Αντε καλοτάξιδη
Θα το προσέχω, μην ανυσηχείς!
Γενικως ζηλευω ελαχιστες καταστασεις/ανθρωπους κλπ
Τωρα ζηλευω οσο δεν μπορεις να φανταστεις (με την καλη εννοια, ε μην φανταστεις κανα ματι)
πανω σε τι το μεταπτυχιακο ?
Που θα μενεις ? Πες , παιζει αν βρω λεφτα/@@ να παω κ εγω του χρονου
ωραία φάση να κάνεις με τα πόδια (και με ποδήλατο, αλλά αρκετά πιο δύσκολη λόγω ανηφορικής διαδρομής) είναι αυτή προς το μοναστήρι του τιμίου προδρόμου στις σέρρες. είναι περίπου 12 χλμ από το κέντρο, αλλά αν ξεκινήσεις νωρίς και δεν σε πιάσει η δυνατή ζέστη είναι ό,τι πρέπει.
όχι ιδιαίτερα δύσκολη, με ωραία ησυχία (απόλυτη ορισμένες στιγμές), αφού δεν πολυκυκλοφορούν αμάξια, με δέντρα, γελάδια, ξωκλήσια, πλαγιές όπου μπορείς να τρέξεις ουρλιάζοντας (κάπου στην αρχή υπάρχει κι ένα λοφάκι γεμάτο με θυμάρι όπου μπορείς να ξαπλώσεις και απλώς να παίρνεις τζούρες) και με αρκετά ανοίγματα για να πάρεις μάτι τον ορίζοντα.
όταν φτάσεις στο μοναστήρι θα έχεις ιδρώσει τίγκα, οπότε απλώς ξοδεύεις δυο λεπτά στο εργαστήρι να χορτάσεις τη μυρωδιά από τα γλυκά του κουταλιού που φτιάχνουν, χαιρετάς και κατευθύνεσαι κάτω προς το ποτάμι. εκεί, κάτι βραχάκια σχηματίζουν μια φυσική γούρνα, οπότε βουτάς κι απολαμβάνεις το παγωμένο νερό να σε ξεπλένει. υπάρχει και θεική μαλακή λάσπη, οπότε παίζεις κι έναν όμορφο λασποπόλεμο με την παρέα σου και μετά απλώς αράζεις σε έναν από τους βράχους και κοιμάσαι με τις ώρες ενώ σε βαράει ο ήλιος. στο φευγιό περνάς από το μοναστήρι κι αν πετύχεις τις μοναχές σε καλή μέρα σε ταΐζουν κιόλας. κατά την επιστροφή η διαδρομή είναι ακόμα πιο όμορφη, αφού έχει πέσει η ζέστη, η ανηφοριές έχουν γίνει κατηφόρες και συνήθως δεν συναντάς ούτε δείγμα ανθρώπου, απολαμβάνοντας απλώς τον αέρα και τη σιωπή.
:!::!::!:
Τη συγκεκριμένη διαδρομή την έχω κάνει ακριβώς ΙΔΙΑ ΚΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΗ κι εγώ, επίσης αμέτρητες φορές, γιατί στο Στρέφη μένουν οι περισσότεροι συγγενείς μου. Ο περιφερειακός του Στρέφη που οδηγεί στο Ντεκαντάνς είναι όντως η Πουλχερίας. Την έκανα στο λύκειο, γυρνώντας από φροντιστήριο στο κέντρο, επίσης Σάβατα μεσημεράκια, μετά από δισκοεξόρμηση στα εξάρχεια, και άπειρα απογεύματα και βράδια. Αποτελεί εξαιρετική διαδρομή, κι έχω μείνει που υπάρχει κάποιος που την έχει κάνει εξίσου πολλές φορές με μένα. Μόνο ένας βέρος αθηναίος (και παναθηναϊκός!) μπορεί να καταλάβει την αξία της! Και το γαμάτο είναι πως όταν ανεβαίνεις τέρμα τα σκαλιά εκεί που είναι το ξενοδοχείο (μου διαφεύγει τ’ όνομα), γυρνάς πίσω ή περνώντας το γήπεδο (στο οποίο επίσης έχω παίξει αμέτρητες φορές μπάσκετ, συγκίνηση) και αγναντεύεις από κει πάνω τη μισή Αθήνα. Ρισπέκτ.
Επίσης αγαπημένη διαδρομή Πανεπιστημίου-Σταδίου-Σύνταγμα-πρεσβείες, έλεος την έχουμε κάνει τόσες φορές πλέον που έχει αγαπηθεί. 8)
Το ίδιο έχω μείνει κι εγώ:!:
Και βασικά χαίρομαι που υπάρχει και άλλος εδώ που να εκτιμά την παράξενη ομορφιά αυτής της διαδρομής και να αισθάνεται παρόμοια πράγματα.
Ειδικά πάνω εκεί στο γήπεδο, όπου σου δίνεται η δυνατότητα να αγναντέψεις τη θέα, τα πάντα είναι όμορφα. Μέχρι και οι πολυκατοικίες που περιτριγυρίζουν το γήπεδο.
Οι συγγενείς σου μένουν στο καλύτερο μέρος!
Έχω ένα κόλλημα με τις αστικές διαδρομές εγώ.
Ξεκινάω ίσως από μοναστηράκι, δεν έχει σημασία.
Βγαίνω στην Αθηνάς. Περπατάω τι μισή, την άλλη μισή την περνάω από τα πίσω στενά, μου αρέσει να χαζεύω τα μαγαζιά και τους ανθρώπους. Μπορεί να περάσω από τη βαρβάκειο, μπορεί και όχι, αν και δεν μπαίνω μέσα. Μέχρι να βγω στην πλατεία του Δημαρχείου, και εδώ αρχίζει να μου αρέσει πολύ η διαδρομή. Θα κάνω μία στάση, ειδικά αν έχει αρχίσει να σουρουπώνει κι έχει φώτα. Συνεχίζουμε την Αιόλου, διασχίζουμε Σταδίου, έξω από το Μετρόπολις και πάνω τη Θεμιστοκλέους. Θα βγω στην Πλατεία, αλλά για να γίνει αυτό θα στρίψω να περάσω έξω από το underground και μετά θα ξαναμπω από Bαλτετσίου, φόρος τιμής στον πρώην Διόνυσο.
Από εκεί και πέρα είτε θα ανέβω πάνω τη Θεμιστοκλέους, είτε θα ανέβω Βαλτετσίου προς Ιπποκράτους.
Το σπίτι είναι μακριά, το κάνω μόνο σ μεγάλα ντέρτια ή με ωραίες μουσικές.
Οι all time αγαπημένες μου διαδρομές ωστόσο, 3 τον αριθμό, ήταν στο Λονδίνο. Μπορούσαν να συγκλίνουν ανάλογα με την ώρα που είχα διαθέσιμη, και είχαν φυσικά και τις αντίστοιχες στάσεις -σινεμά-βιβλία-καφέ :roll:
Ποστάρουμε και ξένες διαδρομές, δηλαδή; Ίσως αυτό να έχει νόημα μόνο με φωτογραφικό υλικό, όπως παραπάνω, ή χάρτη.
Αγαπημένες διαδρομές όπου και να’ ναι.
Επίσης τη διαδρομή που προανέφερες, στο περίπου, πήγαινε-έλα, την έκανα παλιά μια φορά κάθε χριστούγεννα, όταν μου διναν λεφτά για δώρο και πήγαινα για ψώνια (cd βασικά και κάμια αλλη μαλακία) εξάρχεια και μετά μοναστηράκι. Και μετά πάλι πίσω.
Για πες…
Εμένα ήταν(:()σχολή, κατέβασμα Tottenham Court Road, στάση σε μεγάλο δισκάδικο που μετά από λίγο καιρό χρωκόπησε και έκλεισε και δε θυμάμαι πως το λένε:p,στάση στο Virgin της Oxford Street, συνέχεια με κατεύθυνση το Oxford Circus, στροφή αριστερά στη Berwick street για χάζεμα σε μικρά δισκάδικα, φαί στη Leicester Square, άλλη μια στάση στο HMV της Picadilly square, ανέβασμα από Regent Street με τελικό προορισμό το Oxford circus για το λεωφορείο που θα με πήγαινε σπίτι…
- Σημείο εκκίνησης η άκρη της Waterloo, από την πανω πλευρά. Διασχίζω το δρόμο απέναντι, γυρνοβολάω λίγο στο Aldwych και μπαίνω προς Covent Garden. Μπαίνω μέσα στα στενά, ψιλοχάνομαι στο West End, θα βγω όμως στην Charing Cross Road στο ύψος της Leicester Square. Περνάω απέναντι, πάω προς την πλατεία, μετά το Haagen Daz (νομίζω?) κάνω δεξιά και βρίσκω το κρυμμένο Prince Charles Theater - 4 ταινίες τη μέρα, 1 λίρα η ταινία. 1 στις 2 φορές βλέπω μία ταινία :roll:
Διασχίζω τη Leicester προς Picadilly Circus. Μόλις φτάσω εκεί γυρνάω να χαζέψω τις γιγαντοοθόνες με τις διαφημίσεις (πρέπει να είναι βράδυ). Ανεβαίνω προς Regent Street. Τη διασχίζω ολόκληρη, ίσως μπω σε μία στοά δεξιά για γλυκό, συνεχίζω όμως βασικά ευθεία προς Oxford Circus, το διασχίζω με ταχείες διαδικασίες και καμιά εκατοστή μέτρα μετά στα δεξιά υπάρχει ένα ξενοδοχείο το όνομα του οποίου μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή. Μπαίνω αδιάντροπα μέσα, ανεβαίνω στο cafe στην ταράτσα και αράζω με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.
Κατεβαίνοντας παίρνω την Oxford Street ανατολικά, και δεν την πολυχωνεύω γι αυτό τρέχω, μέχρι να φτάσω στο Tottenham Court Road. Όταν ήμουν εκεί στο θέατρο που ήταν πάνω στην πλατεία έπαιζε ένα musical βασισμένο στους Queen, οπότε υπάρχει απ’έξω ένα τεραστιότατο χρυσό άγαλμα του Freddy Mercury. Κατεβαίνω την Charing Cross Road, τον αγαπημένο μου δρόμο, φτάνω στο βιβλιοπωλείο Foyles, χαζεύω τη βιτρίνα, στο δρομάκι μέσα κοιτάω τον κόσμο έξω από το Crowbar και κάθε φορά βεβαιώνω τον εαυτό μου πως την επόμενη δεν θα κολώσω, θα μπω μέσα (ποτέ δεν μπήκα μόνη μου :p) και ξαναφτάνω Leicester, όπου παίρνω λεωφορείο…
ή
2)Kατεβαίνω Charing Cross, περνάω γρήγορα από Trafalgar, μπαίνv στη Whitehall, ίσα που χαζεύω το Κοινοβούλιο από μακριά, γιατί στρίβω αριστερά μέσα από ταστενά να βγω Τάμεση, στο ύψος που είναι οι δύο γέφυρες (Jubilee? ούτε που θυμάμαι πώς στο καλό τις λένε) και διασχίζω την δεξιά. Απαραιτήτως βράδυ όμως, να κοιτάω το Κοινοβούλιο φωτισμένο. Περνάω μέσα από το Southbank προς Waterloo για το λεωφορείο.
- Αν έχω πολύ όρεξη ξεκινάω από Aldwych. Οι σταθμοί, με λεωφορείο ή πόδια, είναι Russel Square, Euston και Mornington Crescent. Από εκεί περπατάω απαραιτήτως, φτάνοντας και διασχίζοντας το Camden. Περνάω το γεφυράκι και φτάνοντας στο σημείο που είναι η είσοδος της αγοράς, κάνω αριστερά. Κινέζικο από τον τύπο στη γωνία, και μετά βολτάρω στα στενά. Χαζεύω μέσα στο υπόστεγο με τα άλογα στην είσοδο δερμάτινα και παρτιτούρες. Γυρνώντας κάνω στο σταθμό δεξιά για να βγώ στο Regent Park.
H βραδινή εκδοχή αυτής της διαδρομής περιλαμβάνει pubs και clubs :roll:
Πωωωωωωω, κλάμα όμως τώρα 
πςςςς, κοίτα να δεις που θα βγούμε και “γείτονες”! Επίσης αγαπημένη - γύρω από τη σχολή, πάνω κάτω τη Strand, μεταξύ σχολής και βιβλιοθήκης, και μετά διασχίζοντας τη Waterloo για λεωφορείο. αχ, εποχες…
Εντάξει η βόλτα στο Kamden ήταν must συνήθως μεσημέρια για χάζεμα στην αγορά!
Μήπως θυμάσαι πως λέγανε το δισκάδικο που λέω?Είχε και στο Kamden ακριβώς πριν τη γέφυρα ένα υποκατάστημα…
Φευγωντας απο το κεντρο της Πατρας με τα ποδια.
Παντα στο δεξι πεζοδρομιο της Κορινθου.Ειδικα αργα το βραδυ που
δεν περπαταει και πολυς κοσμος αν κοιταξεις ευθεια μπροστα σου φαινεται
σαν ενα ατελειωτο τουνελ.Περπατας κανα 10λεπτο χοντρικα μεχρι να φτασεις
στην πλ.Πυροσβεστειου.100 μετρα μετα στριβω πανω και ειμαι στην γειτονια μου.
Η διαδρομη δεν ειναι ωραια.Αλλα την εχω κανει τοσες φορες που και εγω δεν
θυμαμαι.Οποιος την εχει κανει μονος του και ειδικα οταν εχει
κατι να τον προβληματιζει η στιγμη που φτανεις στην Πυροσβεστειου και μπορεις
να δεις λιγο ουρανο ειναι απιστευτη.
Με αφετηρία το Μοναστηράκι, περνάω την πλατεία και πάω Ερμού μέχρι το Σύνταγμα. Από κει την Πανεπιστημίου προς τον σταθμό του Πανεπιστημίου. Χώνομαι Ιπποκράτους κι από 'κει Σόλωνος. Μετά ανάλογα αν θέλω να κάτσω κάπου ανεβαίνω Θεμιστοκλέους και πάω Εξάρχεια. Αλλιώς προς Ομόνοια κι από κει είτε μετρο για σπίτι, είτε πόδια. Αλλά δεν είναι ωραία διαδρομή για να το περιγράψω.
Συνηθισμένα πράγματα, αλλά βράδυ είναι τέλεια. Οτίδηποτε έχει μέσα την Πανεπιστημίου είναι τέλειο δηλαδή. Α, καθώς και Βασιλίσσης Σοφίας και Πατησίων.
Εχθές μάλιστα γύρισα από το Δήλεσι με το κτελ, το οποίο πέρασε από Ωρωπό, Μαρκόπουλο, κι από κει καθώς φεύγαμε, έβλεπα τα φώτα και γούσταρα. Με παρέα τη μουσική μάλιστα, κομπλέ. Μετά μας πήγε από βουνά κι από λαγκάδια που πολύ με ηρεμούν. Ε, μετά Εθνική Οδό, νταξ. Όταν φθάσαμε Αθήνα μπήκε Αχαρνών κι από κει μας άφησε -κλασικα- πεδίον του Άρεως, όπου περπάτησα την Πατησίων μέχρι την Βικτώρια
μέχρι να βρω ταξί γιατί σερνόμουν λίγο
οι καλύτερες βόλτες από μέρους μ έχουν γίνει με το ποδήλατο . πάντα βράδυ και πάντα περνάω και λίγο από την παραλία … βέβαια τώρα π το σκέφτομαι μια από τις αγαπημένες μ διαδρομές είναι αυτή π περνάει με τη σειρά όλα τα σχολεία π έχω πάει (δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο) αλλά κ τα μέρη π μεγάλωσα και σπάνια επισκέπτομαι πλέον …
κ μετά πάντα να σκέφτομαι … πάμε πάλι από την αρχή ??? :roll:
Γαματο thread!!!Πως και δεν το ειχα παρει ειδηση τοσο καιρο…:-k
Τεσπα εμενα απο τις αγαπημενες μου διαδρομες ειναι στο Βολο 2(ειτε με ποδηλατο ειτε με τα ποδια).Η μια ειναι η κλασικη που θα την εχουν κανει οσοι εχουν παει βολο-παραλια.Μ’αρεσει να ξεκιναω απο το αγαλμα οπως κατεβαινω απο το σπιτι μου να φτανω σχεδον μεχρι το λιμανι να γυριζω μεχρι το παρκο του αναυρου και μετα αν εχω αρκετο χρονο διαθεσιμο να πηγαινω μεχρι στην ακρη το κορδονι και να χαζεω την πολη και τα αστερια(βραδυ…:roll:).Ειτε με παρεα ειτε μονος.
Η αλλη ειναι με ποδηλατο(αποκλειστικα!!!) ειναι η διαδρομη πισω απο το Ε.Α.Κ του Βόλου πανω στο βουνο εκει αμα φτασεις σε ενα σημειο αρκετα ψηλα απο την μια θα βλεπεις ολο τον βολο(δεξια σου).Απο την αλλη ειναι στην σειρα η Αγριά και ολη η γνωστη διαδρομη προς τις παραλιες(Γατζεα,Καλα Νερα,Αφησσο κτλ) πισω βλεπεις το πηλιο και μπροστα σου απλωνεται η θάλασσα!!!
Επισης μια διαδρομη που μου αρεσε ηταν στην Κομοτηνη που πηγαμε πανω σε ενα βουνο περνοντας μεσα απο ενα δασος!!Φανταστικη διαδρομη οσοι ειναι απο εκει θα την ξερουν.
τη γορίτσα εννοείς ??? :-k
πάντως όντως μετράνε οι διαδρομές που λες , όποτε κάνω βόλτα με το ποδήλατο πάντα τις τιμάω 
Ναι Γοριτσα!!!Α μπραβο!!
Δεν μπορουσα να θυμηθω πως το λεγανε…
Παντως επισης με ποδηλατο λεει η διαδρομη απο βολο προς καποια απο τις παραλιες.Εγω πηγα μεχρι το Rivera με το ποδηλατο και ηταν πραγματικα πολυ τελειο!!!Αλλα δεν ενδικνειται για ολους γτ ειναι καμποσα χιλιομετρα…Νομιζω καμια 25αρια πηγαινε ελα
:respect:
Eπειδή πιάσατε τα του λονδίνου, έχω κι εγώ μία διαδρομή που μ’ άρεσε αρκετά. Ντάξει θεωρώ ότι είναι κλασσική. Αλλά ντάξει 2 φορές έχω πάει μόνο. Τη δεύτερη φορά όμως την έκανα κάθε μέρα σχεδόν, μιας κι έμενα κοντά. Είναι απλή. Είσοδος από μιας είσοδο του Hyde Park, και έξοδος από την απέναντι της/αντιδιαμετρική. Πανέμορφη διαδρομή. Περπάτημα μέσα στο πράσινο, χάζεμα σε πάπιες, σκιουράκια, μουσικουλα κάποιες στιγμές, συζήτηση με τους φίλους μου (με τους οποίους είχα πάει) άλλες. Και το καλύτερο, κάθε μα κάθε φορά μπάλα με ντόπιους άγγλους στις τεράστιες “ποδοσφαιρικές” εκτάσεις που βρίσκονται μέσα στο παρκ. Τα μουνάκια ήταν arsenal όλα :p. Δυστύχως ενώ θυμάμαι ακριβώς την είσοδο/εξοδο που χρησιμοποιούσα, δε θυμάμαι τα ονόματα των δρόμων. (Δε ξέρω μπορεί και να χει πολλες είσοδους. Αν όχι, οκ!)
Tη διαδρομή της almighty στο camden την έχω κάνει (παρόμοια) και γαμάει.
Έχει αρκετές εισόδους από όλες τις πλευρές και ναι συμφωνώ για Hyde Park! Σου έβγαζε μια ηρεμία! Ειδικά όταν έκανα διπλωματική, έφευγα με το κεφάλι καζάνι λόγω υπολογιστή και μετά από μικρή βόλτα στο πάρκο ένιωθα άλλος άνθρωπος…Είχε πολύ γέλιο να βλέπεις τους Άγγλους να κολυμπούν στη λίμνη του πάρκου που στα δικά μου(καλομαθημένα από τις ελληνικές θάλασσες) μάτια έμοιαζε με βούρκος…
Κατα τα άλλα ωραία θα ήταν να έφτιαχναν ένα αντίστοιχο πάρκο στο πρώην αεροδρόμιο αλλά μάλλον πολλά ζητάω…
Nαι ρε γαμώτο! Λείπουν τέτοια πράγματα από’ δω