Καμμένο θρεντ. Πείτε albums όπου μείνατε έπκληκτοι όταν συνηδειτοποιήσατε την διαφορά μεταξύ mp3 - βινυλίου.
Masakari - The Prophit Feeds (εδώ κατάλαβα πως κάτι κάνω λάθος και ξεκίνησα να ασχολούμαι αποκλειστικά με το σπορ του βινύλιου)
Touche Amore - Parting The Sea… Ως ήχος ίσως ότι καλύτερο έχει παιχτεί στο ηχοσύστημα. Ντάξει έχει να κάνει και με την παραγωγή, αλλά όπως και να χει η παραγωγή είναι για βινύλιο.
Τι thread είναι αυτό…σχεδόν σε ότι έχω ακούσει σε βινύλιο μου αρέσει περισσότερο απο το mp3
καλά εννοείται αυτό, αλλά εγώ μιλάω για τις τελείως τύχαιες περιπτώσεις για τον καθένα (που μπορεί να έχουν να κάνουν με την ποιότητα που ειχε κατεβασει το mp3, το είδος, την μπάντα, την παραγωγή) που τον έκαναν να πουν Ω ΜΑ ΓΚΟΝΤ και τον έκαναν να ανακαλύψει πράγματα που δεν είχε ακούσει στον εκαστοτε δισκο
(παίζει να χω ανοιξει ακριβως ολοιδιο θρεντ και να χει παει απατο. συγχωρεστε τα κουρασμενα νιατα)
Και τα 3 Tragedy.
Τα MP3 (και ένα που έχω σε C.D.) ακούγονται τέλεια, αλλά στο βινύλιο όταν τελειώνει η κάθε πλευρά γρετζάρει ο ήχος τελειώς και δεν ακούς γαμάτα πράγματα που στο MP3 ακούγονται.
Eσυ το πηγες αναποδα 
The Decemberists - Hazard of Love
Αν και έχει πάρα πολύ καιρό που το άκουσα, θυμάμαι χαρακτηριστικά οτι αισθάνεσαι σαν να ακούς περισσότερα όργανα στο βινύλιο, καταπληκτικός ήχος για ένα πολύ καλό album.
καλή φάση, εγώ ας πούμε έχω τρελή περιέργια, για δίσκους που έχω πει κατά καιρούς ότι βαβουριάζουν σε mp3 νομίζοντας ότι είναι στόχος αυτή η παραγωγή (παράδειγμα loma prieta - IV), να δω πως είναι στο pick up.
The Howling Wind - Into The Cryosphere σιγουρα, η διαφορα σε βινυλιο ειναι μεγαλη προς το καλυτερο. Tiamat - Amanethes επισης, διωχνει λιγη απο τη καναλατη ξεραιλα που το κανει το πρωτο οχι-και-τοσο-καλο δισκο τους. Ειναι κι ενας βασικος λογος που το εχω γυρισει αρκετα σε βινυλια τελευταια, αναλογως του δισκου φυσικα γιατι οσο να ναι μετα απο ενα σημειο βαριεσαι να αλλαζεις πλευρες, ο τροπος ηχογραφησης παραμενει ψηφιακος, δεν παιρνεις το μαξιμουμ της αποδοσης που θα επαιρνες απο ενα καθαρα αναλογικο μεσο (γιατι δεν εχει σημασια πως θα το ηχογραφησεις, αλλα και η επεξεργασια, οπως και το πρεσσινγκ για κατι καθαρα αναλογικο), αλλα και παλι ως μεσο προσδιδει λιγη παραπανω φυσικοτητα. Αναλογα βεβαια, καποιους δισκους τους προτιμω σε CD.
Στο In on the kill taker των Fugazi καταλαβα διαφορα.Και ενω στην αρχη δε φαινοταν τοσο μεγαλη οταν μια μερα εκλεισα το δισκο και βγαινοντας απο το σπιτι εβαλα τα ιδιο κομματια στο Mp3 επαθα σοκ.Αλλα το μεγαλο σοκ το επαθα πριν λιγες μερες με το F#A# των GY!BE.Πραγματικα ειναι αυτο που αναφερατε πιο πανω,ακους ηχους και πραγματα που δεν τα ειχες ξανακουσει.Νομιζεις οτι ακους διαφορετικο αλμπουμ σε σχεση με το αλμπουμ που κατεβασες απο το ιντερνετ.
πολύ θα ήθελα να ακούσω wolves in the throne room από βινύλιο
GYBE τα έχω ακούσει όλα σε βινύλιο και πραγματικά δε παίζονται, καμία σχέση. Στο mp3 για να ακούσω καλά δίσκο τους πρέπει να τον χώσω στα τέρματα κι ό,τι πιάσω.