εεε…ντάξει, το είδα πολύ γενικά! ό,τι πολιτικό μπορείς ν αντλήσεις από ένα φιλμ…είτε είναι τα κουλουράκια της βέφας, είτε μεταφορά της madame bovary είτε το the wind that shakes the barley…
χύμα όπως πάντα!
γιεπ, παίζει…αν ναι, mea culpa!
το σινεμά εμπεριέχει και εικόνες και μουσική και θέατρο και φιλοσοφία κ πολιτικη…και το καλύτερο? Όλα μαζί και όλα να μετράνε το ίδιο! Μαγκιά του δεν είναι?
Μμμμ…ναι, σκούγεται συχνά αυτή η άποψη, ειδικά στη σχολή που είμαι…βασικά, πώς το εννοείς ακριβώς?
Τεράστιο θέμα βασικά που δεν ξέρω από που να το πιάσω και από που να το αφήσω. Αν υπάρχει κάτι πάντως που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι αυτό το μότο των περισσότερων κριτικών κινηματογράφου “Το Σινεμά είναι πάντα πολιτικό”. Πως είναι δυνατόν να βάλεις μια μορφή τέχνης σε τόσο στενά καλούπια είναι κάτι που μάλλον μου διαφεύγει. Και κάθομαι μετά και διαβάζω κριτικές του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών από τον Δανίκα που συσχετίζει την Δύση στην Μέση-Γη με το ΝΑΤΟ και τους Ορκ με τους Ταλιμπάν και μαζεύω τα μαλλιά που μου πέσαν στο πάτωμα. Από την άλλη υπάρχουν και ταινίες ανάλογου ύφους που σε αφήνουν με μια παράξενη αίσθηση όπως οι 300 και δεν είσαι σίγουρος για την θέση που πρέπει να πάρεις.
Είμαστε κομπλέ…! Ήδη έγραψα στο άλλο…:!:
Οπότε, για να μη συγχυστεί κι άλλος κόσμος, περί του τι συζητάμε εδώ, ας δεηθεί κάποιος μοντερεητορ να του ριξει ένα χ
My intentions were not bad, anywayz