The Avengers
η σκηνή με τον ράφαλο που φτάνει γκαζωμένος καβάλα στη μηχανάρα είναι αξεπέραστη 
τώρα που το δα 2η φορά μου φάνηκε κάπως άκυρο το σκηνικό με τον λόκι να τους αφήνει να τον πιάσουνε γιατί ΞΕΡΕΙ ότι ο χουλκ θα θελήσει να ξεδώσει και ότι οι ήρωές μας θα τσακώνονται σα μικρά παιδιά. ούτε ο μάντης κάλχας είναι, ούτε έστω και λίγο έξυπνος, πφ…
Terminator.-
Ξαναειδα και εγω Terminator, το Salvation… Το οποιο τοχα ξεχασει τελειως και ας ειχα παει σινεμα…
Παντα θα θυμαμαι τις φωνες του Μπειλ οταν του χαλασανε τη σκηνη!
…το About A Boy:):!:
[B]Superman[/B]
Πολύ καιρό είχα να την δω. Δεν υπήρξα φαν του Superman ποτέ αλλά οι ταινίες πάντα μου φαίνονταν συμπαθητικές. Η πρώτη μάλλον ήταν και η καλύτερη που έχει γίνει. Αν εξαιρέσεις και εκείνη την σκηνή που τον ρωτάει η Λοις γιατί αγωνίζεται και αυτός δίνει την απίστευτη απάντηση “truth, justice and the american way” που σήμερα ακούγεται εμετική όσο δεν πάει θα μου είχε αρέσει ακόμα περισσότερο. Η ταινία του Singer μοιάζει πολύ φτωχή μπροστά σε αυτήν πάντως τώρα που την ξαναείδα μετά από τόσο καιρό και μπορώ να κάνω μια καλύτερη σύγκριση.
[B]Avatar[/B]
Από την extented verion που έχω στην προσωπική μου συλλογή :p. Ξέρω πως η ταινία δεν έχει και πολλές συμπάθειες εδώ μέσα αλλά προσωπικά είναι η τέταρτη φορά που την βλέπω και δεν νομίζω πως θα την βαρεθώ ποτέ. Το έχω ξαναγράψει το σενάριο όσο… κλεμμένο είναι αλλά τόσο καλογραμμένο είναι. Σίγουρα πάντως αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις και με μεγάλη διαφορά είναι οι εικόνες. Τα ρεαλιστικά πέρα από κάθε φαντασία ψηφιακά εφέ (μακράν η πιο εντυπωσιακή ταινία) και σκηνοθεσία του Cameron σε πάνε κανονικό ταξίδι στην Πανδώρα. Την είδα με παρέα σε μεγάλη οθόνη HD και την καταευχαριστήθηκα. Από τις ταινίες που κάνουν την επιστροφή στην πραγματικότητα πολύ δύσκολη.
[B]MAD MAX 1-2-3[/B]
Eίχα δει και τα 3 σε βιντεοκασσέτες κάπου το 1987, θυμόμουν αρκετά το 2 (που ξεχωρίζει έτσι κι αλλιώς), λίγο το 3 (βαρετό, κάναμε επιτυχία και σας θέλουμε πάλι κοντά μας) και καθόλου το 1 (ενδιαφέρον μεν χωρίς τη δυστοπία του 2 δε)
Nαις και εγω την εχω στα προσεχως τη 3λογια αυτη για refresh.
I dare you, I doubledare you, motherfucker!
Ειχα ξεχασει ποσο μεγαλη και γαματη ταινια ειναι. Αψογη απλα.
[B]Copland[/B]
Κάθε φορά που ξεκινάνε οι συγκρίσεις μεταξύ Σταλόνε και Σβαρτζενέγκερ το ερώτημα είναι “ποιος είναι ο καλύτερος action hero”. Σχεδόν ποτέ δεν τίθεται το ερώτημα ποιος είναι ο καλύτερος ηθοποιός, ποιος έχει δώσει τις καλύτερες ερμηνείες. Λογικό βέβαια αν δει κανείς τις φιλμογραφίες τους. Αν ωστόσο προκύψει αυτό το ερώτημα η απάντηση θα κρύβεται σε αυτή εδώ την ταινία. Και λέω θα κρύβεται μιας και πρόκειται για μια αρκετά υποτιμημένη ταινία που πέρασε μάλλον απαρατήρητη όταν βγήκε το '97 και απογοήτευσε όλους τους φαν του Sly τότε. Μεταξύ αυτών και εμένα που την είδα δει στο κινηματογράφο και βγήκα από την αίθουσα με μια απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου.
Κακώς βέβαια γιατί πρόκειται για μια εξαιρετική ταινία σε μια δεκαετία που το είδος ήταν στα καλύτερα του και δεν κατάφερε να ξεχωρίσει. Ίσως γιατί δεν περίμεναν την εικόνα ενός Σταλόνε διαλυμένου, μοναχικού χωρίς τσαμπουκά και την γαμάω και δέρνω φιγούρα που είχε μέχρι τότε, αντίθετα να δίνει μια εσωτερική ερμηνεία, χωρίς ξεσπάσματα παρά μόνο στο τέλος, αλλά ακόμα και τότε να μην θυμίζει σε τίποτα τους χαρακτήρες που μας είχε συνηθίσει να ερμηνεύει. Σε μια ταινία που παίζει δίπλα στους Καιτελ, Ντε Νιρο, Ρει Λιοτα στα καλύτερα τους και όμως αυτός είναι που κλέβει την παράσταση, δεν το λες και λίγο.
Την είδα για 3η φορά και ομολογώ κάθε φορά μου φαίνεται και καλύτερη. Μια από τις πιο υποτιμημένες ταινίες των '90s και η μοναδική (άντε μαζί με το Ροκι) που ο Sly τιμάει τον τίτλο του ηθοποιού. Εξαιρετική!!
Ε,ε! http://www.youtube.com/watch?v=MfdbcG0BTSk
[SPOILER]καλα και εγω προσωπικα στην χρηση των λεξεων Ροκι και ηθοποιος στην ιδια προταση σηκωνω τα χερια ψηλα. Αν εξαιρεσουμε τα πατσιδια με τον Απολλο στην 1η ταινια μιλαμε για τον πιο ΒΑΡΕΤΟ και προβλεψιμο χαρακτηρα εβερ, απολυτο κουλουρακι στην υποκριτικη 
[/SPOILER]
Λαχτάρησα να δω ένα spaghetti western και μιας και είχα χρόνια να το δω, έβαλα το κλασικό [B]“A Fistful of Dollars”[/B] (1964).
Αυτή τη φορά υπήρχε ένα στοιχείο που έκανε τη διαφορά. Είχα δει το [B]“Yojimbo”[/B] (1961) του Κουροσάβα πριν μερικούς μήνες.
Ε δεν το περίμενα αυτό το πράμα, κάθε σκηνή μού θύμιζε το Yojimbo.
ΙΔΙΑ ιστορία, ΙΔΙΟΙ χαρακτήρες, μόνο το background αλλάζει! Στη μία έχουμε samurai, στην άλλη cowboy!
[SPOILER]Περιπλανώμενος τυχοδιώκτης, φτάνει σε ερημωμένη πόλη όπου κυριαρχούν δύο αντίπαλες φαμίλιες. Τον φιλοξενεί ο ξενοδόχος/ταβερνιάρης της περιοχής. Κάνει επίδειξη δύναμης σκοτώνοντας με χαρακτηριστική άνεση μια συμμορία ενώ στη γωνιά ο νεκροθάφτης χαμογελά για την πελατεία που του προσφέρει.
Όντας πολυμήχανος, μα και άνεργος (είδες? ακόμα και τότε ! … :P) σκέφτεται να αναζητήσει δουλειά σε μία από τις δύο φαμίλιες, την πλειοδοτούσα…
Τελικά παίζει σε διπλό ταμπλώ, τις βάζει να μάχονται μεταξύ τους και αυτός παίρνει τα λεφτά και από τις δύο. Γλυτώνει μια αθώα οικογένεια η οποία τον ευγνωμωνεί στη συνέχεια. Τα κάνει λίμπα, τονε μαγκώνουν σε κάποια φάση και τον κάνουν τόπι στο ξύλο.
Δραπετεύει μέσα σε φέρετρο και τελικά εξοντώνει κάθε στοιχείο Μαφίας από την πόλη…[/SPOILER]
Μιλάμε για ΤΡΕΛΗ αντιγραφή, δεν το πίστευα ότι συμβαίνει αυτό που έβλεπα!
Μπήκα μετά στα ιντερνέτ να διαβάσω τίποτα γι’αυτό και όντως ήταν γνωστή ιστορία.
To Fistful of Dollars θεωρείται ένα ανεπίσημο remake του Yojimbo.
Ο δε Κουροσάβα λέει έκανε αγωγή στον Sergio Leone (την οποία απέσυρε λαμβάνοντας ποσοστά από τις εισπράξεις του Fistful…!) λέγοντάς του για την ταινία: “a fine movie, but it was MY movie.”. :lol:
Εντωμεταξύ ο ίδιος ο Κουροσάβα είχε επηρεαστεί σκηνοθετικά στα φιλμ του από western τύπου John Ford…Τουρλουμπούκι που λένε.
Άκου ρε ! Εντάξει, who cares βέβαια, γαμάτες ταινίες και οι δύο.
Τί να συγκρίνεις Toshirō Mifune με Clint Eastwood ? Δε γίνεται.
Βάλε και κάνα σπόιλερ ρε μπομπίδη! Με ένα ποστ σποιλέριασες δύο ταινίες :lol:
Έλα μωρέ κι εσύ, μη χάσεις Sorry.
Εγώ και να διαβάσω spoilers συνήθως δεν με πειράζει γιατί τα ξεχνάω μετά (μνήμη χρυσόψαρου)…:roll:
2 σε 1 spoiler πάντως ε, χαχ…
Ξαναείδα το ‘2012’. Πλησιάζουν οι μέρες τις καταστροφής (μουαχαχαχ) και το θυμήθηκα. Ντάξει, τα αγαπώ αυτά τα εφέ. Κατά τ’άλλα άλλη μία disaster movie…με συντροφιά ποπκόρν βλέπεται ευχάριστα.
[SPOILER]
[/SPOILER]
Τιμια ,τιμιοτατη
“[B]ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ[/B]”
[I]in the mood for love[/I]
του τρισμέγιστου ποιητή της εικόνας [B]Kar Wai Wong[/B],άπαιχτα ρομαντική, λυρική, ελεγειακή ([I]της βαρβατίλας είμαι, αλλά που και που το “πάω” το ελεγειακό[/I]…) εικαστικά και οπτικά λαμπρή ([I]όσοι φαν της σκληροπυρηνικής τέχνης/εικαστικών, σπευστε![/I]) και με μουσική που απογειώνει εκπληκτικά το κάθε (καλοφροντισμένο) πλάνο! Αξέχαστες σκηνές, τίμιες ερμηνειες…γενικά μια ΤΙΜΙΑ ταινία που φυσικά τ’ αξίζει τα λεφτουδάκια της…
Αν τη γουστάρετε, δείτε και το: “[B]2046[/B]”…
Shining + 500 days of Summer. Αμφότερα πολύ ωραία. Ο Jack δεν παίζεται πραγματικά, αλλά και το 500 μ αρέσει πολύ γιατί έχει πολλά σκηνικά που χουμε ζήσει όλοι και είναι πολύ γλυκοπικρούλι:)
το 2046 ειναι η μοναδικη ταινια που οταν τελειωσε,την εβαλα απο την αρχη.βασικα οχι το εχω κανει και στο up:p
θα τσεκαρω αφου το λες.
[B]Megamind[/B]
Το ξαναείδα στο ipod σε ταξίδι Θεσσ-Βόλο πριν λίγες μέρες. Μια χαρά με πήγε ούτε κατάλαβα πότε έφτασα. Εξαιρετικό animation και αρκετό υποτιμημένο θα έλεγα. Η αιώνια μάχη καλού και κακού μέσα από τα μάτια του κακού γίνεται τρομερά απολαυστική. Εκπληκτικός ο χαρακτήρας του Megamind πολύ καλύτερος από εκείνο το μέτριο despicable me. Όποιος δεν την έχει δει να το κάνει άμεσα.
[B]2012[/B]
Βασικά το νοίκιασα σε blue ray για να δοκιμάσω τρόπους να παίξω τα disc στον υπολογιστή. Δυστυχώς άκρη δεν βρήκα παρά μόνο προσωρινά με το da player που όμως στα μισά της ταινίας με εγκατέλειψε μια και καλή. Το δε power dvd θέλει να τα στάξεις για να στα παίξει. Εν τέλει την κατέβασα έτσι για να την δω ολόκληρη. Χορταστικές σκηνές εφέ αλλά στο δραματικό κομμάτι συναγωνίζεται το armageddon σε χαζομάρα. Πάντως όπως και να το κάνουμε μια ταινία καταστροφής είναι το τέλειο συνοδευτικό για ποπ κορν και πατατάκια.