Βιβλία...διαβάζουμε?

Ως κλασσική πλέον Murakami-crazed, εσχάτως ξεκίνησα το Kafka on the shore…σχεδόν δε ξέρω τι εύχομαι…να μου αρέσει ή όχι…γιατί συνήθως όταν μου αρέσουν τα βιβλία του,δε μου αρέσουν απλώς…they kinda define me,reshape me,bring me back…άντε να δούμε

Αυτό το προβλέπω κι εγώ, γιατί όλα τ’ άλλα είναι σε αγγλικά και ιταλικά και με κουράζουν λίγο… Οπότε θα τα αφήσω στην άκρη και θα αφοσιωθώ στον Drizzt 8)

Μηηηηηηηηηηηη!!! #-o

Κι αυτός στα Αγγλικά είναι 100 φορές καλύτερος! Αφού διαβάζεις Poe στα Αγγλικά, ο Salvatore δε θα σε κουράσει καθόλου! Σε βλέπω να την ξαναδιαβάζεις σύντομα την τριλογία… :stuck_out_tongue:

καλά θα κάνεις να αφήσεις όλα τα άλλα και να ασχοληθείς μόνο με Drizzt,όταν το είχα πρωτοδιαβάσει έκανα την λαλακία να το αφήσω για 2 μέρες και άρχισα να το διαβάσω από την αρχή…
Επίσης άρχισα να μελετάω την γλώσσα των ξωτικών(ξέρω πολύ καμμένο)αλλά αγόρασα ένα βιβλίο με την γραμματική και το συντακτικό και έχω πορωθεί λίγο…

Now playing: Anathema - At One With The Earth
via FoxyTunes

τελείωσα το "οργισμένοι ανάπηροι"¨του tom robbins και άρχισα

το “περί φωτεινότητας” του ζοζέ σαραμάγκου. έχω διαβάσει ήδη το μισό κ με έχει τραβήξει. ο τύπος έχει προσωπική γραφή κ μια σκοτεινιά που με συναρπάζει

θα επιστρέψω μόλις το τελειώσω

:lol::lol::lol:

κοιτα συμπτωση , εψες το ξεκινησα κ γω να το διαβαζω…μου το καναν δωρο στη γιορτη μου…

Agorasa stis arxes Dekemvriou, 5 vivlia apo to Perizitito.gr kai den eixa kanena provlima. Mou ta eferan tin epomeni mera tis paraggelias. Xrisimopoiisa pistotiki karta kai ola pigan ok. Opote apo tote exo xanagorasei!

Διαβασα το “Ανιερη Συμμαχια: Ελλάδα και Σερβία του Μιλόσεβιτς” του δημοσιογραφου Τακη Μιχα.

Βιβλιο που πραγματευεται με τους χειρισμους της ελληνικης εξωτερικης πολιτικης και των ελληνικων ΜΜΕ την εποχη των πολεμων της Γιουγκοσλαβιας (1991-1995, 1999) και την διπλωματια της ελληνικης κυβερνησης σχετικα με τα Σκοπια + πολλα αλλα, που η Ελληνικη κοινη γνωμη “θελει” να αγνοει…

books.gr

Στο βιβλίο περιέχονται σημαντικά στοιχεία για της σχέσης της Ελλάδας με το καθεστώς- Μιλόσεβιτς, και παρ’ ότι ο συγγραφέας δεν ήταν πολύ γνωστός στον διεθνή χώρο, εισέπραξε πολλά θετικά σχόλια στα πιο έγκυρα διεθνή έντυπα, και έγινε θέμα σε διεθνούς εμβέλειας τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Η ελληνική έκδοση έχει τον τίτλο, “Ανίερη Συμμαχία. Η Ελλάδα και η Σερβία του Μιλόσεβιτς” και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ελάτη”. Περιέχει πλήθος νέων στοιχείων που δεν περιλάμβανε η έκδοση στην αγγλική γλώσσα. Πρόκειται για στοιχεία, τα οποία είτε ήσαν ελληνικού ενδιαφέροντος είτε δεν ήταν γνωστά όταν τελείωνα την αγγλόφωνη έκδοση. Στην τελευταία κατηγορία ανήκει η έκθεση Τόρκιλσεν του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την Γιουγκοσλαβία που δείχνει ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα κατά την περίοδο 1992-1999 αποτέλεσε, μαζί με το κυπριακό, τα “πνευμόνια” του διεθνούς μηχανισμού που είχε εγκαταστήσει το καθεστώς Μιλόσεβιτς προκειμένου να χρηματοδοτεί τις αγορές του απαραίτητου υλικού για την διεξαγωγή του πολέμου στην Κροατία τη Βοσνία και το Κόσοβο. Ο αναγνώστης θα βρει επίσης, σημαντικά στοιχεία για τη σχέση της Ελλάδας με το καθεστώς- Μιλόσεβιτς, και παρ’ ότι ο συγγραφέας δεν ήταν πολύ γνωστός στον διεθνή χώρο, εισέπραξε πολλά θετικά σχόλια στα πιο έγκυρα διεθνή έντυπα, και έγινε θέμα σε διεθνούς εμβέλειας τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2002 στην αγγλική γλώσσα με τον τίτλο “Unholy Alliance: Greece and Milosevic’s Serbia” από τις εκδόσεις του Πανεπιστήμιου του Τέξας Α & Μ και αποτέλεσε το πολιτικό βιβλίο για την Ελλάδα που συζητήθηκε περισσότερο και απέσπασε τις πιο ενθουσιώδεις κριτικές στο διεθνή χωρo τις τελευταίες δεκαετίες. Έτσι το βρετανικό Times Literary Supplement, μια από τις πιο έγκυρες επιθεωρήσεις βιβλίων, το περιέλαβε στη λίστα των “βιβλίων του έτους” (2002) ενώ το New York Review of Books το χαρακτήρισε ως “το πιο σημαντικό νέο βιβλίο για την κρίση στην πρώην Γιουγκοσλαβία”. Ο Economist έγραψε ότι πρόκειται για μια “εκπληκτική και εκρηκτική κριτική για την υποστήριξη της Ελλάδας προς τους Σέρβους εθνικιστές στον αγώνα τους για την Μεγάλη Σερβία” ενώ η Wall Street Journal ότι αποτελεί μια “πολεμική για την βασανιστική πορεία της χώρας προς τον εκσυγχρονισμό καθώς και μια περιγραφή των γεγονότων της εποχής…”. Από την πλευρά του το Times Literary Supplement χαρακτήρισε ως “ιδιαίτερα διαφωτιστική” την ανάλυση που κάνει ο συγγραφέας “για τον Αντιαμερικανισμό στην Ελλάδα και την συνεργασία μεταξύ των Ελλήνων Κομμουνιστών και των Ορθοδόξων κληρικών στην δαιμονοποίηση των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης”. Τέλος, το Times Higher Educational Supplement το χαρακτήρισε σαν “ένα από τα πιο σημαντικά και ενδιαφέροντα βιβλία στην Αγγλική που έχουν γραφτεί τα τελευταία έτη για την Ελλάδα”. Όμως θετικά σχόλια για το βιβλίο δημοσίευσαν και εξειδικευμένα επιστημονικά έντυπα που ασχολούνται με τις διεθνείς σχέσεις και την Ανατολική Ευρώπη. Έτσι, το Transitions έγραψε ότι πρόκειται για “Ένα βιβλίο που καθηλώνει!” ενώ το Survival ότι αποτελεί “To πιο συγκλονιστικό από τα νέα βιβλία για τα Βαλκάνια”. Ανάλογες κριτικές δημοσιεύθηκαν και σε Δανικές εφημερίδες και Γερμανικά έντυπα ενώ το Ολλανδικό τηλεμαγκαζίνο ειδήσεων Focus αφιέρωσε μια ειδική εκπομπή στο βιβλίο τον Νοέμβριο 2002.

Nαι ναι πολυ σωστα:p και που να το διαβασεις ολο…

Περιμενω να περασει η εξεταστικη για να ξεκινησω τον Λυκο της στεπας του Εσσε.

Σκεφτομαι να αρχισω το 2001: a space odyssey …Βασικα εχω δει τη ταινια, αλλα δε καταλαβα και πολλα… Λεει ως βιβλιο ή μπα?

αριστουργημα,οπως και τα πιο πολλα του κλαρκ…διαβασε το Rendezvous with Rama,το αγαπημενο μου του κλαρκ…ισως πιο ευπεπτο απο το 2001…

Ειχα ξεκινησει το “ο κοσμος της σοφιας” αλλα το σταματησα γιατι με το διαβασμα 3ης λυκειου ειναι δυσκολο να τα συνδιασω, θα το διαβασω το καλοκαιρι μετα. παρόλα αυτά τέλειωσα τα χριστουγεννα το “γραμματικη της φαντασιας” του Τζάνι Ροντάρι. Είναι η εισαγωγή στην τέχνη να επινοείς ιστορίες, πραγματικά πολύ καλό… :slight_smile:

thanx!:slight_smile:

+1000000000000000 στα παιδιά που ανέφεραν τον Bukowski λίγο πιο πάνω.
Το Rendezvous With Rama προσπάθησα να το διαβάσω το καλοκαίρι και βαρέθηκα στα μισά. Δεν ξέρω γιατί μου έκατσε έτσι, αλλά οκ ο Κλαρκ είναι respect.
Την τελευταία βδομάδα διάβασα Τζακ Κέρουακ - Στο Δρόμο και Τζακ Λόντον - Ο Αλκοολικός. Το πρώτο πολύ ευχάριστο γενικά, είχε δυνατές στιγμές αλλά μου άρεσαν πιο πολύ Οι Υποχθόνιοι του ίδιου. Το δεύτερο είναι τόσο κλασσικό που είναι υπεράνω κριτικής. Κάψιμο, αλκοόλ, φτώχεια, εφηβική καφρίλα, περιπέτεια, κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου που πέθανε απο το αλκοόλ.
Τώρα λέω να το γυρίσω σε φαντασία και να διαβάσω Άρθουρ Μάχεν - Ο Λόφος Των Ονείρων…
Βασικά κάνω τη θητεία μου ως οδοντίατρος σε ένα άδειο κέντρο εκπαίδευσης οπότε ο χρόνος για διάβασμα είναι άπειρος…χεχε!

τελείωσα το περί φωτεινότητας του σαραμάγκου κ τώρα διαβάζω…

pulp by bukowski στα αγγλικά, αγορασμένο από L.A.

isis περιμένω να τελειώσεις κ εσύ κ να ανταλλάξουμε απόψεις

επίσης μάλλον στα καπάκια θα διαβάσω τον λύκο της στέπας. όλοι λένε ότι είναι φοβερό

Ένας απο όλους και γω. Αντιγράφω απο περσινό ποστ - το πρώτο μου σε αυτό το θρεντ.

Χέρμαν Έσσε ? Ο Λύκος της Στέπας. Αν ο Ρόμπινς είναι τέκνο του πνεύματος των 60s, ο Έσσε ήταν από εκείνους τους συγγραφείς που στάθηκαν καταλυτικοί για να δημιουργηθεί αυτό το πνεύμα! Ο Λύκος της Στέπας στο πρωτότυπο λέγεται Steppenwolf, απ? όπου φαντάζομαι πήρε και το όνομα του το συγκρότημα. Πραγματικά μοναδικό βιβλίο, αριστούργημα, για έναν μεσήλικα που έχει κουραστεί από τη ζωή του στον σύγχρονο μαζικό πολιτισμό του κομφορισμού και της ισοπέδωσης της ατομικότητας, και γνωρίζει μια νύχτα μια νεαρή κοπέλα η οποία αποφασίζει να του «μάθει να χορεύει»? Μία κριτική του δυτικού πολιτισμού, ένα φοβερό ψυχογράφημα, και ένα εντελώς σουρεαλιστικό στο φινάλε έργο, αξίζει να το διαβάσετε. «Μόνο για λίγους, μόνο για τρελούς».

τελείωσα μπουκόφσκι - καλό ήταν αλλά τίγκα κλισαρισμένο. ήθελα όμως να λεγα ότι έχω διαβάσει μπουκόφσκι κ άρχισα…

“a mere anarchy” - woody allen

στα αγλλικά…

θα επανέλθω

Eχει διαβασει κανεις το “ο πρωτος κανονας του μαγου”? αξιζει?

Τελειωνω το Μονολογκ του Λενου Χρηστιδη.
Πρωτο του βιβλιο που διαβαζω και βρισκω τη γραφη του πολυ ενδιαφερουσα.

έφυγε κ ο woody, όμορφος στις στιγμές του, εύκολος στη ροή του…

συνεχίζω με αλμπερτ καμύ κ ξένο