Βιβλία...διαβάζουμε?

Άλλες Τέχνες
#2761

Aρκετές αγορές και διάβασμα τελευταίες μέρες (κάποια τα 'χει η Πολιτεία ΥΠΕΡ-προσφορά 70-80% κάτω , εν συγκρίσει με τους άλλους )

  1. [B]Η Αιώνια Επιστροφή Της Φιλοσοφίας (Πελεγρίνης)[/B]: Aπλουστεύμενο και κατανοητό εγχειρίδιο για κάποιες βασικές αρχές της φιλοσοφίας , έχοντας ως βάση την αιώνια επιστροφή του φιλοσόφου. Επιστροφή σε θέματα και καταστάσεις που θα κληθεί να επαναξετάσει και ίσως να επαναδιατυπώσει , για να βρεθεί πιο κοντά στην αλήθεια… Αν το βρείτε από κανέναν γνωστό της φιλοσοφικής διαβάστε το. :stuck_out_tongue:

  2. [B]Ιστορία Ευρωπαϊκου Πνεύματος : Aπ’ τον Καντ στον Σοπενχαουερ[/B] : Όπως έχω ξαναγράψει η γραφή του Κανελλόπουλου δεν με τρελαίνει. Στην προκείμενη μπλέκεται μεταξύ απλής ιστορικής καταγραφής και συνοπτικής περιγραφής των φιλοσοφικών θέσεων των αναφερόμενων. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου καλύπτει ο Fichte , ενώ συνεχίζει με Schelling , Schleiermacher, Hegel , Schopenhauer. Σταθερές αναφορές γίνονται και σε Kant , Goethe , Spinozza κλπ. Κεντρικό θέμα δηλαδή είναι ο Γερμανικός μεταφυσικός ιδεαλισμός. Χρήσιμο για πρώτη επαφή, αλλά όχι και ιδανικό.

3.[B]Ελλάδα και Μειονότητες (Λ.Διβάνη)[/B]: Έχοντας ως κύρια αναφορά έγγραφα απ’ την Κοινωνία των Εθνών, και αφού ξεκινάει με μια μικρή αναφορά στο σκοπό με τον οποίο την δημιούργησαν , η Λ.Διβάνη αναφέρεται με τη σειρά στις μειονότητες που πρόεκυψαν στη Μεσοπολεμική Ελλάδα. Πομάκοι , Κουτσόβλαχοι , Τσάμηδες κλπ. και αντίστροφα οι μειονοτικές κοινότητες σε Σερβία, Βουλγαρία , Τουρκία, Αλβανία , Ρουμανία . Δεν αναλύει ιδιαίτερα τις εσωτερικές πολιτικές απόψεις (αν και δείχνει μια σαφή προτίμηση στην πολιτική του Ελ.Βενίζελου), αλλά περισσότερο περιγράφει την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική και τις διεθνείς διεργασίες. Προτείνεται.

Άλλες αγορές που δεν έχουν διαβαστεί ακόμα…

  1. [B]Θάνατος στο Χεϊμαρκετ: H έκρηξη του Εργατικού Κινήματος Στο Σικάγο[/B]

Στις 4 Μαΐου του 1886, κατά τη διάρκεια μιας εργατικής διαδήλωσης στο Σικάγο, μια βόμβα τραυματίζει δεκάδες αστυνομικούς, επτά από τους οποίους τελικά πεθαίνουν. Το συμβάν προκαλεί μαζική υστερία και οδηγεί στην εκτέλεση τέσσερις διαδηλωτές. Αφορμώμενος από τα τραγικά αυτά γεγονότα, ο Τζέιμς Γκριν ανασυνθέτει με το “Θάνατος στο Χέιμαρκετ” το κλίμα αυτής ακριβώς της εποχής: περιγράφει τις πρώτες απεργιακές κινητοποιήσεις, ζωντανεύει τους επικούς εικοσαετείς αγώνες για την καθιέρωση του οκταώρου και σκιαγραφεί ένα λεπτομερές πορτρέτο του Σικάγου, του ισχυρού βιομηχανικού κέντρου με τις μεγάλες εργοστασιακές μονάδες και τους εύπορους ιδιοκτήτες τους…

  1. [B]Homo Americanus - Τα χαρακτηριστικά της Αμερικάνικης Ιδιαίτεροτητας[/B]

Γιατί το 95% των Αμερικανών είναι θρησκευόμενοι, ενώ στην Ευρώπη συμβαίνει το αντίθετο; Ποιος ο ρόλος της θρησκείας στην πολιτική του Λευκού Οίκου; Ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι «τρελός» ή εμείς οι Ευρωπαίοι δεν αντιλαμβανόμαστε την αμερικανική ιδιαιτερότητα; Τι είναι η civil religion; Σε τι συνίσταται η ιδιοπροσωπία του Αμερικανού ανθρώπου και ο αμερικανικός ατομικισμός; Τι ενώνει τη «βαθιά» και την «άλλη» Αμερική; Γιατί η Αριστερά δεν αναπτύχθηκε ποτέ στις ΗΠΑ κατά το ανάλογο της Ευρώπης;

  1. [B]Ο Σπινόζα και το Πρόβλημα της Έκφρασης (G. Deleuze)[/B]

Οι συνηθισμένοι ορισμοί της φιλοσοφίας δεν εφαρμόζονται στον Σπινόζα: μοναχικός στοχαστής, σκανδαλώδης και μισητός, που συλλαμβάνει τη φιλοσοφία ως εγχείρημα ριζικής απελευθέρωσης και απομυθοποίησης, ισοδύναμο του οποίου βρίσκουμε μόνο στον Λουκρήτιο ή, αργότερα, στον Νίτσε. Ο σπινοζισμός θέτει σήμερα τα πιο επίκαιρα προβλήματα, που αφορούν στον συγκριτικό ρόλο της οντολογίας (θεωρίας της υπόστασης), της επιστημολογίας (θεωρίας της ιδέας) και της ανθρωπολογίας (θεωρίας των τρόπων, των παθών και των ενεργειών).

  1. [B]Kινηματογράφος (Πρώτος Τόμος) (G.Deleuze)[/B]

(. . .) Ο κινηματογράφος, για τον Ντελέζ, δεν είναι μια γλώσσα που απαιτεί ερμηνεία, αναζήτηση κρυφών νοημάτων. Μπορεί να εννοηθεί ως μια σύνθεση από προλεκτικά σημεία και εικόνες. Με αυτή του την προσέγγιση ο Ντελέζ προσφέρει μια θεώρηση που αποτελεί ισχυρή εναλλακτική λύση απέναντι στις κυρίαρχες μέχρι σήμερα ψυχαναλυτικές και σημειολογικές θεωρίες για τον κινηματογράφο. (. . .)

  1. [B]Καστοριάδης - Μια φιλοσοφία της Αυτονομίας (Θ.Τάσης)[/B]

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους και πιο ρηξικέλευθους στοχαστές του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Φιλόσοφος του ριζικού φαντασιακού, συνιδρυτής του θρυλικού περιοδικού “Socialisme ou Barbarie” (Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα), ψυχαναλυτής που ανανέωσε τη φροϋδική θεωρία, πολιτικός στοχαστής διαμετρήματος που ενέπνευσε εργάτες και φοιτητές στα γεγονότα του Μάη του 1968 στη Γαλλία, σημαίνων οικονομολόγος του ΟΟΣΑ, αναγνωρισμένος αρχαιοελληνιστής, εκφραστής μιας ελευθεριακής Αριστεράς και υπέρμαχος του προτάγματος της αυτονομίας. Παρ’ όλα αυτά, ο Κορνήλιος Καστοριάδης δεν εντάσσεται σε κανένα από τα φιλοσοφικά ρεύματα του εικοστού αιώνα. Το παρόν βιβλίο αποτελεί την πρώτη πλήρη και συστηματική μονογραφία στην Ελλάδα για το σύνολο του έργου του Κορνήλιου Καστοριάδη. Παράλληλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως εγχειρίδιο, όπου το κάθε κεφάλαιο λειτουργεί αυτόνομα, αλλά και εντάσσεται οργανικά στο σύνολο, συνθέτοντας ένα συναρπαστικό ψηφιδωτό της σκέψης του φιλοσόφου. Ανταποκρίνεται στο έπακρο στην καστοριαδική θέση: «Δεν τιμά κανείς έναν στοχαστή επαινώντας ή ερμηνεύοντας το έργο του, αλλά συζητώντας το, διατηρώντας το κατ’ αυτόν τον τρόπο στη ζωή και δείχνοντας έμπρακτα ότι αψηφά το χρόνο και διατηρεί την αξία του»

Άντε , καλό διάβασμα να χουμε…:slight_smile:

#2762

Ενδιαφέρουσες αγορές… Βέβαια κάτι μεταμοντέρνους τύπους σαν τον Deleuze, να σου πω την αλήθεια, τους βρίσκω λίγο εως πολύ ακαταλαβίστικους…όποτε έχω προσπαθήσει να τους αγγίξω συνηθως καταλήγω με εγκεφαλικό κομφούζιο…:Ρ

Το Ελλάδα και μειονότητες φαίνεται ενδιαφέρον και γενικά αμα σε ενδιαφέρει το ζήτημα ψάξου με το ΚΕΜΟ (Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων) και τις εκδόσεις του - http://www.kemo.gr/index.php?sec=pubs.

Για Κανελλόπουλο (φαντάζομαι είναι από τη σειρά του βήματος ε;) και για Πελεγρίνη, δε ξέρω, δε θέλω να εκφέρω γνώμη. :stuck_out_tongue:

#2763 
Για Πελεγρίνη έχω ακούσει τα χειρότερα, απλά γράφει καλά εγχειρίδια...Δεν είναι για αγορά, μόνο για καβάτζωμα από φοιτητές Φιλοσοφικής :p Κανελλόπουλος, απ' το Βήμα είναι ναι...Αλλά δεν... 
Για Deleuze και 'γω ξέρω ότι είναι δυσνόητος... Τον Κινηματογράφο, τον πήρα περιμένοντας ανάλυση τύπου Zizek. Στον Πανθεισμό του Σπινόζα έκανε αρκετές αναφορές ο Κανελλόπουλος, και επειδή το είχε εδώ και καιρό η Πολιτεία σε προσφορά, είπα να το πάρω και ότι γίνει. Thanks για το KEMO , δεν είχα διαβάσει κάτι παρόμοιο.
#2764

Απίστευτος ο κάρλος Ρουιθ θαφον !! Μαγικά μυθιστορήματα και τα 4 δικα του, τσεκαρε τα επειγόντως και τα υπόλοιπα!! Σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές!!

#2765

Ο Σπινόζα έχει ενδιαφέρον, αλλά το να τον παρουσιάζεις ως φιλοσοφικό σημείο αναφοράς είναι, νομίζω, υπερβολικό. Εκτός κι αν αρκεί για κάτι τέτοιο να έχεις οπαδό τον Αϊνστάιν.

Γενικά για τον κύριο Ντελέζ δεν έχω καθόλου άποψη. Αλλά αυτή η σύνοψη του βιβλίου του για το σινεμά κάτι μου έκανε. Δεν έχω καταλάβει (προφανώς =Ρ) ποιά είναι η προσέγγισή του, αλλά μου εξάπτει την περιέργεια. Μπορεί να το αναζητήσω κι εγώ. Αν και όχι για κάποιον άλλο λόγο, για να έχω να λέω ότι διάβασα έργο μεταμοντέρνου θεωρητικού και επέζησα. :razz:

#2766

Τι λέτε κύριε;

#2767

Τι δεν ισχύει;

#2768

Ο Σπινόζα [I]είναι[/I] φιλοσοφικό σημείο αναφοράς.

Ο Ντελέζ δεν γίνεται κατανοητός αν δεν έχει κανείς επαφή με αυτούς/ά τους/α οποία αναλύει στα βιβλία του. Η αίσθηση μου ότι, παρά ταύτα, σε μεγάλο βαθμό απλώς μας δουλεύει συνειδητά όλους, δύσκολα παρακάμπτεται :stuck_out_tongue: Δεν έχω άποψη για τη θέση του για τον κινηματογράφο, δεν έχω διαβάσει το κείμενο, δεν έχω κάτι γι’ αυτό. Το κείμενό του για τον Σπινόζα είναι συγκλονιστικό, αλλά υπάρχει η παγίδα του ότι είναι καλό να έχει κανείς μία γενική ιδέα των ίδιων των ιδεών του Σπινόζα. Σε αυτό το κείμενο ο Ντελέζ αρχίζει να αναπτύσσει ένα μεγάλο μέρος της ίδιας προβληματικής που λίγα χρόνια μετά παρουσιάζει στον Αντι-Οιδίποδα.

Μη με κάνετε να μιλάω, για άλλο πράμα μπήκα στο θρεντ. Κάποια στιγμή μέσα στο Πάσχα είχα δει στον ύπνο μου ότι ήμουν με φορουμίτες (θυμάμαι καθαρά Eνίκο και νομίζω Φόρκμποϋ, δεν είμαι σίγουρη ποιος άλλος ήταν εκεί) κι εγώ είχα αποφασίσει, λέει, να σας κάνω μία ομιλία/ μάθημα φιλοσοφίας της θρησκείας, αλλά δεν με αφήνατε, λέει, να αναπτυχθώ. Για την ακρίβεια, μου λέγατε να μιλήσω αλλά μόλις ξεκίναγα με διακόπτατε.

Οντόπικ

[B]Roberto Bolano - 2666 (εκδ. Άγρα)[/B]

Είχε αναφερθεί σε geeky συζήτηση με τον Forkboy στο παρελθόν, αλλά λόγω του ότι είναι 1100 κάτι σελίδες πράμα, περίμενα περίοδο διακοπών για να το ξεκινήσω. Από τους μεγαλύτερους αντιπροσώπους του μεταμοντερνισμού, προκειται για χαρακτηριστικό μυθιστόρημα του είδους, με “πρόσχημα” μία κατά κάποιο τρόπο αστυνομική αφήγηση.
Χωρίζεται σε πέντε μέρη/ ιστορίες, οι οποίες βαίνουν παράλληλα, σε σημεία διαπλέκονται, απλώνονται εσωτερικά σε άλλες ιστορίες, και έχουν όλες δύο κοινά:

  • Μία αναζήτηση ενός πράγματος, που δεν ξέρεις ποτέ (αυτός που το αναζητά τουλάχιστον) ούτε τι ακριβώς είναι, ούτε αν θα το βρει, ούτε αν έχει κάποιο νόημα.
  • Μία (φανταστική μεν, βασισμένη σε πραγματικό μέρος δε) πόλη του Μεξικού, την Σάντα Τερέσα, στη μέση της ερήμου, στα σύνορα με την Αριζόνα, μία πόλη σχεδόν μη-πραγματική, ένας μη-τόπος.
    Υπέροχο μυθιστόρημα, διαβάζεται απνευστί, το μόνο του πρόβλημα είναι πως κουβαλιέται δύσκολα :stuck_out_tongue:

Από το οπισθόφυλλο

[SPOILER]

Το ζητούμενο εδώ πού επιτυγχάνεται είναι το ολοκληρωτικό (total) μυθιστόρημα, κάτι που τοποθετεί τον συγγραφέα του 2666 στην ίδια ομάδα με τους Θερβάντες, Στερν, Μέλβιλ, Προυστ, Μιούζιλ και Πύντσον.

  • QUE LEER

Ο Μπολάνιο έχει αποδείξει ότι η λογοτεχνία είναι ικανή να αποκαλύψει τη νοσηρότητα του κόσμου μας και να βρει τις λέξεις για το ακατονόμαστο.

  • THE NEW YORK TIMES

Τέσσερις παθιασμένοι καθηγητές της γερμανικής φιλολογίας αναζητούν τα ίχνη του Πρώσου συγγραφέα Μπένο Φον Αρτσιμπόλντι. Την τελευταία φορά που έδωσε σημεία ζωής βρισκόταν στη Σάντα Τερέσα, μια πόλη της ερήμου στα σύνορα Μεξικού και ΗΠΑ όπου εκατοντάδες γυναίκες έχουν βρεθεί άγρια δολοφονημένες.
Από την κατεστραμμένη Ευρώπη μέχρι την έρημο της Σονόρα στα σύνορα Μεξικού-Τέξας, που τη στοιχειώνουν οι άλυτοι φόνοι γυναικών, ο Μπολάνιο αφηγείται την ιστορία της ζωής του Χανς Ράιτερ, γεννημένου το 1920, που εξελίσσεται σε μεγάλο Γερμανό συγγραφέα με το ψευδώνυμο Αρτσιμπόλντι, και ταυτόχρονα καταγράφει με την ανατριχιαστική νηφαλιότητα αστυνομικής αναφοράς την αλυσίδα των φόνων (απομίμηση των δολοφονιών πού στοιχειώνουν την πραγματική Σιουδάδ Χουάρες στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού). Μέσα από πολυάριθμα γκροτέσκα πορτρέτα και φλερτάροντας με όλα τα λογοτεχνικά είδη, δημιουργείται μια εικόνα του εικοστού αιώνα με πινελιές από την Αποκάλυψη. Το λογοτεχνικό κληροδότημα του πρόωρα χαμένου Χιλιανού συγγραφέα είναι φιλόδοξο. Συνδέει το γκανγκστερικό μυθιστόρημα με το Bildungsroman, το βωντβίλ με την πολεμική μαρτυρία, την επιστημονική φαντασία με το ρεπορτάζ και ενσαρκώνει ό,τι πιο ουσιαστικό έχει η λογοτεχνία: την τόλμη να μιλά για τη φρίκη, το θάνατο, την απουσία νοήματος μα και τον έρωτα. Χαιρετίστηκε από τους κριτικούς διεθνώς ως έργο του αιώνα.

Με εκπληκτική επίδειξη τόλμης και αφηγηματικής δύναμης, το 2666 υποδεικνύει ένα νέο και ριζοσπαστικό τρόπο για το ολοκληρωτικό μυθιστόρημα. Και επιβεβαιώνει κατηγορηματικά την ετυμηγορία της Σούζαν Σόνταγκ: «Ό ισπανόφωνος συγγραφέας που άσκησε μεγάλη επιρροή και θαυμάστηκε περισσότερο από κάθε άλλον στη γενιά του. Ο θάνατός του, στην ηλικία των πενήντα ετών, είναι μεγάλη απώλεια για τη λογοτεχνία».[/SPOILER]

Παρουσιαση με (εξαιρετικό) κείμενο από τον μεταφραστή
http://www.staxtes.com/2011/12/roberto-bolano-2666.html

#2769

Ο John Verdon των best sellers “Σκέψου Έναν Αριθμό”, “Κράτα Τα Μάτια Σου Κλειστά” και “Άσε Το Διάβολο Ήσυχο” αύριο στο Public Συντάγματος (Τρίτη 14 Μαΐου). :smiley:

#2770

Έρχεται Αθήνα;; Εεελα!!! :-0

Ελπίζω να μπορέσω αύριο…

#2771

…λεπόν, αυτό το καιρό άφησα στην άκρη τα βαριά φιλοσοφικά, για…ανάσα και έπιασα τελικά τα “λαϊκά” ([I]χωρίς παρεξήγηση[/I]), διαλέγοντας τα βιβλία τουTom Harper “ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ” και τη “ΚΡΥΠΤΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ” ([I]παν-άλαφρα αναγνώσματα/χαλαρουϊτα[/I]) …

Εννοείται, αναμένω το νέο βιβλίο του Dan Brown το INFERNO ([I]ναι, κι αυτό με τον…Λάνγκτον[/I]!) που θα βγεί Ελλάδα από άλλο εκδοτικό οίκο…

#2772

χθες τελειωσα τον “μηχανικο γκάριν” του τολστοι…
ενδιαφερουσα περιπετεια με λιγο επιστημονικο στοιχειο και αρκετα κοινωνικα μηνυματα για την εποχη που γραφτηκε…

σημερα το βραδυ λογικα θα ξεκινησω το “ενα παιδι μετραει τα αστρα” του λουντεμη…
δεν εχω ασχοληθει καθολου με λουντεμη γενικοτερα… απο οσο ειδα πρεπει να ειναι καποιας μορφης τριλογια το “ενα παιδι…” ε?

#2773

Πότε πρόλαβες και το διάβασες ρε θηρίο;
Εγώ δεν το έχω αγοράσει κάν!

Πάντως μόλις βγήκε στα ελληνικά το Finnegans Wake αν ενδιαφέρεσαι!
Δεν μπορώ να φανταστώ πώς έχει μεταφραστεί όμως! :stuck_out_tongue:

Εγώ τελευταία το έριξα στον Walter Benjamin (Μονόδρομος, Για μια κριτική της Βίας, Δοκίμια για την τέχνη) και διαπίστωσα ότι στα ελληνικά έχει μεταφραστεί μόνο το ένα τέταρτο του έργου του περίπου.
Και είναι κρίμα γιατί πρόκειται για πολύ μεγάλο στοχαστή.

#2774

Κέδρος?
Ποιος ψυχάκιας έκατσε κι έφαγε 50 χρόνια απ τη ζωή του ξέρω γω άραγε για να το μεταφράσει αυτό το πράγμα???8O8O8O

#2775

Κάποιος ελεύθερος, άνευ βλάβης.

#2776

Κάκτος! :?

Ο μεταφραστής είναι αυτός που λέει ο eNick :blink:

#2777

jesus christ superstar βρήκα πώς θα περάσω το καλοκαίρι μου!!! O Joyce αγοράζεται εντός των ημερών. Μαθαίνω ότι η μετάφραση είναι καλή και πως ο Ανευλαβής (τι ντετερμινισμός κι αυτός) το είχε βάλει άχτι να το μεταφράσει από τότε που ήτο νεαρός φοιτητής. Δείτε ηλικία και κρίνετε αφοσίωση.

το 2666 διαβάζεται πραγματικά νεράκι! Οι πρώτες 500 σελίδες βγήκαν μέσα στην εβδομάδα του Πάσχα άνετα. Τώρα που γύρισα στην πραγματικότητα τα έχω βρει σκούρα. Εμ με έχει φάει η αυπνία γιατί δεν προλαβαίνω άλλη ώρα, εμ δεν τελειώνει με τίποτα. Και τώρα που περνάω στο τελευταίο μέρος έχω αρχίσει να επιβραδύνω, γιατί (οτ)αν τελειώσει πραγματικά θα μου λείψει…

O Benjamin είναι εξαιρετικός. Απόλυτα εξαιρετικός. Στα κείμενα που ανέφερες είναι -τουλάχιστον- πολύ καλές οι μεταφράσεις. Απο εκεί και πέρα πάμε στα Αγγλικά…

#2778

7 χρόνια το μετέφραζε λέει [I]εδώ[/I], όπως και να έχει πρόκειται για άθλο.

Όσον αφορά τον Μπένγιαμιν, πέρα από κάποια πολύ καλά -ενώ άλλα όχι τόσο- μεταφρασμένα βιβλία του, ετοιμάζεται εδώ και καιρό μετάφραση μεγάλου μέρους, αν όχι ολόκληρου του έργου του σε τόμους.

Υπάρχει κι [I]αυτό [/I]το τεύχος με κείμενα για τον Μπένγιαμιν, αν και νομίζω ότι είναι εξαντλημένο.

#2779

:smiley:
Ε άντε!

Και μιας και το πήραμε θεματικά
[B]Winfried Menninghaus - Joshua Gunn
Μύθος και Μαγεία στη Σκέψη του Βάλτερ Μπένγιαμιν
(Ύψιλον)[/B]
μτφρ. Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου

Μικρό, φτηνό, και απ’ό,τι ξέρω κυκλοφορεί κιόλας.
Και αγκαλιάζει και μεγάλο μέρος/ κεντρική θεματολογία του έργου του

Στο έργο αυτό οι συγγραφείς ανιχνεύουν τους σημασιακούς σχηματισμούς ανάμεσα στην μπενγιαμινική ιδέα του μύθου και τις ιδέες του ωραίου, της γλώσσας, της ελευθερίας και του τραγικού σε όλα τα έργα του Μπένγιαμιν και τις συγκρίνουν με διάφορες άλλες βαρύνουσες παραδοσιακές ερμηνείες του μύθου.

#2780

Μόλις τελειώσα το Western Το Μονοπάτι Των Κολασμένων τους Λουίς Λ’ Αμούρ το οποίο έπεσε στα χέρια μου εντελώς τυχαία αφού μου το χάρισε ένας παλαιοβιβλιοπώλης… ό,τι να 'ναι :stuck_out_tongue:

Επικό βιβλίο πάντως… (βίπερ)