^[θαρρώ ότι το σχόλιο πήγαινε γενικά για το παζάρι,
κι όχι στο συγκεκριμένο βιβλίο. Επαιζε πολύ ως θέμα ο Τεκτονισμός,
ο αποκρυφισμός και η Αρχαια Αιγυπτος…]
Είχε κι άλλα αντίτυπα κοντά στα ταμεία και άλλα 3-4 αρκετά πιο πίσω…Δε μπορεί, έστω δυο τρια θα έχουν μείνει.Δε νομίζω να πέσανε όλοι με τα μούτρα στις Επιστολές του Τολκιν.
Οκ μάλλον θα κατάλαβα λάθος.Αν Ειναι θα περάσω απο την έκθεση να πάρω ένα
Ο “Φεβρουάριος” είναι ένα μυθιστόρημα του[B] Θοδωρή Γεωργακόπουλου[/B]. Γράφτηκε το Φεβρουάριο του 2012. Από την 1η μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου, το βιβλίο ανέβαινε σ’ αυτό εδώ το [B]site[/B], ένα κεφάλαιο την ημέρα.Κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα γράφτηκαν 70.000 λέξεις και πάνω από 15.000 άνθρωποι διάβασαν περισσότερα από 100.000 κεφάλαια.Ένα χρόνο μετά το χαμό της γυναίκας του,το Φεβρουάριο του 2012,ένας Έλληνας περνά ένα μήνα γράφοντας για την προσπάθειά του να τον ξεπεράσει ένα κεφάλαιο την ημέρα, κάθε μέρα,ένα μυθιστόρημα για την απώλεια,με φόντο την ελληνική πτώχευση.Δεν είναι σπαμμάρισμα μάγκες απλά το ακολούθησα τον περσυνό Φλεβάρη και είναι ενδιαφέρον μόνο και μόνο που ενσωματώνει πραγματικά στοιχεία και ανεβαίνει κάθε βράδυ του Φλεβάρη online.Επίσης πέρσυ ανέβηκε για τον Φλεβάρη του 12 [U]δωρεάν[/U],μετά κατέβηκε και απο τον ιουλίου εκδίδεται [I]με 15 ευρώ απο τις εκδόσεις Καστανιώτη [/I]αλλά τώρα έτσι επετειακά θα ανέβει πάλι [U]δωρεάν αυτό τον Φεβρουάριο[/U],όποτε χωθείτε!!! 8)
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
[B]http://www.georgakopoulos.org/februarios_recap/
Καλό μήνα εδώ:http://www.februarios.com/1/[/B]
χαχαχαχα!!!
Έρωτας στεγνός με Γιάλομ, ντιβάνι, δήμιος του έρωτα, η μάνα και το νόημα της ζωής μέχρι στιγμής και επιδιώκω να πέσει στα χέρια μου και το καινούριο του. Αγαπημένο ο δήμιος του έρωτα και μετά το ντιβάνι. Αν και η τελευταία ιστορία στη μάνα και το νόημα της ζωής μου άρεσε άπειρα.
Χτες βράδυ τέλειωσα τις Λευκές Νύχτες του Ντοστογιέφσκι. Συγκινητικό προς το τέλος, σε βάζει μέσα σε ένα απίστευτο κλίμα μέσα από τον άνθρωπο-ονειροπόλο που σε ταξιδεύει στην Αγία Πετρούπολη. Αφού το τέλειωσα αυτό πιάνω ο χριστός ξανασταυρώνεται. Το έχω από το πρώτο έτος στη βιβλιοθήκη και ποτέ δεν το τέλειωσα.
Κλασικά μέσα στην εξεταστική με πιάνει η βιβλιομανία
[B]ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ~ [U]Ποιήματα[/U][/B] (Απαντα)
[B][U]Giorgio Agamben - Homo Sacer , Κυρίαρχη Εξουσία και Γυμνή Ζώη[/U][/B]
Εδώ ο Agamben , εισάγει την έννοια του Homo Sacer , του ατόμου που βρίσκεται σε ένα όριο (μια ζώνη αδιακρισίας) μεταξύ ζωής και θανάτου, που έχει αποστερηθεί των πολιτικών του δικαιώματων αλλά δεν αποκλείεται και απ’ την εφαρμογή της πολιτικής κυριαρχίας πάνω του. Και χρησιμοποιεί αυτή την έννοια για να αναλύσει φαινόμενα όπως ο ναζισμός , τα στρατόπεδα , το όριο μεταξύ ζωής και θανάτου, αλλά και την νεότερη πολιτική. (δεκτή οποιάδηποτε διόρθωση ή σχόλιο , γιατί δεν είμαι θεωρητικός να μπορώ να τα αναλύσω και σωστά :))
Αρκετά δύσκολο κείμενο(δεν θα μπορούσε να 'ναι και αλλιώς μάλλον), ειδικά στα 2 πρώτα μέρη που θέτει τη θεωρητική βάση του έργου του. Πολύ πιο προσιτό το 3ο και τελευταίο μέρος, που επεξεργάζεται απτά παραδείγματα.
[B][U]Errico Malatesta - Χωρίς Εξούσια[/U][/B]
Πρώτη μου επαφή, με αναρχικό κείμενο , καλό για μια εισαγωγή στις ιδέες (μέρους) του χώρου. Επιβεβαιώνεις , αναθεωρείς ή κατανοείς καλύτερα πράγματα που έχει έτσι κι αλλιώς διαβάσει/μάθει.
Τώρα έχω ξεκινήσει το έργο του (Αμερικανο)Παλαιστίνιου [B]Edward W.Said[/B] (ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος μάλλον των μετα-αποκιοκρατικών σπουδών) , [B][U]Αναστοχασμοί για την Εξορία[/U][/B]. Είναι μια συρραφή από δοκίμια πάνω σε λογοτεχνικά έργα κυρίως του Conrad , R.Williams , Melville, Orwel κλπ.
φοβερα, καταπληκτικα ο χριστος ξανασταυρωνεται και κομης μοντεκριστο που διαβασα προσφατα… χτες ξεκινησα την ιστορια της γαλλιας του τσιφωρου, δε φτανει τη ιστορια αγγλιας βεβαια αλλα εχει ξεκινησει πολυ καλα…
εχει διαβασει καποιος PALAHNIUK(FIGHT CLUB)καποιο απο τα αλλα του βιβλια?
Διαβάζεις το Haunted (“είμαστε στοιχειωμένοι” αν θυμάμαι καλά η έκδοση από ΟΞΥ) το οποίο και βρίσκω πολύ καλύτερο απο fight club. Εξισου αφοριστικό για τον συγχρονο τρόπο ζωής. Γυρίζεται και ταινία.
ωραιος,ευχαριστω
[B][U]John Weiss - Συντηρητισμός και Ριζοσπαστική Δεξιά[/U][/B]
To έργο γράφτηκε νομίζω γύρω στα τέλη των 70s και αναφέρεται στην περίοδο απ’ τη Γαλλική Επανάσταση περίπου μέχρι τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Περιγράφει τους κύριους εκφραστές της “ιδεολογίας” τους , την πορεία τους σ’ έναν γρήγορα μεταβαλλόμενο κόσμο (απ’ τον φεουδαρχισμό στον φιλελευθερισμό) και την πάλη τους να διατηρήσουν τις κεκτημένες κοινωνικές σχέσεις. Μιλάει μόνο για Κεντρική Ευρώπη , κυρίως Γαλλία , Πρωσία , Αυστρία , Γερμανία , δεν αναλώνεται σε περιγραφή ιστορικών γεγονότων , τα αναφέρει μόνο εκεί που εξυπηρετούν την ανάλυση του. Πολύ χρήσιμο για εμένα. Καταλαβαίνεις ότι φαινόμενα τύπου Χίτλερ , αντισημιτισμός κλπ ήταν ουσιαστικά σαν φυσικές συνέχειες , των προηγούμενων δεδομένων.
[U][B]Hannah Arendt - Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ[/B][/U]
Ο Adolf Eichmann ήταν Γερμανός αξιωματούχος του Γ’ Ράιχ που θεωρήθηκε απ’ τους κύριους υπαίτιους του Ολοκαυτώματος , συνελήφθη στην Αργεντινή και δικάστηκε στο Ισραήλ. Η Αrendt απ’ την μια παραδίδει έναν ιστορικό οδηγό της πολιτικής του ναζιστικού καθεστώτος στο εβραϊκό ζήτημα , απ’την άλλη προχωρά σε βαθύτερη ανάλυση της φύσης του ανθρώπου, των διαφορετικών φύσεων και κινήτρων των μαζικών εγκλημάτων (εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονίες) , των πολιτικών κινήτρων της δίκης κλπ. Διαβάστε το, όσοι δεν…
Συνεχίζω και τα δοκίμια του [B]E.Said[/B] απ’ το [B]Aναστοχασμοί στην Εξορία[/B]. Μέχρι τώρα κινείται πιο πολύ στον χώρο του critical theory(Από Merleau-Ponty και Lukazs μέχρι Αραβικά Ποιήματα). Κοινή συνισταμένη όλων, είναι η επιρροή του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο δημιουργήθηκαν τα έργα που αναλύει.
@Darksoulg7 γενικά έχεις καλό γούστο στα βιβλία 
Αυτό του Said το έχω βάλει στο μάτι καιρό τώρα. Έχει ασχοληθεί και με μουσική.
Ψηνομαι για το κατωθι:
…καθότι απ τη βιβλιοθήκη μου απουσιάζει :p:!: οτιδήποτε αφορά τη Δεξιά ως ιδεολογία (ΟΚ έχω κάτι συγγράμματα 19ου αιώνα, αλλά…), αφού αναρχοελευθεριακοαριστεροφέρνω…8)
Πήγαινε αύριο στον Μητροπολίτη Αμβρόσιο να σε ξομολογήσει:p Στην Πολιτεία το 'χει προσφορά και γενικά είναι δυσεύρετο νομίζω(σε οποιαδήποτε γλώσσα) γιατί τον Weiss δεν τον λες και πρώτο όνομα…Θεώρησε το πάντως, σαν εισαγωγικό στο θέμα…Δηλαδή, στις πρώτες 30 σελίδες θα πεις “οκκ, τελικά υπήρχαν και πιο “φωτεινά” μυαλά απ’τον …Γιακουμάτο”. Μετά βλέπεις τον αγώνα των αριστοκρατών να καταπολεμήσουν την ανερχόμενη αστική τάξη και να προστατέψουν την …“αξιοπρέπεια του δουλοπάροικου(!)” .Στο τέλος, κάποιοι συμμαχούν με το διάβολο(βιομήχανους) κατά τα γνωστά και κλείνει με Bismarck και Hitler.
Η πλάκα είναι οτι αρκετά σημεία στην επιχειρηματολογία των συντηρητικών αριστοκρατών μοιάζουν εκπληκτικά με την σημερινή απολογητική των νεοφιλελέδων και των παπαγάλων τους. Επί Μπίσμαρκ γίνεται η συγχώνευση του Παλαιού καθεστώτος με την νέα Τάξη πραγμάτων αλλά στο πολύ πιο συντηρητικό σε σχέση με τις άλλες ευρωπαικές χώρες. Το παράδοξο είναι οτι στην Γερμανία της προ του Α΄ΠΠ εποχής εμφανίζεται και το μεγαλύτερο σοσιαλιστικό κόμμα της Ευρώπης, χωρίς όμως να ευνοείται από τις εσωτερικές και διεθνείς συνθήκες. Ο Χίτλερ είναι η απάντηση του Κεφαλαίου σε αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση της γερμανικής κοινωνίας και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Πολύ καλό βιβλίο και από τα ελάχιστα στην ελληνική βιβλιογραφία με τέτοια θεματολογία.
Πράγματι πολύ καλό βιβλίο και σε πάρα πολύ καλή τιμή από την Πολιτεία.
Για τις ιδεολογικές καταβολές του ναζισμού (και όχι μόνο), έχει ενδιαφέρον και το “Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ” του Timothy W. Ryback (εκδόσεις Πατάκη).
Σήμερα ξεκίνησα τον “Έφηβο” του Φ. Ντοστογιέφσκι. Καλά ξεκινήσαμε.
Έχω βάλει στόχο φέτος να διαβάσω σχεδόν όλα τα έργα του. Μέχρι ώρας έχω διαβάσει τον “Παίκτη” και το “Υπόγειο” (εκτός από κάποια διηγήματα και νουβέλες του που δεν πιάνονται ) και συνεχίζω μ’ αυτό! Αν και ψιλοπεριγράφει την ιστορία της ζωής του, με κρατάει σε αγωνία για τη συνέχεια της ιστορίας και την πλοκή. Ίδωμεν.
Για να πω την “αμαρτία μου” πριν απ’ αυτό είχα ξεκινήσει τα “Διηγήματα και μικρά πεζά” του Φ. Κάφκα, αλλά δεν το πάλεψα. Λίγο ο τρόπος γραφής του, λίγο οι ιστορίες του που δεν είχαν πλοκή - πιο πολύ μου έφεραν σε συγκεχυμένες και ανάκατες σκέψεις του συγγραφέα, χωρίς αρχή, μέση και τέλος - δλδ, ένα συνονθύλευμα σκέψεων θα το χαρακτήριζα (ψψψ, έγραψα πάλι. ).
