Τραγική ειρωνεία για τον Νταλάρα και την γυναίκα του
…αρχές 90ς ο Νταλάρας είχε άλλες επιλογές…και τραγουδούσε σε δίσκους σαν κιαυτόν, ή το ‘‘Συγνώμη Για Την Άμυνα’’ Θάνος Μικρούτσικος, Κώστας Τριπολίτης, που είναι διαμάντια…τώρα αυτός είναι παππούς και η πολιτικάντησα η γυναίκα του γιαγιά, οπότε το σχολιό σου ταιριάζει γάντι:):!:
μεγαλος τραγουδιστης, μεγαλα τραγουδια, αλλά
ΝΤΑΛΑΡΑΣ…(επάγγελμα)
…’‘για σου μάνα μου Ελλάς, είμαι κλεφτοφουκαράς
μα δεν έχω νταλαβέρια, με τις τράκας τα ξεφτέρια
πού’χουν τον λαό μαζί τους, και το κράτος μαγαζί τους’’
…ΌΟΟΟΟΟΞΞΞΞΩΩΩΩΩΩ:bye:
:):!:
“…rip their flesh, burn their hearts, stab them in the eye
rape the women as they cry
kill the servants, burn their homes, till there’s no blood left to spill
HAIL AND KILL!!!”
…είμαι ερωτευμένος…αχ…
“Moving on to another day
Searching for a brighter shade of grey”
αχ…είμαι εγώ…!
«Ο επικομεταλλας»
Ξεσκιζει, βιαζει, βαζει φωτιες
Και ολους τους σκοτωνει
Χυνει το αιμα σαν νερο
Μα στην καψουρα λιωνει
Ποιον να φωναξω πρωτον, πες
Και τι να πρωτοκανει;
Μηπως εναν τρελογιατρο
Καποιον να τονε γιανει;
Στου Βαβουλα περ?μενουνε
τη γουβα για τη μαχη
Έναν μανδυα φερτε τους
Ζουρλοι οι μονομαχοι
Στίχοι:
Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική:
Διονύσης Σαββόπουλος
1. Διονύσης Σαββόπουλος
2. Μαρίζα Κωχ
3. Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μη, μην το πεις
οι παλιοί μας φίλοι
μην το πεις
για πάντα φύγαν.
Μη, το μαθα πια
τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια
για πάντα φύγαν.
Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν.
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών.
[B]Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν? αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ? αφήσεις.
[/B]
Πέρασαν για πάντα
οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες
οι κραυγές.
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών.
Όμορφη είναι αυτή η στιγμή, να το ξαναπώ
όμορφη να σας μιλήσω
βλέπω πυρκαγιές
πάνω από λιμάνια πάνω από σταθμούς
κι είμαι μαζί σας.
Όταν ο κόσμος μας θα καίγεται
όταν τα γεφύρια πίσω μας θα κόβονται
εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω
τις μέρες τις παλιές
:):!:
Να δεις που το αριστούργημα από παραπάνω είναι της ίδιας της ποιήτριας #-o
Στο θέμα μας,
Chritte θεέ πάρε την ΠΑΕ
Tim Buckley ? Goodbye And Hello Lyrics
The antique people are down in the dungeons
Run by machines and afraid of the tax
Their heads in the grave and their hands on their eyes
Hauling their hearts around circular tracks
Pretending forever their masquerade towers
Are not really riddled with widening cracks
[B]And I wave goodbye to iron
And smile hello to the air
[/B]
O the new children dance – I am young
All around the balloons – I will live
Swaying by chance – I am strong
To the breeze from the moon – I can give
Painting the sky – You the strange
With the colors of sun – Seed of day
Freely they fly – Feel the change
As all become one – Know the Way
The velocity addicts explode on the highways
Ignoring the journey and moving so fast
Their nerves fall apart and they gasp but can’t breathe
They run from the cops of the skeleton past
Petrified by tradition in a nightmare they stagger
Into nowhere at all and they look up aghast
[B]And I wave goodbye to speed
And smile hello to a rose[/B]
O the new children play – I am young
Under the juniper trees – I will live
Sky blue or gray – I am strong
They continue at ease – I can give
Moving so slow – You the strange
That serenely they can – Seed of day
Gracefully grow – Feel the change
And yes still understand – Know the Way
The king and the queen in their castle of billboards
Sleepwalk down the hallways dragging behind
All their possessions and transient treasures
As they go to worship the electronic shrine
On which is playing the late late commercial
In that hollowest house of the opulent blind
[B]And I wave goodbye to Mammon
And smile hello to a stream
[/B]
O the new children buy – I am young
All the world for a song – I will live
Without a dime – I am strong
To which they belong – I can give
Nobody owns – You the strange
Anything anywhere – Seed of day
Everyone’s grown – Feel the change
Up so big they can share – Know the Way
The vaudeville generals cavort on the stage
And shatter their audience with submachine guns
And Freedom and Violence the acrobat clowns
Do a balancing act on the graves of our sons
While the tapdancing Emperor sings "War is peace"
And Love the Magician disappears in the fun
[B]And I wave goodbye to murder
And smile hello to the rain
[/B]
O the new children can’t – I am young
Tell a foe from a friend – I will live
Quick to enchant – I am strong
And so glad to extend – I can give
Handfuls of dawn – You the strange
To kaleidoscope men – Seed of day
Come from beyond – Feel the change
The Great Wall of Skin – Know the Way
The bloodless husbands are jesters who listen
Like sheep to the shrieks and commands of their wives
And the men who aren’t men leave the women alone
See them all faking love on a bed made of knives
Afraid to discover or trust in their bodies
And in secret divorce they will never survive
[B]And I wave goodbye to ashes
And smile hello to a girl
[/B]
O the new children kiss – I am young
They are so proud to learn – I will live
Womanwood bliss – I am strong
And the manfire that burns – I can give
Knowing no fear – You the strange
They take off their clothes – Seed of day
Honest and clear - Feel the change
As a river that flows - Know the Way
The antique people are fading out slowly
Like newspapers flaming in mind suicide
Godless and sexless directionless loons
Their sham sandcastles dissolve in the tide
They put on their deathmasks and compromise daily
The new children will live for the elders have died
[B]And I wave goodbye to America
And smile hello to the world
[/B]
:):!:
Στίχοι-μουσική: Άκης Πάνου
Στέλιος Καζαντζίδης
Τα όνειρα που μένουνε
μονάχα μες στη σκέψη
κανείς μην τα πιστέψει
τα σβήνει η ζωή.
Τα όνειρα που χτίζονται
κι αντέχουνε στο χρόνο
υφαίνονται με πόνο
χωρίς αναπνοή.
Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας
μα τόσο γλυκός,
είναι τόσο μεγάλη η ζωή
όταν ζεις διαρκώς,
κι έτσι φτάνεις στο τέρμα
χωρίς να χεις νιώσει μικρός
και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς
μα δεν είσαι νεκρός.
Τα όνειρα που παίρνουνε
για λίγο το μυαλό μου
μερώνουν τον καημό μου
μια τόση δα στιγμή.
Στα όνειρα που χτίζονται
το είναι μου κι αν δώσω
αξίζει να ΄ναι τόσο
βαριά η πληρωμή.
Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας
μα τόσο γλυκός,
είναι τόσο μεγάλη η ζωή
όταν ζεις διαρκώς,
κι έτσι φτάνεις στο τέρμα
χωρίς να χεις νιώσει μικρός
και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς
μα δεν είσαι νεκρός.
Ρε μαλάκα Στεφ, είπαμε να ποστάρουμε κανά στιχάκι, κι εσύ πας και παραθέτεις το αριστούργημα των αιώνων ρε φίλε. Μπάστα
…μας χρειάζετε καμιά φορά και κανένα αριστούργημα…έτσι για να περνούν οι μέρες σοφότερα:):!:
Επιτελους! Λιγη αναγνωριση και οχι μετα θανατον, οπως συνηθιζεται! 
Δηλαδή σοβαρά, μπήκες στο θρεντ “Στίχοι που μας εκφράζουν” και πόσταρες ποίημα σου; Με τίτλο “Ο Επικομεταλλάς”;
Ναι, αλλα επειδη η κεντρικη εισοδος του θρεντ ελεγε «Απαγορευεται η εισοδος σε οσους ποσταρουν ολοδικα τους στιχακια», μπηκα από ένα πλαινο πορτακι που βρηκα ξεκλειδωτο. :roll:
Ποίηση, πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, μπριτζόλες και λαχνοί
A man sits naked in the middle of the floor of a one bedroom apartment in New York City
And no one knows he’s there and no one’s left to care whether or not the next drop comes out
And the blood would be warm and the blood would hug him just like she used to
Before she left him in this fucking mess where only one sentence repeats itself and this is it:
It says, “I will never love again, and I will never love again”And on the fifth day he placed everything he owned in the centre of the room and he watched it burn
As he recited all of the beautiful words that had ever come out of her mouth
And these are the same words that mock him now and tell him that she’s not coming back,
That he is nothing, not worth a fuck, and only one sentence repeats itself:
Says, “I will never love again, and I will never love again,
And I will never love again and I will never love again”And for the first time in 25 years he cried rivers of black shitty oil that careered down his chest
As the dam to his past broke, exploding, and it’s sinking all of his future now
And that was then and this is now as the animals reach their fever pitch
And the windows implode in silence out of respect for the dying, out of respect for the dead
Says, “I will never love again and I will never love again,
And I will never love again and I will never love again”And before he can say stop he’s running down the street to the beat of his feet and past all the faces,
Past all the places he’s ever known, past all the traces he’s left of himself
And into the sky and into the air, past all the stars as he’s screaming out, "Why?"
Over the ocean in search of the only love that he will ever have
Says, “I will never love again, and I will never love again,
And I will never love again and I will never love again”
…
Αφού είναι θέμα χρόνου να ποστάρεις τους στίχους του Words for Snow, τι το γυροφέρνεις!
χαχαχα. και μόλις τελείωσα και τον πρώτο δίσκο.
[B]
And he cried out for Christ’s sake help me! For Christ’s sake get me out of here! God of all sick things get me the fuck out of here![/B] [SIZE=5][B]Release me![/B][/SIZE]
*εσυ φταις. εγω δεν το σκεφτόμουν…πολυ