Τελικά είμαι εθισμένος σε αυτήν τη σειρά ταινιών. Μεγάλη η εξάρτηση…
Θεωρώ ότι οι επτά ταινίες χωρίζονται θεματικά σε 2 ομάδες (1 έως 3, 5 έως 7) με την 4Η να παίζει το ρόλο του συνδετικού κρίκου. Από την 5Η κ μετά βασικός ήρωας είναι ο detective Hoffman. H 5η και η 6η επίσης με ικανοποιούν σαν στορυ αλλά η τελευταία ενώ έχει ίσως τα πιο αρρωστημένα παιχνίδια κ μπόλικο αίμα έχει σεναριακες ευκολίες και πολύ αδυναμο φινάλε.
Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε να υπάρξει και συνέχεια…Το τέλος του 3D δεν αποκλείει τίποτα…
9 Χρόνια πάνε που είδα αυτήν την ταινία και βασικά από τη μέση κ μετά δεν θυμόμουν τίποτα. Μάλλον θα με είχε πάρει ο ύπνος. Μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις αλλά σίγουρα δεν τη θεωρώ αριστούργημα.Επίσης φαντάζομαι ότι με το φινάλε της ταινίας ο Χίτσκοκ ήθελε να μας δουλέψει κανονικά όλους.
και πάλι μετά από 15 χρόνια γιατί έτσι, α ρε πόσοι την έθαβαν στα 80ς…
κάποια ταινία, κάποιος σκηνοθέτης ε!? και κάποια Βέρα που δεν ήρθε ποτέ… [B]τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα[/B]… και ξέρετε πως άρχισαν όλα αυτά έτσι? όταν ο κρετίνος ο Πέρη Κόμο τραγούδησε την Glendora…
Ε μιας και βγαίνει το sequel (20 ολόκληρα χρόνια μετά) είπα να το ξαναθυμηθώ. Όταν το είχα δει στον κινηματογράφο κόντεψα να αφήσω τα κόκαλα μου εκεί μέσα από το γέλιο. Βέβαια τότε ήμουν και 15 χρονών
Όπως και να 'χει μπορεί να μην ήταν… σαν να μην πέρασε μια μέρα ακριβώς, αλλά την ευχαριστήθηκα αρκετά. Βέβαια περισσότερο γελούσα με τις αναμνήσεις του 15χρονου εαυτού μου που πάλευε να μην πέσει από το κάθισμα του κινηματογράφου 20 χρόνια πριν, παρά με τα αστεία της ταινίας. Αλλά το 2ωρο πέρασε νεράκι και πολύ πολύ ευχάριστα
The Hunger Games
The Hunger Games: Catching Fire
Από όλες τις ταινίες βασισμένες σε εφηβικά βιβλία φαντασίας που έχουν βγει τελευταία, με αφετηρία το Twilight, αυτή εδώ η σειρά είναι μακράν η καλύτερη. Το τρίτο μέρος βγαίνει στις αίθουσες σε μια βδομάδα.
Αντίθετα με τις περισσότερες ταινίες του είδους, εδώ έχουμε πραγματικούς χαρακτήρες. Όχι απαραίτητα ήρωες αλλά εφήβους που φοβούνται και απλά παρασέρνονται σε καταστάσεις μεγαλύτερες από τους ίδιους. Οι ερμηνείες και ειδικά της Lawrence ως Katniss τους ανεβάζουν ακόμα παραπάνω. Η πρώτη ταινία δεν αποφεύγει κάποιες ευκολίες ενώ οι περισσότεροι δεύτεροι χαρακτήρες είναι αρκετά μονοδιάστατοι. Κάτι που βελτιώνεται σε μεγάλο βαθμό στο εκπληκτικό catching fire.
Ιδιαίτερη μνεία στο πως αντιμετωπίζεται σεναριακά το love story και στις 2 ταινίες. Χωρίς να θυμίζει ούτε για 1 δευτερόλεπτο τις καραμελωμένες στιγμές ρομαντικών εφηβικών ταινιών, όχι μόνο δίνει ένα ενδιαφέρον ερωτικό τρίγωνο, αλλά καταφέρνει να κάνει και ένα τρομερά εύστοχο σχόλιο στο πως αντιμετωπίζονται συνήθως ανάλογα love story ως μέτριο θέαμα για εύκολες συγκινήσεις. Συγκρίσεις με Battle Royale δεν μπορούν να γίνουν αφού μιλάμε για διαφορετικές ταινίες.
Blind date (1987).
Πολύ διασκεδαστική ταινία. Απορώ γιατί είχε θαφτεί όταν βγήκε. Και οι δύο πρωταγωνιστές ήταν τότε πολύ καυτοί καθώς προέρχονταν από μεγαλες επιτυχίες.
…όποτε βλέπω αυτήν την ταινία ξερένομαι στα γέλια…το θυμάμαι που την θάψανε, για το τηλεπτικό παρελθόν του Γουίλις, και τις light τσόντες της Μπέισινγκερ:):!:
