και δωστε βαση στην [SIZE=“5”]ΤΡΑΓΙΚΗ[/SIZE] ιστορια του συγγραφεα
(εν ταχει : o συγγραφεας αυτοκτονησε το 1969 μιας κ δεν εβρισκε προθυμο εκδοτη για το βιβλιο του…Μετα απο προσπαθειες 10 ετων η μητερα του κατορθωσε να εκδοθει το 1980…
Το 1981 το βιβλιο κερδισε το πουλιτζερ…Τραγικο or what ???)
Ο ηρωας ειναι απλα Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΟΣ χαρακτηρας…:lol::lol::lol:
Από το πρωτότυπο?Στην επόμενη ζωή μου,ίσως…Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα ρωσικά μου αρέσουν πολύ ως γλώσσα,γνωρίζω 4-5 ψιλοεκφράσεις και λέξεις,αλλά ως εκεί θα πάει μάλλον η γνώση μου της γλώσσας αυτής…
Έχω διαβάσει το Έγκλημα και Τιμωρία,για το οποίο κάποιος ρώτησε προηγουμένως…Νομίζω ότι είναι κάπου εκεί ψηλά με το Θάνατο στη Βενετία,έτερο αγαπημένο μου…
Μια που αναφέρθηκε και ο Θανατος στη Βενετία, έχει διαβάσει κανείς απο τους βιβλιοφάγους εδώ το Δόκτωρ Φάουστους του Μαν? Ρωτάω γιατί το είχα ξεκινήσει πριν κάτι χρόνια, διάβασα το μισό περίπου, αλλά για κάποιον λόγο το άφησα, σκεφτόμουν να το ξανάπιανα στα χέρια μου κάποια στιγμή… με είχε λίγο κουράσει σε σημεία θυμάμαι… θεωρείται απο τα μεγάλα του έργα ωστόσο…
Το έχω διαβάσει,όπως και τα περισσότερα του Μαν.Δε μου φάνηκε προσωπικά κουραστικό,αλλά δεν ήταν και από εκείνα που θεωρώ αγαπημένα μου…Αν δεν τα έχεις διαβάσει,ρίξε μια ματιά στο Μαγικό Βουνό και στο Τόνιο Κραίγκερ-Ο Μάριο κι ο Μάγος.Τα καλύτερα για αρχή…Ο Τόνιο Κραίγκερ είναι και αδελφή ιστορία του Θάνατος στη Βενετία.
Είχα ξεκινήσει να το διαβάζω μέσα στη χρονιά, αλλά εγκατέλειψα σύντομα. Χρειάζεται χρόνο και ψυχική επένδυση για να πιάσεις το βιβλίο ως σύνολο, δεν διέθετα τίποτα από τα δύο, και αναπόφευκτα το βρήκα κάπως κουραστικό. Οπότε το έβαλα στην άκρη για αργότερα.
Δεν θέλω να την πάθω όπως στο Μαγικό Βουνό, που είχα εστιάσει το μυθιστόρημα και όχι στην ουσία του, και όχι μόνο πέρασα το μισό στο ντούκου αλλά τελικά δεν έχω καταφέρει να δω τον Μαν και ως (τον) φιλόσοφο (που είναι).
Να λοιπόν ένα βιβλίο του οποίου επίσης θα ήθελα να έχω οδηγό ανάγνωσης…
Ανατριχίλες διάβαζα πολύ μικρός. Από τότε είχα πάρει να διαβάσω μόνο ένα άλλο ονόματι “της γης οι κολασμένοι”. Σιχάθηκα και το άφησα στη μέση. Ουστ απο δω
Μμμ, χαίρομαι που δεν ήμουν ο μόνος που με είχε ζορίσει το συγκεκριμένο. Και για να είμαι ειλικρινής, σε αντίθεση με τον Οδυσσέα που αν και ζόρικο ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και απολαυστικό σαν ανάγνωσμα, ο Δόκτως Φάουστους μου είχε φανεί κάπως αχώνευτος…
Θέλω να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία πάντως. Ως τότε όμως, μάλλον θα κοιτάξω να διαβάσω το Μαγικό Βουνό τελικά…
Το είχα ξεκινήσει αλλά το άφησα…Έντε έχει διαβάσει κανείς? Τι βιβλιάρα “ο καθρέπτης μες στον καθρέπτη” ας πούμε? Σουρεαλιστικές περιγραφές - ποιητικές / μουσικές εικόνες - ονειρική φαντασία. Έργο τέχνης!
