώπου , είναι έμφυτος ή δημιούργημα του περιβάλλοντος που θεωρώ ότι έχουμε πάνω κάτω και τις ίδιες απόψεις … ειδικά για την συμβολή του περιβάλλοντος …
αλλά αν ο άνθρωπος γεννιέται με κάποιες έμφυτες ιδέες ( δηλαδή θεμελιώδεις Λογικές αρχές , ιδέες περί Θεού κλπ ) , ή αν ο άνθρωπος γεννιέται ως " Λευκό Χαρτί " ( J.Locke) και τα πάντα είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος του … Δηλαδή ότι ο νους , δεν έχει δημιουργική ικανότητα , αλλά μόνο αναλυτική … να αναλύει δηλαδή τις πληροφοριες που αντλεί απο το περιβάλλον του …
Ουσιαστικά αναφέρομαι στα 2 κυρια φιλοσοφικά ρεύματα , περι γνώσης … στην πρώτη κατηγορία ειναι ο Ορθολογισμός και στην δεύτερη ο Εμπειρισμός , όπως περιγραφηκαν παραπάνω …
Άρα μέχρι στιγμής από τα ποστ σας καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το περιβάλλον στο οποίο έχεις μεγαλώσει.Το ζήτημα είναι:έχουμε το “δικαίωμα” να ρίχνουμε την ευθύνη στα άτομα για το ότι δεν ασχολούνται με ένα θέμα και είναι απαθείς τη στιγμή που τους έχουμε μιλήσει για την υπάρχουσα κατάσταση?(κυρίως στις πολιτικές συζητήσεις αυτό)Πρέπει να περιμένουμε να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες που επειδή θα τους στερούν βασικά αγαθά επιβίωσης θα τους κάνουν να αγωνιστούν ή να προσπαθήσουμε να τους ενεργοποιήσουμε εμείς μιας και αυτή μας η προσπάθεια εντάσσεται στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος γιατί είμαστε περιβάλλον τους?Μάλλον η απάντηση είναι η δεύτερη αλλά για πείτε και εσείς τη γνώμη σας
Μπορείς να ξεκαθαρίσεις λίγο το ερώτημα?
Ομολογώ ότι σε χάνω…
Επίσης συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με ποστ Γράκχου.
Η “απόδειξη” για μένα ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος που δρα (τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο κομμάτι) είναι ότι το ίδιο άτομο εμφανίζει αλλαγές στη συμπεριφορά του όταν βρεθεί σε διαφορετικές συνθήκες (εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου πχ., δείτε και το φιλμ Das Experiment).
πιστευω οτι ειναι κατα 90% θεμα περιβαλλοντος!!!σιγουρα υπαρχει μια προδιαθεση εκ φυσεως η οποια εχει σχεση με κληρονομικοτητα,αλλα ειναι κυριως θεμα περιβαλλοντος.
παρε πχ το ιδιο ατομο και βαλ το σε διαφορετικες οικογενειες…
στη πρωτη ο πατερας θα ναι μπεκρης και η μανα κακοπουτανο.τι θα γινει το παιδι?στη καλυτερη περιπτωση νταβατζης…
στην αλλη οικογενεια θα ναι υγιες το περιβαλλον…νορμαλ πραματα.το παιδι τι θα γινει?μια χαρα ανθρωπος(βεβαια αυτο ειναι υποκειμενικο,απλα το κοιταζουμε με βαση τη γενικη κοινωνικη λογικη)
μπραβο ChrisP
την ειδα μετα το ποστ σου…
πολυ καλη…
αν και η μεταβαση απο την μια συμπεριφορα(την αρχικη) στην αλλη ηταν πολυ γρηγορη…
ηθελε κανα δυο σκηνες παραπανω…
κατα τα αλλα ωραιοτατη
Όσον αφορά το ερώτημα λέω το εξής:Αν έχεις το δικαίωμα να την “πεις” σε κάποιον επειδή δεν ασχολείται με τα κοινά και κοιτά να περνάει καλά.Μπορεί να φαίνεται ηλίθια ερώτηση αλλά σκέφτομαι ότι αφού κάποιος σε μικρή ηλικία δέχτηκε τόσες πολλές επιρροές που τον έκαναν να σκέφτεται έτσι,τότε ίσως κατά κάποιο τρόπο “δικαιολογείται”
Σύμφωνα με τον Σωκράτη οι ‘‘έξεις’’ αποτελούν μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας. Οπως λέει λοιπόν ο φιλόσοφος οι έξεις είναι ουδέτερης ποιότητας. Μπορεί να είναι καλές ή κακές. Η ποιότητα που προσδίδεται στις έξεις είναι ανάλογη της ποιότητας που αποδίδουμε εμείς οι ίδιοι στις πράξεις μας.
Σαφέστατα παίζει ρόλο και το περιβάλλον στο οποίο θα αναπτυχθεί η προσωπικότητα του ατόμου αλλά η ικανότητα να δεχτεί το καλό ή το κακό και ν το εφαρμόσει αφορά καθαρά αυτό το ίδιο και όχι το περιβάλλον.
Περί του πειράματος που αναφέρεται στο Das Experiment, για όσους γνωρίζουν… η ταινία έγινε με βάση ένα αληθινό πείραμα ως γνωστόν, το οποίο αποτελεί και ένα απο τα κλασικότερα πειράματα στον χώρο της κοινωνικής ψυχολογίας…
Ωστόσο…
Αν και οι πειραματιστές (που υποστήριζαν τις περιβαλλοντικές θεωρίες) λίγο πολύ ήθελαν να αποδείξουν την καταλυτική επίδραση του περιβάλλοντος, το οτι αρκεί να αλλάξουν οι συνθήκες και το πλαίσιο για να μεταβληθεί η συμπεριφορά των ατόμων δλδ, το πείραμα δεν πέτυχε απόλυτα τον στόχο του (μιλώ για το κανονικό πείραμα εδώ, όχι για την ταινία).
Καταρχάς υπήρξαν προβλήματα ως προς την μεθοδολογία του πειράματος, ενώ τα αποτελέσματα ήταν κάπως ασαφή… Υποστήριξαν οτι “το μεγαλύτερο ποσοστό” των φυλάκων παρουσίασαν σαδιστική και ακραία εξουσιαστική συμπεριφορά, ωστόσο δεν ξεκαθαρίζεται πλήρως το ποσοστό αυτό, και μένει και το θέμα του ποσοστού που “περίσεψε”… ΔΕΝ παρουσίασαν όλοι οι φύλακες σαδιστική και ακραία συμπεριφορά, ούτε όλοι οι φυλακισμένοι φρίκαραν με την κατάσταση τους… υπήρξαν με άλλα λόγια εξαιρέσεις, και αυτές δεν “επιβεβαιώνουν τον κανόνα” απλά…
Αυτό απλά για να τονίσω όπως ανέφερα και πριν πως η θεώρηση της καταλυτικής επίδρασης του περιβάλλοντος, 100% πάνω στον άνθρωπο, παρουσιάζει προβλήματα, ενώ ενδεχομένως κρύβει και κινδύνους… Ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι τόσο εύπλαστος, ώστε αρκεί να αλλάξεις τις συνθήκες για να αλλάξεις τη συμπεριφορά του όπως θες. Μπορεί να αλλάξει η συμπεριφορά του, αλλά και πάλι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πως θα αλλάξει προς την κατεύθυνση που νομίζεις.
Εν ολίγοις οι άνθρωποι δεν είναι ρομπότ.
Πέραν τούτου, καταλυτικό ρόλο (μένοντας πάντα στην ψυχολογία και αφήνοντας την φιλοσοφία έξω) στην διάπλαση του χαρακτήρα παίζουν οι γνωστικές συνήθειες και οι αναπαραστάσεις που πλάθει ένας άνθρωπος ήδη απο την πρώιμη παιδική ηλικία, οι αλληλεπιδράσεις του με την οικογένεια αρχικά και το ευρύτερο περιβάλλον στη συνέχεια, οι οποίες σχηματίζουν και τη βάση πολλών απο τα γνωρίσματα του χαρακτήρα που θα αναπτύξει στη συνέχεια κάποιος. Όλα αυτά θεωρητικά δεν έχουν τέλος, ωστόσο πολλές απο τις βάσεις (τον πυρήνα) έχουν τεθεί ήδη απο νωρίς… εδώ ποικίλουν οι απόψεις όσο αφορά τον πόσο καταλυτικό ρόλο παίζει η παιδική ηλικία ή όχι.
Με άλλα λόγια κάποια απο εκείνα που ο κόσμος θεωρεί “έμφυτα” δεν είναι παρά εκείνες ακριβώς οι αποκρυσταλλωμένες γνωστικές και χαρακτηρολογικές βάσεις που έχουν τεθεί ήδη απο τα πρώιμα παιδικά χρόνια, μέσα απο τις αλληλεπιδράσεις με την μητέρα, την οικογένεια, το πρώιμο περιβάλλον, κλπ…
Η κοινωνία ήδη με τη χρήση της γλώσσας και με τις αναπαραστάσεις και τα νοήματα που αυτή η γλώσσα κουβαλάει παίζει εξαρχής τον καταλυτικό της ρόλο…
Απο κει και πέρα οι σχολές είναι πολλές, άλλες τονίζουν τον ρόλο των “έμφυτων” μηχανισμών που θέτουν τα παιδιά για να προχωρήσουν στη μάθηση, ή που λειτουργούν για την διάπλαση του χαρακτήρα, ενώ άλλες τονίζουν τον καταλυτικό ρόλο του περιβάλλοντος και πως αυτό σχηματίζει στην ουσία τους “μηχανισμούς” αυτούς, που δεν είναι ίδιοι για όλους…
Αν θέλετε να κρατήσετε ένα δυο πράγματα μόνο απο αυτό το κατεβατό (που ίσως σας μπέρδεψε), κρατήστε αυτά μόνο: 1) ο καταλυτικός ρόλος των αλληλεπιδράσεων με τον κοινωνικό περίγυρο, ήδη απο την βρεφική ηλικία και 2) το εύπλαστο του ανθρώπινου χαρακτήρα, ειδικά στα πρώτα χρόνια, λιγότερο μετά (αν και μπορεί να επέλθει αλλαγή).
Ο Αριστοτελης το ελεγε αυτο.
Σε παρακαλώ άσε τον Αριστοτέλη επειδή τον έφαγα στην μάπα έναν χρόνο για μετά το καλοκαίρι!!
Εγώ μια φορά ειδικός δεν είμαι,αλλά πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα της άμεσης σύνδεσης και των 2 παραγόντων.Το να λέμε ότι το περιβάλλον καθορίζει αυτά που επιθυμούμε,τις απόψεις και τον χαρακτήρα μας γενικά,έστω και έμμεσα,μου φαίνεται πολύ τρομακτικό.Τότε μιλάμε για ρομπότ και όχι για όντα με ελεύθερη βούληση.
Αλλά και την κοινωνία που επιβάλει τους κανόνες,και επηρεάζει,ως έναν βαθμό τον άνθρωπο,ο ίδιος ο άνθρωπος δεν την έχει δημιουργήσει μέσα από τα χρόνια;
Τέλος πάντων είδα ο Ellanor σπέρνει και τον αποθεώνω για τις τοποθετήσεις του!!
Χαχα, θενξ ρε συ, οι τοποθετήσεις μου πάνω στο θέμα είναι απλά το αποτέλεσμα των χρόνων που πέρασα σπουδάζοντας το αντικείμενο, δηλαδή Ψυχολογία… (αν και ομολογώ έχω ξεχάσει τα περισσότερα!).
Η ουσία για μένα είναι πως είτε μιλάμε για καθορισμό απο το περιβάλλον, είτε μιλάμε για καθορισμό απο γονίδια κλπ, και στις δύο περιπτώσεις έχουμε έναν καθορισμό, όπου ο άνθρωπος ως ενεργητικό ον δεν έχει καμία απολύτως επίδραση στο αποτέλεσμα.
Σε περίπτωση που υπήρχαν κάποιοι “νόμοι του περιβάλλοντος” που να “καθορίζουν” τον χαρακτήρα, δεν έμενε παρά να “ανακαλύψουμε” αυτούς τους “νόμους” και να ελέγχουμε πλήρως τους ανθρώπους… Σε περίπτωση που υπήρχαν κάποιοι “βιολογικοί νόμοι” που να καθορίζουν τον χαρακτήρα, δεν έμενε παρά να “ανακαλύψουμε” τους “νόμους” αυτούς και να ελέγχουμε πλήρως τους ανθρώπους. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Γι’ αυτό η μαγική λέξη για μένα δεν είναι ο καθορισμός, αλλά η αλληλεπίδραση. Και η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον είναι και ο καθοριστικός παράγοντας (κατά τη γνώμη μου πάντα).
Ναι αλλά μήπως η κοινωνία διαμορφώθηκε από τη φύση στο πέρασμα των αιώνων και μαζί της ο άνθρωπος?Δεν δημιουργήθηκε εκ του μηδενός από τον άνθρωπο με στάνταρ κανόνες.Ο άνθρωπος πιστεύω είναι έργο της φύσης και όλη η εξέλιξη δεν οφείλεται παρά μόνο στην προσπάθεια του ανθρώπου να ανταπεξέλθει στις ολοένα και περισσότερες προκλήσεις.Βέβαια υπήρχαν οι απαραίτητες προυποθέσεις για να αποκτάει γνώση και να εξελίσσεται (η ικανότητα για λογική σκέψη) αλλά κύριο λόγο πιστεύω έπαιξε και παίζει η φύση.
Η κοινωνία διαμορφώθηκε από τον άνθρωπο με ακρογωνιαίο λίθο την ικανότητα του λόγου που ο ίδιος διέθετε(με την έννοια τόσο του λόγου όσο και της σκέψης) συνεπώς έζησε μέσα στην κοινωνία με γνώμονα την πολιτική,πιστεύω.Εδώ έγκειται και η μεγάλη διαφορά με τα άλλα ζώα,η πολιτική.
Σίγουρα δεν δημιουργήθηκε με στάνταρ κανόνες,με το πέρασμα του χρόνου όλο και εξελισσόταν αλλά θεωρώ πως κάποιες θεμελιώδης αρχές μέσα σε μία κοινωνία,και ιδιαιτέρως ηθικού χαρακτήρα,παραμένουν σταθερές
Βασικά τώρα πάει αλλού η κουβέντα,στο θέμα “αν ο άνθρωπος διαμόρφωσε την κοινωνία η το αντίστροφο”.Έχουμε πολύ λίγες γνώσεις ώστε να το αναλύσουμε αν και όπως είπα παραπάνω πιστεύω ότι η φύση έκανε τον άνθρωπο να αναπτυχθεί αφού όμως και ο άνθρωπος είχε μέσα του τη δυνατότητα του λόγου και της λογικής σκέψης.Γι’αυτό το λόγο ο άνθρωπος έφτασε στο διάστημα και όχι η γάτα.Άρα κατά κάποιο τρόπο ο άνθρωπος επηρεάστηκε από τη φύση και αυτό μπορεί να εξηγηθεί με το σκεπτικό ότι εξελισσόμενος από πίθηκος που ήταν,στην προσπάθεια του να επιβιώσει,έχοντας βέβαια και την ικανότητα της σκέψης(έστω της πρωτόγονης),άρχισε να αναπτύσσει εργαλεία,ύστερα από προκλήσεις που του έθετε το περιβάλλον που ζούσε(απειλές από τα ζώα,κρύο κλπ).Τέσπα,ξεφεύγωμεν ξεφεύγωμεν!
sign-:oops:sign-:oops:sign-:oops: Οι πανελλήνιες γαμω. Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ… [βλ. ποστ]