«Ο πιο νέος από όλους μας. Ο πιο γενναιόδωρος από όλους μας. Τώρα που λείπει χορεύουν τα ποντίκια». Έτσι, περιέγραψε ο Μανώλης Ρασούλης το Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος με τη λάμψη του ήρθε να σαρώσει τα στερεότυπα της συναισθηματικής μας παραζάλης. Η διαδρομή της ξεκινά από το αστέρι του που στέκει ακίνητο και λάμπει πάνω από οχτώ δεκαετίες και είναι άλλοτε ζωηρή κι ανάστατη με στόχο τη λυτρωτική ανατροπή, κι άλλοτε ήσυχη προκαλώντας τη σίγαση του εσωτερικού μας πάθους. Ένας απρόβλεπτος και αντισυμβατικός καλλιτέχνης που οι μόνοι κανόνες στους οποίους πειθαρχούσε μια ολόκληρη ζωή ήταν αυτοί που υπηρετούσαν την έννοια της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.
Θέλησε να γραπώσει την ομορφιά που συναντούσε γύρω του και αυτήν να αναδείξει μέσα από τη σκέψη του, είτε αυτή γινόταν νότες είτε λόγια στο χαρτί, με μια αναρχική τάση να την απομυθοποιήσει. Στο ιδιαίτερό του δωμάτιο που ήταν οι αστερισμοί και η μουσική, δημιούργησε τραγούδια που δεν αποσκοπούσαν στην ατομική εκτόνωση αλλά στην επίπονη διαδικασία της κατάνυξης της προσευχής, σαν αναγκαίο καταπραϋντικό της σκωροφαγωμένης από την καθημερινότητα ύπαρξής μας. Εν τη απουσία του ανασταλτικού φόβου, υπήρξε ο αιώνιος φιλελεύθερος σκεπτόμενος πολίτης που εξέφραζε πάντοτε τις αληθινές του σκέψεις. Έτσι, ανέδειξε πώς το πραγματικό έργο του πνευματικού ανθρώπου οφείλει να περνά διάτρητα τη σφαίρα του υπνωτισμένου ημισφαιρίου του ανθρώπινου εγκεφάλου και να φτάνει εκεί που «το τέρας» κοιμάται, για να το ξυπνά και να το εξαφανίζει.
Μάνος Χατζιδάκις, Ένας κατ? ουσίαν πνευματικός άνθρωπος (Α΄ μέρος)Ένα τρελό παιδί στην οδό ονείρων
Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925 στην Ξάνθη, σε μια αστική ευκατάστατη οικογένεια. Η μητέρα του ήταν από την Ανδριανούπολη και ο πατέρας του είχε καταγωγή από την Κρήτη. Είχε ακόμα μια αδερφή, τη Μιράντα. Η μητέρα του ήταν η προσωποίηση των γρίφων στη ζωή του, αυτών που τον μετουσίωσαν αργότερα σε ποιητή της μουσικής και του λόγου. Στα πέντε του χρόνια βρίσκει μια δασκάλα του πιάνου και ζητά από τους γονείς του να ξεκινήσει μαθήματα. Με φόντο τους μουσουλμανικούς μιναρέδες και τις ορθόδοξες εκκλησιές που μαρτυρούσαν τη συνύπαρξη δυο λαών σ? ένα τόπο, το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει είναι κάπως διχασμένο, μα με κάποιες σταθερές και αυστηρές δομές και αξίες. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, όπου ο Χατζιδάκις παραφέρεται και μιλά άσχημα σε κάποια γυναίκα που έχουν στο σπίτι και τους βοηθά, και ο πατέρας του τον χτυπά για μία και μοναδική φορά και τον βάζει να της φιλήσει τα πόδια. Από τότε μαθαίνει να σέβεται τους πάντες και τα πάντα μέσα στη διαφορετικότητά τους.
Στο σπίτι υπήρχαν αρκετές διαφορές που σύντομα οδήγησαν στο χωρισμό. Σε ηλικία οχτώ ετών χάνει τον πατέρα του, ο οποίος σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα. Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες και η απώλεια του ενός γονιού οδηγούν τη λειψή πια οικογένεια στην Αθήνα. Μένουν στο Παγκράτι. Ως έφηβος κάνει διάφορες δουλειές μεταξύ των οποίων παγοπώλης καθώς και εργάτης στο εργοστάσιο της Φιξ, κουβαλώντας καφάσια από μπύρες. Γνωρίζεται με το Νίκο Κούνδουρο και ανακαλύπτουν μαζί τις γωνιές αυτής της μαγικής πόλης, καθώς το αεράκι φυσά στα προσωπά τους. Η φτώχεια περπατάει χέρι χέρι με την αξιοπρέπεια και κάποια στιγμή η μάνα του αποφασίζει να πουλήσει μια βαλίτσα που είχαν, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Πέφτει πάνω στον Κούνδουρο, ο οποίος την αγοράζει θέλοντας να βοηθήσει τον αγαπημένο του φίλο.http://www.flowmagazine.gr/article/view/manos_xatzidakis_enas_kat_ousian_pneumatikos_anthrwpos_a_meros/category/culture