Απλά πράγματα, το[B] Νο Hand Path[/B] είναι και μέσα στα καλύτερα του 10 και του 11. Η μπάντα λέει και τα δύο. Στο σάιτ λέει [I]Album. 2010[/I] και στο σπέις λέει [I]Album:Released: Jan 10, 2011[/I].
Koινώς μαγειρεύει για όλα τα γούστα και καθείς τρώει από κει που θέλει.
Και μιας και αναφέρθηκαν, να ακουστεί αυτό που πόσταρα στο DOOM thread. Άιντε ντε.
λεω πως το ντεμπουτο χτυπα κοκκινο, σε μουσικαρες, σε αισθητικη, σε εξωφυλλο, στα παντα. το τελευταιο χανει σε εμπνευσεις, αυτα τα γλυκοπικρα ριφφς που μοιαζουν με mdb κλπ, ποτε δε με αγγιζαν. η τυπισα ειναι σταθερη αξια δεν θα πουμε κατι γι’ αυτην.
επισης στηριζω μανοτζι στα βιντεοκλιπς, ειτε ειναι γιουνιβερς, ειτε μπραδεχουντ.
Ulcerate - The Destroyers of All
Baring Teeth - Atrophy
Virus - The Agent That Shapes the Desert
Bloodiest - Descent
Dub is a Weapon - Vaporized
Παπακωνσταντινου - Ο Ελαχιστος Εαυτος
τα καλύτερα: [B]integrity - thee destroyorr / sarabante - remnants / sun of nothing - the guilt… / today is the day - pain is a warning / masakari-alpinist split[/B]
τα καλά: victims / touche amore / atlas losing grip / trap them /new lows / part time killer / raein / all pigs must die / ice age
τα μετρια: deafheaven
βαρεθηκα αυτα μεχρι τωρα. εχω ακουσει και καποια αλλα… Εχει ψωμι η χρονια ακομη
Επιτελους καποιος που το πιστευει. “Μετριο” ειναι βαρυς χαρακτηρισμος, το ακουω πανω στα κεφια. Αλλα ενταξει δεν ειναι και κατι το ιδιαιτερο.
Το Integrity επι την ευκαιρια ειχα την εντυπωση πως ειναι συλλογη με παλια κομματια ή κατι τετοιο, οποτε οποιος ξερει ας διαφωτισει. Πρεπει να ερθουνε παντως για να μαζευτουμε ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ (ο bbb κι εγω δλδ) και να παμε να τους δουμε. Δεν παει αλλο αυτη η κατασταση.
Και γω συμφωνώ σχετικά με το deafheaven, προτιμώ το ομώνυμο/demo.
Επίσης το sarabante που αρέσει σε όλους δεν με τρέλανε και τόσο, μπορεί live να είναι η καλύτερη μπάντα στον κόσμο αλλά προσωπικά δεν μου 'βγαλε κάτι ξεχωριστό. (βρίστε με ελεύθερα :p)
Και μια πρόχειρη λίστα:
Burial & Four Tet & Thom Yorke - Ego / Mirror
CunninLynguists - Oneirology
Dakota Suite & Emanuele Errante - the north green down
Demdike Stare - Tryptych
Mamiffer - Mare Decendrii
Pygmy Lush - Old Friends
Subrosa - No Help For The Mighty One
Terra Tenebrosa - The Tunnels
Kangding Ray - OR
Trophy Scars - Never Born Never Dead
Cults - Cults
House of ballons - The Weeknd
Ritual Union - Little Dragon
Zonoscope - Cut Copy
Father son holy ghost - Girls
The night beats - the night beats [I](το γαμηδι το εχω λιωσει στα stream δεν το βρισκω πουθενα αλλου)[/I]
To SONNE ADAM είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά με αυτή την αδύναμη Century Media παραγωγή δεν πάνε πουθενά.
NoMister λατρεία, παίζει να διαφωνώ σε όλα όσα γράφει εκτός από την πρώτη πρόταση και τα CAINA, NECROS CHRISTOS. Αλλά τα γράφει ωραία. Απλά το BURZUM δεν είναι δεύτερος Μπέλος ή μάλλον είναι όσο ήταν το “Filososfem” δεύτερο “Hvis”…
Κατά τ’ άλλα οι AGALLOCH-lovers θέλετε να τσεκάρετε το [B]“The Light That Dwells In Rotten Wood”[/B] των [B]FALLS OF RAUROS[/B] αλλά δεν το ξέρετε ακόμα.
Eγώ πάντως με το που ανακοινώνουν ευρώπη, γεια σας έφυγα. Και είναι κανονική κυκλοφορία, απλά ορισμένα από τα κομμάτια του δίσκου είχαν κυκλοφορίσει σε άλλες μικρότερες κυκλοφορίες. Έχει μέσα όμως γύρω στα 6-7 ολοκαινουρια κομματια.
Οσο για το ντεφχεβεν, καμία σχέση με το ντέμο όπως είπε και ο ριπ νουμπ. Το ντέμο είναι κορυφή, ενώ το άλμπουμ μόνο κούραση.
Με το γράμμα του νόμου, το Integrity θεωρείται συλλογή, αλλά είναι περίπτωση southern discomfort δηλαδή καλύτερο κι από άλμπουμ.
Μαζί με TITD και Most Precious Blood τα καλύτερα μέταλκορς για φέτο.
nope:). Παρ’ ότι λατρευω τη [B]σαραμπαντάρα[/B], δινω -sχετικά εύκολα- άσσο στο διπολο που θέτεις (τουλαχιστον μεχρι τωρα). Οι μασάκαρι πετάξανε πέρισυ στα μουτράκια μου, από το πουθενα κι εκεί που’ χα αρχίσει να βαριέμαι, το πιο καλοπαιγμένο, ποιότικο (και περα από κάθε πεπατημένη οδό), τεχνικό, πλούσιο, βιαίο, και οργισμένο (neo)crust που βγήκε τα τελευταία 5 χρόνια. Όλα αυτά σύμφωνα με μένα και αναφερόμενος στο περσινο αλμπουμ τους, και όχι το φετινό σπλιτ!
Τώρα ντάξει γουστα είναι αυτά, και όπως είπα λατρεύω το remants (ειναι ο φετινος αγαπημενος μου δίσκος και οι σαραμπαντε παιζει η αγαπημενη μου ελληνικη μπαντα πλεον)
Ωστοσο αυτα ειναι σχετικα, γιατί αν το remants εβγαινε περσι μπορει αυτο να με’ βγαζε απ’ τη βαρεμαρα, και να το’΄χα μνημα τωρα!
Ομως οι masakari εχουν απεριοριστο ρισπεκτ απο μενα. Δεν εχει βρεθει μεταγενεστερη μπαντα που να τους ξεπερνα στα αυτια μου:!:
Πες τα γαμώτονκανυεουεστ! Δε φτάνει ούτε με σφαίρες Pomegranate αλλά Τομας Τζεφερσον και Μεντελέγιεφ και The River The Woods και Holy Waters και… Shίζει.