Παραδόξως
[B]United Nations - United Nations[/B]
Και τα σπάμε όλα. Και ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
[B]AWARE! BEWARE! WAR!
[/B]
Καλύτερος στιχουργός του ακραίου χώρου.
Συμπαθητικά τα πράγματα. Κρατάω σίγουρα το Attrition που ξεχωρίζει.
Oντως.
Ξερεις ποσα χρονια ψαχνω μπαντα κοντα στο ναζισμο, της οποιας τα μελη παλιοτερα ειχαν αναρχο-πανκ μπαντα;;; :lol:
Witchfinder General- Death Penalty:):!:
Λωλ.
Τι ακριβώς είναι ο Douglas δεν ξέρω (πέρα από σνομπάρα με εξαιρετική αίσθηση χιούμορ), στη γκλάβα του δεν μπορώ να είμαι. Ξέρω μόνο ότι τρελαίνομαι να βλέπω κόσμο να λυσσάει για το αν είναι ναζί τελικά ή όχι και αυτοί να ναι ζμπούτσατς.
Είναι-δεν είναι (τρολλ υποθέτω πως είναι) ένα ξέρω. Πως το Peaceful Snow, το πιάνο και το μουστάκι του καλά σας χώνουν.
Έχεις πονοκέφαλο τύπου μέγγενη και σε έχει καθηλώσει. Δύο επιλογές.
-
Passive λύση. Βάζεις κάτι [I]χαλαρωτικό[/I] και προσπαθείς να ηρεμήσεις σβήνοντας τον πόνο με διαλογισμό. Πιάνει καμιά φορά.
-
Active λύση. Βάζεις το παρακάτω…
[SPOILER]
[I]http://www.youtube.com/watch?v=CU0yTEIswYY[/I]
…και αρχίζεις να κοπανιέσαι.
Ο πονοκέφαλος δεν θα περάσει αλλά ποιος χέστηκε κιόλας…[/SPOILER]
[B]Einstürzende Neubauten - Tabula Rasa [1993][/B]
[B]godflesh [/B]- streetcleaner
Εγω παλι δεν τρελαινομαι καθολου για τυχοδιωκτες που απλα προσπαθουν να προκαλεσουν.
Ουτε ξερω αν ειναι ναζι, αλλα στην τελικη οταν το προμοταρει τοσο, ενα και το αυτο ως αποτελεσμα.
(indymedia alert)
Indymedia alert επειδη δε με ενδιαφερει μια μπαντα/καλλιτεχνης που κοιταει να πουλησει τη μουσικη της μεσα απο φτηνα τρικακια;;;
Δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι ψηλέ. Από Sabbath και δώθε όλοι τα ίδια.
Απλά επεδή οι Death In June κάνουν κάτι που σοκάρει με λάθος τρόπο (όχι ότι ο Simmons με τα αίματα απ’ το στόμα ή οι Who που ντύνονταν ναζί σε φωτογραφίσεις-ουπς- δε σόκαραν) είναι πολύ πιο εύκολο να τους κράξουμε σε σχέση με ιδεολογία με σεντόνια επί σεντονιών. Οπότε ναι, indymedia alert (αν θυμάσαι το θρεντ που είχε γίνει για τους Death In June θα με καταλάβεις στο πως το εννοώ.)
Anyway, αχρείαστες συζητήσεις οι συγκεκριμένες,εφ’ όσον δε μ’ ενδιαφέρει τι είναι ο Ντούγκλας, αν το μπαίρνει, αν στον οργασμό φωνάζει ζιγκ, αν καίει εβραίους σε καζάνια. Όπως δε με νοιάζει αν οι Tragedy παίζουν σε καταλήψεις, όπως δε με νοιάζει αν οι RATM έχουν το Κεφάλαιο κάτω απ’ το μαξιλάρι τους. Αυτά τα λάιφστάιλ-πολιτικά είναι ωραία για από κοντά. Στο ίντερνετ(προσωπικά) με κουράζουν.
Και στο κάτω-κάτω, αν μπορεί να με φρικάρει (πρόσεξε, όχι να ταυτίζομαι, να ΦΡΙΚΑΡΩ με κάτι) μαγκιά μεγατόνων. Μου 'χει λείψει να σοκάρομαι όπως με τη βλασφημία κάποιων μπλακμέτσουλζ δίσκων και τη γκορίλα των Αύτοπσυ κάποτε. Για σοκ μιλάμε, ήμαρτον.
Nαι, δε διαφωνω.
Απλα δε μου κανει τοση αισθηση και δε μου χρειαζεται να επιβραβευω που απλα νοιαζεται να σοκαρει.
Μπορω να βρω παρομοια μουσικη που θα κοιταξει να σε σοκαρει αλλιως, παραμενοντας μυστηριωδης και αποκρυφιστικη.
Απλα, ο τυπος αυτος δε με ενδιαφερει …μπορω, ωστοσο, τη συλλογη Crisis που εχω και να τη βρισκω.