Ακούγοντας το Transcendence έφτασα στο συμπέρασμα, ότι η παρακάτω τριάδα Masque of the red death In Dark places Where dragons rule
είναι από τα καλυτέρα σερί τραγουδιών που έχω ακούσει σε δίσκο. Μαζί με το Lost reflection είναι τα αγαπημένα μου κομμάτια από crimson glory
Crimson Glory και λες μόνο το Transcendence; Εδώ το πρώτο τους ξεκινάει με
Valhalla
Dragon Lady
Heart of Steel
Azrael
που είναι όλα από τα αγαπημένα μου των CG.
Άλλα που μου έρχονται στο μυαλό και με πόρωσαν τον τελευταίο μήνα:
[U]Down II[/U]-Down
Stained Glass Cross
Ghosts Along the Mississippi
Learn From this Mistake
Beautifully Depressed
Where I’m Going
[U]Somewhere In Time[/U]-Iron Maiden
Loneliness of the Long Distance Runner
Stranger In a Strange Land
Deja-Vu
Alexander the Great
[U]
Ample Destruction[/U]-Jag Panzer
Licensed to Kill
Warfare
Symphony of Terror
Harder than Steel
Generally Hostile
The Watching
Reign of the Tyrants
[U]Programmed[/U]-Lethal
Fire in Your Skin
Programmed
Plan of Peace
Another Day
Arrival
Ωραιο θρεντ, και μαλιστα αυτη η τριαδα ηταν το πρωτο πραμα που μου ηρθε οταν ειδα τον τιτλο! 8O
πεθαινω για
[B]shroud of false
fragile dreams
empty
lost control[/B]
στο alternative 4. Απλά ταξιδεύεις στο υπερπεραν και δεν τα προχωρας αυτα τα κομματια με το που μπαινει ο δισκος, οσες φορες κι αν τα χεις ακουσει.
τρελός έρωτας επίσης τα
[B]fear of a blank planet
my ashes
anesthetize[/B] (ναι παντα ακουω το anesthetize ολοκληρο)
απο τους αγαπημένους porcupine tree.
και το τελευταιο που μου ερχεται ετσι για πλακα
[B]time
the great gig in the sky
money[/B]
(χωρις σχόλια)
οι δίσκοι των Camel είναι τρανταχτό παράδειγμα του πώς μπορείς να φτιάξεις έναν δίσκο που πρέπει να ακούγεται ολόκληρος. Δεν υπάρχει κάποιο αγαπημένο σερί κομματιών εκεί που το ξεχωρίζω από τα υπόλοιπα, το θέμα είναι οτί ποτέ δεν έχω ακούσει ένα κομμάτι Camel αλλά πάντα ακούω τους δίσκους ολάκερους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Snow Goose. Κάθε νότα εκεί μέσα είναι τοποθετημένη σχεδόν ακολουθιακά. Αν χάσεις την μαγεία της διαδοχής των συναισθημάτων που βρίσκονται τοπθετημένα σε αυτό το άλμπουμ, χάνεις και το νόημα του δίσκου πιστεύω.
Εντάξει κατά τα άλλα, μαθήματα σεριού κομματιών του στυλ
south of heaven - silent scream- live undead
some pain will last - betrayer - don’t trust
ντισκο τσουτσούνι - ο τεκές - one song for the calavryta place - ερωτικό
black planet - walk away - no time to cry - a rock and a hard place - marian
the hunt - lights go out - 51st state
Αργά το Βράδυ - Αμόκ - Κραχ - Για τώρα και για πάντα - Ρέκβιεμ για ξεπεσμένους θεούς
Νεα Ζωή 705 - Το παζλ στον αέρα - Μικρό Αγόρι
κλπ κλπ
νομίζω μπορώ να παραθέσω άπειρα οπότε δεν πολυέχει νόημα
Άντε, να ξεχωρίσω την τριάδα
24 hours - the eternal - decades
που είναι ο δρόμος για τον Άδη κανονικά και δικαίως θεωρείται ένα από τα πιο δυνατά κλεισίματα δίσκου έβα.
ρε παιδιά, το ενενήντα τις εκατό των αγαπημένων δίσκων, ακούγονται σερί από την αρχή μέχρι το τέλος, ποστάρετέ τους στο ανάλογο θρεντ. ή ποστάρετε εδώ την τριαδοτετράδα ότινάναι τέσπα του αγαπημένου σας δίσκου που για κάποιον λόγο ξεφεύγει λιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιίγο, δεν θα τον κάνει λιγότερο αγαπημένο ούτε λιγότερο τέλειο.