Ήμουν διχασμένη γι’ αυτό το βιβλίο, μετά την περιγραφή σου όμως αποφάσισα να το προσθέσω στη λίστα.
Κι εγώ διαβάζω εδώ και δύο μήνες το ‘‘Όλα τα Ονόματα’’ του Ζοζέ Σαραμάγκου - μεσολάβησαν μεγάλα διαστήματα αυτό το δίμηνο που δεν έπιανα βιβλίο στα χέρια μου. Αρκετά καλό, ρέουσα γλώσσα, ζωντανή και περιγραφική, αν και ως προς τη θεματολογία του δεν είναι ευχάριστο, όπως είθισται όταν μιλάμε για τέτοιους συγγραφείς. Σήμερα τελειώνω αισίως την ιστορία και το ενδιαφέρον κορυφώνεται.
:lol:
Με κέρδισες από το πρώτα [I]italic[/I]
Οπου να’ναι (20 σελιδες εμειναν) τελειωνω το Εργοστασιο Σφηκων, του Ιαν Μπανκς. Ψαχνω να βρω μια λεξη που να το περιγραφει και μου ερχεται στο μυαλο η λεξη “νοσηρο”. Γενικα, πολυ ωραιο βιβλιο!
Αν γνωρίζει κάποιος:
Που μπορώ να βρω την ελληνική έκδοση (και αν είναι καλή η μετάφραση) της [B]Κυβεριάδας[/B] του [B]Στανισλάβ Λεμ[/B]; Επειδή είχε εκδοθεί πολύ παλιά, είναι εξαντλημένο εδώ και καιρό. Υπάρχει κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο, όπου θα μπορούσα να ψάξω; Ή, έστω σε ψηφιακή μορφή (για την ελληνική έκδοση πάντα);
Πολύ δύσκολα μπορείς να το βρεις. Κι επειδή είναι εξαντλημένο και το αναζητούν πολλοί τα παλαιοβιβλιοπωλεία χτυπάνε τις τιμές.
Θυμάμαι όταν το διάβασα δεν με ενόχλησε η μετάφραση. Εξάλλου, από τη στιγμή που μεταφράζεται από τα πολωνικά δεν έχεις και επιλογές. Εκτός αν το διαβάσεις στα αγγλικά.
Αν εισαι σε καποια μεγαλη πολη, ψαξε στη βιβλιοθηκη, υποθετω θα υπαρχει.
Τελείωσα το θείο τραγί του Σκαρίμπα. Γραμμένο σχεδόν έναν αιώνα πριν,διαβάζεται άνετα και σήμερα. Βασίζεται σε έναν (αντι)ήρωα βρωμιάρη που περιπλανιέται και κάπως βρίσκεται σε έναν πύργο με υπηρέτες κλπ και τους κάνει πουτάνα. Έχει πολύ πλάκα αυτή η έμφυτη λεπτή ειρωνεία του Σκαρίμπα που πάει κόντρα σε καθωσπρεπισμούς, νόρμες και κομ ιλ φο. Πολύ θεατρικοί οι διάλογοι και η ατμόσφαιρα( νομίζω παίζεται κιόλας αυτήν την περίοδο) . Μόνο και μόνο που έχει βρισιά " Να πάτε να φάτε σκατά και κοκόρους" με κέρδισε 
Εγω τελειωσα προχτες το μανωλη το ντελμπεντερη του εφταλιωτη… εξαιρετικο βιβλιο που εξιστορει τη ζωη ενος νεου που ξεκινα απτη μυτιληνη για να γινει μεγαλεμπορος του λονδινου… ανατροπες επι ανατροπων κ η ξετσιπωσια του ομογενη που απαρνεται ακομα κ την οικογενεια του για να πετυχει… μαρεσε κ το τελος του
μια ερωτηση, γνωριζει κανεις αν εχει μεταφραστει το paradise lost? επειδη στα αγγλοσαξονικα (ή ο,τι ειναι) δε διαβαζεται.
google?
μαλιστα. το ψαξα αλλα λανθασμενα. ευχαριστω.
Βρήκα και αυτό εδώ, του Μίλτωνος 
η επικρατεστερη εκδοση ειναι η πρωτη απ’οτι φαινεται, η δευτερη δε μου γεμιζει το ματι…
μαλλον δεν ειναι το καταλληλο θρεντ, αλλα προτεινει κανεις σάιτ για να το αγορασω; το βρηκα στο biblionet με καλη προσφορα, δεν εχω ξαναπαρει απο 'κει ομως. ευχαριστω εκ των προτερων.
ευχαριστω πολυ bastard
Kαταρχήν η biblionet είναι η επίσημη τράπεζα δεδομένων όλης της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής και όχι μαγαζί, οπότε δεν μπορείς να αγοράσεις από εκεί κάτι.
Επίσης η τιμή την οποία αναφέρει,δεν είναι προσφορά, αλλά η προτεινόμενη λιανική τιμή του εκδότη. Οι απατεώνες στα λινκ που πόσταρε ο bastard πιο κάτω είναι δύο από τα μαγαζιά που μπορείς να αγοράσεις το βιβλίο. Υπάρχουν γύρω στα 1498 βιβλιοπωλεία ακόμα.
Τελικά το infinte jest το 'χει καταφέρει κανείς εδώ μέσα?
Τελειώνω το “Τελευταίο ταξίδι του Σεβάχ του θαλασσινού” , του Τζων Μπαρθ.
Έχω αποκτήσει έναν τεράστιο έρωτα με τον Μπαρθ μετά τον “Βλακοχορτοφάγο”. Αριστούργημα. Ναι. Ο Σεβάχ είναι λίγο μυστήριος, αλλά όχι τόσο καλός.
Ο Σάιμον Γουίλιαμ Μπέλερ, αφηγούμενος σε ένα νοσοκομείο στη γιατρό του τη ζωή του, της αφηγείται την ιστορία της Σεχραζάτ.
Η Σεχραζάτ, θέλοντας να πεθάνει, “πληρώνει” το χάρο αφηγούμενη την ιστορία του δημοσιογράφου Σάιμον Γουίλιαμ Μπέλερ.
Οι δύο αφηγήσεις συγκλίνουν στις κοντά 700 σελίδες του βιβλίου “ξαναδιηγούμενες” τα ταξίδια του Σεβάχ του Θαλασσινού.
Παίζει εξαιρετικά το αγαπημένο παιχνίδι του μεταμοντερνισμού: αφηγήσεις ιστοριών μέσα σε άλλες αφηγήσεις, κάθε μία γραμμένη στο ύφος της εποχής στην οποία αναφέρεται. Είναι σαγηνευτικός ο τρόπος που το κάνει αυτό, βάζοντας ιστορίες τη μία μέσα μέσα στην άλλη, ταυτίζοντας πρόσωπα, πολλές φορές ο ήρωας (ο Σάιμον) διηγείται την ιστορία του μπερδεύοντας τα υποκείμενα, χρησιμοποιώντας μέσα στην ίδια σελίδα το “εγώ” το “εμείς” και το “αυτοί” ή “αυτός” για να μιλήσει. Ό,τι πρέπει για καλοκαίρι, χορταστικό. Επαναλαμβάνω, λίγο περίεργο.
Τελειωνοντας Α. Νταρλεθ και Θεογονια του Ησιοδου πιστευω οτι βρηκα το καλοκαιρινο μου αναγνωσμα![B] Bill Bryson; A Short History of Nearly Everything .[/B] γνωμες ?
Καλλιο αργα παρα ποτε,που λενε… διαβασα για πρωτη φορα [B]Agatha Christie[/B],το [B]“Mystery of the Blue Train”[/B] και πραγματικα εμεινα πολυ ικανοποιημενη,απο τη στιγμη που δεν εχω ασχοληθει καθολου με τα αστυνομικα μυθιστορηματα. Τωρα διαβαζω το [B]“Third Girl”[/B],το οποιο κραταει την αγωνια μου στα υψη! :thumbup: