βλεπω λοιπον οτι στο παιξιμο μου μαρεσει να ακολουθω καποιο αρπισμα η να παιζω νοτες παρα να βαραω συγχορδιες…ειναι κακο οτι προτιμαω να κινουμε στην ταστιερα και να παιζω παρα συγχορδιες.μην εχει να κανει οτι με την κλασσικη δεν βγαινει ωραιος ηχος με πενα(αφου δεν μαρεσει να αφησω τα νυχια)η υπαρχει και σε αλλους αυτο?
ειχα ακουσει οτι ο τζονι ραμον δεν του αρεσαν τα σολο.και λεω υπαρχει και σε αλλους?
ε?
το προβλημα σου ποιο ειναι?
λεω εχει καποιος προτιμηση μεταξυ συγχωρδιων αρπισματων η απλων παιξιματων
Εμένα μου τη σπάνε οι συγχορδίες γιατί ακόμη δεν τις αλλάζω άνετα και γρήγορα
Κάτι σαν και αυτόν δηλαδή… 
παιξε οτι θελεις να παιξεις ρε αγορινα δε σε καταλαβαινω που κολλας?
ισα ισα τα αρπισματα ειναι πιο δυσκολα απο τα “γκρανγκα γκρουνγκα” οταν βαρας συγχορδιες …
Ναι θα 'θελα
Μόνο lesson δεν ήταν αυτό
:lol:
Εμένα μου φαίνονται πιο εύκολα τα αρπίσματα
Στο “γκράνγκα γκρούνγκα” πρέπει αμέσως όλα τα δάχτυλα να είναι σωστά ενώ στο άρπισμα μεσολαβεί το διάστημα 1ης και 2ης πενιάς και προλαβαίνω να στηθώ καλύτερα
ε ενταξ εξασκηση θελει αυτο…
δινε βαρος εκει που θελεις να βελτιωθεις γενικα
βασικα εγω ανετα αλλαζω συγχωρδιες αλλα τα αρπισματα ειναι πιο ευκολα.ελεγα αν καποιος εχει παρομοια αποψη
Εμ… μάθε να παίζεις καλά τα ακόρντα, άσε ένα νυχάκι να το χρησιμοποιείς σαν πένα και κάνε τα αρπίσματα με τα υπόλοιπα και αναλόγως που θες σε ένα κομμάτι, κάνει το αντίστοιχο! simple as that! Και η εναλλαγή συγχορδιών είναι θέμα μελέτης και μάλιστα προσεγμένης μελέτης και συνεχούς!