Ο Νίτσε είχε μεγάλο κόλλημα με τον ιουδαισμό (όχι μεγαλύτερο απ’ ό,τι είχε με το χριστιανισμό πάντως), όχι με τους Εβραίους. Όπως επίσης είχε πρόβλημα με τους αρχαίους Έλληνες, με τους Γερμανούς (τους θεωρούσε κατώτερους από τους Εβραίους :)), τους κομμουνιστές, τους φιλελεύθερους και γενικά με τους πάντες. Όπως, επίσης, έβρισκε και την άλλη μεριά του νομίσματος σχετικά με τους πάντες. Πέρα από το καλό και το κακό :!: Τώρα το αν θα καταδίκαζε τους ναζί είναι λίγο αστείο, μιας που ούτως ή άλλως έκραζε τους αντισημίτες, πόσο μάλλον μια πανηλίθια βερσιόν τους . Μάλλον πρέπει να διαβάσεις και τα υπόλοιπα βιβλία του και καμιά βιογραφία του πριν καταλήξεις σε οποιοδήποτε συμπέρασμα΄.
ψες: [B]Γλάρος Ιωνάθαν ΛΙβινγκστον[/B] τού Richard Bach
μικρο βιβλιαράκι, βγαινει σε τρίωρο και μπορεί να μοιάζει απλά σαν μια ιστοριούλα πετάγματος ενός γλάρου, αλλά τα νοήματα είναι φοβερά. να πω την αλήθεια ένιωσα σα να έβλεπα τον εαυτόμ μέσα σ’αυτό το βιβλίο(λόγω της προσπάθειας που κατέβαλα στην 3η λυκείου μέσα από δυσκολίες κλπ).
Ο Απόβλητος όπως τον ορίζει το Σμήνος είναι η απόρριψη από τους άλλους. Η θέληση του Ιωνάθαν να γυρίσει μετά πίσω να διδάξει το πέταγμα μετά από επίπονη προσπάθεια εφεύρεσης τρόπων να πετάει γρήγορα και θεαματικά για να γεμίσει τη ζωή των συνγλάρων του, οι οποίοι πηγαινοέρχονταν απλώς μεχρι την ψαρόβαρκα για να φάνε.
νιωθω σα να διάβασα φιλοσοφικό βιβλίο τεράστιο σε πάχος.
μαλλον εχεις δικιο δε λεω
Για το τι σούρνει ο Νίτσε στους Γερμανούς, για την ακρίβεια στο Γερμανικό συλλογικό πνεύμα της εποχής, βλέπε τα κείμενα που έχει απευθύνει στον Βάγκνερ. Τα οποία είναι και μικρά και, νομίζω, τα πιο προσβάσιμα από άποψη γλώσσας και δομής κείμενά του.
Στα τελειωματα του A Feast for Crows!! Καταπληκτικο βιβλιο,οπως και τα υπολοιπα της σειρας. Το επιασα στα χερια μου μετα απο αρκετο καιρο(καθολου ελευθερος χρονος) και εχω πορωθει! Ο George RR Martin δεν παυει να με εκπλησει και φανταζομαι πως και το A dance with dragons θα ειναι το τελευταιο και καλυτερο!!
Τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία τα βρίσκεις στα μεταχειρισμένα :
-
Kathryn Stoner-Weiss : Resisting the State: Reform and Retrenchment in Post-Soviet Russia, Cambridge University Press.
-
Lynne Viola : The Best Sons of the Fatherland: Workers in the Vanguard of Soviet Collectivization, Oxford University Press.
-
Sheila Fitzpatrick : The Russian Revolution, Oxford University Press.
-
Jeffrey W. Hahn : Soviet Grass Roots: Citizen Participation in Local Soviet Government, I.B.Tauris.
-
Milovan Djilas : Conversations with Stalin, Harcourt Brace
-
E.H. Carr : History of Soviet Russia: The Foundations of a Planned Economy, 1926-29 Pt.4, Palgrave Macmillan.
30 ευρώ όλα μαζί και σε εξαιρετική κατάσταση…
Φίλος από Ελλάδα μου έφερε τα (κλικ) :
2 Winkler, Heinrich : Βαϊμάρη: Η ανάπηρη δημοκρατία 1918-1933, Εκδόσεις Πόλις.
(Θεωρία των 2 άκρων και τα σχετικά).
[COLOR=“RoyalBlue”][B]Η γέννηση του χρηματιστηρίου[/B]: Ίντριγκες και πάθη στο Άμστερνταμ του 17ου αιώνα (εκδ. Αιώρα 2013[/COLOR][COLOR=“RoyalBlue”])[/COLOR], του Λόντεβεϊκ Πέτραμ.
και
[COLOR=“royalblue”][B]Πολιτισμός [/B](εκδ. Παπαδόπουλος 2012[/COLOR][COLOR=“royalblue”])[/COLOR], του Νάιαλ Φέργκιουσον.
Μόλις τελείωσα το [I]Η αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού[/I] του Άκη Γαβριηλίδη. Περνάει γενεές δεκατέσσερις το Μίκη :lol::lol:
http://www.biblionet.gr/book/127047/Γαβριηλίδης,%CE%86%CE%BA%CE%B7%CF%82/%CE%97%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B7_%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D
Κατόπιν θα βγάλω ένα τεύχος ακόμα του intellectum που μου έχει μείνει απ’ τα τρία που πέσανε στα χέρια μου.
Διαβαζω την αυτοβιογραφια(?) του Ντενις Ροντμαν, [B]Οσο Κακος Θελω![/B] 
Mπομπα?
πέρα από το amazon έχετε να προτείνετε κάποιο άλλο σάιτ για αγορές ξενόγλωσσων βιβλίων (με λίγα μετραφορικα);; :-s
ευχαριστώ
Διηγήματα [I]Μπονζάι[/I]
Καμιά πρόταση για λογοτεχνία σχετικά εύπεπτη για το καλοκαίρι ? Να μην είναι σαβούρα , αλλά να βγαίνουν και εύκολα σχετικά … Μέχρι τώρα έχω αποφασίσει για Αντρέα Καμιλέρι , αλλά θέλω και 2-3 ακόμα… (δε σημαίνει ότι θέλω να είναι και τα άλλα αστυνομικά)… Προς Αύγουστο , λέω να πιάσω και αρχαίες τραγωδίες γιατί η άγνοια μου είναι καθολική 
Έχεις διαβάσει το [B]Catch 22[/B] του [B]Joseph Heller[/B]?
Ό,τι πρέπει για διακοπές. Βαρύ σαν θέμα, γραμμένο με απίστευτο χιούμορ. Υπέροχο βιβλίο.
Έχω κολλάσει, συνήθως στις διακοπές εμένα βολεύει η σύγχρονη αμερικάνικη λογοτεχνία, campus novels, θεούλης αγαπημένος [B]John Irving[/B] κλπ κλπ.
Άλλο ωραίο καλοκαιρινό, που συνδυάζει αστυνομικό μυθιστόρημα με σοβαρή λογοτεχνία, τα [B]Χιλιετία Ι και ΙΙ [/B]του[B] Μονταλμπάν[/B]. Ο ντετέκτιβ Καρβάλιο και ο βοηθός του, κυνηγημένοι, γυρνούν τον κόσμο με αυτοκίνητα, τρένα και βαπόρια, συναντώντας πόλεις, ιστορίες, φαγητά και μπελάδες (πςςς, έτοιμη για ρηβιού σε φρη πρες εφημερίδα είμαι)
Επίσης μπορείς να πάρεις το “Τρίτο Ράιχ” του Bolaño που μόλις κυκλοφόρησε να μας πεις αν είναι καλό! (που θα είναι).
Α, επιπλέον μπορεις να την ψάξεις με διηγήματα (Twain, Τσέχοφ, Μωπασάν). Του πρώτου μόλις κυκλοφόρησε μια ανθολογία που περιέχει αρκετά διηγήματα (“Ανθολόγιον”) - ενώ θα πρότεινα και την “Τέχνη της καλοπέρασης” που είναι σε προσφορά.
Κατά τ’ άλλα προσυπογράφω για Catch 22, αλλά δεν κουβαλιέται εύκολα.
Εγώ μάλλον θα αρχίσω το “Ξενοδοχείο Νέο Χάμσαϊρ” του John Irving μετά από επίμονες οχλήσεις της αποπάνω.
Χαχαχα εγώ πάλι, μετά από οχλήσεις του αποπάνω, προγραμματίζω τον Βλακοχορτοφάγο του Μπάρθ
Είχα αφήσει “κενό” το καλοκαίρι μου για τον φρεσκομεταφρασμένο Τζόυς αλλά προς το παρόν απλώς κοιταζόμαστε και αντ’αυτού διαβάζω αστυνομικά.
Thanks παιδιά … Εσάς τους 2 , μαζί με Isis περίμενα κυρίως Απλά αργήσατε να απαντήσετε και δρομολόγησα τις επιλογές μου … Bolano είχα διαβάζει πέρυσι τους Άγριους Ντετέκτιβ , μαζί με Calvino (Αν Μια Νυχτα του Χειμώνα ένας Ταξιδιώτης) , που 'χες προτείνει εσύ νομίζω fork κάποια στιγμή . Το Catch-22 το 'χα στα υπόψιν όντως αλλά ήταν αρκετά τσουχτερό και βαρύ (σε κιλά) για καλοκαίρι . Τελικά πήρα τα παρακάτω :
[B][U]Andrea Camilleri - Το Άρωμα της Νύχτας[/U][/B]
[SPOILER]
Ο αστυνόμος Μονταλμπάνο βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής του. Η απόλυτη ανάγκη του για μοναξιά, όσο περνάνε τα χρόνια και δεν αποφασίζει να «νοικοκυρευτεί» κι αυτός, όπως όλος ο κόσμος, δημιουργεί προστριβές και συγκρούσεις με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Ταυτόχρονα, και όπως συνήθως, έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη υπόθεση εξαφάνισης προσώπων που, «εξ επαγγέλματος», παρέσυραν δεκάδες μικρούς επενδυτές και «οικειοποιήθηκαν» τις καταθέσεις τους - χρήματα που συνήθως αποκαλούμε «τους κόπους μιας ζωής». Ωστόσο, αυτή η ιστορία δε μοιάζει «αστυνομική». Βήμα βήμα, με υπομονή και πολλή σκέψη ο Μονταλμπάνο αντιλαμβάνεται ότι η υπόθεση αυτή δεν κρύβει αυτό που εκ πρώτης όψεως αφήνει να εννοηθεί - δηλαδή μυστήριο. Πρόκειται για την τραγωδία της αφοσίωσης. Της απόλυτης πίστης σε κάτι ή σε κάποιον, που καταλήγει σε μονομανία, σε αδιέξοδο, σε δράμα. Για την πεισματική άρνηση της απώλειας αν και όλα συνηγορούν υπέρ της αποδοχής της. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
[/SPOILER]
[B][U]Andrea Camilleri - O Χορός του Γλάρου[/U][/B]
[SPOILER]
Πριν καλά καλά χαράξει η μέρα, μια άσπρη φλόγα ανάβει στην ακρογιαλιά. Αρχίζει ξαφνικά το απελπισμένο φτεροκόπημα, το τρεμάμενο χτύπημα των φτερών ενός γλάρου που κράζει απεγνωσμένα και κάνει πονεμένες συστροφές, σαν να βιδώνεται, από κάτω προς τα επάνω, γύρω από το στραμμένο προς τον ουρανό ράμφος του.
Η μυστηριώδης εξαφάνιση του επιθεωρητή Φάτσιο από το αστυνομικό τμήμα της Βιγκάτα, πτώματα που ανακαλύπτονται και ανασύρονται μέσα από πηγάδια που βρίσκονται σε περιοχές έρημες και άγονες, κρυμμένες και αμφιλεγόμενες υπάρξεις, θλιβερά πάθη, χυδαία ξελογιάσματα και κουτσομπολιά, κιάλια και τηλεσκόπια, επικίνδυνη ηδονοβλεψία και ελεεινή κλεπτομανία, εμπόριο χημικών όπλων στο οποίο εμπλέκονται ανήθικοι πολιτικοί, και σ’ ένα δωμάτιο, μια άδεια καρέκλα, ανάμεσα σε απρεπή και αισχρά αντικείμενα βασανισμού, κηλίδες ξεραμένου αίματος, μυρωδιά θανάτου, σκοτεινά πράγματα, διάσπαρτα σημάδια ανήθικου και φρικτά απάνθρωπου εξαναγκασμού. Και ενώ ο Μονταλμπάνο συναρμολογεί τα κομμάτια μιας κατακερματισμένης εγκληματικής ιστορίας, δεν μπορεί να ξεφύγει από την αναστάτωση που του προκάλεσε ο θόρυβος που έκαναν οι φτερούγες του γλάρου καθώς πέθαινε… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
[/SPOILER]
[B][U]Mikhail Bulgakov - O Μαιτρ και η Μαργαρίτα[/U][/B]
[SPOILER]
Σε τρία πλάνα αναπτύσσεται αυτό το μεγάλο σε συνθετική δύναμη, τολμηρή φαντασία και σατιρική ευστοχία μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ: το ιστορικό-ψυχολογικό, μ’ επίκεντρο τη μορφή του Πόντιου Πιλάτου του Ανθρώπου, που δε βρίσκει το ψυχικό σθένος να ενεργήσει σύμφωνα με τη συνείδησή του· το σατιρικό, με στόχο τους ατάλαντους, καιροσκόπους και τυχάρπαστους από το λογοτεχνικό-παρακαλλιτεχνικό, κυρίως, περιβάλλον της σταλινικής Μόσχας· και το λυρικό-δραματικό, μ’ έναν συγκλονιστικό στην παραφορά και την έξαρση έρωτα του Μαιτρ και της Μαργαρίτας. Ο Σατανάς, που με την απίθανη συνοδεία του, ξεκινώντας από τα βάθη της μεσαιωνικής μαγείας, φτάνει στην Μόσχα για να μπλέξει και να ξεμπλέξει τραγέλαφους και τραγωδίες, που ένας διάολος μόνο πια το μπορεί, είναι το συναρπαστικό εύρημα που κορυφώνει την ένταση αυτού του μυθιστορήματος. Θα 'λεγε κανείς πως ο Μπουλγκάκοφ με το “Μαιτρ και Μαργαρίτα” εγκαινιάζει ένα νέο είδος μυθιστορήματος φανταστικού ρεαλισμού. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
[/SPOILER]
[B][U]Vladimir Nabokov - Χλωμή Φωτιά[/U][/B]
[SPOILER]
Στη «Χλομή φωτιά» ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ προσφέρει στον αναγνώστη του το κέρας της Αμάλθειας της απατηλής τέρψης: το ποίημα 999 στίχων του διάσημου αμερικανού λόγιου Τζιν Σέιντ, καθώς και τον απολαυστικό πρόλογο και το μακροσκελή σχολιασμό του αυτοαποκαλούμενου επιστήθιου φίλου του και ένθερμου θαυμαστή του δρα Κάρολου Κίνμποτ, ο οποίος ανέλαβε την έκδοση του ποιήματος μετά τη δολοφονία του Σέιντ. Ωστόσο, αυτός ο τόσο επιδέξιος εκδότης δεν μοιάζει με τους συνηθισμένους εκδότες: είναι υπερόπτης, αδιάκριτος, εκκεντρικός, μισαλλόδοξος. Μήπως όμως είναι επίσης κακός, παράφρων και επικίνδυνος;
Η «Χλομή φωτιά» είναι ένα μυθιστόρημα μαύρης κωμωδίας, μια ευφυής παρωδία αστυνομικής φαντασίας με φιλοσοφικές προεκτάσεις και αποτελεί ένα από τα σπάνια εκείνα επιτεύγματα της λογοτεχνίας που βρίσκει την απόλυτη αρμονία μεταξύ κωμωδίας και τραγωδίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
[/SPOILER]
[B][U]Hermann Broch - Υπνοβάτες (Τόμος Α)[/U][/B]
[SPOILER]
Οι Υπνοβάτες, η τριλογία του Χέρμαν Μπροχ που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1932, θεωρείται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της σύγχρονης λογοτεχνίας και ο συγγραφέας της ισάξιος των Προυστ και Τζόυς. Πρόκειται για μια τεράστια νωπογραφία που καλύπτει 30 χρόνια (1888-1918) από την ιστορία της Γερμανίας και όπου έρχονται να συναντηθούν η μυθιστορηματική αφήγηση με την ποίηση και τη φιλοσοφία. Ο Μπροχ στον πρώτο τόμο ζωντανεύει με απαράμιλλη δεξιοτεχνία το τέλος του 19ου αιώνα και το λογοτεχνικό στυλ της εποχής αφηγούμενος την ιστορία του Γιόαχιμ Φον Πάσενοβ, που η οικογένειά του τον αναγκάζει να γίνει αξιωματικός παρά τη θέλησή του. Ο ήρωας όταν αρχίζει το βιβλίο έχει πλέον ενστερνιστεί τα σαθρά ιδεώδη του Πρωσικού μιλιταρισμού και ζει σε μια ατμόσφαιρα νοσηρού ρομαντισμού. Η γνωριμία του με μια γυναίκα ελευθερίων ηθών, τη Ρουτσένα, η φιλία του με τον Φον Μπέρτραντ, που εγκατέλειψε το στρατό για να γίνει επιχειρηματίας, καθώς και η επιθυμία του πατέρα του να παντρευτεί την κόρη των γειτόνων τους, την Ελίζαμπετ, και να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι, τον φέρνουν αντιμέτωπο με ορισμένα διλήμματα. Μέσα από αυτά τα τυραννικά για τον ήρωα ερωτήματα ο Μπροχ αφήνει να διαφανεί το ρήγμα που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνική συνοχή ενός κόσμου που αργοπεθαίνει και προαγγέλλει την επερχόμενη αποσύνθεση. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
[/SPOILER]
[B][U]Italo Calvino - Τελευταίο Έρχεται το Κοράκι[/U][/B]
[SPOILER]
Τα διηγήματα της συλλογής ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ θεωρούνται από τα σημαντικότερα έργα του Καλβίνο, αφού ήδη εμπεριέχουν μέσα τους όλα τα στοιχεία που έκαναν τον Ιταλό συγγραφέα αγαπητό στον κόσμο, έτσι όπως διαφέρουν μεταξύ τους θεματολογικά αλλά και υφολογικά. Βρίσκει κανείς διηγήματα που μιλούν για την αντίσταση επιμένοντας στην ηρωική της διάσταση, διηγήματα που μιλούν για τον πόλεμο και τον αντιμετωπίζουν σχεδόν ως παραμύθι, διηγήματα που αναφέρονται στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο, διηγήματα που θα μπορούσαν να έχουν γραφεί είκοσι χρόνια πριν ή είκοσι χρόνια μετά, διηγήματα που θα μπορούσαν να έχουν τη μορφή μαχητικών πολιτικών άρθρων, διηγήματα που διαδραματίζονται στην πόλη και διηγήματα που αφορούν στη σκληρή ζωή πάνω στα βουνά, διηγήματα που κλείνουν το μάτι σε πικάντικες καταστάσεις. Από τα νεανικά του έργα, η συλλογή αυτή προαναγγέλλει ήδη τον εκφραστικό πλούτο, τη φαντασία, τις λεξικολογικές ακροβασίες, την επιμονή στη λεπτομέρεια, την πυκνή γραφή και το ιδεολογικό υπόβαθρο, ενώ συγχρόνως δείχνει πόσο επίκαιρος και καίριος είναι ο Καλβίνο, ακόμα κι όταν μιλάει για “παρωχημένα” θέματα. (Από την έκδοση)
[…] μέσα από αυτή τη συλλογή εμφανίζονται όλες εκείνες οι συγγραφικές αρετές που θα χαρίσουν στον Ίταλο Καλβίνο τη μεγάλη καταξίωση στο λογοτεχνικό στερέωμα. Δεν είναι λίγες οι στιγμές στα διηγήματα, όπου μέσα από μιαν ιστορία που σήμερα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως παρωχημένη, ο συγγραφέας εκπλήσσει με τη μαγεία του να χαρίζει μιαν αναπάντεχη ανατροπή, από αυτές που κάνουν τη λογοτεχνία την πιο ευλογημένη των τεχνών! Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ακόμα και τότε, γράφοντας για θέματα ηρωικά, όπως για τον πόλεμο ή την Αντίσταση, ο Καλβίνο απέφυγε εκείνη την αριστερή αισθητική ρητορεία με την οποία έπρεπε να λεχθούν οι ιστορίες. Κι αυτό είναι το σημείο-κλειδί που κάνει αυτά τα διηγήματα να κερδίζουν το αισθητικό - λογοτεχνικό ενδιαφέρον του σημερινού αναγνώστη. Η διαχρονικότητα στη λογοτεχνία δεν είναι μόνο ζήτημα θεματολογίας όσο των εκφραστικών μέσων που την αναδεικνύουν και ο Καλβίνο, όπως αποδείχτηκε και στη συνέχεια, υπήρξε μέγας μάστορας της διήγησης. (ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ, Το Ποντίκι, 2/9/2010)
[/SPOILER]
Μπράβο τον Μπουλγκάκοφ τον θυμήθηκα χθες και ερχόμουν να το προτείνω!
Αυτός και Γκόγκολ για καλοκαίρι.