Με καλουνε αλλα εγω δεν παω γιατι δεν εχω ορεξη για τετοια, τα βαριεμαι απιστευτα εκτος αν ξερω οτι θα βρω καλη παρεα στο τραπεζι!
Μια φορα περισυ τετοι καιρο ημουν με εναν φιλο και αυτος φοραγε ενα σκισμενο τζην και ηταν εξω ολο το γονατο, πιανω το γονατο και του λεω “προσεχε μην σαβουριαστεις και το κοπανησεις καμια μερα”. Την επομενη μερα ειμασταν μαζι στο τρολευ και ενω πηγαιναμε να κατσουμε κοπαναει το γονατο πανω στο διπλανο καθισμα με αποτελεσμα να ποναει για μια ωρα, τρεις μερες μετα εφαγε μια εκπληκτικη σαλτο σαβουρα μπροστα απο το πολυτεχνειο στην πατησιων, ενω τρεχαμε να προλαβουμε το τρολευ και ποναγε για κανα τριημερο μεχρι και μελανια στο ποδι εκανε και την επομενη μερα με το ζορι περπαταγε!
Πάμε Τυνησία με το πανεπιστήμιο (ωραία πράματα) και είμαστε 50 άτομα. Άρα γυρνάμε με 50 ναργιλέδες. Όταν ακούγεται το μπαμ (στον κυλιόμενο διάδρομο του ελέγχου του αεροδρομίου) όλοι κοιτάνε εμένα, εγώ ξέρω ότι είναι ο δικός μου που έχει σπάσει- αν και κανείς δεν το είχε τσεκάρει. Όλοι το ξέρανε, κι εγώ πρώτος απ΄όλους. Είχα ήδη το όνομα… Πονεμένη ιστορία. :oops:
Την μόνη μέρα που ανέβηκα στο μετρό με μισό εισητήριο μπήκε ελεγκτής.
Την πρώτη μέρα που πάω την νέα φίλη μου σπίτι είναι και η πρώτη μέρα που κολλητός (μέναμε 5 νομά σε ένα σπίτι-κολχόζ 200 τ.μ.) θυμηθηκε να βαρέσει λαλακία στο δωμάτιο μου και να έχει φάτσα κάρτα όλα τα πορνο products που έπαιζαν (στο κολχόζ)…
:oops: Πρόσφατα είπα (σε φιλικό σπίτι) να μην πιω, να είμαι επιτέλους νηφάλιος και στο τελευταίο σκαλί την τουμπάρω, πάρε το διάστρεμμα ο δικός σου.
Το Πάσχα του 97 μια Κόκα Κόλα μου έσπασε το νύχι του ποδιού (έπεσε καθώς άνοιξα το ψυγείο) και δεν μπορούσα να περπατήσω για ένα μήνα.
Και το Πάσχα του 2002 έκαψα και τα δέκα δάχτυλα μου όταν πήγα να γλιτώσω το σπίτι από τα κωλόκερα που πήγαν να πέσουν πάνω στο χαλί και να μου κάψουν το σπίτι.
Εκτός του ότι γαμώ το Πάσχα, μπορώ να συνεχίσω με απίστευτες γκαντεμιές. Δόξα και τιμή στους συνοδοιπόρους γκαντέμαρους…
