Πρώτα απ΄ολα συγνώμη αν εχει αναφερθεί αλλού αλλά δεν ήξερα που και κυρίως πως να το ψάξω.
Τελευταία σκέφτομαι διάφορα για τις ελληνικές μπάντες. Πιτσιρικάς είχα διάφορα κολήματα του στυλ δεν υπάρχει ελληνικό metal κτλ με αποτέλεσμα να μείνω πίσω σε σχέση με τις ελληνικές μπάντες οπότε τα πρώτα ακούσματα τα είχα μετά τα 23 (είμαι 29 τώρα).
Φτάνοντας λοιπόν σε ενα σημείο να ξέρω αρκετες ελληνικές μπάντες, να εχω δει ελληνικές μπάντες και με δεδομένη την αγάπη μου για την Σκανδιναβική σκηνή έρχεται το ερώτημά μου, στο οποίο θα ήθελα και την γνώμη σας.
Οι Σκανδιναβοί (περισσότερο) αλλά και άλλοι (κεντροευρωπαίοι κτλ) χρησιμοποιούν το λεγόμενο folk στην Metal. Στοιχεία απο την παράδοση της χώρας που προέρχονται είτε λέγεται viking, είτε στίχοι απο την Καλεβάλα, είτε οτιδήποτε.
Αντίθετα στην Ελλάδα αυτό είναι σχεδόν μηδενικό ή οποια προσπάθεια αντιμετωπίζεται με αντίδραση (σε οποιοδήποτε είδος, βλέπε TXC και τις αντιδράσεις οτι εγιναν εθνικιστές).
Πιστεύω πως σε μια χώρα με παράδοση και ιστορία σαν την Ελλάδα, που εχει τόσες καλές μπάντες και που μπορεί να εμπνέυσει μουσική για πόλεμο, ατμόσφαιρα ή οτιδήποτε το να βλέπουμε τις μπάντες μας να ασχολούνται μόνο με Σατανισμό και κυρίως να ασχολούνται με την Αιγυπτιακή πχ κουλτούρα είναι τραγικό.
Δεν θέλω να φανώ “ο εεθνικόφρων υπέρμαχος της ελληνικής κουλτούρας”, αλλά καλό θα ήταν να μπάντες με ταλέντο οπως οι Christ/Flesh (αναφέρω αυτους γιατι είναι τα πιο γερά χαρτια εξω) να ασχοληθούν λίγο. Ηδη οι Christ πχ το κάνουν.
Oι ελληνικές μπάντες εκεί γύρω στο 90 κατάφεραν και σχημάτισαν πολύ χαρακτηριστική, πρωτοπόρα και ιδιαίτερη σχολή ήχου. Οι necromantia με το πολύ χαρακτηριστικό “ζεστό” και occult στοιχείο που έφερνε η εντελώς πρωτοφανής χρήση δύο μπάσων αντί μπάσου κιθάρας. Οι rotting christ, επίσης έβαλαν τις βάσεις ενός εντελώς νέου bm ήχου (στρωτοί ρυθμοί, χαμηλές ταχύτητες), και μιλάμε τώρα για εποχές προ σκανδιναβίας, όταν δημιουργούσαν κάτι που δεν έμοιαζε με τίποτα που να έχει παιχτεί, μαζί με κάτι samael και κάτι master’s hammer.
αυτά τα δύο συγκροτήματα δεν είναι τα μόνα, τα αναφέρω ως ενεργά πριν το '88.
και, το γιατί αυτή η πορεία σταμάτησε τόσο άγαρμπα κάπου στα mid 90s, όσοι έχετε πρόσβαση σε zines και μπορείτε να κάνετε συνεντεύξεις, ψαχτείτε. πάντως εκείνες τις μέρες, όταν μιλούσαν για σχολές bm υπηρχε και η ελληνική μέσα.
Γενικά μου αρέσει να ακούω ελληνικά στοιχεία σε μουσικές, όχι τόσο στο concept όσο στη μουσική. Eίχα προσέξει τους Rot οι οποίοι και στα 2 άλμπουμ τους έκαναν απόπειρες να εντάξουν ελληνικούς/ βυζαντινούς τρόπους στη μουσική τους. Το πρώτο άλμπουμ το βρήκα πιο επιτυχημένο συνολικά, στο δεύτερο πάντως είχαν και διασκευή ηπειρώτικου κομματιού. Αν και λίγο μυστήριο στην αρχή, εντέλει μου άρεσε.
Καταπληκτική ενσωμάτωση “λαϊκού” χρώματος σε σύγχρονη rock μουσική έχει κάνει πάντως ο Αγγελάκας με τους Επισκέπτες. Απόλυτος σεβασμός.
btw, δε μου φαίνεται σκόπιμο να αναφέρω πράγματα που έχουν ήδη αναφερθεί σε προηγούμενα ποστ όπως οι ύστεροι christ κλπ, έμεινα σε συγκροτήματα και στοιχεία που δεν είδα να έχουν γραφτεί. Θα μου’ρθουν κι άλλα.
