Μπαίνω στο ψητό, αποφεύγοντας τα πολλά-πολλά εισαγωγικά.
Από μιούζικαλ στην οθόνη, ο κόσμος της 7ης τέχνης μας έδωσε (και έχει να μας δώσει πολλά…)κάμποσα αριστουργήματα. Από που να πρωτοξεκινήσεις που να τελειώσεις…
Αγαπημένο: το PHANTOM OF THE OPERA του Α.L.Weber
δεύτερο έρχεται το Sweeny Todd (εκδοχή του Τ.Μπάρτον).8)
…επιπλέον, αμερικανικός κινηματογράφος -[I]ευτυχώς[/I]- έβγαλε πολλά αριστουργηματικά μιούζικαλ ([I]με σκηνές αξέχαστες -κομμάτια κινημ.ανθολογίας[/I]) και επειδή το ποουλ δίνει (γνωστόν) 10 επιλογές και τα…πετυχημένα μιούζικαλ είναι τόσα πολλά, να’ουμε, αναγκαστικά μένουν κάποια έξω. Γι αυτό έβαλα “[COLOR=“DimGray”]αλλο[/COLOR]…” ως επιλογή και να αναφερθούν σχετικά. Να μαθαίνουν οι νεότεροι, αλλά ΚΑΙ να θυμούνται οι παλιοί…
Λοιπόν, ωραίο θρεντ, αλλά αρκετές σημαντικές παραλείψεις φίλε NikoMalk.
Ωστόσο μπορώ να προσθέσω μερικές ακόμα ταινίες στο poll ε. Λέω να συμπεριλαβω τα West Side Story, Rocky Horror Picture Show, Jesus Christ Superstar, αλλά και ένα από εκείνα που μεγάλωσα μαζί τους, και μάλλον θα το έλεγα αγαπημένο μου:
To [B]Cats[/B] δεν νομίζω πως είναι κινηματογραφικό πάντως. Κυκλοφορεί σαν ταινία αλλά βασικά είναι παράσταση κινηματογραφημένη και όχι κανονική παραγωγή από κάποιο στούντιο.
Anyway δεν είμαι και ο πιο φανατικός του είδους, συνήθως μου αρέσουν αυτά που ξεφεύγουν λίγο όπως το [B]Sweeney Todd[/B] του Burton. Από παλιό Hollywood αν και έχω δεν έχω δει μερικά old time classic, από όσα έχω παρακολουθήσει δεν μου έχει μείνει κάποιο. Annie, Footloose, My fair lady, Fiddler in the roof, Oliver, Mary Poppins είναι στην καλύτερη περίπτωση απλά… χαριτωμένα.
Πάντως αγαπημένο είναι μάλλον το [B]Moulin Rouge[/B] του Μπαζ Λουρμαν. Υπέροχο soundtrack μοναδικές ερμηνείες, φαντασμαγορική ατμόσφαιρα, αλλά περισσότερο από όλα μοναδική σκηνοθεσία από Λουρμαν με την κάμερα να κινείται σαν δαιμονισμένη και το μονταζ να είναι πιο κοφτερό από ταινία δράσης. Πρέπει να είναι το μοναδικό που χρησιμοποιεί με τόσο ευφάνταστο τρόπο όλα τα κλισέ ενός μιουζικαλ. Εκπληκτική ταινία.
Αν και πολλοί θα διαφωνήσουν, μου φάνηκε ενδιαφέρον και το [B]Dances in the dark[/B] του Trier. Εδώ ουσιαστικά αναποδογυρίζει όλα τα συστατικά ενός χολιγουντιανού μιουζικαλ. Γενικά τον Trier δεν τον πάω, για μένα είναι από τους μεγαλύτερους απατεώνες που έχει βγάλει ο κινηματογράφος αλλά αυτή είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα δουλεία του.
το rocky horror picture show μαρέσει και μένα πολύ.δεν το προτιμώ το είδος και δεν έχω δει κανένα απτις επιλογές του πολ:?αυτά τα 2 τα είχα δει παλιότερα και μου έχουν μείνει ακόμα,το τριο της μπελβιλ ως κάτι πολύ συγκινητικό και το 8 γυναίκες ως μια πανέξυπνη ταινία.πιστεύω να θεωρούνται μιούζικαλ ε
Βασικά δεν μπορώ να πω ότι είναι καλή ταινία. Απλά ενδιαφέρουσα, περισσότερο επειδή μου φάνηκε καλή ιδέα το να αναποδογυρίσεις όλα τα συστατικά του είδους. Σαν ταινία γενικότερα δύσκολα θα μπορούσα να την υπερασπιστώ για την ποιότητα της.
Επίσης να αναφέρω το πολύ πρόσφατο [B]rock of ages[/B] που μου φάνηκε αναπάντεχα καλό.
Κοίτα να δεις, δεν είμαι του μιούζικαλ και άντε να μην έχω δει 2-3 από,τι βάλατε εδώ, χα. Ό,τι είπε ο Λούπιν, αγάπες + το Grease του έλλανορ. Personal fav άγνωστο, έτι μία φορά. Περισσότερες φορές πάντως έχω δει τη Mary Poppins ως κουτσούνι. [I]Ο απόλυτος ύμνος για τα φάρμακα[/I], ω ρε!
Εν τω μεταξύ είπα πως είναι το αγαπημένο μου και δεν το συμπεριέλαβα στο poll, χα! Στο εξής λοιπόν προστίθεται και το Grease, όπου και ρίχνω με τρεμάμενα χέρια (απ’τη συγκίνηση) την ψήφο μου.
Πάρτε και κάτι καμμένο (εντελώς όμως) που είχα κάνει παλιά ενώ βαριόμουν, σχετικό (κάπως :P) με ένα τραγούδι απ’το Grease.
[B]
μ΄έσωσες[/B]!!!
Εκ των υστέρων θυμήθηκα το Grease όπως και το W.S.Story, αλλά το ποουλ…“ταξίδευε”…:?
ΕΥΓΕ
[COLOR=“DarkRed”][U]εντιτ: [/U][/COLOR][SIZE=“3”]ΟΚ το ομολογώ [/SIZE]ΜΑΛΑΚΑΣ είμαι και [B]άφησα απ’ έξω ένα αγαπημένο μου [/B]([I]τι εχω πάθει τελευταία;; ΑΑΑ ναι οι quiness.[/I]…[I]ακόμα να τις κόψω[/I])
[B][SIZE=“6”]rent[/SIZE][/B]
…και τα μυαλά στα κάγκελα!!!
Λοιπόν, από το πολλ η Μελωδία της Ευτυχίας το το Grease, πρέπει να έχω δει και τα δύο από 6-7 φορές το καθένα.
Ψήφισα “Άλλο” γιατί τελικά το υπέρτατο αγαπημένο μου μιούζικαλ (αν και όχι ακριβώς ανάλαφρο θέαμα) είναι μάλλον το All That Jazz του Bob Fosse.