Οι πρόεδροι κρατών κάνουν χειραψία.
Οι ράππερ βαράνε τα στήθια τους στον αέρα.
Τζιν.
Δεξιοί στο κλαμπ/αριστεροί στα καμμένα ροκάδικα/εντεχνάδικα.
Ρεμπετάδες με μουστάκι.
Κλαμπίσιοι με μαγουλάκι φράπα (εναλλακτικά το κλασσικό ‘έχω 2-3 μέρες να ξυριστώ’ λουκ).
Φοιτητής με φραπέ.
Indie κοπελιές που όπως όλες οι ‘συναδέλφισσες’ φοράνε μεξικάνικα πόντσο τραγιάσκες και φουλάρια,φτιάχνουν κοσμήματα με χάντρες,ακούνε μωρά στη φωτιά ξερωγώ,και παρακολουθούν ό,τι γίνεται τζάμπα στην πόλη,είτε αυτό είναι μάθημα Ιαπωνικών είτε είναι ομιλία για τα αδέσποτα.
Μεταλλάδες με ό,τι αυτό συνήθως συνεπάγεται.
Κάγγουρες με ό,τι αυτό συνήθως συνεπάγεται.
η λίστα δεν έχει τέλος,και δεν έχει σημασία ως λίστα.Άλλο είναι το θέμα.
Δεν θα ήταν καλό όλοι οι άνθρωποι να απελευθερωθούμε από αυτά?Δεν θα έκανε καλό στην νοοτροπία και την κρίση μας?
Δεν λέω να τα αντιμετωπίζουμε τόσο ώστε αυτό να γίνει αρνητικό (δλδ να απαρνούμαι κάτι που μου αρέσει επειδή δεν θέλω να είμαι ένα κλισέ με πόδια) αλλά το πράγμα έχει παραγίνει.
Τι λέτε?
