Ντάξει θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος σ’ αυτό τον κόσμο έχει μια αγαπημένη διαδρομή. Μια διαδρομή που πραγματικά νιώθει υπέροχα όταν την πραγματοποίει, μία διαδρομή κατά την οποία συλλογίζεται απίστευτα, μια διαδρομή όπου έχει κάνει σημαντικές αποφάσεις, μια διαδρομή που απλά για δικούς του απλούς λόγους την απολαμβάνει (βλ. θέα κλπ)…
Για πείτε.
Προσωπικά:
1)Είμαι εξάρχεια βράδυ, μετά από έξοδο ή συναυλία, διασχίζω την πλατεία και φτάνω στο crepe-exarxia. Ακολουθώ τον ανηφορικό δρόμο που είναι μπροστά του, και φτάνω καλλιδρομίου. Κάνω αριστερά και διασχίζω λίγο την καλλιδρομίου. Μετά σε κάτι σκαλιά κάνω δεξία, και τα ανεβαίνω. Οπότε φτάνω στο κλειστό γήπεδο στο λόφο του στρέφη. Αγναντέυω λίγο τη θέα και ακολουθώ τον περιφεριακό του λόφου (πουλχερίας?). Κατεβαίνω, και στο Decadence κάνω δεξια, διασχίζω την βουλγαροκτόνου και μετά αριστερά. Φτάνω Αλεξάνδρας και περνώ απέναντι. Περπατώ λίγο και είμαι σπίτι μου.
Πραγματικά δε μπορώ να μετρήσω τις φορές που’ χω πραγματοποιήσει αυτη τη διαδρομή. Στη διαδρομή αυτή, έχω φτάσει να προσπαθώ να χαλαρώσω και να ξεχάσω το άγχος της τρίτης λυκείου επιστρέφωντας από το φροντιστήριο, μέχρι να σκέφτομαι τί λαιβάρα αντίκρυσα ένα μισάωρο πριν στο an.
2)Στο εξωχικό μου νήσι του Σαρωνικού. Καλοκαίρι. Αυτοκίνητο με χαμηλό ραδιόφωνο. Απόγευμα μετά από παραλία ή βράδυ μετά από έξοδο. Ηλιοβασίλεμα ή απέραντο σκοτάδι αντίστοιχα. Ακολουθώ τον παραλιακό δρόμο από τη χώρα/λιμάνι, μέχρι το σπίτι μου.
Πραγματικά τις “προσωπικές συσκέψεις” που έχω κάνει σ’ αυτή τη διαδρομή, δε μπορώ να τις καταμετρήσω.
Υ.Γ.: Ναι είναι τα κλασσικά φλωρόθρεντ των 03:56 τα ξημερώματα
Ωραίος.
Λοιπόν:
Στη Κρήτη, Περιβόλια - Ρέθυμνο (απόσταση 3ων χιλιομέτρων), απόγευμα που δύει ο ήλιος, περπάτημα δίπλα στη παραλία. Σε κάποια στιγμή ο ήλιος “πέφτει” πίσω από το κάστρο που δεσπόζει πάνω από το λιμάνι και σε συνδυασμό με το πορτοκάλοκοκκινο χρώμα του ουρανού, απλά μαγευτικό. Πάντα βλέπεις τουρίστες και μη με τις φωτογραφικές στο χέρι. Μετά από αυτό το βράδυ βόλτα στα σοκάκια του Ρεθύμνου, του τόσο γραφικού Ρεθύμνου. Πάντα απολαμβάνω αυτή την διαδρομή.
Επίσης άλλη διαδρομή που πραγματικά το ευχαριστιέμαι είναι αυτή Τροκαντερό μέχρι τον Άλιμο. Δίπλα στο tram και δεξιά σου βλέπεις πάλι θάλασσα. Μου αρέσει που υπάρχουν σημεία για να παίξεις σκάκι και αρκετός χώρος για να κάνεις κάποιος ποδήλατο.
Και ίσως η καλύτερη από όλες, στο Πικέρμι. Με ένα φίλο πάντα όταν πηγαίνουμε κατεβαίνουμε ένα ποτάμι που υπάρχει εκεί. Συνήθως δεν έχει πολύ νερό, και είμαστε μέσα στην κύτη. Βέβαια σε μερικά σημεία υπάρχει πολύ νερό και πρέπει να σκαρφαλώνουμε ώστε να συνεχίσουμε τη πορεία μας.
Κατεβαίνω από Βριλήσσια προς Τούφα και στρίβοντας δεξιά βγαίνω πεντέλης απ’ όπου χώνομαι στα στενά στο Πολύδροσο και κόβω βόλτες εκεί γύρω απ’ το κτήμα πραποπούλου στο θέατρο της ρεματιάς
Γυρνώντας από Μαρούσι παίρνω τον πεζόδρομο ευθεία προς κηφισίας, περνάω απέναντι χώνομαι μεσογείων την οποία παίρνω ντουγρού, βγαίνω στα εκπαιδευτήρια δούκα, χώνομαι στη γεφυρούλα της ρεματιάς και βγαίνω Βριλήσσια. Αυτή κυρίως γιατί άπειρες μέρες φέτος που είχα μπουχτίσει από διάβασμα/τσαντίλα επειδή δεν έγραψα καλά κάπου/βαρεμάρα το παιρνά ποδαράτο μετά από φροντιστήριο
Στο χωριό μου που δε σας νοιάζει
Και κέντρο φυσικά προσφέρεται για τέτοιες φάσεις αλλά πέρα από τη διαδρομή σύνταγμα-τικετ χαους μόνος μου σπάνια περπατάω εκεί
Δεν υπαρχει θεσσαλονικιος που να μην την εχει κανει αυτη τη διαδρομη!
Περα απο την πλακα, ομως, ειναι πολυ ομορφα μερη αυτα αν εξερεσεις τα καγκουρο μαγαζα στη λεωφορο νικης…
Ρε πραγματικά πανέμορφη διαδρομή. Εφόσον πολλές φορές ενώ υπάρχουν πάρα πολλοί πιο σύντομοι δρόμοι για να πάω στον προορισμό μου, δεν τους επιλέγω ποτέ και πηγαίνω παραλιακά. Βασικά τί πολλές, πάντα
Δικός μου! Βόλτα από πλατεία του χωριού μέχρι το νεκροταφείο και την εκκλησία, και μετά κανά χιλιόμετρο περπάτημα στο δίπλα χωριό. Δήμος Βαλτετσίου ρουλζ.
Από Αθήνα, γουστάρω Σύνταγμα, μετά Ερμού και μοναστηράκι, απο κει Θησείο και πάνω στον Άρειο Πάγο.
Τώρα τελευταία επίσης περπατάω και κάτω στη μαρίνα του Αλίμου, ειδικά βραδάκι είναι μια ομορφιά.
Πέρασμα από το καφενείο του χωριού πρώτα να πάρουμε μπυρίτσες, παγωτό ή ό,τι τραβάει η όρεξη του καθενός τέλος πάντων. Έχουν την ομορφιά τους τα χωριά. Δεν αντέχω να μην πάω έστω για λίγες μέρες κάθε χρόνο.
Το περπάτημα που λες είναι η top ασχολία στα χωριά βέβαια
Επίσης μία άλλη διαδρομή, όχι τόσο αγαπημενη όσο οι 2 που ανέφερα (δίοτι δυστυχως την έχω κάνει μια φορά μόνο), αλλά την οποία δε θα ξεχάσω ποτέ, είναι στο πήλιο, στην τσαγκαράδα. Τέλη αυγούστου. Ξεκινάμε με τον φίλο μου ποδαράτοι, απ’ το σπίτι του να πάμε στην παραλία (φακίστρα πρέπει να’ ταν). Οι οδηγίες που έχουμε είναι: “θα κατηφορίσετε κανά μισαωράκι και θα φτάσετε”. Χανόμαστε. Βρίσκομαστε σ’ ένα άκυρο μέρος μ’ ένα μόνο σπίτι κι έναν γέροντα να κάνει κάτι στο χωράφι του. Μας παίρνει στη καρότσα του ντάτσουν του, και μας πάει σ’ ένα μέρος λέγοντας: “θα διασχίσετε το μονοπάτι στη πλαγιά και θα φτάσετε”. Ακολούθησε πεζοπορία 1.30 ώρας ανάμεσα απ’ τα δέντρα της πλαγιάς με τα κύματα να χτυπάνε τα βράχια ακριβώς από κάτω μας. Ορειβασία σε κάποια σημεία, απλό περπάτημα σε άλλα. Τελικά κατά της 8 που είχε δύσει σχεδόν ο ήλιος φτάσαμε στην παραλία, μόνοι μας τελειως, όπου κι έκανα το καλύτερο μπάνιο της ζωής μου. (τα μέρη που άντικρυσα σε όλη τη διαδρομή δε πίστευα οτι υπάρχουν στην Ελλαδα)
Οσο για τα αστερια… :roll:
