Πιστεύεις οτί μπορεί να μεταφραστεί;
Το Finnegans δεν μπαίνω καν στο τριπάκι να το ξεκινήσω, είναι ακόμα πιο προχωρημένο σε σχέση με τον Οδυσσέα, είναι και στα αγγλικά, άντε γειά…
(αν και μια περιέργεια την έχω ομολογώ)
Huntress, την Άννα Καρένινα δε λέει να τη διαβάζεις μεταφρασμένη, αλλά απο το πρωτότυπο! 
εχει διαβασει κανεις το ‘‘εγκλημα και τιμωρια’’ να πει γνωμη?
Εγω πριν 15 χρόνια και το θυμάμαι ακόμα!
Ρασκόλνικοφ!
Edit: Για την ακρίβεια η ερώτηση πρέπει να είναι: Είναι κανείς που δεν έχει διαβάσει το “Έγκλημα και τιμωρία”;
ασυφτάο αγόρι μου είναι σα να ζητάς γνώμη για το Μαστερ οφ Πάππετς, γιατί δε το διαβάζεις απλά. too busy saving lives?
Μπα [-X:p
Έτσι. Να μαθαίναμε Ρώσικα να διαβάζουμε Τολστόι και Ντοστογέφσκυ στο πρωτότυπο…
Θα το κάνω όταν θα γίνω αισχρά πλούσια.
In the meantime
Κέιτ Σάμμερσκειλ - Οι υποψίες του κύριου Γουίτσερ (εκδ.Πατάκη)
[I]Μια καλοκαιρινή νύχτα του 1860. Σε μία κομψή γεωργιανή μονοκατοικία στο χωριό Ρόουντ, στην κομητεία του Γουίλτσαϊρ, όλα είναι ήσυχα. Πίσω από τα σφαλισμένα παράθυρα, τα μέλη της οικογένειας Κεντ κοιμούνται βαθιά. Μία ώρα περίπου μετά τα μεσάνυχτα, ένα σκυλί γαβγίζει: όλοι ξέρουν το επόμενο πρωί, ανακαλύπτει κάτι φρικιαστικό: ένας ασύλληπτα αποτρόπαιος φόνος έχει διαπραχθεί στο σπίτι. Οι ένοικοι του σπιτιού βρίσκονται σε κατάσταση σοκ, διότι, έκτος όλων των άλλων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο ένοχος βρίσκεται ακόμα ανάμεσά τους. Η Σκότλαντ Γιάρντ στέλνει τον Τζακ Γουίτσερ, τον πιο διάσημο ντετέκτιβ της εποχής του, για να διερευνήσει τη δολοφονία στο Ρόουντ Χιλ Χάουζ. Με μόνη βοήθεια την αναποτελεσματική και αδέξια τοπική αστυνομική δύναμη, και χωρίς ουσιώδη αποδεικτικά στοιχεία. Ο ντετέκτιβ έχει να εκτελέσει μια ουδόλως αξιοζήλευτη αποστολή: να εξιχνιάσει μία υπόθεση στην οποία οι ύποπτοι είναι τα μέλη της απαρηγόρητης οικογένειας.
Η δολοφονία προκαλεί μία εθνική υστερία. Η σκέψη ότι πόσω από τις κλειστές πόρτες των ευυπόληπτων μεσοαστικών σπιτιών ίσως κρύβονται ένα σωρό πράγματα- δολοπλόκοι υπηρέτες, εξεγερμένα παιδιά, παραφροσύνη, ζήλια μοναξιά και μίσος - εξάπτει φόβους και μία περίεργη αναστάτωη. Όλοι έχουν μία θεωρία για την ταυτότητα του δολοφόνου. Εντούτοις όταν ο Γουίτσερ καταλήγει στο δικό του συμπέρασμα, ξεσπάει γενική καταγραφυή και σύγχυση.
Αυτή η αληθινή ιστορία ενέπνευσε μία γενιά συγγραφέων, όπως ο Γουίλκι Κόλινς, ο Τσαρλς Ντίκενς και ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, καθώς έχει όλα τα χαρακτηριστικά του κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος: ένα πτώμα, έναν ντετέκτιβ, μία επαρχιακή έπαυλη βουτηγμένη στα μυστικά. Στις “Υποψίες του κυρίου Γουίτσερ”, η Κέιτ Σαμερσκέιλ ξεμπλέκει τα γεγονότα της πολύκροτης υπόθεσης και την ξαναζωντανεύει με ζωηρό και συναρπαστικό τρόπο.
[/I]
https://www.papasotiriou.gr/product.gbook.asp?pfid=1936309&prid=1190540
ωραια κουβεντα εχετε πιασει κ γουσταρω πολυ 
θελω να κανω μια προταση στην τρελιαρα την almighty c
επειδη ειπες για catch-22 να προτεινω ενα βιβλιο που πιστευω θα λατρεψεις
Μονο τον τιτλο να πιασεις (η συνομοσπονδια των ηλιθιων) καταλαβαινεις οτι ειναι βιβλιο σπουδη πανω στην ανθρωπινη βλακεια
δεν ξερω αν εχει μεταφραστει (νομιζω πως εχει) αλλα ειλικρινα αυτο το βιβλιο ειναι ΜΟΝΟ για αγγλικη γλωσσα
παρτε κ ενα wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/A_Confederacy_of_Dunces
και δωστε βαση στην [SIZE=“5”]ΤΡΑΓΙΚΗ[/SIZE] ιστορια του συγγραφεα
(εν ταχει : o συγγραφεας αυτοκτονησε το 1969 μιας κ δεν εβρισκε προθυμο εκδοτη για το βιβλιο του…Μετα απο προσπαθειες 10 ετων η μητερα του κατορθωσε να εκδοθει το 1980…
Το 1981 το βιβλιο κερδισε το πουλιτζερ…Τραγικο or what ???)
Ο ηρωας ειναι απλα Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΟΣ χαρακτηρας…:lol::lol::lol:
axa axa…!oti mas kentrisei t endiaferon.! auth thn periodo lilh zwgrafou epagelma pornh…!
Μέσα στις πρώτες 10 σειρές τις wikipedia συνυπάρχουν οι έννοιες Jonathan Swift και New Orleans - το βιβλίο θα κυνηγηθεί πάραυτα! Thanks 
Καπου πρέπει να είχα πετύχει τη μετάφρασή του αλλά δεν προχώρησα…
Κατά τ’ άλλα αγαπάμε παθολογικά Jonathan Swift!
Σοφός άνθρωπος και σπουδαίος παιδαγωγός. Πάνω απ 'όλα 8)
Από το πρωτότυπο?Στην επόμενη ζωή μου,ίσως…Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα ρωσικά μου αρέσουν πολύ ως γλώσσα,γνωρίζω 4-5 ψιλοεκφράσεις και λέξεις,αλλά ως εκεί θα πάει μάλλον η γνώση μου της γλώσσας αυτής…
Έχω διαβάσει το Έγκλημα και Τιμωρία,για το οποίο κάποιος ρώτησε προηγουμένως…Νομίζω ότι είναι κάπου εκεί ψηλά με το Θάνατο στη Βενετία,έτερο αγαπημένο μου…
:bow2::bow2::bow2:
Αυτό ακριβώς, τίποτ’ άλλο.
Ε αυτό για τα ρώσικα ήταν αστείο, προφανώς.
Μια που αναφέρθηκε και ο Θανατος στη Βενετία, έχει διαβάσει κανείς απο τους βιβλιοφάγους εδώ το Δόκτωρ Φάουστους του Μαν? Ρωτάω γιατί το είχα ξεκινήσει πριν κάτι χρόνια, διάβασα το μισό περίπου, αλλά για κάποιον λόγο το άφησα, σκεφτόμουν να το ξανάπιανα στα χέρια μου κάποια στιγμή… με είχε λίγο κουράσει σε σημεία θυμάμαι… θεωρείται απο τα μεγάλα του έργα ωστόσο…
Το κατάλαβα…
Το έχω διαβάσει,όπως και τα περισσότερα του Μαν.Δε μου φάνηκε προσωπικά κουραστικό,αλλά δεν ήταν και από εκείνα που θεωρώ αγαπημένα μου…Αν δεν τα έχεις διαβάσει,ρίξε μια ματιά στο Μαγικό Βουνό και στο Τόνιο Κραίγκερ-Ο Μάριο κι ο Μάγος.Τα καλύτερα για αρχή…Ο Τόνιο Κραίγκερ είναι και αδελφή ιστορία του Θάνατος στη Βενετία.
Είχα ξεκινήσει να το διαβάζω μέσα στη χρονιά, αλλά εγκατέλειψα σύντομα. Χρειάζεται χρόνο και ψυχική επένδυση για να πιάσεις το βιβλίο ως σύνολο, δεν διέθετα τίποτα από τα δύο, και αναπόφευκτα το βρήκα κάπως κουραστικό. Οπότε το έβαλα στην άκρη για αργότερα.
Δεν θέλω να την πάθω όπως στο Μαγικό Βουνό, που είχα εστιάσει το μυθιστόρημα και όχι στην ουσία του, και όχι μόνο πέρασα το μισό στο ντούκου αλλά τελικά δεν έχω καταφέρει να δω τον Μαν και ως (τον) φιλόσοφο (που είναι).
Να λοιπόν ένα βιβλίο του οποίου επίσης θα ήθελα να έχω οδηγό ανάγνωσης…
Ανατριχίλες διάβαζα πολύ μικρός. Από τότε είχα πάρει να διαβάσω μόνο ένα άλλο ονόματι “της γης οι κολασμένοι”. Σιχάθηκα και το άφησα στη μέση. Ουστ απο δω
αλλο ενα πολυ ωραιο βιβλιο που διαβασα περυσι κ το συνιστω ανεπιφυλακτα (στα αγγλικα ομως μιας κ εδω η γλωσσα σπερνει)
τρελλο βιβλιο,απιστευτη ατμοσφαιρα,διαρκως κλιμακουμενη ενταση η οποια καταληγει…(δεν λεω αλλα)
θελω να το ξαναδιαβασω γιατι εχω την εντυπωση οτι κρυβει πολυ ζουμι κ σε 2ο επιπεδο αναγνωσης/θεωρησης του.
huntress πιστευω θα το γουσταρεις
almighty εσενα σε φοβαμαι λιγο μετα το σχολιο περι χρόνου και ψυχικής επένδυσης αλλα ισως βγεις γκανιαν
σαν γλωσσα/στυλ γραψιματος δεν εχει σχεση με τον μανν κ με ειχα πιασει να το διαβαζω πολυ ανετα…
αν κανας αλλος τοχει τσεκαρει ας πει κ αυτος εντυπωσεις
Μμμ, χαίρομαι που δεν ήμουν ο μόνος που με είχε ζορίσει το συγκεκριμένο. Και για να είμαι ειλικρινής, σε αντίθεση με τον Οδυσσέα που αν και ζόρικο ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και απολαυστικό σαν ανάγνωσμα, ο Δόκτως Φάουστους μου είχε φανεί κάπως αχώνευτος…
Θέλω να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία πάντως. Ως τότε όμως, μάλλον θα κοιτάξω να διαβάσω το Μαγικό Βουνό τελικά…
Πάτωμα :respect:
@awake - Ο Μάγος κυκλοφορεί στο σπίτι στα Ελληνικά οπότε αναπόφευκτα θα το πιάσω έτσι και βλέπουμε.