Στίχοι που μας εκφράζουν

Διάφορα
#3445

its so cold in the shadow of distant lights
and the chilling wind slows our pace and tests our will
still a voice whispers it will be over soon
and there we find the courage to climb the hill

sometimes I lose sight of where i’m going
fanned by a flame I can’t remember
but distant lights still burn bright
and the road goes on forever

year after year with renewed ambition
we scale the walls to find there’s nothing there
still idle hands clutch the empty page
with the passion of a desperate prayer

sometimes I lose sight of where i’m going
fanned by a flame I can’t remember
but distant lights still burn bright
and the road goes on forever

and here we are again
the doors close behind us
and the road goes on and on and on and on…

sometimes I lose sight of where i’m going
fanned by a flame I can’t remember
but distant lights still burn bright
and the road goes on forever
forever…

#3446

Άντε γαμηθείτε και οι δύο με τις προτάσεις σας καλοκαιριάτικα. <3

[SPOILER]On Tuesdays, she used to do yoga
While I’d sit and watch the box
In a vegetable way,
But always ready to say
To myself that I was an artist,
Implying that she was not.

It’s funny the way that self-pity
Can take over from self-esteem -
Well, I was the prince of pride,
And though I’d cheat I never lied,
As if that were enough to make her happy,
As if that could satisfy her dreams.

Too late now to say that I’m so sorry,
Too late to say that I can change and mend
The things that hurt.
She didn’t need to worry,
She always knew I’d get there in the end.

Now I’m tying myself up in contortions,
Don’t know if yoga will do me any good.
It’s about time I tried,
Though I’d rather be inside from the cold,
Studying tantra -
Still, I never did that when I could.

I never did the things that really mattered,
There seemed to be some key I couldn’t find
To unlock myself;
I could have done it with her help,
But I was too busy scrabbling for each moment -
Now I don’t know what I did with all the time.

Sometimes I’d play the wild rover,
Sometimes I’d just get smashed all day…
On Tuesdays she used to do yoga,
On Tuesday she went away.[/SPOILER]

#3447

Ξυπνάς και του καθρέφτη τη λίμνη αναταράζεις
ζαρκάδια ξαφνιασμένα θα πεταχτούν
θα φύγουν για τα δάση κι από το είδωλό σου
θα λείπουνε τα μάτια και η φωτιά

Θα ψάξεις τους δικούς σου τυφλός και τρομαγμένος
Ήρθε ο καιρός να μάθεις ποιοι σ? αγαπούν
μα η πόλη είν? άδεια κι ο μάντης Τειρεσίας
θ? αφήσει τον χρησμό του στην ξένη γη, σε ξένη γη

[B]Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ? το πηγάδι το σκοτεινό
[I]που ότι τον κατατρώει ανάγκη το `χει κάνει[/I]
ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί[/B]

Την ώρα αυτή στον κάμπο, ομίχλη κατεβαίνει
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθεί
τρέξε να ψηλαφήσεις την πλάση, ακριβέ μου
το μπράτσο της απλώνει να κρατηθείς, να κρατηθείς

#3448

[B]I want to feel whatever?s holding me
I want to see the truth that may be
I want to love whatever’s inside of me
I want to shed every part of me
I want to feel underneath my skin
I want to see the pain that’s killing me
I want to hold the blood that rushes free
I want to know why do you resent me
I want to run deep inside the trees
I want to tear off these clothes I bare
I want to swim inside your endless sea
Come again and make love to me
I want to feel whatever?s haunting me
[COLOR="#006400"]Why [/COLOR][COLOR="#0000CD"]do [/COLOR][SIZE=4][COLOR="#FF0000"]you [/COLOR][SIZE=5]resent [/SIZE][COLOR="#00FFFF"]me[/COLOR][/B][/SIZE]

#3449

Consider green lakes
And the idiocy of clocks
[B][SIZE=4]Someone shot nostalgia in the back [/SIZE][/B]
Someone shot our innocence
And all our colors have run

A broken arrow in a bloody pool
The wound in the face
Of midnight proposals
Someone shot nostalgia in the back
Someone shot our innocence

In the shadow of his smile

All our dreams have melted down
We are hiding in the bushes
From dead men
Doing Douglas Fairbanks’ stunts

All our stories burnt
Our films lost in the rushes
We can’t paint any pictures
As the moon had all our brushes

Extracting wasps from stings in flight
Who killed Mr. Moonlight?

#3450

Children of the Grave
So you children of the world,
listen to what I say
If you want a better place to live in
spread the words today
Show the world that love is still alive
you must be brave
Or you children of today are
Children of the Grave, Yeah!

Children of the Sea
We made the mountains shake with laughter as we played
Hiding in our corner of the world
Then we did the demon dance and rushed to nevermore
Threw away the key and locked the door

Τα καράβια μου καίω

Τα παιδιά στην κερκίδα
είναι η μόνη σου ελπίδα ελπίδα
πρωινός ουρανός

Σταυρωμένη πατρίδα
μες στα μάτια σου είδα αχ είδα
της ανάστασης φως.

:):!:

#3451

Who will tend the garden when the snake swallows the light?
Who will eat the decay when the worms have lost their sight?
Who will rape the weak when there’s nothing left to gain?
Who will till the soil of these barren black remains?

#3452

σαγαπω

#3453

[B]…εδώ που τα λέμε όντως μου ταιριάζουν αυτοί οι στίχοι[/B]

Μαλακωδώς εφησυχασθείς επί μακρόν
ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση
πριν ξεχαστεί εκ νέου.

Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι.
Μεγαλώνω.
Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι
με το χρόνο.

Μετακόμιζα θυμάμαι μ? ένα αμάξι
Τώρα όλα τα ζητώ για να ? μαι εντάξει.
όλα δικά μου κι όλα σ? άλλους τα χρωστώ
και τα πληρώνω.

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά.

Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα.
Μεγαλώνω.
Τα ίδια είχε πάθει κι ο μπαμπάς μου σ? άλλο χρόνο.

Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο.
Με ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω.
Θα `ρθει σε λίγο η καρδιά και τα νεφρά και να μην πίνω…
Αααααα…

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά.

Αυριανό ραμολιμέντο μου συγχώρα
τη σπατάλη
συγχώρα με την ώρα που θα δίνεις
τη σκυτάλη.

Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια
σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τ? αλάτια.
Η αθανασία με ξεγέλασε μου πήρε
το κεφάλι.

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά.

Όταν θα λέω
"πώς χάθηκαν όλα στο κάθε μέρα
Κανείς δε ζει να τον θαυμάζω.
Ξένος στον αδυσώπητο χαβά της ανθρωπότητας,
ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία
κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία",
χρόνια μετά τις κηδείες των παλιών,
όταν δε θα μπορώ να γράψω ούτε τ? όνομά μου, ,
τα τραγουδάκια που άφησα για αργότερα
θα με κοιτούν να φεύγω
και θα γκρινιάζουν
σαν γέροι που δεν έζησαν.
Τότε θα ξέρω πως:

Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά.

Ο γερο Γλάυκος διάβασε σε έναν τοίχο
ο χρόνος ο πανδαμάτωρ
κι έκλαψε σαν παιδί.
Και ήταν παιδί.

[B]…αλλά κιαυτός ο στίχος[/B]

Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό, τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που `χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ? ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ? τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό, τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που `χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

[B]…στίχους μουσική ο θείος Αλκίνοος[/B]
:):!:

#3454

[B]αααχχχ μπρε ποσπορούιμ Αλκίνοε πόσους στίχους έχεις που με εκφράζουν [U]Απόψε[/U][/B]

Χρόνια πολλά
γιορτές και χαρές περιμένουν
ψηλά στα γενέθλια
σύννεφα βγαίνουν
βροχές και θα πέσουν
φωτιά και θα στάξει το φως

Να φέξει ο καιρός
κεράκια χιλιάδες να ανάψουν
φυσώ και τα σβήνω
τα χρόνια περνούν ευτυχώς

Ο χρόνος τρελός
και ο τόπος γλιστράει
από τα πόδια
γυμνός απομένεις
χαζός να κοιτάς να σωπαίνεις

Κι αν σίγουρος ήμουν
πως θα βρω το δρόμο
στο χάρτη του κόσμου
σημείωσα μόνο
πως χάθηκα

Χαμένος καιρός
τα χρόνια που λείπεις
τραγούδια της λύπης
σαχλά μουρμουρίζουν τριγύρω
στα ραδιόφωνα κλαίνε
και λέξη δεν λένε
να μοιάζει για λίγο αλήθεια

Πατώ το κουμπί
γιορτή στην τηλεόραση πάλι
σικέ εκπομπή να μας φτιάξει κεφάλι
χορεύουν γελούν και μισιούνται
στον τρύπιο φακό
το κακό ταξιδεύει ως εδώ

Σε θέλω πολύ
απόψε που όλα μικραίνουν
και οι ώρες πεθαίνουν
κοιτάζω το χρόνο να λιώνει

Να ρθεις να με βρεις
γιατί όλα σε θέλουν
σε θέλει και η νύχτα
σαν μέρα που λάμπει
και σπέρνει τον κόσμο ξανά

Να ρθείς να με βρεις
γιατί δεν αντέχω ακόμα μιαν ώρα
χαρά δεν ζητώ και ούτε λύπη αντέχω
εσένα αν δεν έχω εδώ

Το εδώ πουθενά
το τώρα ποτέ
αν δεν έρθεις η θάλασσα πλάνη
τα γέλια μας λάθος
κι οι φίλοι δεν είδαν
και οι δρόμοι στο τίποτα
απόψε εάν δεν έρθεις εδώ

Να ρθεις…

:):!:

#3455

group hug

[SPOILER]And on the 8th day, God made the art of war
And laughing planned the end[/SPOILER]

#3456

Recall the past when you were strong,
Those distant days it seems are now forever gone,
You’ll increase desire to wander and retire, but you know [B]escape is to run[/B].

#3457

She swore that she would be all mine and love me 'till the end
but when I whispered in her ear, I lost another friend…

#3458

If you’re leaving close the door.
I’m not expecting people anymore.
Hear me grieving, I’m lying on the floor.
Whether I’m drunk or dead I really ain’t too sure.
I’m a blind man, I’m a blind man and my world is pale.
When a blind man cries, Lord, you know there ain’t no sadder tale.

Had a friend once in a room,
had a good time but it ended much too soon.
In a cold month in that room
we found a reason for the things we had to do.

I’m a blind man, I’m a blind man, now my room is cold.
When a blind man cries, Lord, you know he feels it from his soul.

#3459

Somewhere along the way
Friends I once held close fled the fast lane.
I didn’t notice, I just had to make it.

Here’s to love, hate…and promises.

*σκέτο και να θερίζει

#3460

ελα να μοιραστούμε μια λακτα

#3461

Για χαμένους φίλους τι σοκολάτα τρώμε;

*άσε ξέρω, δεν την τρώμε αυτή τη “σοκολάτα”

#3462

And hand on heart I cannot see
The light to guide me home
And so it is the end of our days
So walk with me till morning breaks
And so it is the end of our days
So walk with me till morning breaks

#3463

Μικρές νοθείες
Στίχοι:
Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική:
Θάνος Μικρούτσικος
1. Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Θάνος Μικρούτσικος

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
και ζει με, ό,τι, περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα
τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα
και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του
κρύβει το φως μα κρύβει κι όλα τ? άλλα
γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του
είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα

Βάζει σημάδια με στυλό πάνω στον τοίχο του
μετράει το ύψος του που πόντο πόντο χάνει
μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ? τον ύπνο του
στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες
ξέρει αν μπορούσε θα ‘κανε μία απ? τα ίδια
αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες

:):!:

#3464

Κομματάρα η οποία μιλάει για τον Άλκη Αλκαίο, στεφ αν ψήνεσαι τσέκαρε αυτό εδώ, το διάβασα πάνω από 10 φορές από τότε που το πήρα