Αρκετές διάφορες τελευταία, μερικές είχα να τις δω πάνω από 10-13 χρόνια.
Εν ολίγοις…
[B]“From Hell”[/B]
Η ιστορία του Jack the Ripper πίσω από μια συνομωσία, ωραίος ο Ντεπ, ωραία ατμόσφαιρα, τρομακτικός ο Σερ Ιαν Χολμ αλλά θα μπορούσε να ναι πολύ καλύτερο.
[B]“L.A. Confidential”[/B]
Αριστούργημα, εξαιρετικό film noir του 21ου αιώνα.
Απίστευτο σενάριο, σκηνοθεσία, ατμόσφαιρα, ερμηνείες, τίποτε περισσότερο.
Και ο μύθος της Κιμ Μπασιντζερ.
[B]“Gladiator”[/B]
Λίγο ότι θυμήθηκα τον Ρασελ Κροου, λίγο και είχα πορωθεί με το Spartacus είπα δεν γαμιέται ας το ξαναδώ.
Είδα την extended version η οποία είχε ενδιαφέρον.
Γενικά, 100% χολυγουντιανή μεγάλη παραγωγή και καλές ερμηνείες απλά σε σκηνοθεσία και σενάριο τα χαλάει. Η σκηνοθεσία πέρα ότι έχει κάνει απίστευτα λάθη (υπάρχουν βιντεάκια στο γιουτιουμπ) είναι πολύ τυπική. 8/10 σκηνοθέτες του Χολιγουντ θα την γύριζαν έτσι. Το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, γίνεται όμως αναπόφευκτα αν έχεις κακό σενάριο.
Πολλά γέλια για τα Οσκαρ, μια μέτρια ταινία συνολικά που αναζωπύρωσε την μανία για την αρχαιότητα.
[B]“Taxi Driver”[/B]
[I]You talkin’ to me?[/I]
Θρυλικός Ντενιρο, θεός Σκορτσέζε, από τις ταινίες που δεν σ’αφήνουν να δεις όλο το μεγαλείο τους εξαρχής. Και απίστευτο σενάριο, ακόμη και οι φαινομενικά παντελώς ανούσιοι διάλογοι (πχ Wiz - Travis) εξυπηρετούν άψογα τον σκοπό τους.
[B]“Bram Stoker’s Dracula”[/B]
'Ταινιάρα" ενώ δεν είναι κάτι το εξαίρετο.
Οταν γίνεται ερωτικό το παρακάνει ο Copolla, προσωπικά βαριέμαι, είναι και η Γουινόνα κακή στον ρόλο της. Οταν είναι horror είναι τέρμα ψαρωτικό.
Αν δεν ήταν ο μοναδικός Gary Oldman και προφανώς ο Χοπκινς θα χανε πολύ η ταινία, γιατί απλά αυτοί οι δύο ήταν οι τέλειοι για τους ρόλους τους.