Να διευκρινίσω κάτι κι εγώ σχετικά με όσα έγραψα νωρίτερα. Το Release φέτος έχει κάνει φοβερή δουλειά και μακάρι να πετύχει, αλλά δεν το αναφέρω ως “φεστιβάλ” με την κλασική έννοια γιατί οι ημερομηνίες είναι διάσπαρτες. Επίσης, το Up The Hammers είναι πολύ αξιόλογο και μετανιώνω που δεν κατάφερα να έρθω (κυρίως για τους αγαπημένους Armored Saint), αλλά κι αυτό γίνεται σε κλειστό χώρο.
Από τα μεγάλα λοιπόν ανοικτά καλοκαιρινά φεστιβάλ της Ευρώπης που λαμβάνουν χώρα σε συνεχόμενες ημερομηνίες , το Sweden Rock Festival είναι από τα καλύτερα. Για μένα είναι το καλύτερο λόγω ηλικίας και ακουσμάτων, περνάω πιο καλά με πιο rock παρά με αμιγώς metal roster.
Μπορώ να το ψάξω και να θυμηθώ λεπτομερώς τι είδα το 2009-2010, αλλά βαριέμαι κι απλώς θα παραθέσω τα ονόματα που ανασύρω από τη μνήμη μου: Aerosmith, Heaven and Hell, Twisted Sister (τελευταία φορά με makeup και παίζοντας το Stay Hungry ολόκληρο), Guns n’ Roses (ακόμα ήταν “Axl Roses” τότε, αλλά ένα τρίωρο στη βροχή το έπαιξαν), Europe, Motorhead, Slayer, ZZ Top, Dream Theater, Fates Warning (σύνθεση Parallels), Riot (με τη σύνθεση του Thundersteel αμέσως πριν βγάλουν το Immortal Soul), Praying Mantis, Demon, Foreigner, Cinderella, Winger, Quireboys, Y&T, Michael Schenker Group, Marillion, Gary Moore (80’s hard rock set), VoiVod, Journey, Steel Panther , Unisonic (νομίζω χωρίς Hansen), Grand Magus, Kamelot, Opeth, Candlemass (εντάξει, αυτοί είναι κάθε χρονιά εκεί), D.A.D, Volbeat, Billy Idol, μια μπάντα tribute στους Rainbow με το γιο του Blackmore και τον Turner (εντάξει, αυτό ήταν λίγο αστείο), τέλος πάντων δε θυμάμαι άλλα…
Αν εξαιρέσω 4-5 (Dream Theater, Motorhead, Fates κλπ) που έχω ξαναδεί, όλους τους άλλους είχα μοναδική ευκαιρία να τους δω τότε και πολλοί δεν υπάρχουν πια. Παλιατζούρα; Ναι. Αλλά και πάλι είναι ο παράδεισος του παλιοροκά/κλασικομεταλλά.
Αυτά. Σταματάω γιατί είμαι μάλλον off topic, απλώς το όλο θέμα “καλοκαιρινά φεστιβάλ” είναι ενδιαφέρον.