Mιλαμε για ξεκαρδιστικο βιβλιο…το χω διαβασει καμια 10αρια φορες και καθε φορα(ειδικα στην Καινη Διαθηκη)ψοφαω απ τα γελια
Τον πούτσο μου ξύνω όλο το καλοκαίρι
Χθες διάβασα τον αναρχικό τραπεζίτη από πεσσόα
Τελικα ο Νιτσε, αν και μου αρεσε παρα πολυ ο τροπος γραφης, μου επεσε βαρυς και το σταματησα στη μεση το βιβλιο (Ταδε Εφη Ζαρατουστρα). Αν και καποτε, οταν εχω και καποιες παραπανω γνωσεις, θα το διαβασω σιγουρα. Ετσι λοιπον, αρχισα το “Ο Χρονος Παλι” της Σ. Τριανταφυλλου. Αυτιοβιογραφια της ειναι και περιγραφει κομματια απο την ζωη της (πιανοντας πολιτικα θεματα, ενδιαφεροντα, οικογενεια, ταξιδια). Πολυ ενδιαφερον βιβλιο και το συνιστω. Οταν με το καλο το τελειωσω (λιγο μενει ακομα), εχω καποια αστυνομικα στην ακρη που φαινονται πολυ ενδιαφεροντα…
κι εγω κι εγω! :?
Το θα φτύσω στους τάφους σας είναι ενα με μικρές ιστορίες/διηγήματα, εκ των οποίων ένα απο αυτά αναφέρεται σε μια πόλη που είχε πλημμυρίσει? Είχα διαβάσει ένα βιβλίο του Βιάν παλιά αλλά δε θυμάμαι ποιό ήταν…
Διάβασα το “Η ζωή μου” του Bob Dylan. Όντας επί χρόνια μεγάλος θαυμαστής της καλλιτεχνικής του αξίας, είχα τεράστια περιέργεια (η περιέργεια είναι το μόνο κίνητρο για να διαβάσεις βιογραφίες:)) να μάθω από ποια βιώματα και συνιστώσες άντλησε όλη αυτή την έμπνευση, για να γίνει τελικά αυτός ο τεράστιος τραγουδοποιός- καλλιτέχνης που γνωρίζουμε όλοι.
Τρομερό έργο. Οι διηγήσεις του είναι εξομολογητικές, συχνά αραδιάζει ένα σωρό ονόματα της folk και άλλων καλλιτεχνών που δεν ξέρεις, περνά απο το ένα θέμα στο άλλο και την εντύπωση κλέβουν οι προσωπικές του σκέψεις για αυτό που του συμβαίνει, το πως γεννιέται δλδ η τέχνη του, πως αυτή αγγίζει (και αλλάζει μάλλον άθελα του) τον κόσμο γύρω του, και τον ίδιο συνάμα. Τα στοιχήματά με τον εαυτό του, το καλλιτεχνικό του όραμα, οι κυριότεροι σταθμοί της ζωής του και της καριέρας του δια χειρός του ιδίου.
Τώρα διαβάζω το “Ανθρώπινο Στίγμα” (The Human Stain") του Philip Roth. Eίμαι ακόμη στη μέση, αλλά πραγματικά δεν κρατιέμαι να πω, ότι είναι ο πιο οξυδερκής και διεισδυτικός συγγραφέας του σήμερα. Αν δε, δεν ήταν και τόσο μονομανής στις θεματολογίες του (γράφει κατά κύριο λόγο για Αμερικανοεβραίους χαρακτήρες και για τον Αμερικάνικο ψυχισμό) το μέγεθός του θα ήταν ανυπολόγιστο. Η γραφή του είναι σαν ξυραφιά…σαν χειρουργικό νυστέρι που φτάνει μέχρι μεδούλι…απίστευτα ενδοσκοπικός, σου ανοίγει τον χαρακτήρα του χωρίς αναισθησία και στον προσφέρει στο πιάτο, και σιγά σιγά μετά ανοίγει το πλάνο, την κλίμακα, και σου δίνει το ακριβές μέτρο της Αμερικανικής κοινωνίας και των αλλαγών που την σημάδεψαν τα τελευταία 50 χρόνια. Απλά μοναδικός, δικαιολογεί την φήμη του. Περισσότερα όταν το ολοκληρώσω με το καλό!
Εγώ διαβάζω το “Παντρεύτηκα ένα κομμουνιστή”! 
Πάνω-κάτω συμφωνώ μαζί σου!
Η μεγαλύτερή μου ένσταση, ακόμα κι από τις μονομανίες του, είναι η παραγωγικότητά του. Θα προτιμούσα δηλαδή να μην έβγαζε ένα βιβλίο το χρόνο, αλλά πιο αραιά, έτσι ώστε να μπορεί να τα επεξεργάζεται περισσότερο και να τα κάνει πιο δυνατά. Συν το ότι έτσι οι μονομανίες του θα χτύπαγαν λιγότερο!
Και την ένσταση αυτή την έχω όχι μόνο για τον Roth, αλλά για οποιονδήποτε καλλιτέχνη!
Θα συμφωνήσω μαζί σου! Ποιος ξέρει όμως πραγματικά -σαν ένας μικρός αντίλογος- τι πίεση ασκείται σε τέτοιους συγγραφείς να εκδίδουν πετυχημένα βιβλία σε σύντομο χρονικό διάστημα…Είναι όμως έτσι διαμορφωμένη και αυτή η “βιομηχανία” μάλλον. Φαντάζομαι ότι πριν πολλά χρόνια κανείς δεν θα είχε παράπονο αν ο Ντοστογιέφσκι αργούσε μερικά χρόνια να βγάλει βιβλίο, ή αν ο Σοπέν αργούσε να παραδώσει το νέο του κονσέρτο για πιάνο…
τελείωσα αυτό
εχω πεθάνει στα γέλια με τον οζζυ…
και τωρα που έφυγε η κοπέλα μου διακοπές με την μανα και την αδερφή της μου έδωσε αυτο να διαβάσω αλλα δεν ξέρω τι είναι,…
tom egeland - οι φύλακες της κιβωτού (αυτό παει στο Ε.Φ./Φανταστική Λογοτεχνία μαλλον)
πες λιγο τι στυλ ειναι,ψηνομαι να το παρω αλλα οι κριτικες στο αμαζον ειναι μετριες κ φοβαμαι μην βγει μουφα
εχει ιστοριες για σεξ/ντραγκς/καιλιες η μιλαει για την μουσικη ?
ον τοπικ ξεκινησα αυτα τα 2 (παντα κ μονο αγγλικα-μεταφρασεις μακρυα απο μας)
καρα-κλασικο βιβλιο
και
απο τον συγγααφεα του sandman , ενα βιβλιο για θεους κ θεοτητες
και για 2η φορα αυτο μιας κ καηκα παλι με τις μουσικες του
επομενο θαναι (για 3η φορα , μιας κ 2 δεν ειναι αρκετες 8) )
ισως το καλυτερο βιβλιο του θεου PKD
VALIS.
μεγιστα επη\μ/
χμ…:-k
είναι κάπως χαλαρό να πω την αλήθεια…δεν εχει πολύ σχέση με την μουσική… απλα παρουσιάζει την σχέση των sabbath με το road crew και μεσώ αυτού την ίδια την μπάντα…
για έμενα τα 8 ευρό που ειχα δώσει τα άξιζε…μόνο και μόνο τις γκάφες του οζζυ να διαβάσεις το ευχαριστιέσαι το βιβλίο…
οζζυ= guns>music>drugs>burn ward’s beard…:lol:
για κάτι χαλαρό και σε σχέση με τους sabbath κάνει…
για κάτι σε σχέση με την μουσική τους μάλλον όχι…
*μάντεψε ποιος Bonham θέλει να βάλουν κόντρες με τα αυτοκίνητα τους
**λεω να παρω και τα αλλα 4 που εχω δει
ρε μλκ
αμα ειναι να ‘τσιμπουκωνουμε’ ο ενας τον αλλον
θα μας πουν αδερφες στο τελος 
(το βαλις διαβασε να σου φυγει το σκατο)
Ρε ο Νευρομάντης είναι μεν κλασικό όσο δε πάει, αλλά και απο τα λίγα βιβλία που με ζόρισαν τόσο διαβάζοντας τα. Δε καταλάβαινα σε σημεία τι γινόταν καν. Ίσως φταίει η φάση που το διάβασα…
ellanor όχι, το θα φτύσω στους τάφους σας δεν είναι αυτό που είπες.
τούτο είναι βιβλιοπωλείο με βιβλία μόνο ε?
όχι σχολικά σάκες γομολάστιχες κασετίνες.
ρωτάω.
βιβλία στα αγγλικά έχετε?
Κατα κυριο λογο βιβλια, χαρτικα οχι, κατι γαματα παιχνιδια μονο -kikkerland, djeco κτλ.
Αγγλικα δεν εχουμε. 
Ενα ξεμπαρκο fahrenheit451 μονο, που καπως βρεθηκε εκει μεσα, χι.
kikkerland gamay και ψαχνόμουν πριν 2-3 χρόνια για ελλάδα γιατί κάτι ήθελα και δεν έβρισκα. Μπράβο σας.
δω ειμαστε…το τελειωσα σε 2μερες…τι να πω για αυτον τον ανθρωπο…εαν εγραφα θα ηθελα να ηταν ετσι ακριβως!!!και μαθαινεις και πεθαινεις στο γελιο!!!
αυριο αρχιζω 
(Τα Ρεμάλια Ήρωες)
το υπερκραξιμο(απ’οτι φαινεται) στους ισπανους κονκισταδορους
γαμαει.
απλα δεν μπορω να τον παρω τον τσιφορο μονοκοπανια, κουραζει, παθαινεις ενα Overdose.