10/10 και κυρίως:
- Still on the subject of drink: if you’re right in the middle of a packed crowd, in the middle of the show, think hard about whether you really need that extra drink. You’re going to have to barge past everyone to get to the bar, then barge past everyone to get back, then barge past everyone to go to the toilet 20 minutes later. Is it really worth that much inconvenience to you and them just to drink overpriced lager?
ατάκα από την κασσέτα είναι…
Και 'κει που ακούς τον [U]ασύρματο κόσμο[/U] (το οποίο σοδομίζει όλα τα νταρκ αμπιεντς του κόσμου) ανακαλύπτεις οτι το youtube έχει τους have a nice life στους related artists!
Kωλοτουμπα thread εχουμε?
Deathspell Omega ο λογος. Ειχα παρει μολις ειχε κυκλοφορησει το Fas Ite, αλλα δεν τη παλεψα, τωρα τις τελευταιες μερες ακουω/λιωνω Si Monumentum και αναπροσαρμοζω!
Για προχώρα και “Kenose” :!:
Προχώρα και Kenose να σου έρθει η κένωση… ;p
Άλλου είδους κένωση πραγματεύεται.
Α σόρρυ, νόμιζα ήταν για δυσκοίλιους…
[SPOILER]
[/SPOILER]
Μην κάνετε πλάκα με DsO, δε θέλει και πολύ για να ΞΕΣΠΑΣΩ :!:
Παντως να ομολογησω οτι το Fas Ite το εσπρωξα… [-X
Τούτες οι σκέψεις γυρνάνε στο μυαλό μου 1-2 μήνες τώρα. Θες που αλλάζω δεκαετία σύντομα, θες που έρχεται καλοκαίρι και γυρνάω πάντα σε παλιές αγαπημένες μουσικές, θες που τελευταία η ελληνική σκηνή είναι σε αναβραμό.
Αφορμή για να γράψω ήταν το προχθεσινό λάιβ των Inveracity.
Λοιπόν, ακούω ενεργά μουσική εδώ και 15 χρόνια, πλέον.
Αισθάνομαι τιμή που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά μουσικές πορείες συγκροτημάτων, από τα πρώτα πρώτα βήματα μέχρι το super star status. Είχα την τιμή να “είμαι εκεί”, να παρακολουθήσω και να θυμάμαι κυκλοφορίες άλμπουμς που αργότερα έγιναν κλασσικά, και γυρνώντας πλέον πίσω ξέρω πως έγιναν κλασσικά.
Θυμάμαι τι σημαίνει να βάζεις MTV και να ακούς Enter Sandman μαζί με Ace of Base, γιατί αυτό ήταν το μεγαλύτερο πράγμα που υπήρχε.
Θυμάμαι το πρώτο άλμπουμ των SOAD. Πριν αποκτήσουν hype, πριν γίνουν γνωστοί καθ’οιονδήποτε τρόπο, και το μόνο με το οποίο είχες να αναμετρηθείς ακούγοντάς τους ήταν το προσωπικό σου γούστο και η αλλόκοτη μουσική τους.
Θυμάμαι τι μου συνέβη όταν άκουσα τις πρώτες νότες του Sic, όταν οι Slipknot δεν υπήρχαν παρά μόνο ως κάτι καραγκιόζηδες που φιγουράριζαν στο Kerrang. Αγόρασα το άλμπουμ από το μετρόπολις, μόνο και μόνο για να έχω σωστά επιχειρήματα όταν τους κράζω.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το Unplugged των Nirvana - ήμουν εκεί γι αυτό, ναι.
Ήμουν εκεί όταν είχαν δώσει οι DHG συνέντευξη στο Invader για το 666 (το μίσησα ακαριαία την πρώτη φορά που αποπειράθηκα να το ακούσω)
Θυμάμαι ένα φίλο μου, να μου δίνει ένα αντιγραμμένο cd - άκου το μεγαλύτερο συγκρότημα της επόμενης 10ετίας ρε! - και αυτό ήταν το remission.
και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Ήμουν εκεί την εποχή που η ελλάδα ξεκίνησε να αποκτά “σκηνή” (τη δεύτερη σκηνή) το 2001 και μετά. Τα θυμάμαι όλα, τα είχα παρακολουθήσει όλα. Τότε που γίνονταν συναυλίες κάθε Σάββατο, Ελληνικά συγκροτήματα, σε κάτι τρύπες, συνήθως ολα ακούγονταν το ίδιο, και πάντα περίμενες τη διασκευή στο τέλος. Θα’ταν από κάτω καμια 50αριά άτομα - προχθές στο Κύτταρο ήταν 400.
Τότε όμως ξεκίνησαν να συμβαίνουν οι Ravencult. Θυμάμαι Sun of Nothing, να μην έχουν κυκλοφορήσει ακόμη τίποτα, αλλά να δίνουν συναυλίες, και να γυρνάει από στόμα σε στόμα ότι υπάρχουν κάτι τύποι που κάνουν κάτι περίεργο. Έκλειναν με το Impact. Θυμάμαι Universe.
Nα, θυμάμαι και Ιnveracity. Eίχα στείλει γράμμα, μέσω χάμερ, και είχα πάρει το Defeated Human Raped. Παίζει να ήταν το πρώτο demo ελληνικής μπάντας που παρήγγελνα έτσι - φάκελος με κρυμμένα χρήματα 
Αισθάνομαι τιμή λοιπόν, που ήμουν εκεί τότε, και είμαι εδώ τώρα, ακόμα, και βρίσκονται εδώ όλοι αυτοί οι άνθρωποι, και εχουν κάνει όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα.
Και κάθε φορά που βάζω ένα από αυτά τα άλμπουμ να παίζει, θυμάμαι ακριβώς πού ήμουν όταν το άκουγα, πώς ήμουν, τι έκανα, πώς είχα αισθανθεί, όλα αυτά. Και αυτό κάνει - και πρέπει να κάνει - η καλή μουσική.
Για ακόμη μια φορά respect!!Μόνο “μπουρδολογίες” δε λες
^Το αυτό. Πάντα τέτοια αγαπητή πάπια, πάντα μουσικά!
(Αχ, αλίμονο σε μας που έχουμε να θυμόμαστε ότι ξεροσταλιάζαμε στο μαντ για τις Hi5. :p)
Μ’αρέσει που τα ωραία τα γράφετε στις μπουρδολογίες… ;p
Μπράβο Almighty. Από εκείνα τα νοσταλγικά ποστ που ξεχωρίζουν.
Εδώ τι ακριβώς εννοείς γιατι μπερδεύτηκα.
Δεν ήμουν per se εκεί
Aλλά είχα βάλει τη μαμά μου να μου το πάρει όταν κυκλοφόρησε. Και λίγο μετά το In Utero, απ’όπου έμαθα μεγάλο μέρος των αγγλικών που ξέρω.
Ακούγαμε το rape me, και άνοιξα να δω λεξικό, να δω τι είναι. Σημαίνει και γογγύλι λοιπόν!
Το ότι ήξερα τι σημαίνει “βιάζω” αλλά όχι “γογγύλι”, η μητέρα μου το είχε παρει πολύ βαριά και το είχε χρεωθεί ως προσωπική αποτυχία :roll:
Ααααααχ αναμνήσεις
[B]Saviour Machine - Ludicrous Smiles[/B]
Παίζει ασταμάτητα και δεν υπάρχει σωτηρία. Θέλω να βγάλω την ψυχή μου ένα πράγμα και να την κάνω κομματάκια. Δεν ξέρω και πώς να το εκφράσω με λέξεις, αλλά υποθέτω ξέρετε πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάω. Άντε να κοιμηθούμε απόψε…
[I]Enter vast dominions, welcome to my dream…[/I]
Ζημιά έκανες βραδιάτικα, έχουμε και διάβασμα.
Ναι θα το πώ: δεν έχω ακούσει τον παραπάνω δίσκο ακόμα… μαλάκας; :-s
Αραξε δεν εισαι ο μονος… 
