Walden (or Life in the Woods) - Henry David Thoreau
Ο συγγραφέας (απόφοιτος του πανεπιστημίου του Χαρβαρντ) αποφασίζει να εγκαταλείψει την ζωή της πόλης και τις ανέσεις της και να ζήσει δύο χρόνια στις όχθες της Λίμνης Walden, της Μασαχουσέτης. Περιγράφει το τρόπο ζωής, τις συνήθειες, τις σκέψεις καθώς και τα προβλήματα που αντιμετώπισε εκεί. Για δύο χρόνια προσπαθεί να συνδυάσει “την ευρωστία των αγρίων με τη πνευματικότητα του πολιτισμένου ανθρώπου”, υιοθετώντας ένα τρόπο ζωής εντελώς αντίθετο από το πνεύμα εκβιομηχάνισης που επικρατούσε στην εποχή του.
“I went to the woods because I wished to live deliberately, to front only the essential facts of life, and see if I could not learn what it had to teach, and not, when I came to die, discover that I had not lived.”
Μαρεσει αρκετα να διαβαζω βιβλια αλλα δεν εχω διαβασει πολλα
Philip K. Dick-A Scanner Darkly
Lovecraft-The Case Of Charles Dexter Word
Philip K. Dick-The Reincarnation Of Timothy Archer
Charles Bukowski-The Post
Ουιλιαμ Μπαροουζ-Junky
Και τωρα διαβαζω το Illuminati του Dan Brown που δεν πιστευα οτι θα μου αρεσε αλλα τελικα ειναι πολυ καλο!
Tώρα τελειώνω τον κώδικα Da Vinci του Μπράουν και δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε !
Είναι σαν να προορίζεται αποκλειστικά για το cinema .Κρίμα ο θόρυβος!
Προκλητικό το περιεχόμενο για την εκκλησία σίγουρα αλλά μ αυτά που κάνουν δεν καταφέρνουν τπτ άλλο απ το να το διαφημίσουν !
Ντάξει, ένα μυθιστόρημα είναι που νομίζω μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί. (ιστορικά στοιχεία/φαντασία κλπ)
Συμπαθητικό ήταν πάντως, αρκετά ενδιαφέρον και εύκολο στην ανάγωση…
Ειδικά αυτές οι λεπτομερείς περιγραφές στο Παρίσι… με έκαναν να νοσταλγώ στιγμές εκεί
Παντως συγκρινωντας το Illuminati με το Davinci νομιζω οτι γραφει σε ενα πολυ συγκεκριμενο μοτιβο.Η θεματολογια ειναι σχεδον ιδια και γενικα παρα πολλα πραγματα ειναι ιδια. Νεκροι στο πατωμα με συμβολα πανω στο σωμα, θρησκεια και αλλα σχετικα!
Τόσος πια θόρυβος για τα βιβλία του Dan Brown… Δε θυμάμαι άλλο βιβλίο να είχε προωθηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια… λες και δεν υπάρχουν άλλα, πολύ καλύτερα βιβλία απ’ αυτό. Έγινε και trend, μετά την επιτυχία του Κώδικα Ντα Βίντσι άρχισαν να βγαίνουν ένα σωρό βιβλία με “ιστορικό” περιεχόμενο και μυστικούς κώδικες, θεωρίες συνομωσίας και άλλα τέτοια…
Πάντως, αν και δεν το έχω διαβάσει ακόμα έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια για το Όνομα του Ρόδου του Ουμπέρτο Έκο, το οποίο κινείται σε μονοπάτια ανάλογα του Μπράουν, αλλά θεωρείται πολύ καλύτερο και ουσιαστικότερο σαν μυθιστόρημα…
Χμ, το Illuminati δεν το’χω διαβάσει. Κι επειδή το είχα ήδη μυριστεί ότι θα είναι στο ίδιο μοτίβο, προς το παρόν δεν ψήνομαι να το διαβάσω… Πάντως το εξώφυλλο τα σπάει!
@ ellanor: Όντως το Όνομα του Ρόδου πρέπει να είναι πολύ καλό. Έχει γίνει και ταινία αν δεν απατώμαι…!
Κοιτα ο Εκο ειναι ενας εξαιρετικος φιλοσοφος-διανοουμενος,αλλα τον θεωρω εναν οχι και πολυ καλο λογοτεχνη.Οι παρεκβασεις του ειναι χαοτικες,προυποθετει εναν απιστευτο ογκο κεκτημενης γνωσης για να πρακολουθησεις 100% τη σκεψη του,πηγαινει απ το ενα θεμα στο αλλο αρκετα αποτομα και γενικα μπορει να φανει κουραστικος σε καποιους.
Το Ονομα του Ροδου τωρα,ειναι ενα εξαιρετικο αλλα “δυσκολο” βιβλιο,με ολα τα χαρακτηριστικα γνωρισματα του Εκο.Εχει γραψει και ενα επιμυθιο σ αυτο που εξηγει καποια πραγματα για να τα κανει πιο κατανοητα.Η σχεση του με τον Μπραουν σε επιπεδο γραφης ειναι η ιδια με τη σχεση που εχει ο Χεμινγουεη με τον Λιακοπουλο.Ενα “αστυνομικο” στη βαση του μυθιστορημα γινεται αφετηρια για πολλους φιλοσοφικους σχολιασμους του Εκο.Τα κομματια που ειναι γραμμενα στα Λατινικα ειναι επισης πολλα(και ενιοτε ακρως κουραστικα).Γενικα η ταινια ειναι παρα πολυ καλη και θα προτεινα να τη δει καποιος πριν διαβασει το βιβλιο,για να χει μια εικονα της υποθεσης.
Προσωπικη αδυναμια απ τον Εκο,το Εκκρεμες του Φουκω,ισως το πιο δυσκολο του που εχω διαβασει,με περισσοτερα κοινα στην υποθεση με τον Κωδικα του Μπραουν και οι λατρεις των συνωμοσιολογιων θα βρουν
πολλα ενδιαφεροντα πραγματα.Για αλλη μια φορα ομως ο συγγραφεας θα το παει εντελως αλλου…
αυτο που με κουρασε εμενα στο ονομα του ροδου ηταν οι περιγραφες, ειδικα με τις εικονες τις αποκαλυψης στους τοιχους του ναου, πρωτη φορα που κοντεψα να πηδηξω σελιδα σε βιβλιο
Να ρωτήσω, τα βιβλία του Έκο έχουν - πως να το πω? - “ιστορική αξιοπιστία”, με τις ανατροπές τους, τα όσα περιγράφουν και όλα? Ή τα περιστατικά που περιγράφουν είναι περισσότερο μυθιστορηματικής αξίας? (βγάζοντας απ’ έξω το φιλοσοφικό υπόβαθρο, που ήμουν σίγουρος πως θα υπήρχε, γιατί ο Έκο έτσι κι αλλιώς αποτελεί μια απο τις πολύ σημαντικές μορφες της σύγχρονης διανόησης…)
