Είχα ακούσει εδώ και μερικά χρόνια ότι θα μεταφραστεί το έργο του.
Νομίζω οι εκδόσεις Άγρα θα το έκαναν, αλλά προς το παρόν έχουν περιοριστεί σε δύο βιβλία.
Παρεπιπτόντως τα “Δοκίμια για την Τέχνη” από εκδόσεις Κάλβος, ενώ είναι καλή η μετάφραση, η ορθογραφία μου έβγαλε τα μάτια (έκδοση τέλους δεκαετίας του 70)
Επίσης ευχαριστώ και την Almighty C για τις υπόλοιπες πληροφορίες :!:
Δεν έχω ξαναποστάρει δώθε, ναις. Ναι ναι, διαβάζουμε γενικά και τα ρέστα, αλίμονο. Όταν όμως χρειάζεται να διαβάσουμε υπεργαμάουα (η τουλάχιστον έτσι φαίνεται, δεν ξέρω ακόμα) βιβλίο που είναι εξεταστέα ύλη της σχολής και η φάση είναι ότι θα ασχολούμεθα με αυτό τα βράδια σαν να ήταν λογοτεχνικό και όχι μέρες επί ημερών για να βγει το ρημάδι, τότε καυλώνουμε τη ζωή μας. 8)
Ενδιαφέρον φαίνεται, θα μπορούσες να μου δώσεις μερικές πληροφορίες παρακαλώ;;; :lol:
Ναι.- Δεν ήταν αστείο.^^
Σοβαρά τώρα, θα ήθελα να ρωτήσω… Σκέφτομαι το καλοκαίρι να ασχοληθώ με τον Ν. Καζαντζάκη και σκεφτόμουν με ποιό βιβλίο να αρχίσω, καμιά ιδέα κανείς; Εκτός από την “Αναφορά στον Γκρέκο” και την “Ασκητική” που σκοπεύω να τα διαβάσω αργότερα, επειδή πλησιάζουν πιο πολύ το φιλοσοφικό δοκίμιο, θα ήθελα να μου προτείνετε κανένα απ’ τα υπόλοιπα. Να πιάσω τον Φτωχούλη του Θεού; Τον Ζορμπά (αυτό είχα στην αρχή κατά νου); Το Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, τον Πειρασμό, ή τον Καπετάν Μιχάλη (αυτά πρέπει να’ναι πιο “βαριά” μυθιστορήματα); Λοιπόν, τα φώτα σας!
Έλα ρε, μπερδεύτηκα. 
Αφού το έχεις εσύ αυτό…
Νιιιιιι!!!:roll: Μα, γι’ αυτό το είπα!
Σε κάθε εξεταστική πάντως με πιάνει να ασχολούμαι με εξωσχολικά… Άντε, κανα δυο μήνες να κρατήσει ακόμα!
Λοιπόν, καμιά ιδέα κανείς;
Από μικρή διάβαζα βιβλία, κυρίως μυθιστορήματα τρόμου. Τα παράτησα ένα διάστημα μιας και ασχολήθηκα μόνο με μουσική και γενικά δεν ήμουν σε φάση. Τα ξανά έπιασα τώρα.
Χθες τελείωσα το Κάτω από το Χιόνι του Μιλερ
Μια απλή ιστορία που διαδραματίζεται στη Ρωσία, τη χώρα της ελεύθερης οικονομίας, του ηδονισμού, της φτώχειας, της απελπισίας. Τα μυστικά αποκαλύπτονται καθώς λιώνει το χιόνι. Όλα φαίνονται ξεκάθαρα πλέον. Η μέθη του χειμώνα σε συνδυασμό με τη βότκα σε θολώνει, δεν σκέφτεσαι σωστά, αλλά με τον ανοιξιάτικο ήλιο καταριέσαι τη Ρωσία, τις σαγηνευτικές γυναίκες που σου πήραν το μυαλό, σε κορόιδεψαν, σου έφαγαν λεφτά. Ένιωσες και εσύ σαν εκείνους που πληρώνουν για να πάρουν ακριβώς ηδονή, ομορφιά συντροφιά, διασκέδαση. Κρίμα που εσύ ερωτεύτηκες και εν τέλει δεν σε πείραξε τόσο…η κοροιδία.
Νομίζω ότι το βιβλίο ήταν απλό, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Σαν να το τραβούσε χωρίς λόγο σε σημεία. Δεν ήταν πολύ καλή η περιγραφή του και ένιωθα ότι μακρηγορεί. 300 σελίδες.
…to be continued.
xmmm, εάν είχες πολύ καιρό να διαβάσεις τρόμου (δεν ξέρω πόσο), συνιστώ τα βιβλία της σειράς “ΚΟΛΑΣΗ” των εκδόσεων Ο Ξ Υ. Αξίζουν… 
Ελπίζω σε αυτή την ερώτηση να απαντήσει κάποιος. Χεχε.
Όσον αφορά τον Φάουστ του Γκαίτε, ποιά έκδοση θα προτείνατε όσοι από σας τον έχετε διαβάσει; Εγώ έχω βρει δύο, η μία της Εστίας σε μετάφραση του Θεοδωρακόπουλου Ιωάννη και η άλλη των εκδόσεων Διώνη σε μετάφραση του Σαμελή Κυριάκου, ή κάπως έτσι. Το πρώτο τιτλοφορείται “Ο Φάουστ του Γκαίτε, μετάφραση με αισθητική και φιλοσοφική ερμηνεία”, ενώ το δεύτερο “Ο Φάουστ(επίτομο)”. Και τα δύο, νομίζω, περιλαμβάνουν και τα δύο μέρη της τραγωδίας - συνήθως οι ελληνικές εκδόσεις μεταφράζουν μόνο το πρώτο μέρος. Θα ήθελα λοιπόν να ξέρω, εάν γνωρίζετε, ποιά είναι πλήρης μετάφραση, και γενικότερα πιο ευκολοδιάβαστη. Δεν επείγει, απλά κάνω μία “έρευνα αγοράς”, εάν μου κάτσει καλά στο μάτι μία απ’ τις δύο ίσως την αγοράσω, επειδή όμως δεν έχω τη δυνατότητα να τα ψάξω μόνη μου αυτή τη στιγμή θα 'θελα μία μικρή διευκόλυνση. Παραθέτω και τις δύο μεταφράσεις του Φάουστ, από το σάιτ της Πολιτείας:
1)http://www.politeianet.gr/books/o-faoust-tou-gkaite-195011
2)http://www.politeianet.gr/books/faoust-epitomo-195183
Μόλις τέλειωσα το “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται”.
Ουσιαστικά ήταν η πρώτη μου επαφή με τον Καζαντζάκη.
Ξεκίνησα διστακτικά, το άφησα, το ξανάπιασα… Οι τελευταίες 200 σελίδες έφυγαν σε μία μέρα.
Ιδιαίτερη γραφή, φοβερό χτίσιμο χαρακτήρων.
Τεράστιο βιβλίο από όλες τις απόψεις.
Και -κοινότυπα- επίκαιρο.
“[I]Τι μπορεί να κάμει, πως μπορεί να προκόψει η δικαιοσύνη σ’ έναν κόσμο άδικο κι άτιμο, αν δεν είναι αρματωμένη; Θ’ αρματώσουμε τη δικαιοσύνη· πως αρματώνουν αυτοί την αδικία; Θα δείξουμε σήμερα πως κι η αρετή έχει χέρια. Ο Χριστός δεν είναι μονάχα αρνί, είναι και λιοντάρι· θα 'ρθει σήμερα μαζί μας σα λιοντάρι[/I]”.
Τώρα μέσα από μία στοίβα “to read” (Γκουτιερεζ, Χεμινγουεϊ, Κερουάκ, Ρομπινς, Μαστερτον κ.α.) το χέρι μου πήγε στο “κατα Ιησού Ευαγγέλιο” του Σαραμάγκου…
Εδώ και 10 μέρες παλεύω με τον τελευταίο άνθρωπος της Μαιρη Σελλευ. Έχει ένα ενδιαφέρον από πλευράς εξέλιξης, καταφέρνεις και ξεπερνάς ως ένα βαθμό της χωρίς φαντασία ματιά της στο 2099 (ουσιαστικά δεν φαίνεται να έχει αλλάξει καθόλου από την δική της εποχή 1800 κάτι) αλλά όταν επιμένει να περιγράφει τον αφανισμό της ανθρωπότητας (δεν είναι spoiler αυτό υπάρχει και στην περιγραφή του βιβλίου) λες και γράφει το περηφάνια και προκατάληψη, ε κάπου κουράζει. Οι τελευταίες 200 σελίδες (σύνολο 650 ιδιαίτερα πυκνογραμμένων) έχουν γίνει κανονικός γολγοθάς.
Υπάρχουν 2-3 συγκλονιστικές σελίδες εκεί μέσα, αφού το διαβάσεις θα σου πω ποιες λέω!
Όχι ντάξει και οι υπόλοιπες καλές είναι, απλά είναι δύστροπο το γράψιμο του Σαραμάγκου, οι πρώτες σελίδες είναι ψυχοβγάλτης μέχρι να συμβεί εξοικείωση…
H “κατά Σαραμάγκου” εξιστόρηση της μετωπικής Ιησού - Σατανά στην ήρεμο είναι απλά συγκλονιστική…
^ χεχ
και η σκηνή στο καϊκι. Με τον Θεό, τον Ιησού και το Διάβολο.
Κι εγώ το έχω στα “to read” το Ευαγγέλιο. Ωστόσο απ ότι κατάλαβα μοιάζει αρκετά με το “Κάιν”,που είναι επίσης πολύ καλό.
Άρχισα το 1Q84 του Μουρακάμι. Ήδη απ τις πρώτες 50-100 σελίδες μ έχει συνεπάρει. Μου θυμίζει αρκετά Ρόμπινς σε φάσεις και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι φυσικά.
Πραγματικά πολύ καλό. Γενικά από Καζαντζάκη πάντα περιμένεις πρώτης τάκης υλικό.
Ο Καζαντζάκης έπρεπε να διδάσκεται αντί γραμματικής-νέων ελληνικών και θρησκευτικών.
Δυστυχώς δεν έχω διαβάσει πολλά, αλλά όσα έπεσαν στην πλώρη μου, με χάζεψαν…
Προτείνω τον ύμνο “Ο φτωχούλης του Θεού”, το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ.
Ωραίος ο Μουρακάμι, είχα διαβάσει το “ελέφαντας εξαφανίζεται” μετά από προτροπή σου αν θυμάμαι καλά. Έχει κάποιες σκηνές που ξεκλειδώνουν τα μέσα σου 
Τσούκου τσούκου διαβάζω και το βιβλίο με τις μαζεμένες συνεντευξεις του Ρόμπινς. Τι να κάνουμε δεν έχει γράψει άλλα…
προσφατα
Ubik του philip k dick αρκετα καλο sci fi
περιμενοντας τον Γκοντο του Μπεκετ θεατρο του παραλογου και επισης πολυ καλο
Πατερες και Παιδια του Τουργκενιεφ για μηδενισμο και τα σχετικα, γαματο και συγκινητικο στο τελος
Μανταμ Εντουαρντα, ο Νεκρος και η Ιερη κοινωνιολογια του συγχρονου κοσμου απο Μπατάιγ. τα δυο πρωτα κλασσικα Μπατάιγ το τριτο απο μια διαλεξη για το κολλεγιο που ιδρυσε μαζι με κατι αλλουςμ αρκετα ενδιαφερον
Τωρα διαβαζω τη γενεαλογια της ηθικης του Νιτσε ο οποιος ειχε μεγαλο κολλημα με τους Εβραίους τελικα.
Εχει ενα δικιο για τη νοοτροπια του δουλου που λεει βεβαια αλλα οποιος πιστευει οτι δεν επηρεαστηκαν οι ναζι απαυτον(η οτι αυτος θα ηταν εναντιον τους) κανει λαθος νομιζω
ξαναδιαβάζω τα:
[B]* [COLOR=“DarkSlateBlue”]Manly Hall [/COLOR]~ Τα Μυστήρια του Αγιου Δισκοπότηρου
*[COLOR=“DarkSlateBlue”]Συλλογικον[/COLOR] ~ Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ & ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ [/B]
(Πύρινος Κόσμος)