Δεν χρειαζεται να διαβασεις τα παντα, θα καταλαβεις μολις το τελειωσεις ποσο σημαντικο ειναι. Ηταν επικαιρο τοτε, θα ειναι και σε 100 χρονια.
+352627614376
Το Φτωχούλη του Θεού το ξεκίνησα, αλλά στη μέση το παράτησα.
σκυλοβαρέθηκα
ΜΙΧΑΕΛ ΕΝΤΕ
Διαβάζω εκ νέου αυτό τον καιρό τα βιβλία του Μίχαελ Έντε και θαυμάζω για άλλη μια φορά τη μοναδικότητα τους. Η ουτοπία, η επικράτηση της φαντασίας έναντι στης στείρας λογικής, τα όνειρα και οι συμβολισμοί, η πραγματικότητα που κρύβεται πίσω απο παραπετάσματα, η ελευθερία και η μοναδικότητα, η αναζήτηση του νοήματος, ο σουρεαλισμός, η συντροφικότητα και η αγάπη, όλα αυτά εμπλέκονται στα έργα του. Κι όμως, η Μόμο και η Ιστορία Χωρίς Τέλος απο πολύ κόσμο θεωρούνται “απλά” παιδικά βιβλία! Που να ξεραν…
Η Μόμο είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού διαφορετικού απο τα άλλα, και μια ιστορία πάνω στον χρόνο, τον πραγματικό και εκείνον της σύγχρονης εποχής, με τα ρολόγια του και την τοποθέτηση των πάντων σε καλούπια, και γενικότερα, μια κριτική στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Το πρώτο μεγάλο έργο του, πασίγνωστο και αγαπημένο. Η Ιστορία Χωρίς Τέλος περιγράφει πως ο μικρός Μπάστιαν απορροφάται σιγά σιγά απο ένα βιβλίο που διαβάζει και γίνεται ο βασικός πρωταγωνιστής του, διαμορφώνοντας την ίδια την ιστορία της οποίας ως τότε υπήρξε αναγνώστης. Η Ονειροφαντασία που κινδυνεύει να εξαφανιστεί, τα όνειρα που μετατρέπονται σε ψέματα και προκαταλήψεις στον κόσμο των ανθρώπων, η ανθρώπινη ματαιοδοξία, η δύναμη της αγάπης, ανάμεσα στα θέματα αυτού του καταπληκτικού βιβλίου.
Ο Καθρέπτης Μες Στον Καθρέπτη είναι πιο σουρεαλιστικό και δυσνόητο απο τα υπόλοιπα έργα του, περισσότερο σκοτεινό σε σημεία. Εδώ ο ίδιος ο αναγνώστης καλείται να σχηματίσει το νόημα της ιστορίας - ή μάλλον, των ιστοριών, καθώς το βιβλίο αποτελείται απο πάρα πολλές φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστοριούλες… φαινομενικά όμως. Απίστευτα ώριμο έργο, απο εκείνα που σε ταξιδεύουν και σε προβληματίζουν ταυτόχρονα, τόσο για τη σύγχρονη πραγματικότητα, όσο και για τα αιώνια μυστήρια του ανθρώπου.
Καν’τους 4…Που είναι το thread με τα κομικς…???
Yeeeee, ζήτω…! Έεετσι, κάποια μέρα τα κόμικς θα γίνουν το πιο δημοφιλές τόπικ σ’ αυτό το φόρουμ, δίπλα στο “βαριέμαι” και το “φαγητό”! Για την ώρα πάντως το θέμα λέγεται “9η Τέχνη” και βρίσκεται στη δεύτερη σελίδα του off topic! Τσέκαρε το lunatic και γράψε καμιά άποψη! 
(προς mods: επιμένω πως το off topic θα έπρεπε τουλάχιστον να χωριστεί στα 2, είναι η δεύτερη φορά που μας ρωτάνε “που βρίσκονται τα κόμικς”… Το ξέρω οτι μπορεί να είναι κουραστικό, αλλά πραγματικά κάποια θέματα εδώ ΔΕΝ ταιριάζουν με κάποια άλλα…)
Aυτή τη στιγμή διαβάζω διάφορα ποίηματα του Καβάφη…Μιας και έχω πίασει ποιητές τον τελευταίο καιρό λεω να το συνεχίσω αλλά με κανέναν ξένο…
δυσκολο πραγμα να διαβασεις ποιηση, να διαβασεις και να το ψαχνεις οχι να κανεις αναγνωση ε!
για ακομη μια φορα διαβασα το “ζητειται ελπις” του Σαμαρακη. ειναι ομορφο, ρεαλιστικο, συγκινητικο βιβλιο, σ 'αγγιζει ως ανθρωπο.
Αν και δεν εχω πολυ ελυθερο χρονο τωρα τελευταια, εχω αρχισει το 1984 ο μεγαλος αδερφος του Τζορτζ Οργουελ…
me2 
Πως σου φαινεται? εγω εχω αρχισει να ψυχοπλακωνομαι λιγακι, αλλα ειναι πολυ καλο κατα τα αλλα…
οχι, ψυχοπλακωμα δε θα το ελεγα, βγαζει ομως μια αγανακτηση. διαβασα ομως μια απο τις πιο ψυχοπλακωτικες περογραφες που εχω διαβασει, εκεινη με τη μητερα και την αδερφη του που βυθιζονται…
γαματο βιβλιο αυτο του οργουελ οπως και η φαρμα των ζωων του ιδιου (προτιμω 1984)
λοιπον τωρα διαβαζω : αρης ο αρχηγος των ατακτων
Οταν το τελειωσα ημουν για μια βδομαδα σκατα.
Προτεινετε τιποτα απο Ρομπινς οι γνωστες.
Το Shawshank Redemption και μετά το Jacob’s Ladder:!:
Να γιατί χρειάζεται ξεχωριστή κατηγορία. Έχουμε σ’ αυτό το τόπικ προτείνει ήδη 3-4 φορές βιβλία του Τομ Ρόμπινς (γι’ αυτόν λες, φαντάζομαι). Δες και προηγούμενα ποστ. Ξεκίνα με το βιβλίο που δείχνει στο εξώφυλλο τον κερασφόρο τυπά να αγκαλιάζει τη γυμνή κοκκινομάλλα.
Kαταρχην να ευχαριστησουμε τους αγιους Mods τους πολυουχους του φορουμ οπου σαν αλλες Τζοβανες Φραγκουλες πραγματοποιησαν την επιθυμια μιας μειοψηφιας περιεργων users για δημιουργια μιας διαφορετικης κατηγοριας για θεματα σχετικα με αλλες τεχνες, περα απο μουσικη.
Ως ανγνωστικη προταση λοιπον θα βαλω 2 βιβλια του Neil Peart των Rush.
Πρωτο βιβλιο το συγγραφικο του ντεμπουτο το The Μasked Rider,ειναι ενα ταξιδιωτικο “ημερολογιο”,του γυρου της Δυτικης Αφρικης με ποδηλατο που εκανε ο απιστευτος αυτος καλλιτεχνης στα τελη της δεκαετιας του '80.
Μεσα απο περιγραφες ανθρωπων,τοπιων και συμβαντων παραθετει τις δικες του σκεψεις για τη θρησκεια,την πολιτικη,την Τεχνη,τον πολιτισμο μιας “ξεχασμενης” απ τον δυτικο πολιστισμο ηπειρου.Οι εμπειριες του αποτελεσαν αποκαλυψη για τον ιδιο και συγχρονως προκληση για τις αντοχες του αλλα και τροφη για την εμπνευση του.
To δευτερο που ειναι και το τελευταιο του σε σειρα μεχρι σημερα εργο,ειναι μια εξιστορηση της επετειακης περιοδειας για τα 30 χρονια των Rush,την οποια ο Peart συνδυασε με ενα ταξιδι με τη μηχανη του σε πολλες απ τις ΗΠΑ.Εχοντας πλεον ως ενα βαθμο εξιλεωθει απ τις προσωπικες του τραγωδιες και εχοντας γυρισει σελιδα στη ζωη του βλεπουμε εναν ανθρωπο που δε δισταζει μετα απο τοσα χρονια να ρισκαρει,να ζησει νεες εμπειριες και να τις μοιραστει με τους ακροατες και τους αναγνωστες του.Απο περιγραφες των τοπων που επισκεπτεται μεχρι στιγμιοτυπα με τους επι 30 χρονια μουσικους συνοδοιπορους του κατα τη διαρκεια της περιοδειας,ο αναγνωστης ριχνει μια κλεφτη ματια backstage,μεσα απο τα ματια του ιδιου του Peart.Οσο κανεις διαβαζει τα οσα γραφει,τοσο καλυτερα καταλαβαινει πιστευω και αρκετους απ τους στιχους του.To Roadshow λοιπον επισης προτεινεται ανεπιφυλακτα.
ξέρει κανείς οτιδήποτε για το βιβλίο
what’s eating gilber grape ? ή κάπως έτσι…
θέλω να το πάρω. τι ύφους είναι ?
Λιγα βιβλια εχω διαβασει,μαρεσαν παρα πολυ ομως.Ηταν αρκετα μεγαλα,700 σελιδες και ανω.
Αγαπημενο βιβλιο"Ο αλχημιστης"
Μολις φυγει το φοβερο κολλυμα με την μεταλ σε κανα 2 χρονακια(ελπιζω),θα ασχοληθω με τον τομεα βιβλιο πιο εντατικα.
Απο ειδη βιβλιων κυριος μαρεσουν αυτα με μαγειες,φαντασια(αλλα μη το παραχεσουμε)
εχει διαβασει κανεις το “μηδεν και το απειρο” του Κεστλερ;