thanx lady:)βεβαια ειμαι κατα του διαβασματος απο pc γιατι ετσι χανεται ολη η μαγεια της αναγνωσης.
http://www.bibliopolio.gr/Αλαμούτ-p-165040.html
Εξαιρετικό βιβλίο και πολύ επίκαιρο! Όποιος ενδιαφέρεται για Ισλάμ, ασσασίνους, τον Χασαν Ιμπεν Σαμπα (Hawkwind), χειραγώγηση, φιλοσοφία, ποίηση, χαρέμια κτλ δεν πρόκειται να χάσει! Καιρό είχα να διαβάσω τόσο γρήγορα βιβλίο και ταυτόχρονα να κοντοστέκομαι τόσο συχνά σε κάτι που διάβασα για να το σκεφτώ επειδή μου έκανε εντύπωση!
Ξεκίνησα την Πολιτική Θεολογία του Καρλ Σμιθ(δεν θέλω κακεντρεχή σχόλια,κατά λάθος μπλέχτηκε όπου μπλέχτηκε ο άνθρωπος!)
Α επίσης να τρέμουν κάτι τυπάκια όπως ο θείος Mule καθώς ήδη έχω δανειστεί βιβλίο που αφορά τα Blues και την ιστορία τους!Μιλάμε τεράστιο ανάθεμα τι θα διαβάσω αλλά τέλος πάντων8)
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ο άνθρωπος λέγεται Σμιτ, Γερμαναράς ήταν.
Πιάσε οπωσδήποτε και την “Έννοια του πολιτικού” και για περαιτέρω το “Ο Λεβιάθαν στην πολιτειολογία του Χομπς” που μεταφράστηκε πρόσφατα και στα ελληνικά.
Όσο για το που μπλέχτηκε ξέρουμε, η κακιά στιγμή, λάθος παρέες κλπ…
Ναι ρε αν ξερει κανεις κανενα καλο ας στειλει κανενα πμ και σε μενα σε περιπτωση που δε δω το reply. Μ’αρεσει η ιστορια γυρω απο τον Αμερικανικο εμφυλιο αλλα εχω διαβασει αρκετα απο δω και απο κει. Δεν εχει τυχει να πεσει στα χερια μου καποιο βιβλιο (εκτος απο το manual του παιχνιδιου Sid Meyer’s Gettysburg! που ανεφερε τις μαχες και το πως εξελιχθηκαν… anyway :p).
Μια καλη τετραλογια (αν και ο συγγραφεας εχει δηλωσει οτι ισως γραψει και αλλα) απο μυθιστορηματα των οποιων η ιστορια τοποθετειται και εχει να κανει με τον εμφυλιο στην Αμερικη παντως ειναι η The Starbuck Chronicles του Bernard Cornwell. Γενικα ο Cornwell εχει γραψει πολλα βιβλια που εχουν να κανουν με ιστορικες συρραξεις.
Απο την εν λογω σειρα βιβλιων παντως εχω διαβασει μεχρι τωρα τα 2 πρωτα, “Rebel” και “Copperhead”, και μου αρεσαν πολυ.
Υπενθυμιζω οτι ειναι μυθιστορηματα ομως. Aν καταλαβα καλα ο hopeto μιλαει για ιστορικο βιβλιο που αναλυει κλπ… οχι ιστοριουλα
Σμιθ έγραψα,πφφ σόρρυ αλλού είχα το μυαλό μου,“ψυχολογία των λαθών” και έτσι.
Κάτσε να δω αν θα αντεπεξέλθω πρώτα όμως
[B]ειμαι στα τελειωματα της “Δίκης” του Κάφκα…[/B]
[B]Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν
Χιλιετία Ι - Πορεία προς την Καμπούλ
Χιλιετία ΙΙ - Στους αντίποδες[/B]
Εκδ. Καστανιώτης
Ο ντετέκτιβ Καρβάλιο κατηγορείται στη Βαρκελώνη για φόνο και αποφασίζει να ξεκινήσει έναν αλλοπρόσαλλο γύρο του κόσμου/φυγή επιστρέφοντας ή ανακαλύπτοντας χώρες και χώρους με το βοηθό του Μπισκουτέρ, [I]σαν ένα μοντέρνο ζευγάρι Δον Κιχώτη και Σάντσο Πάντσα[/I] (αυτό είναι από το οπισθόφυλλο αλλά μου άρεσε:p)
Η μαγεία του βιβλίου αυτού, εκτός από την εξαιρετικά πυκνή ποιητική γλώσσα του Μονταλμπάν, για μένα τουλάχιστον, έγκειται στους άξονες που διασχίζουν το βιβλίο:
- Η παγκόσμια πολιτική ένταση του 2002 (εκεί τοποθετείται το μυθιστόρημα) και το πλήγμα των δίδυμων πύργων, με την απαρχή της “κατάστασης εξαίρεσης” και μία εισβολή στο Ιράκ που αιωρείται και πρόκειται να γίνει
- Οι μεστές ιστορικο/κοινωνικο/πολιτιστικές ακτινογραφίες, τρομαχτικά λιτές και ακριβείς, των χωρών που επισκέπτονται οι ήρωες, με μόνιμο ιντερλούδιο γαστριμαργικές εμμονές:p
- Η προσωπική ιστορία των ηρώων και τα πλήγματά τους ως ανθρώπων που έχουν ζήσει μία Ισπανία παρηκμασμένη, εκμοντερνισμένη και διαλυμμένη από έναν εμφύλιο πόλεμο, τη δικτατορία του Φράνκο και τις εθνοτικές αψιμαχίες.
Είναι λιγάκι δύσκολο σαν γλώσσα, απαιτεί προσοχή, αλλά είναι απίστευτα συμπυκνωμένο. Έχει εξελιχθεί σε μεγάλη αγάπη:roll:
(edit επειδή το ξαναδιάβασα το ποστ μου και ίσως να βγαίνει λίγο αποτρεπτικο :P) - και όλα τα παραπάνω με όχημα ένα γρήγορο αστυνομικό/ road μυθιστόρημα, ε! Σασπενς, χιούμορ, ανθρωποκυνηγητά, ανεμοθύελλες, φαγιά και πάει λέγοντας!
Ανάμεσα σε άλλα…
“Η Ιστορία του Έρωτα”, του Ζακ Αταλί. Έχω διαβάσει καμιά 30αριά σελίδες, φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο, γύρω απο την ιστορία του έρωτα, του σεξ και των αντιλήψεων και στάσεων απέναντι στον ερωτισμό και τα φύλα, σε μια πολύ ελκυστική έκδοση ομολογώ, με εικονογράφηση και όλα.
“Η Κουλτούρα του Νέου Καπιταλισμού”, του Ρίτσαρντ Σένετ. Απο τους σύγχρονους αμερικάνους κοινωνιολόγους που έχουν πολλά να πουν, είχα διαβάσει και παλιά άλλο ένα βιβλίο του (“The Corrosion of Character”) γύρω απο την επίδραση των νέων διαρκώς μεταβαλλόμενων εργασιακών συνθηκών στην αντίληψη του ατόμου για την ταυτότητα του.
“Ακυβέρνητη Κοινωνία”, μια καινούργια συλλογή απο συνεντεύξεις και διαλέξεις του Κορνήλιου Καστοριάδη. Πάντα έχει ενδιαφέρον ένα βιβλίο σχετικό με τον Καστοριάδη.
δεν ειμαι και πολυ σχετικος με τα ιστορικα-μυθολογικα βιβλια και δεν μου πολυ αρεσουν για να πω την αληθεια,αλλα επειδη η μονη ιστορια που απο μικρος με ειχε συνεπαρει ηταν αυτη του αρθουρου \m/,εχει κανεις να προτεινει κανα καλο μυθιστορημα σχετικα?ξερετε καμελοτ,εξκαλιμπερ,γκουινιβερ και τετοιες ομορφιες!
εκτος απο το αρθουρος ο ιπποτης της φωτιας η καπως ετσι που το ειχα διαβασει παλια και δεν με πολυαρεσε:oops:
Τσεκαρε τον"Βασιλια Αρθουρο" του Stephen Lawhead.Προσωπικα αν και ο Lawhead μ αρεσει σαν συγγραφεας,το συγκεκριμενο δεν το παλεψα καθολου,αλλα επειδη γουστα ειναι αυτα και ειναι η saga που σ αρεσει,ισως εσυ το βρεις ενδιαφερον.
Aν ξέρει κανείς από βιβλία για χρηματιστήριο και σύγχρονες αγορές να δώσει τα φώτα του
Πιο παλιά είχα γράψει αυτά:
“Και τέλος για τους φαν του Μάρτιν θα πρότεινα την τριλογία που έχει γράψει ο Bernard Cornwell για τον ΒΑσιλιά Αρθούρο. Το πρώτο βιβλίο είναι “ο Βασιλιάς του χειμώνα” και δεν έχει καμία σχέση με την μεταγενέστερη ρομαντική προσέγγιση του μύθου! Είναι μια εκπληκτική απόπειρα να δοθεί ο μύθος όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται! Δεν υπάρχουν ιππότες , δουλτσινέες κτλ. Ομιχλώδης λασπωμένη, βροχερή Βρετανία του 6ου αιώνα μ.Χ. Άγγλοι φύλαρχοι διαιρεμένοι μεταξύ τους λόγω της βρετανικής παράδοσης και του ρωμαικού χριστιανισμού, Σάξωνες εισβολείς, παγανισμός, σφαγές, προδοσίες και ένας εκπληκτικός δολοπλόκος, “ταχυδακτυλουργός παγαπόντης”, τυχοδιώκτης, προστάτης της παλαιάς παράδοσης Μέρλιν!”
Στα συνιστώ ανεπιφύλακτα αυτή τη τριλογία!
το πρώτο μέρος:
http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=21671
θενξ και τους δυο σας.!!!θα τσεκαρω λογικα!αν και θα προτιμουσα κατι πιο κοντα στο μυθο:p
Ο μύθος όπως φτάνει συνήθως στα αυτιά μας είναι αποτέλεσμα ρομαντικών συγγραφέωνς των τελευταίων χρόνων του μεσαίωνα, αιώνες μετά τις πρώτες αναφορές στον ΒΑσιλιά Αρθούρο ο οποίος θεωρητικά έδρασε τον 6ο αιώνα μ.Χ, μια εποχή που απείχε πολύ από ιππότες, αστραφτερές πανοπλίες κτλ:). Δεν θα μπορούσε να γραφεί σήμερα μυθιστόρημα σε αυτά τα ρομαντικά πρότυπα! Δεν θα είχε ιδιαίτερη πλοκή ή χτίσιμο χαρακτήρων. Πιο πολύ σαν παραμύθι θα ήταν!
Δοκίμασε τον Βασιλιά του Χειμώνα! Είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει πολύ! Είναι πάρα πολύ καλά γραμμένο! Ο Κορνγουελ ο συγγραφέας είναι για μένα ο αντίστοιχος του Πρεσφιλντ (Πύλες της Φωτιάς κτλ) όσον αφορά την Βρετανία! Τρομερό research , παραδόσεις και γνώση του αντικειμένου!
ναι εχεις ενα δικιο σ αυτο που λες!εχει μπει στα υποψιν.βεβαια προβληματιζομαι που ειναι τριλογια!
εχω και ενα μαυρο πυργο να τελειωσω.
αρχισα το υπογειο του ντοστογεφσκι
ενδιαφερον φαινεται αλλα περιγραφει βαθυστοχαστα νοηματα με πολυπλοκο τροπο που ειναι το αντιθετο της μεγαλοφυιας.χωρια που ειναι αρκετα βαρυ,ψιλονυσταξα απο την εισαγωγη
Χμμ…με ενδιαφέρει αρκετά αυτό το βιβλίο, όπως και κάτι άλλα του Ντοστογιέφσκι (’‘Ο πάιχτης’’, ‘‘ταπεινοί και καταφρονημένοι’’, ‘‘έγκλημα και τιμωρία’’). Δεν έχω διαβάσει, μέχρι τώρα, Ντοστογιέφσκι, αλλά σκέφτομαι σοβαρά να αρχίσω και θα ήθελα να μάθω τι θέμα περίπου περιγράφει/πραγματεύεται το εν λόγω βιβλίο. Ο τίτλος, πάντως, είναι αρκετά…‘πιασάρικος’ και με προδιαθέτει για κάτι καλό. Για πείτε…
Εγώ πρόσφατα τελείωσα το ‘‘Ο Λύκος της Στέπας’’, το οποίο μου το πρότεινε συμφορουμίτης και τον ευχαριστώ. Πάρα πολύ καλό βιβλίο! Στην αρχή μου φάνηκε λίγο δύσκολο, αλλά τελικά μου άρεσε πολύ και η πλοκή στο τέλος (αν και ήταν λίγο ‘φλου’)! Λέει πολύ ωραία και σωστά πράγματα…
Εεεεεεε?? :? Ο Ντοστογιέφσκυ περιγράφει με τον [I]πλέον[/I] άμεσο και κατανοητό τρόπο τις υπαρξιακές αγωνίες του ήρωα, με μια αμεσότητα που άπειροι συγγραφείς θα ζήλευαν. Απλά πάει πολύ, πάρα πολύ σε βάθος, στα άδυτα της ψυχής του, κάτι που σίγουρα δεν είναι για όλους. Πολύπλοκο δεν είναι με καμία δύναμη, βαθυστόχαστο όμως σίγουρα. Και μεγαλοφυές πέρα ως πέρα.
Το Υπόγειο δεν έχει νόημα να σου περιγράψουμε “υπόθεση” Σκοτεινοχειμωνιά. Ξεκίνα να το διαβάζεις, και αν δεν έχεις σκαλώσει στις πρώτες 20 σελίδες άστο.
Εγώ είμαι η σκοτεινοχειμωνιά; χιχι :lol:
Υπαρξιακά ε; Ενδιαφέρον ακούγεται! Χμμ…ε κάποια στιγμή, ίσως, ασχοληθώ…τώρα, όμως, δεν είμαι για πολλά πολλά…οπότε το αφήνω προς το παρόν…
Σιγά σιγά λέω να αρχίσω το ‘‘το 1793’’ του Βίκτορ Ουγκό…
Α, επίσης, καλή εντύπωση μου έκανε το ‘‘Κάτω απ’τον τροχό’’ του Έρμαν Έσσε και κάποια στιγμή θα το αγοράσω…
[SPOILER]Ο Χανς Γκίμπενρατ είναι ένας ιδιαίτερα προικισμένος έφηβος που γεννιέται σε κάποιο ειδυλλιακό χωριό του Μέλανα Δρυμού στις αρχές του περασμένου αιώνα. Οι εξαιρετικές του ικανότητες στα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά προσελκύουν το έντονο ενδιαφέρον των δασκάλων του, ταυτόχρονα όμως τον αποξενώνουν από όλα όσα συνιστούν το πλαίσιο της ομαλής μετάβασης από την παιδικότητα στην ενηλικίωση. Αφού περνάει με επιτυχία τις σχετικές εξετάσεις, αρχίζει να φοιτά στη Θεολογική Σχολή του Μάουλμπρον, όπου η αυστηρή σχολική πειθαρχία και τάξη έρχονται σε σύγκρουση με την προσωπική του ορμητική ανάγκη για ελευθερία. Το εκπαιδευτικό σύστημα και οι υπερβολικές του απαιτήσεις καταρρακώνουν τον νεαρό έφηβο, τον αποσπούν βίαια από τις μικροχαρές της παιδικής ηλικίας, τον απομακρύνουν από την ομορφιά της φύσης, του απαγορεύουν ουσιαστικά κάθε σχέση με τους συνομηλίκους του, οδηγώντας τον τελικά στην καταστροφή. [I]Σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα μετά, το Κάτω από τον τροχό αποτελεί ένα δριμύτατο, σαρκαστικό και ταυτόχρονα λυρικό Κατηγορώ εναντίον γονέων και παιδαγωγών που, τυφλωμένοι από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, είναι ανίκανοι να συναισθανθούν τις ευαισθησίες και τις ανάγκες της ευάλωτης εφηβικής ψυχής.[/I][/SPOILER]
πολύ ωραίο θέμα…:!: