ει!!!όχι ο renkse μο*****λος!σεβασμός στον καλλιτέχνη :lol2:
μουρλος εννοουσα. τι νομισες??
[I]I been knocked down so many times
Counted out 6, 7, 8, 9
Written off like some bad deal
If you’re breathing you know how it feels
Call it karma, call it luck
Me, I just don’t give a
Bounce, Bounce!
Nothing’s gonna keep me down
Bounce, Bounce
Stand up, shout it out
Bounce, Bounce
I play hard, I play to win
Count me out, count me in
I’ll be bouncing back again
This ain’t no game, I play it hard
Kicked around, cut, stitched and scarred
I’ll take the hit but not the fall
I know no fear, still standing tall
You can call it karma, call it luck
Me, I just don’t give a
I’ll be bouncing back again
Bring it on, I like it rough
In your face, I call your bluff
It ain’t karma, it ain’t luck
Me, I just don’t give a
Nothing’s gonna keep me down
Stand up, shout it out
I play hard, I play to win
Count me out, count me in
I’ll be bouncing back again[/I]
Oι Τiamat με δυο κομμάτια από το Prey τα λένε όλα:
Wings Of Heaven:
[I]I’ll be your master and I’ll be your slave
Until the day that you will dance avidly on my grave
Seems like a lifetime we’ve been living this lie
But I can’t help keep lying when you undress before my eyes
The wings of heaven are descending
The touch of her naked skin’s amending
The skies will collide
Only for a little while
And it will take us through the night
Thank you my angel like belly dancing concubine
Like Cleopatra you’re sleeping safe in a royal shrine
Thank you for the blood and tears and for the table dance
Wholeheartedly I thank you dear for our short romance[/I]
Love In Chains
[I]I shout and call for rejoicing
I hear the sound of angel wings
Escape us as we close the ring
And into the fire we will fall
Our desire, our flame, our call
So be it, once for all
And you are the dream and I am the lie
I am the Devil and you are my disguise
I’m all the pain you always tried to keep inside
Love in chains
We break free
There is a time
For you and me
Not today
Not tomorrow
But one day our sorrow
Shall go away
All our being is spellbound
A black magic hellhound
Let us have another round for our love
Many hours we shall wait
But it will never be to late
In life or death we’ll integrate one day
through rain and stormy weather
Shall always be together
Together here forever
Forever…[/I]
#-o sorry περε3ήγησα:lol:
Ο δρόμος μας,τυφλός της πιάτσας παραπαίδι.
Τα όνειρα υπόσχεση ρουφιάνου θυρωρού.
Στα τάστα της κιθάρας οργή που περισσεύει
σα φόνος που σχεδιάστηκε στη σκέψη ενός μωρου.
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.
Τα λόγια,χαρτζιλίκι από μισθό της πείνας
που ωμά καταναλώθηκε χωρίς ανταμοιβή.
Τα μάτια σου,προάστιο χαμένο της Αθήνας,
που κυνηγά τη φήμη του σε ό,τι κι αν συμβεί.
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.
Η δύναμη που ξέπεσε και έγινε κατάρα.
Η φήμη που απλώθηκε και έγινε λοιμός.
Η πίκρα πως κατάγεται απ’τη δική μας φάρα
μας έπεισε και έγινε αφέντης τιμωρός
το ξερω οτι τους εχουν ξαναγραψει αλλα ας τους εχουμε συγκεντρωμενους
ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΡΟΓΧΟΣ
Κρύα και στεγνή η αποψινή βραδυά κι ο θάνατος μας περιμένει
κραυγές απελπισίας και δάκρυα στα μάτια όσο κι αν φωνάξαμε
όσο κι αν προσπαθήσαμε δεν καταφέραμε να σωθούμε
το μιλιταριστικό και πολεμοκάπηλο σύστημά τους νίκησε πάλι.
Κανείς το θάνατο δεν μπορεί να αποφύγει
κανείς δεν πρόκειται να μας προστατεύσει.
Πάτησαν τα κουμπιά κι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στις ζωές μας
η ζωή μας δεν έχει σημασία για αυτούς
πεθαίνουμε εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους.
Ζήσαμε την παρακμή και την αποσύνθεση ενός ηλίθιου
αυτοκαταστροφικού κόσμου
Προορισμός μας η σαπίλα κι ο θάνατος.
Χωρίς κανένα λόγο χάνεται η ζωή μας
στις φλέβες μας το αίμα σαπίζει συνεχώς
αγωνία και κραυγή, καμμιά ελπίδα για ζωή.
Δεν πρόκειται να ζήσουμε το τέλος θ’ αντικρύσουμε
Σάρκες ματωμένες, φρικτά κομματιασμένες
δάκρυα και κραυγές, χάθηκαν όλες οι ζωές.
ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΚΡΑΤΙΑ
Δικαιώματα που ξέρατε τώρα δεν υπάρχουν
υπάρχει μια σκατοζωή και μια τυφλή υπακοή
με την εκμετάλλευση και τον ηλίθιο φόβο
οι μαλάκες αρχηγοί σου γαμάνε την ψυχή.
Δεν είναι δημοκρατία, δεν είναι ελευθερία
είναι μόνο μια μπασταρδοκρατία.
Παντού λογοκρισία και βρώμικες παγίδες
συνέχεια σε ελέγχουν ακόμα και όταν φτύνεις
ψέματα σου λένε για αγάπη και ειρήνη
και στο φαΐ σου ρίχνουν μισό κιλό στρυχνίνη.
Ως πότε θα ανεχόμαστε στη μάπα να μας φτύνουν
και θα τους αφήνουμε το μέλλον μας να σβήνουν;
Συνέχεια μας κτυπούν στις φυλακές μας ρίχνουν
μα ότι και να κάνουν το στόμα δε μας κλείνουν. Ποτε!
Για ποια ελευθερία μιλάμε;
Για ποια δημοκρατία μιλάμε;
Εμείς μιλάμε μόνο για μια
μπασταρδοκρατιά.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΥΠΟΠΡΟΪΟΝΤΑ
Απλώνουμε γύρω μας τη μαύρη σημαία
Αφήστε ήσυχη τη νεολαία
Μέσα από το κόμμα σου και τις παρατάξεις
Ο ρατσισμός το μόνο που έχεις να αντιτάξεις
Εσείς οι εραστές της σάπιας εξουσίας
Εμείς οι βιαστές της απάθειας και ησυχίας
Με ποιο δικαίωμα θα μας καταδικάσεις;
Πρόβατο πολύχρωμο το κεφάλι σου θα σπάσεις
Πόρνες, πρεζάκηδες, πανκς, αναρχικοί
Θάβεις αλύπητα οποιαδήποτε ψυχή
Σκέψου όμως πως τους έφτιαξες εσύ
Και η παραφροσύνη βασίλεψε στη γη.
Ο αρχηγός σε πρόσταξε τον κόσμο αυτό να αλλάξεις
Τους εξωκομματικούς αμέσως να πατάξεις
Το κόμμα είναι της ζωής σου ο σκοπός
Και θα 'θελες να γίνει της Ελλάδας ο φρουρός
Μακριά από αυτά στεκόμαστε χωρίς να τα κοιτάμε
Να ζήσουμε ανενόχλητοι το μόνο που ζητάμε
Στο αίμα μια εξέγερση μπορείς να καταπνίξεις
μα αυτό που έχουμε μέσα μας ποτέ δεν θα το σβήσεις
Καμικάζι, χούλιγκανς, τσαντάκηδες, “νονοί” (χα χα!)
Στήστε τους στον τοίχο είναι πολύ κακοί
ή στα ψυχιατρεία ίσως είναι τρελοί
Ρώτα τον λιποτάκτη να σου πει για τη ζωή.
ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ
Παπάδες, μπάτσοι ,δικαστές πολιτικοί στρατιωτικοί
Όλοι αυτοί είναι ένοχοι και στο ειδώλιο εμείς
Για το πανικό αδίκημα που λέγεται ζωή
Πολλή τεχνολογία και εμάς μας μαστίζει η ανεργία
Ο πόθος για ελευθερία έγινε αμαρτία
Δεν υπάρχει εκτόνωση μοναχά ναρκωτικά
Την θέση των ιδανικών την πήραν τα λεφτά
Το μέλλον είναι φέρετρο και ανάσα σταχτή
Κατάντησε η ζωή σκατά κι ο θάνατος φίλος
Γενιά του χάους ?
ΨΥΧΡΕΣ ΤΟΞΙΝΕΣ
Είναι ένα ξυλιασμένο πτώμα με τις φλέβες τρυπημένες
Είναι η ζωή διπλωμένη στα δύο, ζητώντας άδικα διέξοδο
Είναι η ζωγραφιά της απελπισίας και αποπάνω της τα γκλόμπ
Είναι η ανταλλαγή χρηματών, δόσης, πίσω από “ένδοξα” πηλίκια
Είναι η κραυγή για ζωή, στην πύλη του ψυχειατρείου
Είναι μόνο μούχλα στο υπόγειο, κι ο “εγληματίας” τοξικομανής
Είναι μάτια ψυχρά, χωρίς νόημα, καρφωμένα στο άδειο ταβάνι
Είναι η πεταμένη στα σκουπίδια ψυχή, που μάταια γυρεύει απάντηση
'Ηταν ένα ακόμη αποτέλεσμα της άγνοιάς σας
και μια ακόμα αδικοχαμένη ζωή
'Ηταν μια ακόμα είδηση για τις εφημερίδες ΣΑΣ
που τόσο γρήγορα θα ξεχαστεί.
Ψυχρές τοξίνες - μες στα μυαλά σας
Ψυχρές τοξίνες - στα όνειρά σας
Ψυχρές τοξίνες - για το θάνατο σας
Ψυχρές τοξίνες - δώρο από το κράτος σας
Κάποιος άνθρωπος πεθαίνει μόνος
οι κραυγές του δεν φτάνουν στα αυτιά σου
δεν αντέχουν όλοι τον πόνο
ο πόνος σκοτώνει την λογική, παραλύει τα ένστικτα .
Και σαν λυτρωτής, φτάνει ο Θάνατος
για να στήσει το σκηνικό της φθοράς
για να ρίξει την αυλαία με μιας.
Αδιαφορείς, γιατί δεν καταλαβαίνεις,
ρίξε όμως μια ματιά σ` εκείνο το υπόγειο,
ο τοίχος γράφει:
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ , ΒΑΡΕΘΗΚΑ , ΑΗΔΙΑΣΑ…
Ψυχρές τοξίνες - κουράστηκα
Ψυχρές τοξίνες - βαρέθηκα
Ψυχρές τοξίνες - αηδίασα
ΗΛΙΘΙΑ ΑΘΩΟΙ
ΕΝΩΠΙΟΝ ΘΕΟΥ - ΓΕΝΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ
ΛΕΥΚΟΣ ΘΕΟΣ - ΛΕΥΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ
ΚΑΝΕ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΛΟΥΒΙ - ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΠΟΥΛΙ,
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ - ΑΠΟ ΝΕΚΡΟΥΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ - ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΣΤΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΣΤΟΛΙΣΤΕΙ
ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ,
ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΑΝΙΚΟΥ
ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ Ν’ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ.
ΑΠΟΧΡΩΣΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ - ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ - ΕΙΝ’ Η ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΟΥ
ΚΟΠΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ - Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΟΥ
ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ - ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ - ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ - ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ
ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ - ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ
ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΣΑΠΙΣΟΥΝ - ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ
ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ
ΜΑ ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΘΕΙ
ΕΣΥ… ΕΣΥ ΘΑ ΓΕΛΑΣ
ΛΥΤΡΩΣΗ
ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑ, ΣΦΗΝΩΜΕΝΗ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΓΛΥΚΑ
ΚΙ ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΝΑ ΣΕΡΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΓΥΡΩ, ΕΠΙΜΟΝΑ.
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Η ΓΝΩΣΗ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΩΣ
ΔΕΝ ΘΑ 'ΡΘΕΙ Η ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ
ΚΑΤΕΡΓΟ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΒΑΣΑΝΟ Η ΕΛΠΙΔΑ
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΣΑΝ ΛΥΤΡΩΣΗ
ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΜΕΣΑ Ο ΛΥΚΟΣ, ΝΑ ΛΕΕΙ “ΑΝΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕ”
ΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ ΤΕΧΝΗΤΗ, ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ, ΑΝΤΕΧΩ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΠΟΥ ΑΦΗΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ,
ΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ
ΤΗΣ ΗΡΕΜΙΑΣ, ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ, ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ
ΤΗΣ ΜΕΘΗΣ ΠΟΥ 'ΧΕΙ Η ΑΓΝΟΙΑ, ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ
ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ
ΠΟΛΕΜΟΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ Σ’ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ
ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΑΣ Η ΓΛΥΚΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΣΑΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ
ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΘΕΙΣ
ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΜΑΤΑ
Ν’ΑΡΝΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ ΤΗ ΤΡΟΦΗ
ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΜΑΚΡΑΙΝΕΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗ ΡΟΗ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΦΤΙΑΞΕΙ
ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΛΑΣΕΣ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΕΣΥ
ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥΣ ΤΗ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ
ΚΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΗ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΜΙΚΡΗ …
ΚΟΙΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΧΑΡΑΔΡΕΣ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ
ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΣΑ ΝΑ ΓΙΝΑΝ ΓΙΑ ΟΜΟΙΟ ΣΚΟΠΟ
ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ.
ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΑΝΙΚΑΝΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ
ΑΝΕΠΤΥΞΑΝ ΜΕΣ’ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΤΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ
ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΘΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ
ΥΠΟΤΑΓΗ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΝΑΝΕ ΘΕΟΙ
ΑΠΛΩΣΑΝΕ ΤΗΝ ΒΡΩΜΑ ΤΟΥΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΡΙΓΥΡΩ
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ Η ΓΗ
Ο,ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΩ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ
ΧΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Ή ΘΕΙΟ, ΕΙΝ’ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ
ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ 'ΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ
ΑΦΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΛΗΓΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ
ΤΗΝ ΠΙΟ ΤΡΕΛΛΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΗ ΛΕΕΙ ΛΟΓΙΚΗ
ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΡΟΠΟΥΣ ΞΥΠΝΙΟΥΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΚΡΑΤΙΕΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ , ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ
ΜΑ, ΝΑ ΠΟΥ ΑΠ’ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΞΕΦΥΓΕ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ
ΚΙ ΑΛΛΟΦΡΩΝΑΣ,ΑΝΙΚΑΝΟΣ,ΣΚΟΤΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΤΩΝ ΜΥΑΛΩΝ ΜΑΣ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΑΖΕΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ
ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΛΥΣΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΟΤΑΝ Η ΓΗ, ΠΙΑ ΣΤΕΙΡΑ, ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ
ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΧΡΗ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΕΝΟΧΗ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΜΑΣ
Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΡΑΤΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΗ
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝ΄ΕΡΓΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
ΚΑΙ Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΗ - ΓΙΑΤΙ …
Ο,ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΩ ΝΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΧΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, Ή ΘΕΙΟ, ΕΙΝ’ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ
ΕΙΚΟΝΑ, ΤΕΛΕΙΑ ΒΙΒΛΙΚΗ, ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΚΟΥΜΠΙ.
ΣΤΙΓΜΑ
Θαύμασε το λουλούδι, πριν να μαραθεί,
θαύμασε το δάκρυ, πριν στεγνώσει,
θαύμασε τη μέρα, πριν νυχτώσει,
αγάπησε την ομορφιά, πριν σε προδώσει.
Γιατί αυτό που θαυμάζεις σήμερα,
να ξέρεις πως δε διαρκεί για πάντα…
Είναι ήχος που σπάει τη σιωπή,
είναι φως που διαπερνά τη σκοτεινιά,
είναι γιατρειά ανίατης αρρώστιας,
είναι ελπίδα για μικρά παιδιά.
Κι όσο καλό κι αν σου φαίνεται πως είναι,
τόσο εύκολα μπορεί να σκοτώσει.
Αυτό το κάτι, άλλοι το λένε ομορφιά
κι άλλοι το λένε θάνατο.
ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ - ΜΕ ΨΟΦΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΣΑΠΙΑ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥΣ - ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ
ΥΠΟΥΛΗ ΠΑΓΙΔΑ - ΟΛΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ - ΔΕΝ ΣΤ’ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ
ΧΑΟΣ - ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΖΗΤΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ
ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ - ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΝΕΚΡΗ - Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΒΑΡΕΤΗ
ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ - ΔΙΑΡΡΟΗ ΤΟΥ “ΗΘΙΚΟΥ”
ΑΓΧΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ - ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
ΧΑΟΣ - ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
ΓΙΑΤΙ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΠΙΑ ΕΜΕΙΝΕ ΓΙΑ ΜΑΣ;
ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ ;
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ - ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ - ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡΣ
ΣΤΥΓΝΗ ΧΑΚΙ ΛΟΒΟΤΟΜΗ - ΕΝΤΟΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ Η ΟΣΜΗ
ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ - ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ - ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΨΥΧΗ - ΠΟΙΟΣ ΘΑ 'ΘΕΛΕ ΝΑ ΖΕΙ ?
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ
ΤΟ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΑΚΑΒΡΙΟ
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΟΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ - ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ - ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑ - ΚΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΕΦΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ
ΣΧΟΛΙΚΑ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΑ - ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΗ
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ 'ΡΘΕΙ - Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ - ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΔΕΙ
ΜΑΥΡΟ - ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ
Πλαστικά λουλούδια πίσω απο γυαλισμένες βιτρίνες
Βαμμένα πρόσωπα για να δείχνουν όμορφα
Αίμα από χαμόγελα καθημερινής υποκρισίας
Σκιές στο μυαλό σου τα αναπάντητα ερωτηματικά
Τρέξιμο και βιασύνη που δεν μπορείς να καταλάβεις
Μια κούρσα ενάντια στον χρόνο χωρίς κανένα νικητή.
Δεν θα μεγαλώσει το λουλούδι
αν με αίμα το ποτίσεις
Δεν θα διακρίνεις καθαρά το πρόσωπό σου
μέσα απο θρυμματισμένο καθρέφτη.
Όταν το μικρό παιδί ζητήσει αγάπη
άστο να πνιγεί στα ικετευτικά του δάκρυα
Όταν ο ετοιμοθάνατος ζητήσει ελπίδα
χάρισέ του ένα περίστροφο.
Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός
ίσως όχι η εξουσία, η ανεργία, τα σχολεία
ίσως όχι ο στρατός
Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός
να είν’ η φριχτή ασημαντότητα
που χαρακώνει την ψυχή σου.
Να είν’ η φριχτή ασημαντότητα
στην αποξένωση της μεγαλούπολης.
Έτσι κι αλλιώς, όσο και να προσπαθήσεις
ένας νεκρός δεν θα μπορέσει ποτέ
να δείξει χαρούμενος
Θα πονέσεις, μα θα το δεχτείς
λόγω υγιεινής επιβίωσης.
ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
ΠΡΟΩΡΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
ΠΕΦΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
ΟΙ ΦΛΕΒΕΣ ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ ΤΑ ΞΥΡΑΦΙΑ
ΚΙ ΟΙ ΨΑΛΜΟΙ ΣΟΥ ΒΟΥΛΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ
ΣΚΙΣΕ Τ’ ΑΜΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΑΣΣΑ
ΣΠΑΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΘΛΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ, ΑΝ ΥΠΗΡΞΕΣ ΠΟΤΕ
ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ
ΚΟΛΥΜΠΗΣΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΠΟΝΟΥ
ΑΠΟ ΒΙΑΣΜΕΝΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣ ΗΡΩΑ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΟΥ
ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΩ 20 ΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΩ
ΘΑ ΦΤΥΣΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΟΥ
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ
ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΗ ΘΕΪΚΗ ΨΕΥΤΙΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ
ΨΑΛΛΕ ΑΝ ΘΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ
ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΜΟΥ ΛΙΒΑΝΙ ΣΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ
Και απο το Ρεκβιεμ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ
ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΖΩΟ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΕΦΑΛΙΑ
ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ, ΒΡΥΧΑΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΩΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΠΛΗΘΟΣ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΔΙΨΑΕΙ ΓΙΑ ΑΙΜΑ
ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
ΖΗΤΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΣ
ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΟΠΛΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ
ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ
ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ
ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ
Όταν παριστάνεις το θύμα της μοίρας
κι απ’ τα μάτια σου ψεύτικα δάκρυα κυλούν,
οι θεοί θα μένουν πάντα απαθείς.
Όταν τους τυφλούς Φαρισαίους πιστέψεις
κι απ’ τη λέπρα της ψευτιάς τους μολυνθείς,
μπρος στην αλήθεια θα αρνηθείς.
Όταν το θάνατο παράλογα φοβάσαι
κι αιώνια θα ‘θελες να ζεις,
από την ύλη θα κρεμαστείς.
Βλέπω γύρω μου παντού
μικρούς ξεπεσμένους θεούς.
Δεν καταλαβαίνω γιατί
το “εγώ” χλεύαζει τον θεό.
Όταν με φτηνές επιθυμίες δεσμευτείς
κι απ’ τα όρια της σάρκας εξαρτηθείς,
μέσα στο ψέμα θα βυθιστείς.
Όταν δεχτείς μόνο τη δύναμη να ψάχνεις
και τον σκληρό κι αυθεντικό να παριστάνεις,
μέσα στην άγνοια θα ξεχαστείς.
Όταν κάθε έκφραση της ύλης αγνοήσεις
και τον εαυτό σου σκληρά πολεμήσεις,
τότε και μόνο θα λυτρωθείς.
Μέσα από το ψέμα, η αλήθεια.
Μέσα από τον πόνο, η δύναμη.
Μέσα από τον φόβο, το θάρρος.
Μέσα από το μίσος, η αγάπη.
Μέσα από τον θάνατο, η ζωή.
Μέσα από την άγνοια, η γνώση.
Μέσα απ’ την ανυπαρξία, η ύπαρξη.
Μέσα από το τέλμα, η πίστη.
ΑΜΟΚ
Αναμνήσεις σκεπασμένες
με την σκουριά του χρόνου που ξεχνάει
και πίστη που αργοπεθαίνει μαζί
με τ’ αμπαρωμένα μυαλά.
Το συναίσθημά μου
μ’ αγκαθωτό σύρμα θα τυλίξω
καθώς εσύ θα κουβαλάς
κάποιων άλλων τον χρυσό σταυρό
και με χαρά θα σταυρώνεσαι
για κάποιον άγνωστο θεό,
η θέλησή μου θα εκτροχιαστεί
και θα σου φτύσει την ψυχή.
Αμόκ κρυφού φόβου.
ΚΡΑΧ
Ηθική και αποσύνθεση, κοινωνικά αποδεκτή.
Σχέσεις άρρωστες, σχέσεις σάπιες.
Όνειρα φτηνά, μοντέλα συμπεριφοράς.
Φιγούρα, περιτύλιγμα, περιεχόμενο κενό.
Μα το κενό δεν επιστρέφεται, καταστρέφεται.
Αγάπες με συντηρητικά, ήρωες και βιαστές.
Υψηλά ιδανικά, με ημερομηνία λήξεως.
Συναίσθημα σ’ εκπτώσεις, οδυνηρές επιπτώσεις.
Μηδαμινές απαιτήσεις κι αβάσταχτες ενοχές.
Μα οι ενοχές δεν είναι κριτήριο, είναι δηλητήριο.
Ακριβά ελαφρυντικά, γυάλινα συγχωροχάρτια.
Άλλοθι ο εφυσηχασμός, κατεστημένος φασισμός.
Ματαιοδοξία, κορεσμός, αδιέξοδο, πολιτισμός.
Άνθρωποι κουρέλια, σταύρωση με χρυσά καρφιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την αδυναμία.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την μοναξιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την ευαισθησία.
Είναι που κανείς δεν σέβεται τον εαυτό του.
ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΝ
ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΠΑΡΑΝΟΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ
ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝΕ ΝΑ ΖΟΥΝ
ΣΤ’ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΟΥΝ
ΣΕ ΘΕΣΗ ΙΣΧΥΟΣ ΜΟΝΟ ΦΛΥΑΡΟΥΝ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΖΗΤΟΥΝ
ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΕ ΚΟΙΤΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΑΒΕΒΛΗΜΕΝΟΙ
ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΡΟΔΩΜΕΝΟΙ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΛΙΩΝΟΥΝΕ ΣΑΝ ΤΑ ΚΕΡΙΑ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΝΑ ΔΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΟΥΝ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
ΡΕΚΒΙΕΜ (ΓΙΑ ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΥΣ ΘΕΟΥΣ)
Μικρά αδύναμα ανθρωπάκια στο όνομα του πολέμου ριγούν
Ανεύθυνοι βλάκες επαναπαύτηκαν όταν λίγες γνώσεις απόκτησαν
Βολεμένα σκουλήκια σε φτωχούς ετοιματζίδικους προβληματισμούς
Άγνοια και φόβος τη ξεχασμένη ανθρωπιά τροφοδοτούνε με σκουριά
Εξουσία, ιεραρχία, καταπίεση, ανταγωνισμός - Ηλίθιος αυτοσκοπός
Συμφέρον, ψέμα, χυδαία βλέμματα αγοράς, εμπόριο και σεξ
Πουλημένες επαναστάσεις, βιομηχανία κοινωνικών φαινομένων
Ο ρόγχος μιας κοινωνίας, γραφείο τελετών “Η Δικαιοσύνη”
Σύγχρονες φυλακές, τεχνολογία μοναξιάς και ηλεκτροσόκ
Οι τουρίστες επισκέπτονται μουσεία και όχι ψυχιατρεία
Πολυτέλεια και χλιδή γιατί η σαπίλα μας βρωμάει πολύ
Καλλίτερες συνθήκες ζωής, κέντρα αποτοξίνωσης περιττών συναισθημάτων
“Γάμα τες όλες - ή είσαι άντρας ή ξεφτιλισμένη αδερφή”
Γυναίκα δυναμική κι απελευθερωμένη τα πόδια σου κράτα ανοικτά
Κραυγές απόγνωσης εκλιπαρούν το θείο δώρο της ειρήνης
Μικρά παιδιά με πλαστικά όπλα τον εθνικό ύμνο τραγουδούν
Υπομονή, ο πόλεμος θα έρθει, ήρωες θα γίνουνε και αυτοί
Ω! Περήφανη ελληνική ιστορία ζήσε για εμάς ξανά
Το μεγαλείο του πατριωτισμού - φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες
Καταστολή, δημοκρατία, για όσους δεν συμφωνούν, βία, ομοψυχία
Αυξημένη παραγωγικότητα, πλαστικά αγαθά, αξίες εγκλωβισμού
Ανοχή, εφησυχασμός, δικαίωμα στο θάνατο, δικαίωμα στη ζωή
Χημικά όπλα-ηρωίνη, εκλογές-μορφίνη, ισότητα στα τρελάδικα
Πουλήστε τα όλα να γίνουν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης και υστερίας
Οι πολιτικοί με σαμπάνιες έκαναν πρόποση
Για το κορόιδο τον λαό
Ο λαός με κόκα-κόλα έκανε πρόποση
Για τη μελλοντική του εξουσία
Ο θάνατος ήπιε αίμα κάνοντας πρόποση
Στην παράνοια του 20ου αιώνα…
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΑΣ
ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΛΑΒΑΡΑ ΣΑΣ
ΣΤΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΣΑΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΣΤΟΥΣ ΚΡΥΦΟΥΣ ΣΑΣ ΠΟΘΟΥΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΥΣ ΣΑΣ ΝΟΜΟΥΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΠΑΝΩ Σ’ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΜΗΧΑΝΙΕΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ
ΣΕ ΘΑΛΑΜΟΥΣ ΑΕΡΙΩΝ ΚΑΙ Σ’ ΑΣΤΙΚΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ Σ’ ΑΣΦΑΛΙΤΙΚΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ
ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΥΠΑΛΛΗΛΙΚΑ ΛΑΓΟΥΜΙΑ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΠΕΘΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
ΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΜΩΝΕΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΥΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΙΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΣΟΥ ΠΡΟΔΩΣΙΑΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΕΙΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΣ ΤΟΥ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ ΣΟΥ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΤΥΦΛΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΠΟΥ ΦΤΥΝΕΙΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΟΡΝΗ ΠΟΥ ΜΕ ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ ΓΔΥΝΕΙΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ
ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΣΟΥ
ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΤΗΣ ΝΟΣΗΡΗΣ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ
Οι αγγελιοφόροι της νύχτας μιλούν για τον άνθρωπο με λόγια πικρά,
μιλούν για πράξεις αψυχολόγητες, παράλογες κι αφύσικες,
για δηλητηριασμένες ψυχές γεμάτες τραύματα και βαθιές πληγές,
μιλούν για τον φόβο της συνείδησης, τον φόβο της ευθύνης,
για δειλία, προδωσία και για κατάχρηση εξουσίας.
Και ειν’ απόψε τα λόγια τους πικρά.
Ίσως γιατί κανένας δεν θέλει να τ’ ακούσει.
Τρέχουν όλοι και κρύβονται σαν τα μικρά παιδιά,
με το δάχτυλο κανέναν δεν θέλουν να τους δείξει.
Άκουσε, άκουσε το μήνυμα της ήττας όταν λες:
Εμπρός να κάψουμε τον εμπρηστή.
Εμπρός να βιάσουμε τον βιαστή.
Εμπρός να κρεμάσουμε τον δήμιο.
Εμπρός να σκοτώσουμε τον φονιά.
Εμπρός να κλέψουμε τον κλέφτη.
Εμπρός να εξυγιανθεί η κοινωνία.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουν νικητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουνε κατακτητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
της πάσης φύσης εξουσίας οι εραστές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που ποτέ τους δεν σκέφτηκαν “γιατί”.
ΑΓΓΕΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ
Σε σιωπηλά κύματα ανθρώπινης αμφιβολίας
η ψυχή μου ψιθυρίζει παγωμένες ενοχές.
Το βλέμμα μου χαμένο, τα μάτια βουρκωμένα
σ’ ορίζοντες μελαχγολίας, σε μοναξιάς κοιλάδες
χωρίς φιλοδοξίες μ’ ατσάλινη ηθική
σ’ ατέλειωτες νύχτες, σ’ άγνωστες αισθήσεις
σ’ ερωτήματα βαριά, ίσως να λυτρωθώ
στη σκιά της λησμονιάς με θέληση τυφλή.
Πρόσωπα από πέτρα και μάσκες από σάρκα
μακρινή ηχώ από βελούδινα τραγούδια
Σε φύλλα φθινοπωρινά, σε γκρίζες καταιγίδες
σε μονοπάτια δύσβατα και σε φιλιά μ’ αγκάθια
Μυστήριο πεπρωμένο, χρόνος δίχως έλεος.
Οι κραυγές μου πνίγονται και προκαλώ:
Τα παιδιά των ξεχασμένων θεών,
το χαμόγελο της άγριας χαράς,
το βλέμμα της βαθιάς μοναξιάς,
τη λάμψη πολύτιμης πέτρας.
Άγγελοι χωρίς φτερά,
λουλούδια δίχως χρώμα.
ΔΟΓΜΑ
Στο κατώφλι της υποκρισίας και της ηθικής
εκπαιδεύομαι στ’ αλφάβητο της υποταγής.
Νύχτες μοναχικές, ατέλειωτες ουλές,
σπαταλημένοι άνθρωποι, ανοιχτές πληγές.
Στα θεμέλια του φόβου χτισμένοι ναοί.
Στα μάτια μου ο θάνατος αγκαλιάζει τη ζωή.
Για κάθε νιότη που 'χασα δακρύζω,
σκοτώνω αυτό που αγαπώ και γονατίζω.
Στα σύνορα του πόθου και της έλλειψης
ακούω τη σιωπή της θλίψης και της στέρησης.
Στο μυαλό μου αναμνήσεις αιχμηρές λεπίδες.
Τα βράδια αυτοκτονώ με τσακισμένες ελπίδες.
Το ατσάλι σκουριάζει, τα χρόνια περνούν,
οι ψεύτικοι άνθρωποι επίτηδες ξεχνούν,
το χρώμα ξεθωριάζει, τα χρόνια περνούν,
ό,τι δεν καταλαβαίνουν αλύπητα χτυπούν.
Το δόγμα στη ζωή μου - οδοφράγματα.
Το δόγμα στη ζωή μου - ανοιχτές συγκρούσεις.
Το δόγμα στη ζωή σου - λαιμητόμος.
Το δόγμα στη ζωή σου - ένα φτηνό αστείο.
Το δόγμα της ζωής μας - κομμένες φλέβες.
Το δόγμα της ζωής μας - αιμορραγεί μαζί μας.
Τα χαμένα χρόνια πίσω δε γυρνούν
μόνο οι νικημένοι δεν ανυσηχούν.
Σφίγγουμε τα δόντια, προχωράμε μπροστά.
Στη πλάτη μας οι θεοί γελάνε δυνατά.
ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ
Είναι οι άνθρωποι με τσακισμένη περιφάνεια,
είναι ο κορεσμός που φλερτάρει την παρακμή,
είναι η αποστροφή για κάθε τι αυθεντικό,
είναι αυτού του κόσμου η λατρεία για το εφήμερο,
είναι ο μύθος της υποταγής και του ταξικού διαχωρισμού,
είναι ο μύθος του γάμου, της πατρότητας και της μητρότητας,
είναι ο μύθος του πάντα ένοχου που πάντα θα απολογείται,
είναι ο μύθος του σκοπού που αγιάζει τα μέσα,
είναι η οικολογική καταστροφή στ’ όνομα του εκσυγχρονισμού,
είναι η απληστία, ο κονφορμισμός, οι ανασφάλειες,
είναι η ιδεολογία στο ψέμα και το υπερτροφικό “εγώ”,
είναι η παγίδα του “ωραίου” και του “πετυχημένου”,
είναι που πουλάμε τα πάντα για λίγη εξουσία,
είναι η στιλπνή επιφάνεια και η άγνοια της ουσίας,
είναι που μιλάμε για επιβίωση και όχι για ζωή,
είναι η φιλοσοφία της πολιτικής των ψευδαισθήσεων,
είναι η ψεύτικη απειλή ενός πυρηνικού πολέμου,
είναι τα γηρατειά, ο θάνατος, ο υπέρτατος φόβος,
είναι το μέλλον, το τόσο σκοτεινό και αβέβαιο,
είναι μπροστά στην ταπείνωση που σκύβουμε το κεφάλι,
είναι το τίμημα της αποκτήνωσης που θα πληρώσουμε όλοι,
είναι το τίμημα που πληρώνουμε ήδη.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι ίσως η ζωή μια όμορφη κατάρα,
είναι που δεν αγαπάω και που αρνούμαι να μισήσω,
είναι που δεν θυμάμαι και που αρνούμαι να ξεχάσω,
είναι που πιο πολύ λυπάμαι τους ανθρώπους,
είναι ίσως η απόκτηση γνώσης το νόημα της ζωής,
είναι που γνώση σημαίνει μοναξιά,
είναι το βλέμμα που αγκαλιάζει την κοφτερή λεπίδα,
είναι η ψυχή που φοράει το αγκάθινο στεφάνι.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι τα επιχειρήματα αυτού του κόσμου άθλια,
είναι που δεν μας πείθουν πια,
είναι το καλύτερο που 'χει αυτός ο κόσμος να κάνει,
είναι να το βουλώσει.
ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ
Ο ΣΩΦΡΩΝ ΟΧΛΟΣ ΦΤΥΝΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΚΤΗΝΩΔΙΑ - ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΛΙΜΝΕΣ
Ο ΝΟΜΟΣ ΧΛΕΥΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΟΥ
ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΑΙΜΑ - ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΟΥ
ΚΙ ΑΝΑΠΗΡΙΚΑ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙΑ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΠΟΤΕ
Σ’ ΑΚΟΥΣΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙΣ
ΣΤ’ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
ΠΡΟΣΕΞΑ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΔΕΣ
ΤΑ ΓΚΡΙΖΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΑ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΜΕΝΑ
ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΝ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ
ΣΑΣΤΙΣΕΣ ΤΟΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ
ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕΣ “ΓΙΑΤΙ”
ΚΙ Η ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ ΕΓΙΝΕ
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΙΑΧΗ
ΟΤΑΝ Ο ΚΛΟΟΥΝ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ
ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ
ΟΛΟΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΑΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΟΥ
ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΑΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.
ΙΣΟΒΙΑ ΜΟΝΟΙ
Έπεσε η νύχτα και βγήκαμε πάλι
Μονάχοι στα φώτα σαν φιγούρες νεκρών
Ο κόσμος κοιτούσε φοβόταν γελούσε
Μα τόχαμε πια συνηθίσει
Σ’ αυτήν την πόλη σαν σκουπίδια στην άκρη
Ισόβια μόνοι στην αυτόνομη στράτευση
Μα κι αν ζούμε έτσι εμάς δεν μας νοιάζει
Τουλάχιστον εμείς το θελήσαμε
Μια γεύση αηδίας σου δίνει η σαπίλα
Μα εμείς το παιχνίδι το ξέρουμε πιά
Απόβλητοι παντού χωρίς μέλλον και ελπίδα
Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ.
Οι ώρες περνούν και οι ανάσες βαραίνουν
Υποψίες χαράς στον καπνό του τσιγάρου
Το τεράστιο κλουβί που μας έχουν κλεισμένους
Γεμίζει με σχέδια και όνειρα
Η νύχτα βουβή χωρίς νόημα φεύγει
Πρέπει να αντέξουμε γιατί θα ξανάρθει
Έτσι είναι η μοίρα αυτών που αρνούνται
Να ζουν για συμφέροντα άλλων.
Και εσύ που μας κρίνεις και μας κατατάσεις
Μην κάνεις τον κόπο δεκάρα δεν δίνουμε
Τα δικά μας μυαλά δεν μπορείς να τα αλλάξεις
Όσους πουληθήκαν εμείς θα τους κρίνουμε. ΠΑΝΤΑ.
Τωρα μπορει να κλειδωθει!!!
είναι και 4 τραγούδια από το reunion του 97, οπότε πριν το κλειδώσετε ( ) ας τα βάλουμε και αυτά. Αλλά δεν υπάρχουν πουθενά, οπότε ας τα μεταφέρω ο ίδιος, ξεκινώντας με το Κώμα (τα υπόλοιπα άλλη ώρα):
ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ - ΚΩΜΑ (1997)
[CENTER][FONT=“Comic Sans MS”]Tί αξία να έχει άραγε ο πόνος,
όταν εθίζομαι αντί να διδαχτώ
Τί αξία να έχει άραγε η θλίψη,
όταν ??? δεν μαλακώνει την καρδιά μου
Τί νόημα άραγε να 'χει η μοναξιά μου,
αν της ψυχής μου την φωνή δεν την ακούω
Τί νόημα άραγε να 'χει ο θάνατος,
αν δεν μου δείχνει την αξία της ζωής
Τί αξία να 'χει άραγε η πίστη,
όταν δεν είναι ικανή να με εξυψώσει
Τί αξία να έχει άραγε η ελπίδα,
όταν τόσο εύκολα απελπίζομαι
Τί νόημα άραγε να 'χει η αγάπη,
αν πουθενά δεν μπορώ να την χαρίσω
Τί νόημα άραγε να 'χει η ζωή,
αν τόσο πολύ φοβάμαι να την ζήσω
Τί αξία ένα δάκρυ μπορεί να 'χει,
αν δεν κυλήσει μαζί του μια ενοχή
Τί νόημα μια μελωδία μπορεί να 'χει,
αν δεν φέρνει στο μυαλό μου νηνεμία
Τί αξία άραγε να 'χει η βροχή,
όταν η καρδιά μου στέκει πέτρινη
Τι νόημα άραγε να 'χει ο ουρανός,
όταν δέος η ψυχή μου δεν γνωρίζει
Έτσι σκληρά και ανελέητα αισθάνομαι
Μα δεν υπάρχει κάτι ικανό να με κρατήσει
Όταν ίλιγγος με πιάνει και βυθίζομαι
στου εαυτού μου το μηδέν
Πέφτω σε κώμα
απ’ τις αισθήσεις μου ζητώ να με κεράσουν ???
???
Πέφτω σε κώμα
αναρωτιέμαι αν πέθανα ή αν είμαι ακόμα ζωντανός
έχω ξεχασει ζωντανός να είμαι τι σημαίνει
Είμαι σε κώμα
σε αγνωστους τόπους προχωρώ
σαν υπνοβάτης μεθυσμένος
???
Είμαι σε κώμα
όλη η ζωή σαν αστραπή εμπρός στα μάτια μου περνάει
και όλες τις μάταιες ηδονές που έψαχνα μου δείχνει
Είμαι σε κώμα
όλα όσα ζήτησα είναι εδώ
μα τίποτα δεν βλέπω
είναι τα μάτια μου θολά
σαν του νεκρού ψαριού τα μάτια
Κώμα
Μα τους δειλούς και χλιαρούς ο Θεός περιφρονεί
Και εγώ ζητάω δύναμη για να μπορώ να φανώ στα μάτια του γενναίος
Και να μπορώ με ξάστερη καρδιά και την ψυχή μου καθαρή
Στα μονοπάτια εκείνα που το όνομά μου τραγουδούν
Του πεπρωμένου τα βήματα σωστά να τα βαδίσω
Μέχρι να έρθει η στιγμή που ο χρόνος της ζωής μου θα τελειώσει
[/FONT][/CENTER]
άμα ξέρει κανένας τί λέει στα σημεία που δεν καταλαβαίνω ας τα συμπληρώσει!
Απο το “If I close my eyes forever”
Baby, I get so scared inside and I don’t really understand
Is it love that’s on my mind or is it fantasy?
Heaven, is in the palm of my hand and it’s waiting here for you
What am I supposed to do with a childhood tradgedy?
If I close my eyes forever
Would it all remain unchanged?
If I close my eyes forever
Would it all remain the same?
Sometimes, its hard to hold on, so hard to hold on to my dreams
It isn’t always what it seems when you’re face to face with me
Like a dagger you stick me in the heart and taste the blood from my blade
"…Through vast valleys I wonder
To the highest peaks
On pathways through a wild forgotten landscape
In search of God, in spite of man
'til the lost forsaken endless. . .
This is where I choose to tread
Fall. . .so shall we fall into the nihil?
The nothingness that we feel in the arms of the pale
In the shadow of the grim companion who walks with us
Here is the landscape
Here is the sun
Here in the balance of the earth
Where is the god?
Has he fallen and abandoned us?
As I’m stalked by the shadow of death’s hand
The fire in my heart is forged across the land
Here at the edge of this world
Here I gaze at a pantheon of oak, a citadel of stone
If this grand panorama before me is what you call God. . .
Then God is not dead
[I][B]I walked down to a river and sat in reflection of what had to be done
An offering of crimson flowed into the water below
A wound of spirit from which it floated and faded away
. . .like every hope I’ve ever had. . .
. . .like every dream I’ve ever known. . .
It washed away in a tide of longing, a longing for a better world
From my will, my throat, to the river, and into the sea. . .
. . .wash away. . .
. . .fade away. . .[/B][/I]
Here is the landscape
Here is the sun
Here at the edge of the earth
Where is the god?
Has he fallen to ruin?
As I’m stalked by the shadow of death’s hand
My heathen pride is scarred across the land…"
(Agalloch/In the shadow of our pale companion)
Metallica - The four horsemen
By the last breath of the fourth winds blow
Better raise your ears
The sound of hooves knocks at your door
Lock up your wife and children now
Its time to wield the blade
For now you have got some company
The horsemen are drawing nearer
On the leather steeds they ride
They have come to take your life
On through the dead of night
With the four horsemen ride
Or choose your fate and die
You have been dying since the day
You were born
You know it has all been planned
The quartet of deliverance rides
A sinner once a sinner twice
No need for confession now
Cause now you have got the fight of your life
The horsemen are drawing nearer
On the leather steeds they ride
They have come to take your life
On through the dead of night
With the four horsemen ride
Or choose your fate and die
Time
Has taken its toll on you
The lines that crack your face
Famine
Your body it has torn through
Withered in every place
Pestilence
For what you have had to endure
And what you have put others through
Death
Deliverance for you for sure
There is nothing you can do
So gather round young warriors now
And saddle up your steeds
Killing scores with demon swords
Now is the death of doers of wrong
Swing the judgment hammer down
Safely inside armor blood guts and sweat
The horsemen are drawing nearer
On the leather steeds they ride
They have come to take your life
On through the dead of night
With the four horsemen ride
Or choose your fate and die
[I]Late at night all systems go
You have come to see the show
We do our best you’re the rest
You make it real you know
There is a feeling deep inside
That drives you fuckin’ mad
A feeling of a hammerhead
You need it oh so bad
Adrenalin starts to flow
You’re thrashing all around
Acting like a maniac
Whiplash
Bang your head against the stage
Like you never did before
Make it ring make it bleed
Make it really sore
In a frenzied madness
With your leathers and your spikes
Heads are bobbing around
It is hot as hell tonight
Adrenalin starts to flow
You’re thrashing all around
Acting like a maniac
Whiplash
Here on stage the marshall noise
Is piercing through your ears
It kick your ass kick your face
Exploding feeling nears
Now is the time to let it rip
To let it fuckin’ loose
We are gathered here to maim and kill
Cause this is what we choose
Adrenalin starts to flow
You’re thrashing all around
Acting like a maniac
Whiplash
The show is through the metal is gone
It is the time to hit the road
Another time another gig
Again we will explode
Hotel rooms and motorways
Life out here is raw
But we will never stop
We will never quit
Cause we are Metallica
Adrenalin starts to flow
You’re thrashing all around
Acting like a maniac
Whiplash[/I]
spinal tap- sex farm (ξαναειδα χτες την ταινια γιαυτο)
Working on a sex farm
Trying to raise some hard love
Getting out my pitch fork
Poking your hay
Scratching in your hen house
Sniffing at your feedbag
Slipping out your back door
Leaving my spray
Sex farm woman, I’m gonna mow you down
Sex farm woman, I’ll rake and hoe you down
Sex farm woman, don’t you see my silo rising high?
Working on a sex farm
Hosing down your barn door
Bothering you livestock
They know what I need
Working up a hot sweat
Crouching in your pea patch
Plowing through your bean field
Planting my seed
Sex farm woman, I’ll be your hired hand
Sex farm woman, I’ll let my offer stand
Sex farm woman, don’t you hear my tractor rumbling by?
Working on a sex farm
Trying to raise some hard love
Getting out my pitch fork
Poking your hay
(φοβερο!!!)
Παναγιωτη και cynic ειστε off topic,υπαρχει αλλο θρεντ για ποιηση.
We’ve got to hold on to what we’ve got
Cause it doesn’t make a difference if we make it or not
We’ve got each other and that’s a lot for love
We’ll give it a shot
We’re half way there
Livin’ on a prayer
Take my hand and we’ll make it, I swear
Livin on a prayer
The moon pushed the sun down the spiral-staircase of time
Bright neck broken, twisted beyond repair
So now there’s only darkness standing there
Arms outstretched/predatory parasite
Vacant light
From the tunnel of night.
It’s colder here since the war, all colours took on a shade of grey
The streams have run slower since you went away
Even the summer is slouching now
Sun not waxing, but waning - walking disappointedly away
Moon with no hope of saving the day
-It’s time I remembered that I have forgotten-
Rainy season beyond sense and reason
Endless sheets of glass
Streets awash with horror
Bullets in the back of summer
Filthy water everywhere
Not saved by incantations
Summer sun always gone
Left my smile all alone back there
Forced to simply sit and stare
At nothing
Nothing
Summer’s always gone
Temperance overrule
Temper under ruled
Time - Oh, she’s short
Wait - Oh, she’s long
Where she went I’ll never know
All I know
Is she’s gone
Gone?
[I]I had a roof overhead
Had shoes on my feet
Sure I was fed, but no-one was there
When I was in need, yeah
So who am I now?
Who do you want me to be?
I can forgive you, but I won’t relive you
I aint the same scared kid I used to be
I’m gonna live
I’m gonna survive
Don’t want the world to pass me by
I’m gonna dream
I aint gonna die
Thinking my life was just a lie
I wanna be loved
I wanna be loved
I wanna give
I’m ready to try
Willing to lay it on the line
I wanna be loved
I aint gonna cry
I don’t wanna scream
But i got so much left unsaid inside of me[/I]
18 and life You got it
18 and life you know
Your crime is time and it’s
18 and life to goooooooo:D 8)
ΚΣ9 μην ξεχνάς και αυτό:
I’m Eighteen
Lines form on my face and hands lines form from the ups and downs
I’m in the middle without any plans I’m a boy and I’m a man
I’m eighteen and I don’t know what I want eighteen I just don’t know what I want
Eighteen I gotta get away I gotta get out of this place I’ll go runnin’ in outer space oh yeah
I got a baby’s brain and an old man’s heart took eighteen years to get this far
Don’t always know what I’m talkin’ about feels like I’m livin’ in the middle of doubt
'cause I’m eighteen I get confused every day eighteen I just don’t know what to say eighteen I gotta get away
Whoa lines form on my face and my hands lines form on the left and right
I’m in the middle the middle of life I’m a boy and I’m a man
I’m eighteen and I like it yes I like it oh I like it love it like it love it
Eighteen eighteen eighteen eighteen and I like it