Κατα ενα μεγαλο βαθμο ναι.Σε οποια περιοδο κι αν εξελισσεται το μυθιστορημα θα σου δωσει ακριβεις ιστορικες πληροφοριες,τις οποιες θα μπολιασει με τα δικα του στοιχεια.Δεν μοιαζει βεβαια με τον τροπο που γραφει ιστορικα μυθιστορηματα ο Πρεσφιλντ η ο Μανφρεντι ας πουμε,γιατι δε δινει τοσο βαρος στο ιστορικο γεγονος αυτο καθ’αυτο αλλα στο μυθο μεσα στα ιστορικα συμφραζομενα.
Νταξ.Οι πυλες τις φωτιας και Η Ασπιδα της Σπαρτης απο τα καλυτερα που εχω διαβασει.
Το πρωτο ετοιμαζεται να γινει και ταινια
Υποτιθεται πως ειχε ξεκινησει πριν τους 300 και εγκαταλειφθηκε υπερ του κομικ.Αποφασισαν να το ξαναπιασουν το προτζεκτ??
Το προτιμω μακραν φυσικα απ την κομιστικη εκδοχη του Μιλλερ και φυσικα ειναι στην κορυφη των ιστορικων μυθιστορηματων που χω διαβασει,ισως μαζι με το Βυζαντιο του Stephen Lawhead.
Τις τελευταίες μέρες διαβάζω παράλληλα το Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο και τον Έρωτα στα Χρόνια της Χολέρας. Από Marquez διάβασα επίσης πρόσφατα το Περί Έρωτος και άλλων Δαιμονίων που ήταν το πιο στοιχειωτικό βιβλίο που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.
Αν δεν έχει ήδη αναφερθεί, να προτείνω από Μίχαελ Έντε (ίσως ο αγαπημένος μου συγγραφέας) τη Μόμο, Το Μαγικό Φίλτρο και το Καθρέφτης μέσα στον Καθρέφτη. Πραγματικά, αυτό που κάπου σημειώνει ο μεταφραστής σε ένα από τα βιβλία του, ότι μέσα από τις σελίδες αυτές αναρωτιόμαστε για τη χαμένη μας παιδικότητα, νομίζω είναι απολύτως σωστό. Αν και δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό και η γραφή του είναι πολύ αλληγορική -δεν ξέρω αν ισχύει όντως αυτό, απλά έτσι το εκλαμβάνω εγώ…- και κατά κάποιο τρόπο προφητική. Όχι τόσο όσο ο Θαυμαστός καινούριο κόσμος και το 1984 φυσικά, μιας και αυτά είναι κυριολεκτικά προφητικά βιβλια αφού προηγήθηκαν τόσο κάποιων γεγονότων.
Τέλος πάντων μου είναι δύσκολο να κάνω σωστή βιβλιοκριτική, δεν έχω τις γνώσεις. Και ίσως μεταφέροντας τα συναισθήματα που μου προκαλεί κάποιο βιβλίο να πω αρκετές ανακρίβειες, οπότε σταματάω εδώ. Διαβάστε τα πάντως! 
“Το Άρωμα” αξίζει να το διαβάσω; Η ταινία μου είπαν ήταν λίγο άρρωστη… :-k
Aξίζει…από πολλούς θεωρείται αριστούργημα, όπως είχα πει και πριν εγώ το θεωρώ ένα πολύ καλό μυθιστόρημα αλλά δεν πίστευω ότι αξίζει όλο αυτό το ντόρο γύρω απο το όνομά του. Πάντως σίγουρα σε κρατάει ευχάριστα, τώρα για τις περιγραφές πολύ καλές προσωπικά δεν μου φάνηκαν άρρωστες αλλά κατά κοινή ομολογία μάλλον είναι…Η επιλογή είναι δική σου…
Ξεκίνησα να διβάζω το A streetcar named Desire το οποίο μοιάζει αρκετά καλό…
Ελληνικά αν δεν κάνω λάθος λέγεται λεωφορείο ο πόθος η κάτι τέτοιο…
Ο Μίχαελ Έντε είναι πολύ μεγάλος συγγραφέας. Λίγες σελίδες πίσω, στο ίδιο τόπικ, τα δικά μου σχόλια πάνω σε αυτόν…
πες μου οτι δεν εχεις διαβασει το 100 χρονια μοναξια
Θα διαφωνήσω ότι το Όνομα του Ρόδου είναι δύσκολο βιβλίο. Είναι αρκετά βατό ακόμη και για κάποιον που διαβάζει σπάνια, στηρίζεται σε μία ενδιαφέρουσα ασυνομική ιστορία με στοιχεία και πολιτικού θρίλερ, έχει άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία για την εποχή , ενώ οι φιλοσοφικές νύξεις του είναι ξεκάθαρες σε όποιον έχει ένα στοιχειώδη προβληματισμό στα θέματα που θίγει.
Σε κάποια σημεία έχει όντως εκτενείς περιγραφές, που μπορεί να κουράσουν, αλλά είναι απαραίτητες για να δημιουργήσουν ένα συγκεκριμένο κλίμα και στο κάτω κάτω δεν είναι πολλές.
Επειδή είμαστε σε μουσικό forum θα το παρομοίαζα με το empire. Πιασάρικο, αλλά ποιοτικό και αφορμή για να ασχοληθεί κάποιος με το υπόλοιπο έργο του δημιουργού.
Πολύ καλό βιβλίο που αναφέρεται περίπου σε αυτή την εποχή (250-300 χρόνια πίσω σε σχέση με το όνομα του Ρόδου) είναι η Πάπισσα Ιωάννα του Ροίδη, με το πλεονέκτημα του ασύγκριτα πιο γοητευτικού τρόπου γραφής. Αλλωστε η ματιά που ρίχνει στην εποχή είναι ύπό το πρίσμα του κωμικού και όχι του μυστηρίου.
Ξεκίνησα τη “Σταυρωμένη Βασίλισσα” του Gilbert Sinoué.
Τελείωσα “το κόκκινο σπίτι” της Αλκυόνης Παπαδάκη και τώρα τελειώνω το “Η μπόρα” της ίδιας.
Η μπόρα τα σπάει,το κόκκινο σπίτι δίνει έμφαση στην κατοχή και τον εμφύλιο πιο πολύ
Ξεκινησα το “κοκκινο και το μαυρο” του Στανταλ, πολυ ενδιαφερον μυθιστορημα.
τελείωσα και τη μπόρα…πολύ καλό
Δεν το έχω διαβάσει, αλλά μου το έδωσε το ιφριτάκι και το διαβάζω τώρα!
ellanor, οκ τέλειο το… “αρθράκι” σου για τον Μίχαελ Έντε
edit: α λάθος, αυτό που μου έδωσε είναι το Έρωτας στα χρόνια της χολέρας. ΓΕΔ. Τελικά τέλειωσα πρώτα το Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο και ήταν μεγάλη ιεροσυλία που δεν το είχα διαβάσει τόσο καιρό.
έπος!!! έπος!!! έπος!!!
Μη τολμήσεις και το παρατήσεις στη μέση. Θα σε διώξω από το φόρουμ! Τι με διαβάζεις τώρα? τρέχα να διαβάσεις το βιβλίο σου πάλι
ΥΓ. 100 χρόνια μοναξιάς επίσης καταπληκτικό. Βασικά,γενικά Μάρκεζ καταπληκτικός. Θυμάστε που κυκλοφορούσε ένα γράμμα του τάχα και όλοι το διάβαζαν και συγκινούνταν γιατί υποτίθεται ότι ήταν το τελευταίο του πριν πεθάνει, ενώ ο άνθρωπος ζει ακόμα και το γράμμα δεν ήταν καν δικό του?
αχαχαχαχ ναι ολοι ειχαν ριξει πολυ δακρυ :lol:
απο αυριο θα αρχισω την αναγνωση του βιβλιου αναρχισμος και αναρχοκομουνισμος!!!
Σήμερα ανακάλυψα ότι έχουμε ποιητική συλλογή του Καβάφη από το 1920 υπογγεγραμένη από τον ίδιο τον Καβάφη8O … Αν και όλα τα ποίηματα που είχε τα είχα διαβάσει…τα ξαναδιάβασα όλα και με έτσι όπως παλίωσει το χαρτί αισθάνθηκα ότι βρίσκομαι σε μια άλλη εποχή…
Εκπληκτικό συναίσθημα:)