δεν εχω ασχοληθει, ενω του Chan τα’χω δει σχεδον ολα.
οχι, το 3ο μερος της τριλογιας ειναι το Sympathy for Lady Vengeance
apo ti lista tha dialeksw Kubrick.
omws oi 2 agapimenoi mou kai korifaioi skinothetes kata ti gnwmi mou einai oi:
I. Bergman (apo Europi)
O. Welles (apo Ameriki)
Πέθανε ο κορυφαίος Σουηδός σκηνοθέτης Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Τον θάνατο του κορυφαίου Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ανακοίνωσε τη Δευτέρα από τη Στοκχόλμη η κόρη του Έβα Μπέργκμαν. Ήταν 89 ετών.
Ο Μπέργκμαν, που αφήνει πίσω του σπουδαίες ταινίες όπως Η Φθινοπωρινή Σονάτα, Η Έβδομη Σφραγίδα, το αυτοβιογραφικό Φάνι και Αλέξανδρος (για την τηλεόραση), Το Αυγό του Φιδιού, Περσόνα, Κρυαγές και Ψίθυροι, Οι μαριονέτες, κ.ά. πέθανε στο σπίτι του στο νησί Φάρο της Σουηδίας στη Βαλτική.
Η ημερομηνία της κηδείας του δεν έχει ακόμη προσδιορισθεί, αλλά στην τελετή θα παρευρεθούν μόνο οι στενοί φίλοι και η οικογένειά του.
Μέσα από τις 50 και πλέον ταινίες του ο Μπέργκμαν περιγράφει όλα τα ακραία πράγματα της αγαπημένης του Σουηδίας: τον κλειστοφοβικό ζόφο τις ατέλειωτες χειμωνιάτικες νύχτες, την ήπια ευθυμία τα λαμπερά καλοκαιριάτικα απογεύματα και την κρύα μεγαλοπρέπεια του νησιού όπου πέρασε τα τελευταία του χρόνια.
Ο Μπέργκμαν, που καταπιάστηκε με δύσκολα θέματα, όπως η τρέλλα, με εφευρετική τεχνική και προσεγμένη γραφή, έγινε ένας από τους κορυφαίους παγκοσμίως δημιουργούς.
Είναι πιθανότατα ο μεγαλύτερος κινηματογραφιστής από την ανακάλυψη του κινηματογράφου, είχε πει ο Γούντι Αλεν το 1988, όταν ο Μπέργκμαν συμπλήρωνε τα 70 του χρόνια.
Ο Μπέργκμαν γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1918 στην Ουψάλα και μεγάλωσε στη Στοκχόλμη. Ενώ σπούδαζε άρχισε να ασχολείται με τη σκηνοθεσία, πρώτα στο θέατρο και μετά στον κινηματογράφο. Εργάστηκε στα σημαντικότερα θέατρα της Σουηδίας ανεβάζοντας έργα μεγάλων θεατρικών, όπως Στρίντμπεργκ, Σαίξπηρ, Πιραντέλο, Καμύ, Ουίλιαμς, Ανούιγ, Μπρεχτ, Τσέχοφ, αλλά και δικά του.
Οι ταινίες της δεκαετίας του 1960 δείχνουν ότι ο Μπέργκμαν εγκαταλείπει συμβολισμούς και αλληγορίες και περνά σε πιο ψυχαναλυτικές ταινίες, διερευνώντας τη γυναικεία ψυχοσύνθεση, αλλα και την προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει του εαυτό του.
Έφυγε σε ηλικία 94 ετών ο Ιταλός σκηνοθέτης Μικελάντζελο Αντονιόνι
Αλλος ένας μεγάλος σκηνοθέτης του παγκόσμιου κινηματογράφου έφυγε αργά τη Δευτέρα, λίγες μόνο ώρες μετά την απώλεια του Σουηδού Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι, ένας από τους πιο σημαντικούς Ιταλούς σκηνοθέτες, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 94 ετών.
Μοντερνιστής, που έδινε σημασία στην αισθητική, γύρισε ταινίες που άφησαν το σημάδι τους στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως η Περιπέτεια, Η έκλειψη, Blow Up, Επάγγελμα Ρεπόρτερ, Ζαμπρίσκι Πόιντ, Κραυγή, Νύχτα, κ.λπ.
Η καριέρα του Αντονιόνι εκτείνεται σε έξι δεκαετίες. Ήταν ένας από διάσημους σκηνοθέτες της χώρας του, πολιτικά προσανατολισμένος, που κατάφερε να κερδίσει την αναγνώριση με μοναδικές ταινίες στις δεκαετίες του '60 και του '70.
Μετά από πολλά χρόνια συνεργασιών με τα μεγαλύτερα ονόματα του μεταπολεμικού κινήματος του νεορεαλισμού, που αναπτύχθηκε στην Ιταλία όσο πουθενά αλλού, ο Αντονιόνι διακρίθηκε για σειρά ταινιών του, μέσα από τις οποίες εξερευνούσε τη συναισθηματική στειρότητα της σύγχρονης κοινωνίας.
Απεικόνιζε την αποξένωση χρησιμοποιώντας ελάχιστους διαλόγους και μακρά πλάνα. Μαζί με τον Φεντερίκο Φελίνι βοήθησαν τον ιταλικό κινηματογράφο να περάσει στο επόμενο στάδιο, μετά τον νεορεαλισμό: αυτό του προσωπικού σινεμά και του σινεμά φαντασίας.
Ο ίδιος δήλωσε κάποτε: «Εάν δεν είχα γίνει σκηνοθέτης, θα γινόμουν αρχιτέκτονας ή ίσως ζωγράφος. Νομίζω ότι είμαι κάποιος που έχει πράγματα να δείξει, παρά πράγματα να πει».
Ο Αντονιόνι γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1912 στη Φεράρα Εμίλια Ρομάνα. Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, ξεκίνησε το 1940 σπουδές κινηματογράφου στη Ρώμη, στο Centro Sperimentale Di Cinematografia της Τσινετσιτά.
Εκεί συνάντησε καλλιτέχνες, με τους οποίους συνεργάστηκε αργότερα, όπως ο Ρ.Ροσελίνι.
Το 1972 κλήθηκε από την κινεζική κυβέρνηση να επισκεφθεί την Κίνα για να κάνει το ντοκιμαντέρ Chung Kuo/China. Όμως, η ταινία παρεξηγήθηκε από τις κινεζικές αρχές, οι οποίες το αποκήρυξαν ως αντικινεζικό και αντικομμουνιστικό, καθώς -όπως πίστευαν- παρουσίαζε τη χώρα με λάθος τρόπο.
Το 1985 έπαθε εγκεφαλικό και έμεινε μερικώς παράλυτος χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Το 1995 κέρδισε ένα Όσκαρ για την προσφορά του στην έβδομη τέχνη.
«Στους άδειους, σιωπηλούς χώρους του κόσμου βρήκε μεταφορές που φωτίζουν τις σιωπηλές περιοχές στις καρδιές μας, βρίσκοντας σ’ αυτές μια παράξενη και τρομερή ομορφιά: λιτή, κομψή, αινιγματική, στοιχειωμένη» δήλωσε ο Τζακ Νίκολσον το 1995 παρουσιάζοντας το τιμητικό Όσκαρ.
Το σώμα του θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα την Τετάρτη στο δημαρχείο της πόλης, ενώ η κηδεία θα γίνει την Πέμπτη στη Φεράρα.
Σπουδαίοι, μεγάλοι δημιουργοί και οι δύο… Αντονιόνι δεν έχω δει ακόμα, αλλά η 7η Σφραγίδα του Μπέργκμαν, με τις εικόνες και τους συμβολισμούς της, είναι σίγουρα μια απο τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ναι,λειπουν πολλα ονοματα…Εμενα αγαπημενοι μου ειναι ο Μπουνιουελ,ο Γκονταρ και ο Φελινι.Και παλι ομοως ειναι δυσκολο να διαλεξεις.Θα ηθελα τουλαχιστον αλλα πεντε ονοματα.
Καταπληκτικοί σκηνοθέτες, ο Μπουνιουέλ και ο Φελίνι μου αρέσουν και μένα, αν και έχω δει λίγες ταινίες τους ως τώρα (τι να λέμε πάντως για τον Ανδαλουσιανό Σκύλο, των Μπουνιουέλ και Σαλβαντόρ Νταλί…?)
Βασικά λείπουν κάποια ιερά τέρατα του κινηματογράφου απο τη λίστα, η οποία κατ’ εξαίρεση εδώ θα ήταν ωραίο να μπορούσε να έχει πολύ περισσότερες επιλογές…
Όπως και να χει, αναφέρω πρόσθετα τους Γούντυ Άλεν, Μπερνάντο Μπερτολούτσι (“ο τελευταίος αυτοκράτορας”, “το τελευταίο τανγκό στο παρίσι”), Άιζενσταιν (“θωρηκτό ποτέμκιν”), Χίτσκοκ (όλα!), Ακίρα Κουροσάβα, Φριτς Λανγκ (“μετρόπολις”), Πολάνσκι (“το μωρό της ρόζμαρι”, οεο), Πιερ Πάολο Παζολίνι, Βιτόριο Ντε Σικα (“ο κλέφτης ποδηλάτων”), Σπίλμπεργκ (αν και άλλη φάση σίγουρα, μου έκανε εντύπωση που λείπει απο τη λίστα), Όλιβερ Στόουν, Τρυφό, Όρσον Γουέλς (o “πολίτης Κέην”, anyone?)
Aπο αυτούς που αναφέρονται μου αρέσουν πιο πολύ οι Kubrick, Tim Burton και Copola. Την ψήφο μου την έριξα στον Kubrick!
για μενα οι καλυτεροι ειναι λαρς φον τριερ , και μικαελ χανεκε!!!:respect:
kubrik , leone , polanski , copola , antonioni , tarantino , scorsece , aronofsky(Π οεο) , INNARITU(25 gramms , amores peros , Babel -απορω που δεν αναφερθηκε η δεν το προσεξα) αλλα ο αγαπημενος μου και με διαφορα DAVID LYNCH(αν και το Dune μεγαλη παπαρα,και το blue velvet metrio gia mena)
Ingmar Bergman
Woody Allen και Νικος Νικολαίδης
Προσφατα ειδα τα 3 χρωματα και τη διπλη ζωη της βερονικα του Kieslowski και μ’αρεσε πολυ. Και η μουσικη του Preisner πολυ ομορφη, επαιζε χθες η σημερα Αθηνα.
λειπουν πολλοι οπωσ τζιμ τζαρμουσ , αλμοδοβαρ, τριερ . εγω ψηφισα παντωσ κιουμπρικ
Εντάξει οι Cameron/Jackson δεν πρέπει να κοιτάνε καν αυτό το τόπικ… Απλά δεν υπάρχουν…
Έχω πολλούς αγαπημένους…
Τελευταία ξανακόλλησα με τον υπερτεράστιο Ινγκμαρ Μπέργκμαν…
Sergio Leone
Η τριλογια “Ο καλος ο κακος και ο ασχημος”, “Για μια χουφτα Δολλαρια” και “Μονομαχια στο Ελ Πασο” αλλα και αλλα εργα του οπως τα “Για μια χουφτα δυναμιτη” και “Το ονομα μου ειναι κανενας” ειναι καταπληκτικα. Ειδικα η τριλογια εχει απιστευτα σκηνικα και τον Clint Eastwood να τους δινει αλλον αερα.
Όχι που θα άντεχες να μη πεις για τον Clint Eastwood εσύ! 
Προσκυνάω ταπεινά.
Αυτοί οι 2 είναι οι αγαπημένοι μου
Quentin Tarantino
και ο θεός,Spike Lee
